؛آدمكش از خود راضي

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: ؛آدمكش از خود راضي
در قسمت قبل خوانديم كه در سال ١٩٩٦ در اوكراين، كريكو، افسر و ايگور، بازرس پليس با تماس تلفني مواجه شدند كه آن ها را درگير يكي از خونين ترين پرونده هاي تاريخ معاصر (٥٠ فقره قتل طي ٣ ماه) كرد. اين تماس تلفني از سوي فردي بود كه ادعا مي كرد پس از كشف مخفيگاه سلاح هاي سرد پسر عمويش انوپرينكو و بيرون كردن وي از منزلش، او و خانواده اش تهديد به مرگ شده اند. اين مرد كه از كشته شدن خانواده اش بيم، داشت از پليس درخواست كمك كرد. تمام قتل هاي انجام شده با استفاده از تفنگ شكاري روسي در شهر زيتم رخ داده بود و اين موضوع توجه بازرسان را به فرد مورد نظر جلب كرد. مظنون پس از دستگيري راهي بازداشتگاه شد.

انوپرينكو در اعترافاتش به پليس گفت: در حادثه اي ديگر او وارد منزل خانواده زايچنكو در روستايي واقع در مركز اوكراين شد و پس از به قتل رساندن ٤ عضو اين خانواده با يك تفنگ دو لول جواهرات آن ها را به سرقت برد و پس از ترك صحنه منزل را آتش زد. وي اظهار داشت كه هيچ لذتي از ارتكاب اين جرم نبرده اما ميل شديدي به اين كار پيدا كرده بود و از آن به بعد اين جنايات براي او تبديل به يك بازي شده است.او كه هنگام فرار از صحنه قتل خانواده زايچنكو توسط رهگذري ديده شده بود تصميم گرفت او را نيز به قتل برساند، تا هيچ شاهدي باقي نماند.اين قاتل زنجيره اي يك ماه پس از اين ماجرا در ٦ ژانويه ١٩٩٦، ٤ نفر ديگر را در ٣ حادثه متفاوت به قتل رساند. او در حالي كه در نزديكي بزرگراهي پرسه مي زد، تصميم گرفت جلوي اتومبيل ها را بگيرد و ٤ مسافر از جمله يك ملوان، راننده تاكسي و يك آشپز را از پاي درآورد. بازي او شكار انسان ها بود. او علت ارتكاب اين قتل ها را بيكاري و بي حوصلگي مي دانست و اين طور عنوان مي كرد، كه وقتي فكر به قتل رساندن به ذهنم مي رسيد هرچه تلاش مي كردم نمي توانستم اين افكار پليد را از ذهنم پاك كنم. ١١ روز از قتل بزرگراه مي گذشت كه در ١٧ ژانويه سال ١٩٩٦ به شهر برانكوويچ سفر كرد و اين بار به قصد دزدي وارد منزل خانواده پيلات شد و ٦ عضو اين خانواده را از جمله يك كودك ٦ ساله با سلاح گرم از پاي درآورد.

هنگام صبح و پس از به آتش كشيدن منزل هنگام ترك صحنه جرم يك زن ٢٧ ساله و مرد ٥٦ ساله كه شاهد فرار وي بودند نيز مورد هدف گلوله وي قرار گرفتند. دو هفته پس از اين حادثه در ٣٠ ژانويه سال ١٩٩٦ در شهر فاستووا، انوپرينكو مرتكب قتل هاي ديگري نيز شد كه قربانيان يك پرستار ٢٨ ساله، ٢ كودك وي و همچنين يك مهمان ٣٢ ساله بودند. وسوسه هاي شيطاني انگيزه ارتكاب قتل ها بود. در ١٩ فوريه سال ١٩٩٦ مظنون به زيتوميه سكايا سفر كرد و به زور وارد خانه دوشك ها شد و پس از كشتن پدر و پسر خانواده با سلاح گرم، مادر و دختر خانواده را با ضربات چكش به قتل رساند.او در ادامه چنين گفت: دختر كوچك شاهد به قتل رسيدن والدينش بود، هنگامي كه وارد اتاقش شدم مشغول دعا كردن بود و من از او خواستم مخفيگاه پول ها را به من نشان دهد، اما او از اين كار امتناع مي كرد و من از فرط عصبانيت ضربه محكمي به سرش وارد كردم كه منجر به قتل وي شد. در ٢٧ فوريه سال ١٩٩٦ انوپرينكو به شهر مالينا سفر كرد و وارد منزل خانواده برنار جوك شد و پس از به قتل رساندن پدر و مادر خانواده با سلاح گرم، ٢ كودك ٧ و ٨ ساله را با تبر قطعه قطعه كرد. يك ساعت پس از آن، انوپرينكو تصميم گرفت همسايه قربانيان را كه تاجر موفقي بود به طور فجيعي به قتل برساند، پس از ورود به منزل با شليك گلوله وي را نيز با تبري كه كودكان را كشته بود قطعه قطعه كرد. قاتل گفت: با اين كه من از صميم قلب آن ها را دوست داشتم اما صدايي در درونم مرا مجبور به اين اعمال مي كرد.

سرانجام آخرين جرم وي در ٢٢ مارس ١٩٩٦ در روستاي سبك به قتل رساندن ٤ تن از اعضاي خانواده نواساد و به آتش كشيدن منزلشان براي از بين بردن آثار جرم بود. قاتل زنجيره اي در پايان گفت: من ديوانه نيستم! بلكه نيرويي بسيار قوي وجودم را گرفته و مرا به فرمان خود در مي آورد. من در آزمايشي قرار گرفتم تا ثابت شود كه انسان قادر به ارتكاب قتل است و مي تواند با آن كنار بيايد. در اين بازجويي كه تا ساعت ٦ صبح طول كشيد، پرينكو به قتل ٥٠ تن طي ٣ ماه اعتراف كرد و هر چند در مورد انگيزه اين قتل ها توضيح بيشتري نداد. دادگاهي براي بررسي جرائم او تا اواخر سال ١٩٩٨ تشكيل نشد، زيرا طبق قانون كشور اوكراين اين محاكمه تا زماني كه متهم مدارك موجود را عليه خودش بررسي نكند آغاز نمي شود.

در اين پرونده ٩٩ جلد كتاب از جرائم و عكس هاي فجيعي از اجساد قربانيان، منازل و اشياء به سرقت رفته وجود داشت كه پرينكو مي بايستي بدون هيچ فشاري آن ها را بررسي كند. علت ديگر نيز نداشتن بودجه بود. پس از تقاضاي قاضي ارشد اين پرونده، از طريق تلويزيون اوكراين براي اختصاص بودجه لازم براي اين پرونده و موافقت دولت، ابتدا در ٢٢ نوامبر ١٩٩٨ دادگاه انوپرينكو را برخوردار از سلامت كامل رواني و مسئول جرائمش دانست و سپس در ١٢ فوريه سال ١٩٩٩ دادگاه انوپرينكو در شهر زيتوماير تشكيل شد. انوپرينكو كه درون يك قفس آهني قرار داشت، مورد اهانت و خشم شديد صدها نفري كه در دادگاه حاضر بودند قرار گرفت و از ترس حمله مردم به وي امنيت شديدي برقرار شد.

مردم از اين بيم داشتند در صورتي كه حكم اعدام براي وي صادر نشود او با حداكثر حبس طبق قوانين اوكراين به ١٥ سال حبس محكوم شود. در دادگاه متهم از ارائه هر نوع دفاعيه شخصي امتناع كرد و هنگامي كه از او پرسيده شد كه آيا از حق و حقوقش آگاه است در جواب اين گونه گفت: اين قانون شماست نه قانون من! من توسط يك نيروي تاريك هدايت مي شوم و تا مشخص نشدن منبع آن توسط مقامات نبايد محاكمه شوم. هر چند وكيل متهم در گناهكار بودن موكلش شكي نداشت و در دفاع از او بي عرضگي بازرسان را علت اصلي قتل هاي متعدد انجام شده توسط موكلش مي دانست اما از دادگاه خواست تا با توجه به دوران سخت كودكي متهم در يتيم خانه، تخفيفي در مجازات وي قائل شود.انوپرينكو در آخرين اظهاراتش گفت: از عمل خود پشيمان نيستم و اگر فرصتي داشته باشم دوباره مرتكب قتل مي شوم.هيئت منصفه پس از ٣ ساعت تأمل به رأي نهايي رسيد و دادگاه او را محكوم به تير باران كرد. انوپرينكو در ادامه آخرين اظهاراتش عنوان كرد: از آن جا كه من يك انسان معمولي نيستم در مورد جرائمي كه انجام داده ام هيچ احساسي ندارم.

من چند بار به مرگ نزديك شدم و در خصوص دنياي پس از مرگ كنجكاوم. اوكراين كه عضو شوراي اروپاست به حذف حكم اعدام در قانون خود متعهد است ولي به دليل خاص بودن وضعيت اين پرونده كه مردم و سياستمداران آن را يك مورد خاص دانسته اند مجبور به نقض اين تعهد شد.
يکشنبه 28 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 113]