هيچ‌كس به اندازه ما دلش به حال ما نمي‌سوزد

واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: هيچ‌كس به اندازه ما دلش به حال ما نمي‌سوزد
به جاي كره مربا، پنير و گردو، به جاي سوسيس و كالباس، مرغ و ماهي حتي سويا و قارچ، به جاي سيب زميني سرخ كرده، كاهو، زيتون، هويج و اسفناج بخوريد.
هي به ما گفته‌اند جهان سومي هستيد و آنقدر توي گوشمان خوانده‌اند كه باورمان شده و هر جا چيزي لنگ مي‌زند ما هم همين جمله را تكرار مي‌كنيم. غافل از اينكه حتي اگر در فناوري و شهر‌سازي‌ و بهداشت عمومي جهان سومي كه نه، دومي هم باشيم، در خيلي چيزها از اين جهان اولي‌ها جلوتريم.
نمونه‌اش هم خوردني‌ها و نوشيدني‌هايي است كه دور و برمان با قيمت مناسب پيدا مي‌شود و ما انگار كه يادمان رفته باشد حتي نمي‌بينم‌شان. غافل از اينكه اگر در كشور ما خربزه آب است، جاهاي ديگر كه آب هم آب نيست و نمي‌شود بي‌محابا خوردش.
وقتي مجبور نيستيم همان سيب‌هاي تره‌بار را دانه‌اي بخريم و يك پاكت مي‌دهند دستمان تا كيلو كيلو، سيب و گلابي و هلو جدا كنيم، نمي‌توانيم بفهميم كه هر دانه ميوه‌اي كه توي يخچالمان كپك مي‌زند، چقدر ارزشمند است‌؛ مواد غذايي كه خراب مي‌شوند و دور مي‌ريزيمشان، تنها براي اينكه آنقدر ساندويچ كالباس و پيتزا خورده‌ايم كه ديگر جايي براي ميوه و سبزي و خدايي نكرده شير تازه باقي نمانده است. سبزي‌هايي كه كيلو كيلو مي‌خريم و آنقدر تنوع و فراواني دارد كه تنها زحمت ما انتخاب نوع آن است.
اما مي‌دانيد فرق اساسي كجاست؟
فرق از آنجايي شروع مي‌شود كه آدم‌هاي آن ور آب، ياد گرفته‌اند براي سلامت‌شان ارزش قائل باشند.
اينكه منتظر نمي‌مانند جراحي قلب كنند و بعد شيوه زندگي‌شان را تغيير دهند.
اينكه مي‌دانند هيچ كس به اندازه خودشان نمي‌تواند به سلامتي‌شان كمك كند.
اگر سيب را دانه‌اي ‌مي‌خرند، حواسشان هست كه چقدر ويتامين دارد و چقدر از ويتامين‌هاي مورد نياز روزانه‌شان را تامين مي‌كند.
اگر سبزي مي‌خرند، همان برگ‌هاي اسفناج پرپر شده در بسته‌هاي كوچك را چطور استفاده كنند كه مواد مغذي‌اش هدر نرود.
اما ما در فراواني ميوه‌ها و سبزي‌ها اگر كسي در مورد مواد مغذي مورد نياز روزانه‌مان صحبت كند، توي دلمان مي‌گوييم عجب دل خوشي دارد كه هر روز «به خانه برمي‌گرديم» نگاه مي‌كند! سبزي‌ها را خرد مي‌كنيم، سرخ مي‌كنيم و مي‌گذاريم تا خورشتمان جا بيفتد، ميوه‌ها را مربا مي‌كنيم با خروار خروار شكر و انبار مي‌كنيم.
دلمان هم خوش است كه همه چيز در حد وفور در اطرافمان است و تنها كافي است كه دستمان را دراز كنيم!
يادمان نمي‌ماند، كسي كه اسفناج، كاهو و حتي هويج را در بسته‌هاي كوچك گران مي‌خرد، بيشتر از ما سلامت است چراكه ياد گرفته سبزي را به قطعات بزرگ بِبُرد، زياد حرارت ندهد و ميوه‌ها را باارزش بداند.
يادمان نمي‌ماند تا وقتي مي‌توانيم آبگوشت با سبزي خوردن و دوغ تازه بخوريم، سراغ پيتزا و همبرگر و سيب زميني سرخ كرده نرويم. حالا نه هر روز كه هفته‌اي يكبارش هم سال‌هاست در بعضي از خانه‌ها منسوخ شده و اينگونه است كه در كشوري كه ميوه و سبزي ارزان است، سلامتي هم ارزان مي‌شود.
تعجب نكنيد! مثل هر سال، روز جهاني غذاست. امسال هم ما دوباره يادتان مي‌آوريم كه به جاي كره مربا، پنير و گردو، به جاي سوسيس و كالباس، مرغ و ماهي حتي سويا و قارچ، به جاي سيب زميني سرخ كرده، كاهو، زيتون، هويج و اسفناج بخوريد.
خدا كند يادتان نرود؛ حيف است در كشوري زندگي كنيد كه خربزه آب است و باز هم سوء تغذيه داشته باشيد!
دوشنبه 29 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هموطن سلام]

[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]