غرق نبردناو HMS Barham

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: در طول جنگ جهاني دوم، انگلستان صاحب قويترين نيروي دريايي در جهان بود. در واقع بسياري از نبرد ناوها در طول جنگ مورد حمله قرار گرفتند اما تنها 3 تا از آنها غرق شدند.(اين اطلاعات ناقص است بعنوان نمونه نويسنده غرق بزرگترين رزمناو انگلستان يعني نبردناو 42000 تني هود را اصلا بحساب نياورده است-ساشا) رزمناو HMS Royal Oak ، رزمناو HMS Prince of Wales و رزمناو HMS Barham از کلاس کوئين اليزابت که يک کشتي جنگي مدرنيزه شده مربوط به دوران جنگ اول جهاني بود. دوتا از اين کشتي ها توسط زيردريايي هاي آلماني غرق شدند و HMS Prince of Wales قويترين و مدرنترين کشتي جنگي نيروي دريايي انگلستان با اژدرها و بمبهاي نيروي هوايي ژاپن غرق شد.

HMS Barham, a Queen Elizabeth class battleship

The U-331, a Type VII U-boat

Tiesenhausen, commander of U-331
(HMS Prince of Wales در هنگام نبرد بيسمارک با نبردناو هود در کنارهود بود ولي بشدت آسيب ديد و متواري شد- ساشا). HMS Barham يکي از 5 کشتي سريع کلاس کوئين اليزابت بود. در 12 دسامبر 1939 اين کشتي با يک ناو بنام HMS Duchess برخورد کرد و باعث غرق آن شد. دو هفته بعد توسط زيردريايي U-30 مورد هدف قرار گرفت که اصابت يک اژدر به آن باعث شد که بمدت 6 ماه از حالت عملياتي خارج شود. دوباره به ناوگان مديترانه ملحق شد و بهنگام تلاش براي اشغال داکار در سپتامبر 1940 توسط نبردناو فرانسوي ريشلو آسيب ديد. دوباره در مي 1941 توسط نيروي هوايي آلمان بهنگان اشغال جزيره کرت مورد اصابت قرار گرفت و آسيب ديد. پس از آن در نبردهاي ليبي توپهاي 15 اينچي ( 380 ميلي متري) آن عملکرد خوبي در برابر نيروهاي رومل در بارديا (بندري در ليبي) داشتند. در اين بين نبرد در آفريقا شدت يافته بود و ارتش هشتم انگلستان و سپاه آفريقاي رومل در يک بن بست گير کرده بودند.کنترل آفريقا براي انگليسي ها بسيار مهم بود زيرا آنها قصد داشتند از آن بعنوان يک پايگاه عملياتي براي شکست دادن دول محور، در ابتدا ايتاليا و پس از آن آلمان از طريق حمله به بالکان و نقاط ضعيف ايتاليا، استفاده کنند. کشتي هاي جنگي انگلستان به اذيت کردن و تحت فشار قرار دادن خطوط دريايي پشتيبان نيروهاي رومل در مديترانه و بمباران و گلوله باران انبارها و ذخاير رومل در تريپولي با تاثيري ويران کننده ادامه مي دادند.(مسئول پشتيباني از نيروهاي رومل بعهده ايتاليايي ها بود که به طرز فاجعه باري از پس حتي اين کار هم بر نمي آمدند و در نهايت بي عرضگي آنها باعث شکست رومل در العلمين شد- ساشا). يک سوم ملزومات رومل هرگز به مقصد نمي رسيدند. در اين ميان ارتش هشتم انگلستان از طريق دژ-بندر توبروک که در اختيار آنها بود تجهيز مي شد. جاسوسان انگليسي متوجه شدند که رومل قصد يک حمله تمام عيار براي تسخير توبروک را دارد. انگليسي ها پاسخ رومل را با حمله عمومي خود- عمليات کروسيدر- دادند. در کنار اين فکر که انگليسي ها قصد انجام يک عمليات آبي- خاکي در الجزاير را دارند تا نيروهاي محور را در يک گازانبر بدام اندازند، هيتلر اعلام وضعيت اضطراري کرد.
نيروي دريايي آلمان مامور شد تا به سلطه نيروي دريايي سلطنتي بر درياي مديترانه خاتمه دهد و حملات انگليسي ها را به کاروانهاي پشتيباني و لجستيک رومل متوقف کند. همه زيردريايي هاي در دسترس که حدود 50 فروند مي شدند مامور شدند تا بسمت مديترانه حرکت کنند.

The HMS Barham, assigned to the Mediterranean Fleet under Admiral Sir Andrew Cunningham.
U-331 تحت فرماندهي فون تيسنهاوزن يکي از مدلهاي تيپ VIIC بود که وارد اين منطقه خطرناک شد. يک گروه کماندوي آلماني را در 17 نوامبر در ليبي پياده کرد(که ماموريت داشتند يک قطار نظامي انگليسي را منفجر کنند) و در صبح روز 25 نوامبر نزديک پايگاه انگليسي ها در اسکندريه مصر به زير آب فرو رفت. بزودي زيردريايي تا عمق پريسکوپ (12 متر زير آب-ساشا) بالا آمد و متوجه يک گروه کشتي شامل سه نبردناو بهمراه اسکورت آنها شامل 8 فروند ناوشکن گرديد. نبردناوها شامل کوئين اليزابت، Barham و Valiant بودند. در يک شرايط بسيار مهيج و ترس آور، فون تيسنهاوزن با دقت از ميان دو ناوشکن اسکورت عبور کرد و اولين نبرد ناو يعني کوئين اليزابت را در تيررس خود قرار داد. اما کشتي از کنار آنها عبور کرد و او مجبور شد که دومين نبردناو در مسيرش يعني HMS Barham را هدف بگيرد. در فاصله 410 ياردي (375 متري) هيکل عظيم الجثه نبردناو تمام عدسي پريسکوپ اورا پر کرده بود (طبق دستورالعمل حداقل فاصله پرتاب اژدر 300 متر است زيرا در فاصله کمتر از آن احتمال آسيب ديدگي خود زيردريايي بر اثر انفجار اژدرها و نيز هدف وجود دارد-ساشا). او نتوانست تشخيص دهد که کدام کشتي را هدف گرفته و فقط مي دانست که آن يک نبردناو انگليسي است. او هر 4 اژدر خود را به يکباره شليک کرد و زيردريايي بخاطر از دست دادن ناگهاني 4 تن وزن به یکباره بروي آب آمد! سومين نبردناو يعني HMS Valiant درست در فاصله 150 ياردي (137 متري) بود و زيردريايي را ديد و سريعا به Barham سيگنال زد که براي جلوگيري از اصابت اژدرها مسير خود را تغيير دهد. در داخل U-331 فون تيسنهاوزن دستور يک
غوص ناگهاني (crash dive) را داد. سکاندار زيردريايي با دستپاچگي مخازن تعادل را پر آب کرد و موتورها را با تمام قدرت بسمت جلو بکار انداخت. زيرا کشتي عظيم HMS Valiant بسمت آنها حرکت کرده بود و درست در آخرين لحظه زيردريايي در زير امواج فرو رفت و نبردناو بدون آنکه آسيبي برساند از روي آنها عبور کرد.
در این بین HMS Barham برای اجتناب از برخورد اژدرها از مسیر خود منحرف شد. یکی از اژدرها به خطا رفت اما سه تای دیگر به هدفشان اصابت کردند (375 متر فاصله بسیار کمی است و احتمال اصابت اژدرها تقریبا 100 درصد است، برد نهایی اژدر حدود 6 کیلومتر بود-ساشا). صدای سه انفجار شنیده شد: یک، دو، سه! . یکی از اژدرها به نزدیکی انبار مهمات کشتی اصابت کرد. انفجار رعدآسای چهارم HMS Barham بهمراه 862 پرسنل آن را ظرف 3 دقیقه نابود کرد.

Sinking of the HMS Barham.
در این بین فون تيسنهاوزن بیکار ننشسته بود تا مرگ خود راببیند. غوص ناگهانی زیردریایی آن را از کنترل خارج کرده بود. حرکت عقربه عمق سنج بطور غیر قابل توصیفی آرام شد و در عمق 250 فوتی متوقف شد اما پرسنل زیردریایی احساس می کردند که دارند هرچه بیشتر در آب فرو می روند اما عمق سنج، عمق ثابت 250 فوتی را نشان می داد. این یک وضعیت خطرناک بود چرا که عمق مجاز زیردریایی کلاس VIIC در حدود 330 فوت یا 100 متر بود. تيسنهاوزن دستور داد تا برای اطمینان عمق در کابین جلو قرائت شود. نتیجه قرائت تمام پرسنل زیردریایی را وحشتزده کرد:U-331 در عمق بی سابقه 820 فوتی (250 متری) قرار داشت! حداکثر عمق خردشدگی زیردریایی کلاس VII برابر با 650فوت(200متر) بود. بر اساس مشخصات فنی کارخانه سازنده آنها باید تا حالا له شده بودند! پرسنل زیردریایی بطور دیوانه واری شروع کردند به عملیات تقلیل عمق و تزریق هوا بدرون مخازن تعادل زیردریایی . سرانجام زیردریایی شروع به بالا رفتن کرد تا اینکه آنها به عمق ایمن رسیدند. آنها شگفتزده بودند نه تنها بخاطر آنکه از عمق مرگبار نجات پیدا کرده بودند بلکه بدنه زیردریایی که باید در آن عمق خرد می شد حتی چکه هم نکرده بود.
فون تيسنهاوزن فرمانده U-331 سالها بعد پس از نجات از دست دشمن بالاسر و عمق مرگبار زیرین نوشت:"در چنین دقایقی شما صحبت نمی کنید. شما خوشحال هستید که موفق شده اید و هنوز زنده هستید".
فون تيسنهاوزن مشتاقانه منتظر بود تا خبر غرق کشتی توسط مرکز فرماندهی نیروی دریایی اعلام شود. همچنین او نمی دانست او کدام کشتی را مورد حمله قرار داده است. او به دونیتز (فرمانده نیروی دریایی آلمان) گزارش داده بود که او یک نبردناو را با اژدر زده است اما در اعماق پایین او بیشتر نگران خرد شدن زیردریایی بود تا دشمن فوقانی. انگلیسی ها از انتشار خبر غرق کشتی خودداری کردند و بدلیل فقدان یک شاهد یا سند، دونیتز از گفتن تبریک خودداری کرده و فقط به گفتن این جمله بسنده کرد که حمله بسیار "رضایت بخش" بوده است. بهرحال هنگامی که در نهایت فرماندهی خبر غرق Barham را در اواخر ژانویه 1942 اعلام کرد، از فون تيسنهاوزن با اهدای صلیب شوالیه قدردانی شد.

The HMS Barham turns over and the magazine section explodes, obliterating the ship
آغاز حملات زیردریایی ها در مدیترانه با پیروزی های محور در دریا همزمان شد. از ابتدای 10 نوامبر 1941 و طی 40 روز بعدی، نیروهای محور ناو هواپیمابر Ark Royal (این همان ناو هواپیمابری است که هواپیماهای آن در کنار ناوگان انگلستان در غرق نبردناو بیسمارک شرکت داشتند-ساشا) یک ناو اسکورت، دو نبردناو بنامهای Prince of Wales و Barham ، رزمناو Repulse و سه ناو جنگی دیگر را غرق و به دو نبردناو Queen Elizabeth و Valiant بهمراه تعداد زیادی کشتی جنگی دیگر آسیبهای جدی وارد کردند.
باید توجه داشت که همه این حملات در مدیترانه مستقیما توسط زیردریایی ها انجام نشده بود و تنها ناوهواپیمابر Royal Ark و نبردناوهای Barham و Galatea توسط زیردریایی ها در مدیترانه غرق شدند.(در واقع بسیاری از حملات علیه کشتی های تجاری و جنگی متفقین توسط بمب افکنهای عمود رو یا شیرجه رو (Dive Bomber) اشتوکا انجام می شد-ساشا). آمار بالای تلفات این چهل روزه آن را شبیه به ورژن انگلیسی پرل هاربر کرده بود که بطور موقت حکمرانی نیروی دریایی سلطنتی بر دریای مدیترانه را از بین برد. دیگر تامین احتیاجات مورد نیاز ارتش هشتم برای عملیات کروسیدر امکانپذیر نبود. در نتیجه ارتش هشتم انگلستان متوقف شده و قدرت خود را در لیبی از دست داد. سپاه آفریقای رومل استحکامات خود را در العقیلا تقویت کرد و در پی آن بن بست دیگری در صحرای آفریقای شمالی بوجود آمد.( پس از توقف انگلیسی ها، رومل که تانکهایش در عملیات کروسیدر آسیب زیادی دیده بودند، منتظر ماند و با رسیدن تانکهای جدید از آلمان حمله متقابل خود را به توبروک آغاز کرد و با درهم شکستن مقاومت نیروهای انگلیسی و به اسارت گرفتن دهها هزار اسیر بندر مهم توبروک را تسخیر کرد. نقش بمب افکنهای اشتوکا و توپهای 88 رومل در به زانو درآوردن انگلیسی ها بسیار چشمگیر بود-ساشا)