تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1813483477
آسمان اینجا هم رنگی ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: سنندج از جمله شهرهایی است که در حوزه اچ آی وی/ ایدز با مسائل و مشکلات مختلفی روبه رو است و به گفته افرادی که با اچ آی وی در سنندج زندگی می کنند، نبود امکانات مشاوره و برخوردهای نامناسب و انگ آمیز از مهم ترین مشکلات آنها است. یکی از جوانان سنندجی که خود و برادرش با اچ آی وی زندگی می کنند و در حال حاضر برادرش در مرحله ایدز است، با اشاره به مشکلات و نامه نگاری های انجام شده برای رسیدگی به مسائل شان می گوید؛ با گذشت پنج سال از زمانی که متوجه بیماری شده ام، همچنان مرکز مشاوره مجزا، پزشک متخصص و دندانپزشک نداریم. او با یادآوری زمانی که برای انجام آزمایش به مرکز مشاوره مراجعه کرده است، می گوید؛ نیاز به خون داشتم در تهران از طریق یکی از دوستان خون دریافت کردم، این دوست به نروژ رفت و با من تماس گرفت که بروم آزمایش اچ آی وی بدهم، در نروژ متوجه شده بود که بیمار است. در همان زمان به من گفته شد که هشت نوع بیماری روانی دارم اما به دلیل نبود مشاوره مناسب همچنان با این مشکلات دست و پنجه نرم می کنم. به گفته این جوان تا کنون چندین بار با وزارت بهداشت، مرکز و مدیریت بیماری ها، دفتر مقابله با اچ آی وی/ ایدز سازمان ملل و... تماس گرفته شده است. «دکتر گویا» پس از گفت وگوی رو در رو با وی به او قول همکاری و رسیدگی می دهد، از آن زمان یک سال و نیم گذشته است و همچنان در انتظار. «دکتر ستایش» با اشاره به اینکه از مشکلات مطلع است، گفته باید آهسته آهسته گام برداشت. این جوان دکتر محرز را تنها کسی می داند که از افرادی که با اچ آی وی زندگی می کنند بدون چشمداشت حمایت می کند. «دکتر محرز» به او هیچ قولی نداده و مشکل را نبود برنامه صحیح برای رسیدگی می داند که باید در وهله اول برای رفع آن راهکاری یافت. پیش تر «دکتر محرز» گفته بود افرادی که با اچ آی وی زندگی می کنند گناهکار نیستند، بلکه کسانی که باید آموزش بدهند که نداده اند، گناهکار اصلی در این رابطه به شمار می روند. محرز بارها اعلام داشته که راه پیشگیری از افرادی که با اچ آی وی زندگی می کنند، طرد بیمار و انگ زنی نیست و چنانچه آگاهی از این طریق نباشد، بنابراین ترس بر جامعه چیره می شود. بیمارانی که ترس از ایدز دارند به شدت از بیماران عادی درگیر، بدتر هستند که در صورت تکرار این تصور، فرد به یک بیمار روانی تبدیل می شود که در نهایت خانواده ها از هم می پاشند. مرکز مشاوره اچ آی وی / ایدز در سنندج در یکی از مراکز مشاوره ازدواج قرار دارد، مکانی شلوغ و پررفت و آمد اما هنگامی که فردی به طرف در اتاق مشاوره اچ آی وی حرکت می کند، سکوتی بر همهمه سالن حکمفرما می شود و چشم ها نظاره گر. این جوان سنندجی می گوید؛ بارها از دانشگاه علوم پزشکی درخواست اتاقی در همان مرکز را داشتیم، اما هربار مخالفت می کنند. با اینکه برخی از کارمندان این مرکز نیز رفتارهای بسیار نامناسبی دارند اما برای ما بیماران حضور در این مرکز راحت تر است. سنندج شهری کوچک با مردمی به شدت سنتی است و همین امر سبب برخورد انگ آمیز می شود. وزیر بهداشت پیش تر همزمان با روز جهانی ایدز در مورد رفع تبعیض اعلام کرد که باید به رفع انگ از این بیماری در کشور توجه جدی شود و از این رو با همکاری وزارت آموزش و پرورش باید اطلاعات لازم در مورد این بیماری به اولیا و در برخی از موارد به دانش آموزان ارائه شود. دکتر «کامران باقری لنکرانی» در مورد برنامه های وزارت بهداشت به منظور مقابله و کنترل این بیماری نیز گفته بود اولویت بندی تدوین برنامه ملی برای مبارزه با اچ آی وی مثبت و همکاری های بین بخشی با وزارتخانه های مختلف از جمله آموزش و پرورش و علوم از مهم ترین سیاست های وزارت بهداشت است و سعی داریم با تامین منابع مالی مناسب همه افراد مبتلا را تحت پوشش قرار دهیم. این جوانان سنندجی که تمامی این سخنان به نوعی برایش تکراری است، می گوید؛ هر سال در روز جهانی ایدز همین شعارها داده می شود اما چرا تغییری حاصل نمی شود. نبود دندانپزشک یکی از عمده ترین مشکلات افرادی است که با اچ آی وی زندگی می کنند. این مشکل در شهرهای کوچک مانند سنندج دوچندان است. جوانی که به نمایندگی از گروهی از بیماران مشکلات را بیان می کند، با اشاره به اینکه یک سال و نیم است از دندان درد رنج می برد و به هر مرکزی که مراجعه کرده و بیماری اش را مطرح می کند، از کمک به وی سر باز می زنند، دانشگاه علوم پزشکی نیز به گفته وی دندانپزشک ندارد، می گوید؛ قرص های مسکن نیز دیگر برای درد دندان اثری ندارد، نمی دانم چه کار کنم، تنها این نیست، هنگامی که برای درمان سرپایی مثلاً برای یک بریدگی ساده مراجعه می کنیم و می گوییم اچ آی وی هستیم، به هر شیوه یی ما را از بیمارستان یا مرکز درمانی بیرون می کنند و مدعی هستند امکانات ضدعفونی ندارند. وضعیت زنان در سنندج بسیار بدتر از مردان است و به همین دلیل وی چهار نفر از زنانی را که با اچ آی وی زندگی می کنند، به مرکزی در تهران معرفی کرده است تا کمتر با برخوردهای نامناسب روبه رو شوند. دکتر «موید علویان» معاون سلامت وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از دیگر افرادی است که به مناسبت روز جهانی ایدز ماه گذشته سخنانی را در خصوص افرادی که با اچ آی وی زندگی می کنند، بیان داشت؛ «یکی از برنامه های جدی در ایران به منظور مقابله با ایدز، مشارکت تمام نهادهای غیردولتی و دولتی و به ویژه افراد مبتلا است. با به کارگیری افراد مبتلا می توان علاوه بر افزایش امید زندگی در آنها از گسترش بیماری ایدز نیز جلوگیری کرد.» وی حمایت های اقتصادی و اجتماعی در برنامه های پیشگیری، زدودن ننگ و عار از اچ آی وی، رعایت حق همگان در دریافت آموزش های لازم برای پیشگیری از ابتلا به اچ آی وی، تدوین برنامه های مبتنی بر شواهد ملی و بین المللی و الزام اجرای نظام پایش و ارزشیابی را از جمله برنامه های پیش روی کشور عنوان کرد. دارو دیگر مشکل افرادی است که در سنندج تحت درمان رتروویروستی هستند. این جوان که برادرش مدتی کوتاه دارو مصرف کرده و به دلیل عوارضی که بر او داشته حاضر به مصرف دارو نیست، می گوید؛ اوایل می گفتند داروی انگلیسی و هندی هم برای بیماران هست، داروهایی که اثرات جانبی اش بر بیمارانی نظیر برادر من خیلی کمتر از داروهای ایرانی بود، اما به دست ما فقط داروی هندی می رسید، از وقتی که برادرم وضعیتش فرق کرد، فقط داروی ایرانی در اختیارش قرار دادند. داروها بدون مشاوره به او داده می شد، عوارض این داروها به حدی بود که برادرم پس از مدتی دیگر حاضر به مصرف آنها نیست. تعداد دیگری از بیماران نیز با همین مشکل روبه رو هستند و در حال حاضر هم نمی توان کاری کرد، یا بهتر بگویم «کسی دلش به حال ما نمی سوزد.» نیکی محجوب گزارش: روزنامه اعتماد
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 437]
-
گوناگون
پربازدیدترینها