مخاطرات در ايمني پرواز هواپيماها

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: مخاطرات در ايمني پرواز هواپيماها
* آذرخش: با اينكه‌ ‌هواپيماها مي‌توانند برخورد با‌‌ آذرخش ‌‌را تحمل‌‌ كنند، تا سال 1999 ميلادي و زماني كه يك فروند‌‌ ‌هواپيماي ‌هدف آذرخش قدرتمند با‌ ‌بار مثبت‌ ‌قرار گرفت، هنوز خطرات ناشي از اين‌ ‌پديده طبيعي به خوبي درك نشده بود. از آن زمان به بعد همواره بر اين امر تاكيد شده‌ ‌است كه ممكن است عامل سقوط پرواز شماره 214 پان امريكن در سال 1963 ميلادي، برخورد‌‌ ‌با آذرخش با بار مثبت بوده باشد. ‌

* از كار افتادن موتور هواپيما:‌‌ اگرچه در حال حاضر هواپيماها به‌‌گونه‌اي طراحي مي‌شوند كه حتي در شرايطي كه يك موتور خود را از دست مي‌دهند، بتوانند به‌‌ ‌پرواز خود ادامه دهند، اگر در شرايطي كه موتور دوم خود را نيز، كه‌‌ ‌براي مثال شايد در همان سمت موتور اول باشد، از دست بدهند مطمئنا شرايط خطرناكي‌ ‌به وجود خواهد آمد، به همين علت است كه تعيين فرودگاه كمكي قبل از‌ ‌پرواز، براي مواقع فرود اضطراري، اهميت‌ ‌بسياري دارد. ‌

* فرسودگي فلزات: ‌‌فرسودگي و تغيير شكل ملكولي فلزات تشكيل‌دهنده‌ ‌بدنه هواپيما‌ ‌كه بر اثر فشار مداوم بر‌ ‌هواپيما ايجاد مي‌شود نيز مي‌تواند خطراتي ايجاد كند.‌‌

گهگاه فرسودگي فلزات موجب از كار افتادن موتور‌ ‌هواپيما ( براي مثال فاجعه هوائي كگوورث در سال 1989 ميلادي)، و يا ايجاد مشكلاتي در‌ ‌بدنه هواپيما ( سوانحي كه در ايالت هاويلند آمريكا در سال هاي 1953 و 1954 به‌‌ ‌وقوع پيوست ) مي تواندكه به سقوط هواپيما بيانجامد. در حال حاضر كه خطرات ناشي از‌ ‌فرسودگي فلزات كاملا شناخته شده، تحقيقات گسترده و جدي و همچنين آزمايش‌هاي غيرمخرب به منظور شناسايي مشكلات و خطرات بالقوه مربوط به آن، در حال اجرا است.‌‌ ‌

* تعليق هواپيما: تعليق و يا به عبارتي كاهش سرعت هواپيما، تا جايي كه ديگر بال‌هاي آن توان بالابري نداشته باشد، معمولا قابل كنترل است و تمهيدات خاصي در دستگاه‌‌‌هاي هواپيما در نظر گرفته شده است كه بروز تعليق را به اطلاع خلبان مي‌رساند. اين‌ ‌تمهيدات شامل آژير اعلام تعليق ( كه در اكثر هواپيماهاي موتور دار به طور‌‌ ‌مجازي تعبيه شده است)، اعلام خطر به وسيله لرزش دسته كنترل و همچنين اعلام خطر به‌ ‌وسيله كلام. بارزترين نمونه اين سانحه هوايي كه بر اثر تعليق به وجود آمده، فاجعه‌ ‌هوايي استين در سال 1972 ميلادي است. ‌

‌* آتش سوزي:‌ ‌‌آيين‌نامه‌هاي ايمني، مواد تشكيل‌دهنده در ساخت هواپيما‌‌ ‌‌و همچنين ملزومات مورد نياز براي اعمال روش‌هاي امنيتي آتش‌نشاني را همواره به طور‌ ‌خودكار تحت كنترل دارند. معمولا اين گونه ملزومات توسط آزمايش‌هاي مورد نياز مشخص‌‌ ‌مي‌شود. و قابليت‌‌‌‌‌اشتعال و همچنين ميزان سمي بودن‌ ‌دود‌ ‌ايجاد شده از آتش‌‌‌‌‌‌سوزي را نشان مي‌دهد‌‌‌.

معمولا بر اثر آتش سوزي ايجاد شده در كابين خلبان و ايجاد گازهاي سمي، سوانح متعددي به وجود مي‌‌آيد. ‌

* برخورد پرندگان: در‌‌ هوانوردي،‌‌ به معناي برخورد و تصادم پرندگان با هواپيماهاي در حال پرواز است كه موجب كاهش ايمني آن‌ها مي‌شود و تاكنون‌ ‌منجر به سوانح مرگبار هوايي شده است.‌‌

* عوامل انساني:‌‌ ‌عوامل انساني يكي ديگر از خطرات بالفعل است كه بر‌ ‌اثر خطاي سهوي انسان حادث مي‌شود و خلبانان نيز از اين امر مستثني نيستند. در طول‌‌‌ تاريخ‌ ‌هوانوردي ‌‌پيشرفتهاي بسياري در زمينه ايمني صورت پذيرفته است كه از آن ميان مي‌توان‌ ‌به بهبود و توسعه چك ليست خلبانان اشاره كرد، كه در سال 1937 ميلادي ابداع شد.‌‌‌ ‌

يکشنبه 28 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 167]