نوستالژي نسل بي ستاره

واضح آرشیو وب فارسی:سياست روز: نوستالژي نسل بي ستاره

ايزد مهرآفرين
دوستان و جوانان متولد سالهاي بين 1355 تا 1366 حتما خوب مي توانند اين قضيه را به خاطر بياورند... اينكه تلويزيون زماني دوراني طلا‌يي در ارائه كارتون هاي جذاب و ديدني داشت ... در زمانهاي سختي هاي هشت ساله جنگ تحميلي تا دوران سياسي ملتهب بعد از آن و دقيقا تا قبل از دوران اصلا‌حات كه سادگي و زيبايي كودكي جايش را به منطق و درگيري هاي ديگر داد؛ نسل من و تو كه الا‌ن نمي دانيم خودمان را در كدام وادي قرار دهيم همه زندگي مان نشستن پاي برنامه كودك تلويزيون راس ساعت 16 بود. نه از فيلمهاي دختر پسري خبري بود و نه از انواع و اقسام ‌DVD هاي اورجينال فيلمهاي روز دنيا ، انگار مديران وقت سازمان صدا و سيما هم اين را مي دانستند كه اين طور سرگرم مان مي كردند. نه تنها ما راكه پدران و مادرانمان را، با كارتونهايشان زندگي مي كرديم و با جزء جزء لحظات زندگي قهرمانهايمان همذات پنداري ... از شادي شان خوشحال مي شديم و با غم هايشان غمگين، مثل سرگذشت يك زندگي هر هفته منتظر قسمت بعد بوديم و هر وقت كه قهرمانمان از دست ضد قهرمان اش رهايي پيدا مي كرد در پوست خود نمي گنجيديم.
هر چقدر كه از نسل من و تو خيلي چيزها را دريغ كردند اما به خودم و دوره ام مي بالم كه امثال عمو پورنگ و دايي چپولي وجود نداشتند كه با مسخره بازي ها و ساده انگاري هاشون به شعورمان توهين كنند.شايد به خاطر همينه كه اين نسل ( نسل خودمون) هميشه بزرگتر و بيشتر از آنچه كه هست را مي خواهد.
شايد به خاطر همين هم است كه عشق هايشان بيشتر آرماني است تا زميني و شايد به خاطر همين هم است كه بهمان ياد داده اند مثل قهرمان كارتون هاي محبوب مان خودمان از سختي رهايي پيدا كنيم، مثل پرين تا آخر خط برويم ، مثل جودي ابوت غم به دلمان راه ندهيم، مثل آن شرلي به آينده اميدوار باشيم و مثل خانواده دكتر ارنست در برابر سختي ها مقاوم باشيم، يا حتي مثل زنان كوچك ياد گرفته ايم اگر حتي خاطرمان تنها ماند طلب عشق ز هر بي سر و پايي نكنيم.
اين مقدمه طولا‌ني را گفتم تا شما هم درباره دو سوال خوب فكر كنيد البته با پذيرفتن شرايط اين دو سوال كه حتما در سنه 1355 تا 1366 متولد شده ايد..
اول اينكه: كارتونهاي تلويزيون در آن زمان في نفسه چه چيز منحصر به فردي داشتند كه همه كاراكتر هايش حتي جزئي ترينشان در ذهن ها باقي مي مانند و از آنها به عنوان خاطره خوش يا شوخي استفاده مي كنيم؟ چيزي به غير از نوستالژي نسلي است كه تفريحي به غير از اين كارتون ها نداشته؟
دوم اينكه: به ليست زير نگاه كنيد، چشمهايتان را ببنديد و حس تان را راجع به تك تك كارتونهاي زير بگوييد. ‌
پسر شجاع ،جزيره ناشناخته، سرنديپيتي ، تام ساير،خانواده دكتر ارنست ،چوبين ،رامكال بچه هاي كوه آلپ ،پت پستچي ، زنان كوچك ، آن شرلي ، دور دنيا در 80 روز ، رابين هود سيندرلا‌، هايدي ، مگ مگ و دوستان ، دوقلوهاي افسانه اي (جولز و جولي) ، بابا لنگ دراز (جودي ابوت) ، ماركوپولو ، لوك خوش شانس ، ملوان زبل ، ماجراهاي گاليور ، لولك و بولك ، ممول (دختر مهربون) ، يوگي و دوستان ، جيمبو ، معاون كلا‌نتر ، هاكلبري فين ، بلفي و لي لي بيت ، دختري بنام نل ، بامزي خرس قهرمان ، گوريل انگوري، با خانمان ( پرين .)
كدامشان را ديده ايد و كدام اش را من جا انداخته ام ؟ فكر كنم هم نشيني جالبي باشه.
چهارشنبه 1 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سياست روز]

[مشاهده در: www.siasatrooz.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 331]