نويسنده: علي شيرخاني نگاهي دوباره به چرايي هجرت امام خميني (ره) به فرانسه ؛ چرا پاريس؟

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نويسنده: علي شيرخاني نگاهي دوباره به چرايي هجرت امام خميني (ره) به فرانسه ؛ چرا پاريس؟
خبرگزاري فارس: شاه براساس محاسبات خود بر اين گمان بود كه خروج امام از كشور عراق و عدم پذيرش كشورهاي اسلامي در حقيقت دور كردن رهبري انقلاب از كانون مبارزات است و ديگر زائران، شاگردان امام و... نمي توانند پيام ها، اطلاعيه ها، سخنراني ها و... ايشان را به ايران انتقال داده و كانون مبارزه را گرم نگه دارند.

سال آخر حكومت محمدرضا پهلوي، سال تنفر عمومي از وي بود و در مقابل روز به روز بر محبوبيت امام افزوده مي شد. نام و ياد امام كه پس از رحلت آقا مصطفي با شدت بيشتري بر سر زبان ميليون ها ايراني جاري شده بود، از نيمه شهريور 1357 به اوج خود رسيد و شاه ديگر نمي توانست وجود امام را تحمل نمايد. استراتژي چهلم ها مسيري در مبارزه باز كرده بود كه در اين مسير پيام ها و بيانيه هاي امام راه گشاي مبارزه بود. نوارها و سخنراني هاي امام از طرق گوناگون به ويژه تردد زائران ايراني به عراق، با سرعت هر چه تمامتر به ايران انتقال داده مي شد و جهت مبارزه با شاه را معين مي كرد. از آن جا كه بر شدت راهپيمايي ها و تظاهرات و سخنراني هاي عمومي عليه رژيم از ماه رمضان 1357 افزوده شده بود، رژيم به اين فكر فرو رفت كه در صورتي كه فعاليت امام در تبعيد محدود شود، امكان كنترل تظاهرات در ايران بيشتر خواهد شد و از آن جا كه امام هر روز و يا هر چند روزي بيانيه، سخنراني عليه دولت صادر مي كند اين مسأله بر مشكلات حكومت پهلوي افزوده است. لذا رژيم سعي نمود با تمهيدات فراوان برنامه محدويت فعاليت امام در عراق را در دستور كار خود قرار دهد.

* محدود سازي فعاليت امام در عراق

ساواك با توجه به اقدامات و فعاليت هاي امام عليه رژيم شاه و الگو گيري مردم از حضرت امام از طريق اداره هشتم خود با بررسي هاي به عمل آمده عنوان نمود كه بايد تلاش صورت گيرد كه تا زوار ايراني به آية ا... خميني پول (وجوهات شرعيه) ندهند و در هنگام بازگشت بيانيه ها و اعلاميه هاي ايشان نيز به ايران انتقال داده نشود و تا حد ممكن از اين امر جلوگيري به عمل آيد. در كنار فعاليت هاي ساواك، حاكمان نيز به اين فكر فرو رفتند كه در صورت امكان به اين امر همت گمارند و جعفر شريف امامي كه از ابتداي مسؤوليت نخست وزيري خود، داعيه ي حلال مشكل بودن داشت، معتقد بود كه وجود آيةا... خميني در شهر نجف، باعث و عامل اساسي تظاهرات و درگيري ها در ايران است و در صورتي كه ايشان از اين شهر خارج شود اتفاقات و تظاهرات در ايران كمتر خواهد بود چرا كه ايشان ديگر توان تماس با ايرانيان را نخواهد داشت. !!

فريدون هويدا برادر عباس هويدا نخست وزير 13 ساله شاه در خاطرات خود يادآور مي شود كه امير خسرو افشار در اواخر شهريور 1357 كه جهت شركت در مجمع عمومي سازمان در نيويورك به سر مي برد از طرف شاه مأمور شده بود كه با وزير خارجه عراق در باره فشار به امام مبني بر عدم دخالت در مسايل ايران مذاكره نمايد و پس از آن مذاكره به نتيجه رسيد شاه در تلگرافي از اميرخسرو تشكر كرد. در اين راستا و در تاريخ 27 شهريور 1357 سفير ايران در عراق با صدام حسين ملاقات كرد و از دولت عراق خواست به طور جدي از فعاليت هاي آيةا... خميني جلوگيري كند.

در تأييد درخواست رژيم شاه از عراق سپهبد مقدم در جلسه 1357. 7. 9 شوراي امنيت ملي مي گويد: مذاكراتي با مقامات امنيتي عراق شده بود كه اين آدم در نجف نشسته و تحريكاتي عليه منافع مملكت ما انجام مي دهد. مقدم سپس مي افزايد امروز از عراق تلگراف داشتيم و يكي از بندهاي آن اين است كه چون اين امر به خواسته شما و به منظور تأمين مسأله شما انجام گرفته است، چطور روزنامه هاي شما به ما حمله مي كنند. اين اقدام باعث شده تظاهراتي عليه عراق در چند نقطه جهان از جمله لندن صورت گيرد.

نزديكان و ياران امام هر كدام در خاطرات خود كيفيت برخورد رژيم عراق با امام جهت ايجاد محدوديت مطالب گوناگوني بيان كرده اند. اما خود حضرت امام پس از آن كه به فرانسه عزيمت كردند در قالب پيام و سخنراني كيفيت محدوديت را بيان كردند. خلاصه و عصاره نظرات امام اين است كه مسؤولان عراقي نزد من مي آمدند با بيان گوناگون تقاضا داشتند كه من فعاليت ننمايم، چرا كه فعاليت من براي دولت عراق مشكل آفرين مي شود و در نوع روابط آنها با ايران تأثير مي گذارد. امام در 15 مهر ماه 1357 طي پيامي از فرانسه به ملت ايران، شرح ماجرا را به صورت اختصار به شرح ذيل بيان كرد: «مقامات عراقي به من هشدار دادند كه به دليل روابطي كه با رژيم دارند، نمي توانند فعاليت هاي مرا تحمل كنند. من به آنها پاسخ دادم كه اگر شما مسؤوليت هايي نسبت به حكومت ايران داشته باشيد من هم در برابر اسلام و ملت ايران مسؤولم و بايد به وظيفه الهي و معنوي خود عمل كنم.”

امام در 19 و 21 مهر ماه 1357 در ديدار با دانشجويان ايراني مقيم اروپا ابعاد ديگري از مسأله را براي آنان بازگو كردند. بر اثر تلاش هاي رژيم شاه و همكاري دولت عراق در روز اول مهر ماه 1357 منزل امام در محاصره نيروهاي بعثي قرار مي گيرد از تردد به داخل منزل امام جلوگيري به عمل مي آيد. امام در تاريخ 21 مهر ماه 1357 در فرانسه درباره محاصره منزل خود در عراق مي گويد: آنها ما را محصور كردند در منزل. البته نه اين كه بگويند شما نيا بيرون، كسي را نمي گذاشتند ]بيايد [ايراني هايي كه از بيرون مي آمدند اينها را مانع شدند، يك روز هم طلبه ها را مانع شدند، الا يكي دو سه نفر. من بيرون نيامدم.

* بازتاب محاصره منزل امام

خبر محاصره منزل امام براي اولين بار به وسيله آيةا... صدوقي انتشار مي يابد و ايشان با صدور اعلاميه اي از روحانيت و مردم مي خواهد در قبال اين مسأله موضع بگيرند. انتشار خبر محاصره منزل امام بازتاب هاي گوناگوني داشته است كه در سطور ذيل دو نوع واكنش مردم و ياران امام و دولت شاه مورد بررسي قرار مي گيرد.

الف: مردم و ياران امام

انتشار خبر محاصره منزل امام موجب گرديد كه موجي از اطلاعيه ها از سوي علما و روحانيون و حتي مراجع وقت نسبت به محكوميت اين عمل صادر گردد. جامعه روحانيت مبارز تهران كه در آن وقت به زعامت آيةا... بهشتي اداره مي شد با صدور بيانيه اي ضمن محكوم كردن حصر منزل امام، اعلام كرد كه روز يكشنبه نهم مهر ماه مطابق با 28 شوال در ايران تعطيل عمومي خواهد بود. آيةا... سيد عبدا... شيرازي از مشهد و آيةا... صدوقي از يزد با صدور اطلاعيه اي از تعطيلي عمومي حمايت كردند و مردم ايران پس از اطلاع از تعطيلي روز يكشنبه خود را براي تظاهرات و راهپيمايي عظيم آماده مي كردند. با فرا رسيدن روز نهم مهر ماه سرتاسر ايران تعطيل گرديد و تظاهرات و راهپيمايي گسترده اي در اكثر شهرهاي ايران برپا گرديد. روزنامه كيهان در روزهاي دوشنبه و سه شنبه بنا به گزارش هاي دريافتي وقايع روز نهم مهر را اين گونه شرح داد: «تظاهرات و راهپيمايي، اجتماعات و سخنراني هايي برپا شد. تظاهرات و راهپيمايي در كرمانشاه، همدان، زنجان، رضاييه (اروميه) بانه، دزفول، مهاباد، شاه آباد غرب (اسلام آباد غرب) صبح يا عصر ترتيب يافت و در برخي نقاط به دنبال دخالت نيروهاي انتظامي برخوردهايي روي داد كه منجر به مجروح شدن و نيز دستگيري عده اي گرديد. اين تظاهرات در فرداي آن روز (10 مهرماه) در شهرهاي كاشان، كرمانشاه، سمنان، اقليد، ارسنجان، دزفول، آمل و همدان همچنان ادامه داشت.”

از آن جا كه نه رژيم شاه و نه رژيم عراق واكنش هاي مردمي را نسبت به محاصره منزل امام پيش بيني نكرده بودند، پس از اعتراض هاي گسترده مردمي در سرتاسر ايران در روز 10 مهرماه 1357، رژيم عراق دست از محاصره منزل امام كشيد و عدم حصر نيز در مطبوعات ايران انعكاس يافت.

خبرگزاري آسوشيتدپرس در باره تظاهرات مردم ايران و شكست حصر منزل امام در همان روز چنين گزارش كرد: «به دنبال حضور نيروهاي مسلح در اطراف خانه آيةا... خميني كه با عكس العمل مردم رو به رو شد بعد از تظاهرات آميخته با خشونت و اعتراض، محاصره برطرف شد.”

ب: رژيم شاه

رژيم شاه كه از بانيان و طراحان اصلي محاصره منزل امام در راستاي محدودسازي فعاليت ايشان بوده است با شنيدن اخبار تعطيلي عمومي در نهم مهرماه 1357 ابتدا تلاش كرد كه مانع تعطيلي شود، لذا براي خنثي سازي اقدام انقلابيون ساواك به كليه سازمان هاي تابعه خود اعلام كرد كه دولت عراق تضييقاتي براي خميني فراهم نموده، متعاقب آن عوامل خميني تصميم دارند به منظور اعتراض به اقدامات دولت عراق دست به تظاهرات و احتمالا يك سلسله اقدامات ايذايي از جمله خرابكاري و آتش سوزي در مراكز مختلف بزنند، سريعا با همكاري مراجع انتظامي پيش بيني و مراقبت هاي لازم معمول و هر گونه اقدامي در اين مورد را به موقع خنثي، نتايج حاصله را سريعا و مستمراً اعلام نماييد.

با اين كه ساواك پيش بيني هاي لازم را در اين باره كرده بود ولي سخنگوي وزارت اطلاعات و جهانگردي براي خنثي سازي اقدام انقلابيون از اساس منكر محاصره منزل امام شد. ايشان اعلام كرد كه «با تحقيق از منابع موثق معلوم شده است كه اين خبر (محاصره منزل امام) صحت ندارد»

غلام علي اويسي فرماندار نظامي تهران نيز در واكنش به تظاهرات مردم در روز نهم مهرماه اعلام كرد: «قويا و شديدااز هرگونه خلافي كه آسايش و نظم عمومي را بر هم بزند جلوگيري خواهد كرد».

واكنش رژيم در مقطعي كه منزل امام در حصر بود به گونه فوق بود ولي از زماني كه امام تصميم گرفت كه از منزل خارج شود و تصميم خود را اعلام كرد كه از عراق خارج خواهد شد، موجب ايجاد وحشت و رعب در اركان رژيم شد. امام براساس عنصر تكليف و تكليف گرايي پس از حصر چند روزه منزل خود به خاطر حمايت از مردم ايران تصميم به خروج از نجف را مي گيرد.

امام پس از احساس تكليف براي خروج از عراق و هدايت و رهبري نهضت ايران خارج از عراق دستور مي دهد كه اطرافيان ايشان براي وي ويزا تهيه كرده و از عراق خارج شوند. امام خود در اين باره مي گويد:

«به آقاي دعايي گفتم كه شما براي من برويد تذكره را بگيريد و ويزا بگيريد.... ويزا دادند براي خروج.”

خبر خروج امام از عراق مثل كابوسي سايه بر رژيم ايران انداخت. پارسونز سفير وقت انگليس در ايران در خاطرات خود مي گويد كه شريف امامي به عنوان نخست وزير دولت آشتي ملي همواره از اين بيم داشت كه اگر آيةا... خميني ناگهان به سمت ايران بيايد ما دو مشكل خواهيم داشت اگر جلوي او گرفته نشود و آزادانه فعاليت كند در اندك زماني رژيم را سرنگون مي كند و اگر جلوي او گرفته شود و حتي او دستگير شود در اين صورت جنگ داخلي در ايران رخ خواهد داد.

شريف امامي هم زمان با رفع حصر از منزل امام فرماندهان نظامي و اعضاي شوراي امنيت ملي را به جلسه اضطراري در روز 1357. 7. 9دعوت كرد. متن مذاكرات حاكي از آشفتگي سردمداران رژيم است و هر كسي با توجه به فكر و انديشه خود حرف مي زد و حتي حرف از خريد انقلابيون نيز در آن جلسه به ميان آمد. سرانجام جلسه طولاني به پايان رسيد و در آن ضمن اعلام آماده باش به كليه واحدهاي نظامي، امنيتي و انتظامي خواستار بررسي بيشتر مسأله شدند.

در جلسه اي ديگر در تاريخ 1357. 7. 13 از سوي فرماندهان به عنوان شوراي امنيت ملي تشكيل شد و جمع بندي شريف امامي از آن جلسه اين بود كه اگر خميني به كويت عزيمت كند در آن جا نخواهد ماند، زيرا در كويت وضع محدودتري خواهد داشت به علاوه ممكن است درخواست خميني از مقامات عراقي براي خروج از كشور تهديد باشد و براي آمدن به ايران نيز به طور ناگهاني عمل نخواهد كرد و ابتدا زمينه سازي خواهد نمود. ضرورت دارد كه يك نفر به عراق برود و تحقيق نمايد آيا خميني واقعا قصد دارد از عراق خارج شود يا تهديد مي كند. فرد اعزامي به مقامات عراقي يادآور شود كه محدوديت و مضيقه را از او بردارند و اضافه كند دولت ايران مايل است خميني آزاد باشد تا با استفاده از فرصتي كه به دست خواهد آمد راه حل مناسب بيابيم. سرتيپ علي محمد كاوه از سوي ساواك به عراق مي رود و سعدون شاكر از مقامات عراقي به كاوه اعلام مي كند كه خميني به عزيمت خود به سوي كويت اصرار دارد.

* حركت امام به سوي كويت

امام در روز 1357. 7. 11 تصميم قطعي گرفت كه به سوي كويت عزيمت نمايد و اين تمهيدات نيز به وسيله ي شاگردان امام در كويت انجام شده بود. شاگردان امام اين احتمال را مي دادند كه ويزايي را كه به نام آيةا... خميني از كويت گرفته اند ممكن است دولت كويت مانع شود لذا تصميم مي گيرند به اسم روح مصطفوي ويزا دريافت نمايند. لذا امام بعد از نماز صبح روز 1357. 7. 12 به سوي كويت حركت مي نمايد. طبق گزارش مأموران عراقي امام ساعت 15. 35به وقت تهران وارد مرز كويت مي شود.

در گزارش هاي ساواك آمده است سفير ايران در كويت اعلام مي كند كه ساعت 15 به وقت ايران آيةا... خميني وارد مرز كويت شد ولي مقامات كويت از ورود ايشان ممانعت به عمل آوردند. مقامات كويتي هيچ گونه حاضر به پذيرش ايشان نيستند و ايشان و همراهان مرز كويت را به مقصد بصره ترك كردند.

عباس قره باغي وزير كشور وقت در خاطرات خود بيان مي كند كه يكي از عوامل عدم پذيرش آيةا... خميني در كويت، انگليس بوده است. وي در خاطرات خود مي گويد كه سفير انگليس در ملاقات با وي مطرح كرد كه: «به طوري كه ملاحظه كرديد وقتي [ آيةا... ] خميني خواست از عراق به كشور كويت برود چون كشور كويت از كشورهاي دوست نزديك انگلستان است براي اين كه [آيةا... ] خميني در همسايگي ايران نتواند عليه دولت ايران تحركات بكند از دولت دوستمان كويت خواستيم كه اجازه ي ورود به خميني را ندهد.”

امام و همراهان پس از برگردانده شدن از مرز كويت در بصره استراحت مي نمايند و در بصره ابتدا عزيمت به سوريه مطرح مي شود ولي سرانجام امام با مشورت احمد خميني پاريس را انتخاب مي نمايد و در صبح روز 1357. 7. 14 امام با چهار نفر از همراهان خود با يك هواپيماي غول پيكر جمبو جت عراقي عازم پاريس شدند. از آن جا كه ايرانيان مقيم پاريس اطلاع از سفر امام نداشتند، هواپيماي حامل امام در فرودگاه ژنو براي پياده كردن چند مسافر به زمين مي نشيند و در اين ميان با يك تلفن خبر ورود امام به پاريس به دكتر حسن حبيبي رسانده مي شود. هواپيماي امام عصر جمعه در فرودگاه اورلي پاريس به زمين نشست. و دانشجويان به استقبال امام رفتند. امام ابتدا در يك آپارتمان در پاريس مستقر شد و سپس به خاطر تنگي جا به نوفل لوشاتو در 40 كيلومتري پاريس رفتند. روزنامه اطلاعات در باره ي ورود امام به پاريس چنين نوشت: «امروز 15 مهر ماه جنب و جوش زيادي در محله كشان جنوب پاريس ديده مي شد. حدود 500 دختر و پسر ايراني كه دختران موهاي خود را با روسري پوشانده و با حجاب اسلامي بودند به دنبال آگاهي از ورود حضرت آيةا... العظمي خميني به پاريس در حول و حوش محل اقامت ايشان، ساختمان شماره 24 خيابان پول رويال گرد آمده تا از نزديك ايشان را ببينند. گروهي از آنان موفق شدند در اجتماعي كه در آپارتمان بسيار كوچك شان تشكيل گرديد، مدتي بيانات ايشان را استماع كنند. اكثر جوانان كه از محصلين ايراني بودند از صبح زود به اشتياق ديدار آيةا... خميني در محله كشان اجتماع كرده بودند.”

امام در 15 مهرماه و در اولين روز اقامت در پاريس اطلاعيه اي منتشر كرده و شرح ماجراي مهاجرت خود به پاريس را به اطلاع مردم ايران رساندند.

* امام خميني و دولت فرانسه

امام پس از ورود به پاريس دولت آن كشور را به تكاپو انداخت و درباره چگونگي فعاليت امام در آن كشور دست به رايزني هاي فراواني زد. اولين اقدام آن كشور اين بود كه در 15 مهرماه دو مقام دولتي را نزد امام فرستاد و خواستار پرهيز امام از فعاليت سياسي شد. روزنامه كيهان در سه روز پس از ديدار آن ديدار را چنين گزارش مي كند: «دو مقام فرانسوي كه خود را فرستاده كاخ رياست جمهوري اعلام مي داشتند به اطلاع ايشان رساندند كه بايد از هر اقدام سياسي خودداري كند... آيةا... در پاسخ آنها گفته است نمي تواند ساكت بماند و اگر لازم باشد شروع به سفر كرده و از اين فرودگاه به آن فرودگاه خواهند رفت تا خواسته هاي خود را اعلام كند.”

فرانسه در اقدام بعدي كنت الكساندر دومرانش رئيس سازمان اطلاعات آن كشور را به تهران فرستاد، چرا كه ايشان از علاقه مندان شاه بوده و اعتقاد به اخراج امام خميني از فرانسه داشته، لذا ايشان به تهران سفر كرده و با شاه ملاقاتي مي نمايد و در اين ملاقات خواهان ارائه ديدگاه شاه در اين زمينه مي شود و شاه ضمن موافقت اقامت ايشان در فرانسه خواستار اعمال فشار بيشتر امام شده تا نتواند فعاليت گسترده بنمايد. بنا به قول كتاب آخرين سفر شاه، شاه در اين ملاقات به فرستاده فرانسه گفت: «مايل است فرانسه آيةا... را نگه دارد چون اگر به سوريه يا ليبي برود خطرناك تر خواهد بود.”

رئيس سازمان اطلاعات فرانسه پس از بازگشت به كشور خود، نظرات شاه را به مقامات آن كشور منتقل مي كند و بخش خارجي ساواك در تاريخ 21 آبانماه 57 در گزارشي به شاه اعلام مي كند كه رئيس جمهور فرانسه همان طور كه خواسته شده بود موافقت نموده كه فشارهاي لازم بر خميني اعمال گردد.

شاه براساس محاسبات خود بر اين گمان بود كه خروج امام از كشور عراق و عدم پذيرش كشورهاي اسلامي در حقيقت دور كردن رهبري انقلاب از كانون مبارزات است و ديگر زائران، شاگردان امام و... نمي توانند پيام ها، اطلاعيه ها، سخنراني ها و... ايشان را به ايران انتقال داده و كانون مبارزه را گرم نگه دارند. ژيسكاردستن در خاطرات خود مي نويسد كه من ميشل پونياتوسكي را نزد شاه فرستادم و در باره ي آيةا... خميني و اقامت وي در فرانسه از او سؤال كردم و شاه به فرستاده ي من ضمن موافقت با اقامت كوتاه در فرانسه گفت: «مسأله آيةا... خميني مربوط به يك جنگ قديمي بين سلسله ما و روحانيت شيعه است. او سمبل روحانيت شيعه است به همين دليل است كه هر اقدامي از طرف ما بايد كاملا سنجيده باشد. زيرا هر اقدامي در اين مورد مخاطرات بسيار بزرگي در بر دارد. به همين جهت بود كه من در اوايل اكتبر به وسيله سفيرمان تقاضا كردم به آيةا... خميني اجازه اقامت نامحدود در فرانسه داده شود.”

* هجرت به پاريس و نقش آن در پيروزي انقلاب

تلگراف هاي فراوان از سوي علما، گروه ها و مجامع گوناگون در ايران و حتي از خارج به مقامات فرانسه، سرانجام دولت فرانسه آزادي عمل را به امام و طرفدارانش در آن جا اعطا كرد و امام و يارانش با اطمينان خاطر اعلام كردند كه فرانسه مكان خوبي براي رساندن پيام به ملت ايران و جهان است. امام در نامه اي به آيةا... نوري همداني اين مطلب را متذكر مي شود و مي نويسد: «اين جانب تا به دست آوردن محلي در كشورهاي اسلامي در صورت عدم مزاحمت اين جا هستم. گرچه از جهاتي ناگوار است، لكن براي رساندن صداي ملت به عالم مناسب است.”

انقلابيون و شاگردان امام كه در پاريس و در تهران و ديگر شهرهاي ايران فعاليت مي نمودند، همه ي آنها اذعان دارند كه نقش كارمندان مخابرات براي ارسال و دريافت پيام بسيار مؤثر بوده است و با ايجاد ارتباط تلفني ميان ايران و نوفل لوشاتو، در پيروزي انقلاب اسلامي نقش چشمگير داشته اند.
اسماعيل فردوسي پور يكي از ياران امام در نجف و پاريس در اين زمينه مي گويد: «از دفتر امام [در پاريس ] سخنراني ها يا پيام ها به اين خط منتقل مي شد و برادران مخابرات آن را به اشخاص مختلف براي ضبط متصل مي كردند و از طرف ديگر كارمندان مخابرات كليه ي اخبار مردمي و روزنامه ها و حتي مكالمات تلفني شخصيت هاي رژيم را ضبط و به پاريس منتقل مي كردند و اين اخبار هر روز به سمع امام مي رسيد.”
پارسونز سفير انگليس بر اين باور است كه آيةا... خميني با انتقال به پاريس از تمام امكانات ارتباطي برخوردار شد و در حقيقت منبري در اختيار گرفت كه تمام جهانيان مخاطب آن بودند. وي مي نويسد: «از تمام امكانات ارتباطي مدرن جهان برخوردار بود. خبرنگاران رسانه هاي خبري از چهار گوشه ي دنيا در آن حضور داشتند. پر شنونده ترين منبر خطابه ي جهان را در اختيار گرفت. منبري كه هرگز در يك كشور اسلامي مانند سوريه و الجزاير در اختيار او قرار نمي گرفت.”
سايرس ونس وزير خارجه ي وقت آمريكا نيز نظري مشابه ديدگاه پارسونز دارد و معتقد است كه همين ويژگي موجب گرديد مخالفان رژيم كاملاً تحت كنترل و رهبري ايشان باشند. وي مي نويسد: «اقداماتي كه براي وادار ساختن دولت عراق به اخراج آيةا... خميني از پاريس به عمل آمد، نتيجه ي عكس بخشيد، زيرا با عزيمت آيةا... به پاريس كليه نيروهاي مخالف به دور او گرد آمدند و با دسترسي وي به وسائل ارتباط جمعي و امكانات پيشرفته، فعاليت و تظاهرات مخالفان در ايران تحت كنترل مستقيم او قرار گرفت.”
امام خميني در مدت كمتر از چهار ماه در پاريس اقامت داشت و در اين مدت در مجموع دويست و پنجاه و دو سخنراني، پيام، مذاكره، مصاحبه و نامه داشته است. مجموعه ، پيام و رهبري هاي امام موجب گرديد در 22 بهمن 1357 انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني به پيروزي برسد.

منابع:
1- صحيفه امام
2- روزنامه كيهان و اطلاعات
3- آرشيو مركز اسناد انقلاب اسلامي
4- آنتوني پارسونز، غرور و سقوط، ترجمه پاشا شريفي
5- عباس قره باغي، اعترافات ژنرال
6- ويليام شوكراس، آخرين سفر شاه، ترجمه عبدالرضا هوشنگ مهدوي
7- والري ژيسكاردستن، قدرت و زندگي، ترجمه محمود طلوعي
8- اسماعيل فردوسي پور، همگام با خورشيد
........................................................................................
منبع: روزنامه قدس
پنجشنبه 25 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 481]