كاستي هاي خوابگاه هاي دانش آموزي

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: كاستي هاي خوابگاه هاي دانش آموزي
يكي از راه هايي كه مي تواند در جذب دانش آموزاني كه توان مالي يا امكانات لازم را براي ادامه تحصيل ندارند مؤثر باشد، ايجاد مراكز آموزشي شبانه روزي است. مراكز آموزش شبانه روزي با هدف دسترسي دانش آموزاني كه از نعمت تحصيل مراكز آموزشي راهنمايي و متوسطه محرومند و هم چنين از توان مالي لازم براي زندگي در شهرها و ادامه تحصيل برخوردار نيستند، ايجاد شده است.

گاهي والدين دانش آموزان روستايي كه تمكن مالي نيز دارند از به سر بردن فرزندان خود در مراكزي كه امنيت آن تضمين شده است بيشتر احساس رضايت مي كنند اما آيا دانش آموزاني كه از مناطق دور و نزديك براي ادامه تحصيل به مراكز شهرستان هاي استان مي آيند يا در شبانه روزي روستاهاي ديگر درس مي خوانند، از زندگي در اين مراكز راضي هستند و نيازهاي آنان آن گونه كه شايسته است تأمين مي شود؟ درد دل هاي يك دانش آموز بيانگر كمبود امكاناتي است كه در شبانه روزي محل سكونت او وجود دارد. اين دختر دانش آموز مي گويد: علاوه بر من 300 دانش آموز ديگر در اين خوابگاه حضور دارند كه مشكلات بسياري را تحمل مي كنند.

وي مي افزايد: براي ما دانش آموزاني كه از روستاها به شهر آمده ايم، خوابيدن در تخت خواب هاي چند طبقه، سخت است و براي عادت كردن به اين وضعيت زمان زيادي لازم است!

وي ادامه مي دهد: براي اين همه دانش آموز تنها 8 سرويس بهداشتي و حمام وجود دارد و كمبود آن ها باعث بروز مشكلات زيادي مي شود.

يكي از دختران دانش آموز كه در شبانه روزي ديگري درس مي خواند مي گويد: پرداخت هزينه خوابگاه اگرچه ناچيز است ولي آن را به زحمت تهيه كردم.

وي مي افزايد: اي كاش براي دانش آموزاني كه قدرت مالي لازم براي پرداخت هزينه خوابگاه يا رفت و آمد را ندارند، تدابيري اتخاذ شود تا بتوانند بدون دغدغه در خوابگاه ها به سر ببرند.

وي مي افزايد: فاصله خوابگاه تا دبيرستاني كه در آن درس مي خوانم زيادي است و امكاناتي هم براي رفت و آمد وجود ندارد.

وي اظهار مي دارد: گاهي اوقات غذايي كه از آشپزخانه مركزي به دست ما مي رسد، سرد شده است.

وي تأكيد مي كند: اگرچه بسياري از دانش آموزان روستايي از خوردن همين غذا نيز شكرگزارند ولي اي كاش مي توانستيم از غذاي گرم به موقع استفاده كنيم.

يك دانش آموز ديگر مي گويد: خوابگاه هاي مدارس نمونه دولتي بسيار بهتر از خوابگاه هاي ما هستند و در آن خوابگاه ها حتي فضاهايي براي ورزش دانش آموزان نيز در نظر گرفته شده است.

وي مي افزايد: براي كساني كه در اين مدارس درس نمي خوانند ولي از خوابگاه استفاده مي كنند اين امكانات وجود ندارد.

وي با اشاره به كمبود حمام، سرويس هاي بهداشتي، نبود سلف سرويس و فروشگاه داخل خوابگاه و كمبود نيروي خدماتي براي نظافت خوابگاه به خصوص سرويس هاي بهداشتي اضافه مي كند: برخي از نيازهاي خود را بايد خارج از خوابگاه فراهم كنيم در حالي كه مي توان با مديريتي صحيح اين اقلام را خريداري كرد و به دانش آموزان خوابگاه فروخت تا از رفت و آمدهاي غير ضروري دانش آموزان به خارج از خوابگاه جلوگيري شود.

وي ادامه مي دهد: نيروي خدماتي كافي براي نظافت در اختيار نيست مي توان به ترتيب اولويت افرادي را براي تميز كردن سرويس ها به طور روزانه گماشت و در عوض نظافت اتاق ها را به خود دانش آموزان سپرد.

يك دانش آموز پسر نيز مي گويد: براي هر خوابگاه كه عده زيادي در آن به صورت شبانه روزي زندگي مي كنند وجود دائمي حداقل يك كارشناس بهداشت ضروري است ولي در خوابگاه امكان حضور دائمي يك مربي بهداشت وجود ندارد كه در بسياري از اوقات مشكل ساز است.

وي با اشاره به اين كه در برخي موارد راهنمايي يك مربي بهداشت مي تواند در بروز و پيشگيري از بيماري هايي كه خوابگاه ها را تهديد مي كند مؤثر باشد اظهار مي دارد: نوجواناني كه در خوابگاه حضور دارند به خصوص آن هايي كه از روستا آمده اند هميشه از حمايت عاطفي خانواده ها برخوردار بودند و كمبود آن ها را به خصوص در زمينه راهنمايي هاي بهداشتي، يك مربي بهداشت مي تواند جبران كند.

وي مي گويد: مسئولان خوابگاه ها در رابطه با رفت و آمد و تلفن هاي ضروري بسيار سخت گيرند و گرچه شناخت كاملي از دانش آموزان دارند ولي باز هم نمي گذارند آن ها از خوابگاه ها خارج شوند و يا در مواقعي خاص با خانواده خود تماس تلفني داشته باشند.

به گفته وي، استفاده از تلفن همراه نيز در خوابگاه ممنوع است. وي تأكيد مي كند: كمبود سرويس هاي بهداشتي و حمام نيز از مشكلات خوابگاه هاست.

وي مي گويد: براي 300 يا 400 دانش آموزي كه در يك خوابگاه به سر مي برند 8 تا 10 حمام و دستشويي وجود دارد كه بسيار كم است.

مدير يك مدرسه راهنمايي نيز مي گويد: بسياري از خوابگاه ها مراكز آموزشي بودند كه به دليل نياز فوري به خوابگاه، به اين موضوع اختصاص يافته است.

وي بيان مي كند: براي هر خوابگاه با توجه به وسعتي كه دارد تعدادي دانش آموز معرفي مي شود ولي هميشه رعايت سقف افرادي كه در خوابگاه حضور پيدا مي كنند ميسر نيست و در بسياري مواقع تعداد ساكنان يك خوابگاه دانش آموزي به 50 يا 100 نفر نيز افزايش پيدا مي كند.

وي تأكيد مي كند: نمي توان اميد دانش آموزي را كه با هزار آرزو و با كمترين امكاناتي كه در دسترس دارد و از راه دور براي ادامه تحصيل آمده است، نا اميد كرد و او را به دليل نبود خوابگاه به شهر يا بخش و يا روستايي كه از آن آمده است دوباره راهي كرد.

اين مدير مدرسه تأكيد مي كند: به هيچ عنوان كسي حق ندارد، دانش آموزي را از ادامه تحصيل محروم كند و به دليل داشتن اين رويه است كه سقف دانش آموزان حاضر در يك خوابگاه افزايش يافته و مشكلاتي ايجاد مي كند.

وي اضافه مي كند: در هر خوابگاه مدير به همراه چند كارمند، نگهبان و دربان به طور دائم يا شيفتي كار مي كنند كه حضور آن ها براي رفع و رجوع كارهاي دانش آموزان كافي است.

وي مي گويد: در رابطه با نيروهاي خدماتي براي نظافت دائمي سرويس هاي بهداشتي مشكلاتي وجود دارد ولي اين افراد به طور دوره اي به اين كار مي پردازند.

يك كارشناس آموزشي مي گويد: احتمال بروز بيماري هايي مانند تيفوس يا كچلي در خوابگاه ها وجود دارد كه به دليل رعايت نشدن بهداشت فردي اتفاق مي افتد.

وي مي افزايد: زندگي دسته جمعي مخاطراتي دارد كه امروزه بيشتر آن شناخته شده است. وي با تأكيد بر اين كه بسياري از خوابگاه ها امكانات لازم يك خوابگاه استاندارد را ندارد مي گويد: براي تجهيز خوابگاه ها، نياز به اعتبارات زيادي است كه لزوم مشاركت والدين را نيز مي طلبد.

به گفته وي، بسياري از خانواده ها كه فرزندانشان در خوابگاه ها حضور مي يابند توان مالي كافي براي اين مشاركت را ندارند و جاي خالي آن ها را نيز بايد آموزش و پرورش پر كند در حالي كه آموزش و پرورش اعتبار لازم را براي اين كار ندارد.

وي اظهار مي دارد: تا سهم مشاركت والدين و خانواده ها در اين گونه موارد تبيين نشود نمي توان براي تجهيز خوابگاه ها گام هاي لازم را برداشت.

وي تأكيد مي كند: متأسفانه با اين كه هزينه خوابگاهي كه توسط والدين پرداخت مي شود در قبال خدمات ارائه شده بسيار ناچيز است ولي باز هم بسياري از خانواده ها توان پرداخت آن را ندارند.

مدير آموزش و پرورش بجنورد مي گويد: خوابگاه هاي دانش آموزي دو دسته اند كه شامل مدارس خاص مانند مدارس نمونه دولتي يا خوابگاه هايي غير از آن است كه به دوره هاي راهنمايي متوسطه و براي تمام دانش آموزان اختصاص يافته است.

ياوري مي افزايد: تنها خوابگاه هايي كه در شهرها به منظور استفاده براي خوابگاه ساخته شده خوابگاه هاي مدارس نمونه دولتي هستند و بقيه مراكز آموزشي بوده كه به اين امر اختصاص يافته است كه به طور يقين امكانات مخصوص شبانه روزي ها را ندارند.

وي خاطر نشان مي كند: براي تأمين فضاهاي مورد نياز و فراهم شدن امكانات لازم تغييراتي در اين آموزشگاه ها به وجود آورده ايم تا حداقل نيازها را تأمين كند.

وي با اشاره به اين كه خراسان شمالي به لحاظ جمعيت روستايي دومين استان كشور است مي گويد: استقبال خانواده هاي روستايي از تحصيل فرزندان خود باعث شده است تا تعداد زيادي از روستاييان به مدارس راهنمايي و دبيرستان و آموزشكده هاي مراكز شهرستان ها روي آورند.

ياوري مي افزايد: رويكرد آموزش و پرورش نيز به گونه اي است كه نمي تواند هيچ كس را از آموزش محروم كند و بنابراين مجبور به پذيرش تعداد كثير دانش آموزان در خوابگاه هاست.

وي تأكيد مي كند: اين امر موجب تجمع و تعدد دانش آموزان يك خوابگاه مي شود و طبيعي است كه تعداد سرويس هاي بهداشتي، حمام، نمازخانه كافي در آن ها نباشد.

وي با اشاره به رويكرد دولت نهم مبني بر افزايش امكانات تحصيلي در روستاها مي گويد: هم اكنون احداث شبانه روزي حلقه سنگ بجنورد با 20 ميليارد ريال اعتبار به پايان رسيده است و با بهره برداري از آن، مشكلات خوابگاه هاي شهر حل مي شود.

وي مي گويد: از خوابگاه عالميه گيفان نيز طي مدت كوتاهي بهره برداري خواهد شد. به گفته وي در حلقه جق نيز خوابگاه 96 نفره اي براي پسران به صورت موقت آماده شده است كه به تدريج تكميل مي شود.

وي اظهار مي كند: اگر چه آن چه مدنظر و ايده آل ماست تأمين نشده ولي با تلاشي همه جانبه سعي در عملي كردن آن داريم.

وي مي افزايد: تفكيك فضاي آموزشي و خوابگاه در بسياري از مراكز آموزشي كه با خوابگاه در يك مكان جمع بودن انجام شده است.

ياوري مي گويد: خوابگاه مدرسه نمونه رشد را به شهرك وليعصر (عج) و هنرجويان آموزشكده علامه جعفري و سيد جمال اختصاص داده ايم.

وي تأكيد مي كند: در حال حاضر فضاي خوابگاه هاي استان در مقايسه به سال هاي قبل بسيار بهتر شده است. رئيس سازمان آموزش و پرورش خراسان شمالي نيز مي گويد: تلاش ما بر اين است كه نرخ پوشش تحصيلي در استان افزايش يابد.

باقرزاده مي افزايد: اگر بخواهيم براي استفاده از خوابگاه هاي دانش آموزي نمونه و استاندارد صبر كنيم بايد 50 سال منتظر باشيم ولي بهترين راه افزايش پوشش تحصيلي توسعه مدارس شبانه روزي و تبديل فضاهاي آموزشي به خوابگاه است.وي تأكيد مي كند: در بسياري از موارد به لحاظ پوشش تحصيلي موفق عمل كرده ايم ، گرچه خوابگاه ها كمبودهايي دارند ولي تلاش مضاعفي در رفع آن ها شده است.وي اظهار مي كند: هزينه غذا و تحصيل دانش آموزان رقم قابل ملاحظه اي است و سرانه مخصوص به خود را دارد كه با استفاده از آشپزخانه متمركز به اين امر پرداخته مي شود و بر نوع غذا و بهداشت خوابگاه ها نيز نظارت جدي وجود دارد.

وي مي افزايد: در سال هاي قبل 4 شبانه روزي در جاجرم، راز، مانه و سملقان و بجنورد افتتاح شده و ساخت يك خوابگاه وسيع و مجهز در بجنورد نيز در مراحل پاياني است.

وي از مصوبه ساخت 4 خوابگاه در سفر اول رئيس جمهور و 4 خوابگاه در دور جديد اين سفر در استان خبر مي دهد و مي گويد: يكي از اين شبانه روزي ها ويژه روستاي جمي و ديگري شبانه روزي دخترانه اي براي عشاير است.

وي خاطر نشان مي كند: مصوبه اي مبني بر احصاي نيازهاي خوابگاه هاي دانش آموزي و رفع آن ها نيز داريم.وي تعداد دانش آموزان مدارس شبانه روزي را 13 هزار و 500 نفر بيان مي كند و مي افزايد: 88 مدرسه شبانه روزي در استان فعاليت مي كند كه 44 مورد آن ها به پسران و 44 مورد به دختران اختصاص دارد.
چهارشنبه 24 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 4845]