ميانسالي غروب عشق و آرزوها نيست

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

ميانسالي غروب عشق و آرزوها نيست
چندي پيش در خبرها آمده بود كه پيرمردي 75 ساله همسر 65 ساله اش را پس از 50 سال زندگي مشترك طلاق داده است. وي در پاسخ به مشاوران و رئيس دادگاه كه او را از اين اقدام منع مي كردند گفته بود، ما سالهاست كه هر كدام براي خودمان زندگي مي كرديم. همسرم بيشتر اوقات يا منزل خواهر و برادر و ساير اقوامش به سر مي برد و يا دخترها و پسرهايش او را دعوت مي كردند و از او مي خواستند چند روزي را در منزل آنها بماند و مشكلاتشان را حل و فصل كند، به همين دليل من بيشتر اوقات تنها بودم و كسي نبود كه مشكلات مرا حل كند و اكنون مي خواهم زني بگيرم كه آخر عمري همدم تنهايي من باشد... .
بي تفاوتي و سردي زن و شوهر نسبت به يكديگر در دهه سوم زندگي، مشكل بيشتر زن و شوهرهاست، چون معمولاً خانمها در اين ايام به علت درگير شدن با مسايل و مشكلات فرزندان، توجهشان نسبت به همسر كم مي شود و طبعاً همين بي توجهي و غيبتهاي مكرر از منزل، دلسردي و كدورت را بين آنها به وجود مي آورد كه منجر به گرايش مرد به بيرون از منزل مي شود. البته در اين مورد دلايل متعددي وجود دارد كه روانشناسان آنها را مورد بررسي قرار داده اند.
روح ا... شمسا كارشناس ارشد روانشناسي در پاسخ به اين سؤال كه چرا مردها در سن ميانسالي گرايش به بيرون از منزل و گاهي ازدواج مجدد پيدا مي كنند، مي گويد: اگر زندگي زناشويي افراد را دقيقاً مورد بررسي قرار دهيم، متوجه مي شويم كه در سالهاي اول زندگي به علت نبودن بچه ها رابطه بين زن و شوهر استحكام بيشتري دارد، زيرا تبادل هيجاني و روابطشان صميمي تر است و به نيازهاي عاطفي يكديگر بهتر پاسخ مي دهند، اما با ورود بچه ها توجه بعضي از خانمها به فرزندان بيشتر مي شود و همين توجه زياد به روابط زناشويي ضربه مي زند.
وي در ادامه مي افزايد: ما در بحث خانواده درماني، يك زيرمنظومه زناشويي داريم و يك زيرمنظومه والديني، يعني زن و مرد همزمان هم زن و شوهرند و هم پدر و مادر و يكي از مهمترين عللي كه در بحران نابساماني اخلاقي خانواده وجود دارد اين است كه خانمها در دهه سوم و چهارم زندگي زناشويي، بيشتر به مادر بودن اهميت مي دهند تا زن بودن و همين امر موجب مي شود كه با فرزندان ارتباط بيشتري داشته باشند و بيشتر به مسايل تحصيلي، ازدواج و ساير مشكلات بچه ها توجه كنند در اين صورت همسر در حاشيه قرار مي گيرد و اين موضوع يك بحران عاطفي به وجود مي آورد كه در اين قبيل موارد مرد شديداً احساس تنهايي مي كند، چرا كه با زياد شدن سن، نيازهاي عاطفي او كم نمي شود، اما وجود فرزندان و مشكلات آنها توجه مادر را به خود معطوف مي كند و مرد احساس مي كند در كنار قرار گرفته است.
همين روانشناس معتقد است: خانواده در صورتي مي تواند به حيات خويش به نحو مطلوبي ادامه دهد كه همه عناصر در آن حفظ شود. زن و شوهر با شادابي و صميميت در كنار هم باشند و مشكلات فرزندان را با تفاهم و همكاري يكديگر حل كنند و انجام اين مهم يك مديريت صحيح و هيجاني را لازم دارد كه هم به نيازهاي فرزندان پاسخ داده شود و هم نيازهاي همسر ناديده گرفته نشود، بنابراين صحيح نيست كه زن به گمان اينكه همسرش پا به سن گذاشته و نيازهاي عاطفي او كم شده منزل فاميل بماند، يا مسافرتهايي داشته باشد و به هر شكلي دور از همسر به سر ببرد، زيرا واقعيت اين است كه در سن ميانسالي نه تنها نيازهاي عاطفي مرد كم نمي شود بلكه بيشتر به توجه و مراقبت همسرش نياز دارد و حضور نداشتن زن در منزل موجب مي شود كه توجه مرد به خارج از منزل معطوف گردد و نيازهاي خود را در جاي ديگر جستجو كند.
اولين نتيجه اين مسأله اين است كه زير منظومه زناشويي به هم مي خورد و خانواده را دچار بحران مي كند، در نتيجه روي منظومه والديني نيز تأثير مي گذارد. در اين حال زن مضطرب و نگران مي شود و برايش سوء ظن به وجود مي آيد، مرد احساس گناه مي كند و در روابط با فرزندانش دچار مشكل مي شود و مسلماً تأثير مهمي كه اين مسايل در روحيه فرزندان مي گذارد غيرقابل جبران است؛ به عنوان مثال دختر پس از ازدواج به تصور اينكه همه مردها خصوصيات اخلاقي پدرش را دارند، با همسرش مشكل پيدا مي كند و پسر نيز وقتي ازدواج كرد به تبعيت از پدرش خود را در انجام هر كاري آزاد مي داند و اين بحران و تزلزل سيكل معيوب خود را در نسلهاي بعدي نيز ادامه مي دهد.
به اعتقاد شمسا، خانمها بايد در ميانسالي ضمن حفظ شادابي و سرزندگي، اوقاتي را كه در جواني براي همسرشان در نظر مي گرفتند، حفظ كنند. مثلاً گاهي با هم سفرهايي داشته باشند و يا در بيرون از منزل ضمن گردش و خريد با تبادلات كلامي به همسرشان اطمينان دهند كه هنوز او را دوست دارند و يا در منزل غذاي مورد علاقه اش را درست كنند و سر سفره به او بگويند كه اين غذا را به خاطر شما تهيه كرده ام. همچنين در مقابل فرزندان از پدر حمايت نمايند و اجازه ندهند بچه ها حرمت شكني كنند، در اين صورت مرد حس مي كند كه زحمتها و تلاشهاي او بي ثمر نيست و فقط در خانه و خانواده خودش مي تواند آسايش و آرامش داشته باشد.
اين روان شناس تأكيد دارد كه توجه زن نبايد بين اعضاي خانواده تقسيم شود و در نتيجه سهم كمي به مرد برسد، بلكه بايد در همه حال همسرش را در اولويت قرار دهد و هرگز به هيچ بهانه اي همسرش را تنها رها نكند چون زن ممكن است بتواند مدتها دور از همسرش به سر ببرد، اما مرد اين تحمل را ندارد و به همين دليل در اين مورد وظيفه زن سنگين تر است و اگر دوست دارد زندگي زناشويي اش را حفظ كند بايد از غيبتهاي مكرر و تنها گذاشتن همسرش حتي الامكان اجتناب نمايد.
وي در ادامه مي گويد: البته مرد هم وظايفي دارد و براي جلب توجه و محبت زن بايد اقدامهايي انجام دهد. مثلاً در حضور بچه ها احترام همسرش را نگه دارد و از او به خاطر بزرگ كردن و سر و سامان دادن فرزندانش قدرداني كند و گاهي با خريد هديه و شاخه گلي نشان دهد كه قدر زحمات او را مي داند و از همه مهمتر نيازهاي مادي و معنوي او را برآورده كند، در اين صورت زن هم به زندگي دلگرم مي شود و سرزندگي و شادابي و نشاطي را كه لازمه يك زندگي موفق است، به دست مي آورد.
پايان فرزند پروري بهترين ايام زندگي است
افسانه قندهاريزاده، كارشناس ارشد روانشناسي باليني نيز با بيان اينكه ميانسالي غروب عشق و آرزوها نيست، مي افزايد: ميانسالي از حدود 40 سالگي آغاز مي شود و تقريباً در سن 60 سالگي به پايان مي رسد. اين مرحله با محدود شدن انتخابهاي زندگي و احساس كوتاه شدن آينده مشخص مي شود. به هر حال دوران ميانسالي را چرخه زندگي و زمان سر و سامان دادن فرزندان مي نامند. البته در گذشته اين مرحله را «آشيانه خالي» مي گفتند كه بيان اين عبارت به خصوص در مورد زنان، احساسي منفي را منتقل مي كند، پس به كار بردن آن صحيح نيست.
به اعتقاد اين روانشناس، مادراني كه اوقات خود را كاملاً وقف فرزندان مي كنند و نيازهاي عاطفي خود و همسرشان را به خاطر بچه ها ناديده مي گيرند، با پايان يافتن مرحله فرزند پروري فعال، براي آنان احساس بيهودگي و پشيماني بروز مي كند، حال آنكه پايان فرزند پروري، جديدترين و طولاني ترين چرخه زندگي خانوادگي است و براي بسياري از خانمهاي ميانسال اين مرحله، زمان فراغت محسوب مي شود، زيرا پس از سر و سامان دادن فرزندان، فرصت بيشتري دارند تا نيازهاي عاطفي همسرشان را برآورده نمايند، اما متأسفانه بعضي از خانمها با پشت سر گذاشتن دوران جواني، نسبت به زندگي و حتي ظاهر خود بي تفاوت و بي علاقه مي شوند و اگر هم گاهي سر و وضعي مي آرايند و لباسهاي مرتب و زيبايي مي پوشند، صرفاً به خاطر شركت در مجالس ميهماني و عروسي است. در صورتي كه اسلام به زن و شوهرها توصيه مي كند كه همواره با ظاهري زيبا و آراسته و خوشبو در مقابل يكديگر ظاهر شوند.
همين روانشناس در پايان توصيه مي كند: خانمهاي ميانسال نبايد با ورود به ايام پيري به بهانه ضعف و ناتواني نسبت به انجام وظايف همسرداري كوتاهي كنند، زيرا براي تقويت بنيه جسماني و حفظ سلامتي و شادابي كارهاي زيادي مي توان انجام داد، بنابراين بهتر است به خاطر داشته باشند كه رژيم غذايي خوب و مناسب، ورزش منظم و شركت در برنامه هاي تفريحي به عنوان بهترين مؤلفه هاي سلامت جسماني در دوران ميانسالي به شمار مي رود
خجسته ناطق

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 470]