«قيصار» آب آشاميدني ندارد

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: «قيصار» آب آشاميدني ندارد
روستا جايي است كه شايد هركدام از ما شهري ها وقتي اسم آن را مي شنويم ياد طبيعت سرسبز و شاداب، چشمه هاي جوشان و آب و هواي دلپذير آن مي افتيم، اما وجود دارند برخي از روستاهايي كه از همه آ نچه درذهن ما مجسم است بي بهره اند.

موضوع گزارش، گروه روستايي خراسان اين بار يكي از همين روستاهاي كويري و صد البته محروم است...

پس از گذشت ساعتي و طي مسافتي حدود 65 كيلومتر وارد دشتي خشك مي شويم كه تنها چيزي كه به چشم مي خورد تنها يك جاده است و بس و ديگر زمين است و خارهاي مغيلان و تنهايي...

و پس از مدتي محوطه روستايي قيصار از دور نمايان مي شود.

حس غريب، تمام فضاي روستاي قيصار را پر كرده است، اكثر قريب به اتفاق خانه ها به شكل گنبدي شكل و قديمي اند و تنها تعداد انگشت شماري به سبك امروزي ساخته شده اند.

اهالي روستا، مردماني آفتاب سوخته اند و كار بسيار، در دست هاي ترك خورده تك تكشان به خوبي نمايان است.

در ميان روستا جوي آبي بتوني است كه در طول روز ساعتي آب در آن روان مي شود و زنان روستايي از اين فرصت براي شستشوي لباس و ظروف استفاده مي كنند.

اكثر زنان روستايي براي شستشوي ظروف، لباس و يا حتي فرش هاي خود در كنار جوي حاضرند، هر يك مشغول كاريند و همه به اتفاق از وضعيت آب روستا گلايه مندند.

زني مي گويد: مجبوريم تمام روز ظرف هايمان را نشسته نگاه داريم تا ساعتي كه آب در جوي جاري مي شود آن ها را بشوييم.

ديگري مي گويد: با اين آب كه حتي بهداشتي بودن آن هم قابل بحث است بايد لباس بشوييم، ظرف بشوييم و يا ...

در اين ميان پيرزني در حالي كه كيسه اي از يونجه و كاه را به سختي به دوش مي كشد وارد جمع مي شود و بي درنگ سركيسه را در كنار جوي باز مي كند، مي گويد مي خواهد يونجه بشويد اما در همان لحظه اول با مخالفت و داد و بيداد ساير افراد حاضر مواجه مي شود، اما پيرزن در كمال خونسردي به كار خود مي پردازد و مي گويد: اين آب حق همه اهالي است و هر كس، براي كار خود بايد از آن استفاده كند.

در گفتگو با يكي از اهالي، وي عمده ترين مشكل مردم را در روستاي قيصار نبود آب آشاميدني مناسب عنوان مي كند و مي گويد: اهالي روستا براي تهيه آب آشاميدني كه آن هم بهداشتي نيست از آب چشمه استفاده مي كنند.

زن جواني نيزدر پاسخ به خراسان به همين مشكل اشاره كرده و مي گويد: فاصله چشمه تا روستا 5 كيلومتر است آب شرب اهالي از همين چشمه تامين مي شود و اين آب براي نياز مردم كافي نيست و اين مشكل در فصل تابستان با توجه به مصرف بالاي آب براي مردم بسيار درد سرساز شده بود.

در گذر از ميان كوچه هاي تنگ و باريك و طولاني روستا، چراغ برق هايي كه هر كدام در فاصله بسيار كم از يكديگر قرار گرفته اند نظرمان را جلب مي كند در اين ميان پيرمردي كه كيسه اي از خاشاك را به دوش مي كشد از كنارمان عبور مي كند، پيرمرد به سختي خود را جابه جا مي كند و واضح است كه تاب و توان حمل كيسه خاشاك را نيز نداشته و به سختي آن را به دوش مي كشد، مي گويد: شغلم دامداري است هر چند تمام دام هاي خود را در خشكسالي هاي چند سال گذشته از دست داده ام اما براي همان تعداد كمي كه باقي مانده، علوفه جمع آوري كرده ام.

پيرمرد با اين كه خستگي از چهره اش كاملا نمايان است، در پاسخ به خسته نباشي ما لبخندي زيبا بر لب نشانده و مي گويد: خستگي مال مردان قديمي نيست، جوانان امروزند كه زود خسته مي شوند...

پيرمرد همچنان كه با لحني شيرين و طنزآلود سخن مي گويد: اضافه مي كند: مردان قديم روغن زرد خورده اند، از خروس خوان صبح تا غروب خورشيد در مزارع كار كرده اند و اين ها همه ذخيره اي شده براي بنيه بدني آنان در روزگار پيري و همچنان كه مي خندد مي گويد: پيرمردان زمان قديم به جوان هاي امروزي مي ارزند؟!...(البته بي راه هم نمي گويد...) كوچه هاي تو در توي روستا را همچنان كه پشت سر مي گذاريم، به چند كودك بر مي خوريم كه در گوشه اي از روستا مشغول بازي اند، يكي از آن ها تاير ماشيني را در دست دارد و آن چنان عميق با آن تاير كهنه مشغول بازي است كه گويي به راستي آن يك اتومبيل است، ديگري تكه چوبي در دست دارد و با يك چرخ كهنه در حال بازي است و همچنان سرمست بازي در ميان كوچه ها مي دود و در اين بين نيز دختركي چادر مندرس كهنه اي به سر كرده و عروسكي دست ساز را به آغوش گرفته است و به قولي خاله بازي مي كند....

از يكي از بچه ها از آرزوهايش مي پرسيم، كودك بي درنگ جواب مي دهد: آرزو داشتم تعداد زيادي بستني مي داشتم روستاي ما مغازه بستني فروشي ندارد.

ديگري آرزوهايش را بازي در پارك عنوان مي كند و مي گويد: اي كاش ما هم مثل بچه هاي شهري پاركي مجهز به وسايل بازي مي داشتيم.

او ادامه مي دهد: مادرم مرا براي بازي به شهر نمي آورد اما به تازگي ما هم در روستايمان پاركي براي بازي داريم ... سخن كودك به اين جا كه مي رسد گويي از گفتن آن چه به زبان آورده است خجالت مي كشد و خود را در پشت دوستانش پنهان مي كند، شايد اين ها براي كودك شهري تنها يك سرگرمي روزمره باشد اما به راستي كودك روستايي در تلي از كمبودها و نيازها داشتن هر كدام از اين ها را آرزو كرده و به انتظار نشسته است، آرزوي روزي كه روستاي آن ها هم دكاني براي فروش انواع بستني و شكلات داشته باشد، آرزوي روزي كه آن ها هم بتوانند چون ساير هم سن و سالانشان در پارك هاي بازي مجهز با وسايل عديده بازي كند و هزاران آرزوي ديگر كه شايد هيچ وقت...؟!

در ميان روستا، دختران جواني در حالي كه ظرف هاي آب بسياري را در دست دارند نظرمان را به سمت خود جلب مي كنند، دختران جوان به اتفاق از اين كه مجبورند براي تهيه آب، ساعت ها در كنار شيرهاي آب منتظر آب باريكه اي بمانند اظهار نارضايتي كرده و مي افزايند: چرا مسئولان فكري به حال مردم اين روستا نمي كنند.

يكي از آن ها اضافه مي كند: در حالي كه در دولت مهرورزي و عدالت گستري قرار داريم هيچ كس سري به روستاي ما نمي زند و ما مجبوريم حتي آب آشاميدني خود را كه آن هم بهداشتي نيست تنها از دو شير آب كه در كل فضاي روستا تعبيه شده، تهيه كنيم؟!

دختر ديگري نيز از وضعيت آب گلايه كرده و مي گويد: چرا براي لوله كشي آب در داخل خانه هاي روستايي اقدامي نمي شود و ما مجبوريم ظرف ها و لباس هاي خود را تنها در ساعتي كه آب شور داخل جوي ميان روستا روان مي شود بشوييم؟

دختري جوان كه از وضعيت بهداشتي آب شستشو بسيار گلايه مند است مي افزايد: آب شستشو كه تنها ساعتي در روز مورد استفاده است بسيار غير بهداشتي و حتي بدبو است و براي شستشو مناسب نيست مشكل بي آبي، مشكل همه مردم روستاست و همه اهالي در كلام اول از مشكلات بي آبي و كم آبي شكايت مي كنند.

در ادامه زني ميانسال از ديگر مشكلات روستا به نبود خانه بهداشت اشاره كرده و مي گويد: وجود خانه بهداشت براي اهالي امري ضروري است و با توجه به جمعيت روستا، مردم براي جزئي ترين موارد درماني مجبورند به آرين شهر بروند و اين در حالي است كه حتي براي اياب و ذهاب خود نيز با مشكل مواجه اند.

زن ادامه مي دهد: روستاي قيصار وسيله نقليه اياب و ذهاب به خارج از روستا نداشته و مردم براي رفتن به شهرهاي مجاور با مشكلات عديده اي مواجه اند و اين مورد وقتي نمود مي يابد كه مريضي براي مداوا مجبور باشد به خارج از روستا برود.

مردي نيز از مشكلات روستا به نبود نانوايي اشاره كرده و مي گويد: سهميه آرد روستا پاسخگوي نياز مردم و اهالي نيست و بسياري از افراد پير قادر به پخت نان نمي باشند لذا مسئولان بايد نسبت به راه اندازي نانوايي در اين روستا اقدام نمايند.

او نبود روحاني مستقر در روستا را از جمله مشكلات قيصار عنوان كرده و مي گويد: در ايام رمضان و ماه هاي محرم وجود روحاني در روستا به عنوان يك نياز ضروري است اما متاسفانه تاكنون هيچ اقدامي براي استقرار عالم و همچنين احداث خانه عالم در روستا نشده و بسياري از مردم حتي در جزئي ترين مسائل شرعي خود در ناآگاهي به سر مي برند.

مرد جواني نيز از مشكلات روستا به نبود حمام عمومي در روستا اشاره مي كند و مي گويد: با اين كه اهالي روستاي قيصار از مشكل بي آبي رنج مي برند هيچ اقدامي براي ايجاد حمام عمومي با استقرار يك تانكر آب براي شستشوي افراد در روستا صورت نگرفته است و بيشتر اهالي براي حمام و شستشو به آرين شهر مراجعه مي كنند.

وي ادامه مي دهد: مگر مردم اين روستا با ساير روستاها چه تفاوتي دارند كه كوچكترين توجهي از سوي مسئولان به اين منطقه صورت نمي گيرد.

هادي رمضاني دهيار 27 ساله و جوان روستاي قيصار هم جمعيت اين روستا را بالغ بر 150 نفر در قالب 40 خانوار عنوان كرده و مي گويد: روستاي قيصار از لحاظ موقعيت جغرافيايي در 11 كيلومتري آرين شهر واقع در چاهك موسويه واقع است.

رمضاني شغل بيشتر مردم اين روستا را دامداري و دامپروري مي داند و مي افزايد: اهالي روستا به شيوه عشايري زندگي مي كنند و زنان روستايي غالبا به قالي بافي مشغولند.

وي از جمله مهم ترين مشكلات روستاي قيصار به نبود آب شرب سالم بهداشتي و همچنين آب لوله كشي براي مصارف خانگي اشاره كرد و ادامه مي دهد: آب شرب اهالي از چشمه اي در فاصله 5 كيلومتري تهيه مي شود كه اين آب در قالب شير در داخل روستا قابل استفاده است و البته با توجه به نياز بالاي مردم و كمي آب اين چشمه مردم با مشكلات عديده اي مواجه اند.

وي اضافه مي كند: اهالي همچنين براي شستشو از آب شور استفاده مي نمايند كه اين آب حتي در آزمايشي كه از آن صورت گرفته براي كشاورزي هم قابل استفاده نيست.

وي اظهار مي دارد: كشاورزي در روستاي قيصار به دليل نبود آب كافي و همچنين خشكسالي هاي پي در پي چند ساله اخير رونق چنداني نداشته و غالب اهالي براي امرار معاش به دامداري مشغولند.

وي با اشاره به اين كه 70 درصد جمعيت روستا را جوانان تشكيل مي دهند افزود: متاسفانه حدود 95 درصد جوانان روستا بيكار بوده و براي كار به شهرهاي مجاور از جمله آرين شهر مهاجرت مي كنند.دهيار روستاي قيصار از ديگر مشكلات روستا به نبود نانوايي و حمام عمومي اشاره كرده و مي گويد: اهالي روستا در زمينه حمام و شستشوي شخصي واقعا با مشكلات بسياري مواجه اند كه متاسفانه پيگيري هاي انجام شده در خصوص لوله كشي و احداث حمام عمومي تاكنون بي نتيجه مانده است.

وي نبود خانه بهداشت را يكي از اساسي ترين مشكلات در روستا مي داند و تصريح مي كند: اهالي قيصار براي درمان مجبورند به روستاهاي مجاور و يا آرين شهر بروند و اين امر با توجه به نبود وسيله نقليه عمومي براي اياب و ذهاب مشكلات بسياري را به همراه مي آورد.

وي با اشاره به مطلوب بودن جاده هاي مواصلاتي روستا مي افزايد: متاسفانه وجود رودخانه اي در كنار روستا و ترس از ايجاد حادثه در مواقع بارندگي براي مردم ايجاد نگراني كرده است به طوري كه در مكاتبات انجام شده با اداره راه و بخشداري در پاسخ به ما گفته اند احداث پل در اين مكان با توجه به اين كه بالغ بر 2 ميليارد ريال هزينه در بر دارد توجيه اقتصادي ندارد با توجه به اين كه روستا آخرين روستاي مرزي بين شهرستان قاين و بيرجند است مسئولان چندان توجهي به آن ندارند.

وي از اقدامات بنياد مسكن در اين روستا به اعطاي وام تعميرات به دو نفر از اهالي اشاره مي كند و مي گويد: متاسفانه وام هاي اعطايي به دليل نبود ضامن، كاربردي نداشته است.

وي همچنين اعطاي وام هاي خود اشتغالي از سوي كميته امداد به 7 نفر از افراد تحت پوشش اين نهاد را يادآور شد.

رمضاني مي گويد: با توجه به خشكسالي هاي اخير متاسفانه ديگر دامداري در اين روستا به صرفه نبوده با توجه به گراني علوفه دامداري صرفه اقتصادي ندارد.

وي از كمك هاي عشايري براي اعطاي علوفه يارانه اي به اختصاص سالي دوبار علوفه به عشاير اشاره مي كند.

وي مي افزايد: براي پخت نان، از سوي منابع طبيعي دو عدد تنور گازي براي استفاده عموم در روستا استقرار يافته است تا مشكل طبخ نان براي اهالي تا حدودي مرتفع شود.

وي در خصوص طرح هادي گفت: روستاي قيصار به دليل كمي جمعيت شرايط طرح هادي را نداشته و طرح هادي در اين روستا اجرا نمي شود.

وي بودجه دهياري را در سال گذشته براي قيصار بالغ بر 25 ميليون ريال مي داند و از پروژه هاي عمراني در دست ساخت به بازسازي مسجد روستا با اعتباري بالغ بر 6 ميليون ريال و احداث پارك با اعتبار 8 ميليون ريال اشاره مي كند.

رمضاني وضعيت آموزشي را در حد مطلوب عنوان مي كند و ادامه مي دهد: روستاي قيصار داراي دبستان 5 كلاسه است 25 نفر از دانش آموزان دختر و پسر در اين دبستان به صورت مختلط در حال تحصيل اند.وي مي افزايد: دانش آموزان در مقاطع بالاتر براي ادامه تحصيل به آرين شهر مهاجرت مي كنند و دختران با توجه به فرهنگ اهالي و سختي رفت و آمد از ادامه تحصيل در مقاطع بالا باز مي مانند.

وي با اشاره به اين كه روستاي قيصار در كنار رودخانه قرار دارد و قابليت حفر چاه كشاورزي را دارد اضافه مي كند: اهالي براي حفر چاه كشاورزي در فاصله حتي 5 كيلومتري روستا با صرف هزينه هاي شخصي حتي ابراز رضايت كرده اند اما جهاد كشاورزي در اين خصوص مجوز لازم را نداده است.

وي وضعيت آنتن دهي تلفن همراه را نامطلوب مي داند و مي گويد: تنها در بلندي ها ما قادريم از تلفن همراه استفاده كنيم.

رمضاني در خصوص دفع زباله هاي روستايي مي افزايد: زباله هاي روستايي توسط خود اهالي در خارج از روستا دفع مي شوند.

وي عمده عامل مهاجرت اهالي را بيكاري و خشكسالي هاي مداوم عنوان مي كند و ادامه مي دهد: قالي بافي در روستاي قيصار به عنوان صنعتي درآمدزا براي زنان روستايي بوده، به طوري كه قالي هاي بافته شده در اين روستا قابليت صادرات به استان هاي مجاور و يا حتي خارج از كشور را دارد.

وي در پايان مي افزايد: به دليل نبود بودجه كافي، زمينه ايجاد و احداث ساختمان دهياري در قيصار مهيا نشده و متاسفانه اين ميزان بودجه، كفاف پروژه هاي عمراني مورد نياز روستا را نمي دهد.

رمضاني در پايان به مخروبه شدن ديواره هاي قنات روستا اشاره كرد و گفت: متاسفانه مسئولان به اين امر توجهي نشان نداده اند و به رغم پي گيري هاي انجام شده بودجه اي براي بازسازي قنات اختصاص نيافته است.
چهارشنبه 24 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 179]