مالكي: هرگونه توافق با آمريكا بايد در پارلمان تاييد شود دكترين نظامي انگليس از دلايل عدم گسترش امنيت در بصره بود القاعده درعراق نابود نشده؛ ضعيف شده است

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: مالكي: هرگونه توافق با آمريكا بايد در پارلمان تاييد شود دكترين نظامي انگليس از دلايل عدم گسترش امنيت در بصره بود القاعده درعراق نابود نشده؛ ضعيف شده است

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: بين‌الملل - منطقه‌يي

به عقيده نخست‌وزيرعراق توافق امنيتي با آمريكا براي قانوني ساختن حضور نيروهاي آمريكايي در اين كشور حياتي است اما اين توافقنامه بايد براساس مصالح ملي و امنيتي عراق باشد و طرف آمريكايي اطلاحات مورد نظر عراقي‌ها را بپذيرد. مالكي مي گويد كه به 4100 نيروي انگليس مستقر در جنوب عراق نيازي نيست و لندن بايد در يك توافق با بغداد تعداد مورد نياز براي آموزش نيروهاي عراقي را در اين كشور حفظ كند. وي معتقد است كه منطقه الخضرا بايد تا آغاز سال آينده باز شود و تمام عراق به منطقه سبز تبديل شود.

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در همين راستا روزنامه انگليسي تايمز لندن با نوري المالكي، نخست وزير دولت عراق در مورد اين توافق و حاشيه‌هاي آن گفت‌وگويي انجام داده است كه متن كامل آن در زير مي‌آيد:

تايمز: آيا به نظر شما در مورد " توافق وضعيت نيروها" ميان آمريكا و عراق تا پايان سال جاري تصميم‌گيري خواهد شد؟

مالكي: اين توافق براي ما مهم و ضروري است و امضاي آن پيش از ملغي شدن قطعنامه بين‌المللي( 31 دسامبر 2008 ) براي قانوني ساختن حضور نيروهاي ائتلاف امري حياتي است. ما مي‌خواهيم چنين توافقي را امضا كنيم تا براي تمديد حضور نيروها ديگر به شوراي امنيت مراجعه نكنيم.

مي‌دانيد كه شوراي امنيت هم اكنون دچار بحران شده است، بين اعضاي آن اختلاف وجود دارد. خواسته‌ي ما امضاي اين تعهدنامه است، اما اراده‌ي ملت هم بر خواسته‌ي ما حاكم است. اراده‌اي كه خواسته‌هاي ما را تشكيل مي‌دهد كه هنوز مورد بحث ميان ما و آمريكاست. ما در بسياري از درخواست‌ها پيشرفت شفاف داشته‌ايم، ما به توافق‌هايي دست يافته‌ايم كه در عراق مهم و حياتي محسوب مي‌شوند، اين قرارداد‌ها شامل خروج نهايي تمام نيروهاي آمريكايي تا پيش از سال 2011 و خروج از شهرهاي عراقي تا پيش از 30 ژوين 2009 هستند. تعيين قوانين رفت و آمد نيروها و فعاليت‌هايشان و عدم انجام عمليات نظامي و يا دستگيري افراد بدون داشتن اجازه از دولت عراق از جمله اين توافق‌ها هستند. همانطور كه پس از ديدار با آيت‌الله العظمي سيستاني گفتم براي امضاي اين قرارداد در آينده‌ي نزديك موانعي بر سر راه آن وجود دارد. ما به طرف آمريكايي ديد كاملي از اين موانع عرضه كرده‌ايم كه شامل مساله‌ي حمايت قانوني (اختيارات دولت عراق بر سربازان آمريكايي) و مساله بازرسي از تسليحات و ادواتي است كه وارد عراق شده‌اند تا مطمئن شويم كه آنها براي ماموريت امنيتي نيروها مناسب هستند. ما به پاسخ به درخواست‌هاي عراق براي امضاي اين تعهدنامه بسيار نزديك خواهيم شد اما اگر آمريكايي‌ها به اين درخواست‌ها پاسخ ندهند،‌ معتقدم كه اين پيمان با شرايط سخت روبه رو خواهد شد و شايد تاييديه‌ي پارلمان را نيز احراز نكند. هر توافقي بايد توسط پارلمان كه تصميم‌ نهايي را مي‌گيرد تاييد شود.

تايمز: آيا بزرگ‌ترين مانع، درخواست آمريكا براي مصونيت نيروهايش در زماني است كه در حال خدمت نيستند؟

مالكي: بله قطعا همين طور است. اگر سربازان آمريكايي و عراقي در عملياتي شركت كنند كه هر دو طرف بيشتر بر سر آن به توافق رسيده‌ باشند، در صورتي مصونيت خواهند داشت كه يك سرباز آمريكايي در جريان عمليات مرتكب جرم عمد نشود. او هم مانند يك سرباز در اين عمليات است. او هم مصونيت دارد. مشكل اينجاست كه اگر سرباز آمريكايي كه در ماموريت نيست مرتكب جرم شود آن وقت بايد به سيستم قضايي عراق پاسخ دهد؛ حالا اين جرم چه كوچك باشد و چه بزرگ. سيستم قضايي عراق بايد اجازه بازجويي از سرباز آمريكايي را داشته باشد. اين محل اختلاف ماست.

تايمز: آيا موضع علني مخالف ايران در مورد اين توافقنامه، وضعيت را پيچيده كرده است. ترجيح نمي‌دهيد كه آن‌ها دخالتي نداشته باشند؟

تايمز: اگر مساله مصونيت حل نشود، نگراني شما از امضا نشدن اين توافق تا پيش از پايان سال جاري به چه اندازه است؟

مالكي: مطمئنا اگر پارلمان آن را رد كند، بايد به سازمان ملل برويم كه نه براي ما و نه براي آمريكايي‌ها با توجه به بحران شوراي امنيت انتخاب خوبي نيست. اما ما هيچ انتخابي نخواهيم داشت، زيرا زمان حضور نيروهاي آمريكايي 31 دسامبر به پايان مي‌رسد. در اين صورت بر اساس قوانين بين‌المللي، آمريكا و عراق، اين نيروها به پايگاه‌هاي خود محدود خواهند شد و بايد از عراق خارج شوند. ما هميشه گفته‌ايم كه خروج ناگهاني نيروهاي بين‌المللي به امنيت ما ضربه وارد خواهد آورد.

تايمز: احتمال كدام يك از اين دو بيشتر است؛ شوراي امنيت و يا توافق وضعيت نيروها؟

مالكي: من در مورد آرزوهايمان صحبت مي‌كنم. اميدوارم كه طرف آمريكايي به جرح و تعديل‌هاي پيشنهادي از سوي طرف عراقي پاسخ مثبت دهد تا بتوانيم اين پيمان را كه بهترين راه‌حل براي ما است، امضا كنيم. معتقدم كه محتمل‌ترين امر آن است كه طرف آمريكايي به اين جرح و تعديل‌ها از سوي طرف عراقي پاسخ مثبت دهد، زيرا اين جرح و تعديل‌ها واقع گرايانه‌ هستند و به وجود نيروها ضربه نمي‌زنند، اما براي طرف عراقي دستاوردهاي مهمي براي منافع ملي خواهد داشت.

تايمز: وضعيت بصره به چه گونه است؟ آيا با ثبات است و از وضعيت در آنجا راضي هستيد؟

مالكي: به طور قطع در وهله كنوني وضعيت بسيار خوب است. نيروهاي امنيتي و مردم بصره زندگي را به شهر بازگردانده‌اند. شهر كاملا تحت كنترل است. روند بازسازي و بازگشت به وضعيت عادي آغاز شده است. بصره به يمن تلاش‌هاي نيروهاي عراقي تحت كنترل كامل است. اين يك ماموريت پرخطر بود، اما توانايي‌هاي ارتش عراق و پليس را براي انجام عمليات بزرگ و موفقيت آميز نشان داد.

تايمز: آيا بيم آن نداشتيد كه شكست اين عمليات ضربه‌اي براي شما به عنوان يك رهبر باشد؟ احتمال شكست زياد بود.

مالكي: جنايتكاران و شبه نظاميان نتوانستند كشور را به شكست بكشانند، شايد اين مبارزه زمان زيادي طول بكشد اما ما براي يك مبارزه طولاني برنامه‌ريزي كرده بوديم تا انرژي آن‌ها را بگيريم. اما ضربات سريع و پشت سر هم باعث شد تا مبارزه را ظرف 9 روز به پايان ببريم. ممكن نيست كه دولتي با اراده سياسي و ملي از جنايتكاران و يا شبه نظاميان شكست بخورد.

تايمز: آيا شما از اقدام كند نيروهاي انگليسي نااميد نشديد؟ آمريكايي‌ها سريعتر اقدام كردند، اما انگليسي‌ها يك هفته بعد به شما پيوستند.

مالكي: ما اين مرحله را پشت سرگذاشته‌ايم ما به عقب باز نمي‌گرديم تا وضعيت و دلايل آن را ارزيابي كنيم. خدا را شكر، تمام شده است. اين مهم با تلاش و كارآيي نيروهاي امنيتي عراق به پايان رسيد.

تايمز: وقتي كه بصره در كنترل نيروهاي انگليسي بود چه احساسي داشتيد؟

مالكي: تاكيد مي كنم كه شرايط بصره شرايط دشواري است. دكترين نظامي انگليس شايد يكي از دلايل عدم گسترش امنيت بوده است زيرا در بصره آميزه‌اي از فاكتورهاي ايجاد بي‌ثباتي در جبهه امنيتي وجود داشت. دسته‌هاي قبيله‌اي،‌ جنايتكاران سازمان يافته، شبه نظاميان، اختلافات سياسي ميان اجزاي شوراي استاني. انگليسي‌ها قادر نبودند همه اين مشكلات را حل كنند و يا با آن‌ها مبارزه كنند. بنابراين هنگامي كه وارد بصره شديم، با ابعاد زيادي از مشكلات روبه‌رو بوديم. ما با قبايل سازش كرديم، حمايت قبايل را جلب كرديم، كاري كه انگليسي‌ها نتوانستند انجام دهند. بصره تحت كنترل جنايتكاران و شبه نظاميان بود. دولت محلي فقط يك پوشش بود و هيچ قابليتي در انجام اقدامات و يا كنترل شهر نداشت. نيروهاي انگليسي از نبرد در داخل به مناطق اطراف و حومه عقب كشيدند. آنها از رويارويي دوري جستند و همين باعث شد جنايتكاران و شبه نظاميان فرصت كنترل شهر را پيدا كنند. به دليل مشغله‌ي ما با بغداد و ديگر استان‌ها، حضور ما در بصره خيلي قوي نبود اما وقتي نيروهاي انگليسي خود را كنار كشيدند و وضعيت به وخامت كشيد و فاسدان با در دست گرفتن شمشير گردن زنان و كودكان را مي‌زدند، شهروندان بصره خواستار كمك ما شدند و ما وارد شديم تا كنترل شهر را به دست بگيريم. نيروهاي انگليسي قابليت انجام كارهايي را كه نيروهاي عراقي انجام دادند، نداشتند. مثلا طرف انگليسي فكر مي‌كرد اين عمليات مسخره است. آن‌ها مي پرسيدند: آيا شما واقعا مي‌خواهيد عمليات انجام دهيد؟ و در مقابل پاسخ مثبت فرماندهان ارتش مي‌گفتند كه اين ديوانگي است، زيرا جنايتكاران بمب و مواد منفجره دارند. اما عراقي‌ها اين عمليات را انجام دادند.

آ‌نها در يك حمله 730 بمب جاده‌يي را كشف و خنثي كردند. دكترين نظامي انگليس حاضر به پذيرش چنين ريسكي نبود و اين همان تفاوت ميان كساني است كه مي‌جنگند، سربازان ما احساس مالكيت داردند اما آن‌ها از كشور ديگري بودند، اين فقط در بصره رخ نداد. وقتي فرزندان عراق با شبه نظاميان در العماره روبه‌رو شدند، اين شهر كاملا تحت كنترل شبه‌نظاميان بود، نه نيروهاي انگليسي و نه نيروهاي آمريكايي نتوانستند تا زمان ورود نيروهاي عراقي شهر را پس بگيرند. هم‌چنين در شهرك صدر بغداد و هم چنين الشعله وضعيت به همين صورت بود. نيروهاي آمريكايي چندين سال مسوول امنيت آنجا بودند اما نتوانستند شهرك صدر را باز گردانند. اما وقتي نيروهاي عراقي عزم خود را جرم كردند اين كار انجام شد. اين بدين معني نيست كه نيروهاي ائتلاف،‌ آمريكايي‌ها و ديگر كشور‌ها هيچ گونه كمكي نكردند، آن‌ها كمك كردند و كمكشان هم مهم است. به ويژه با ارسال هواپيما، زيرا ما جنگنده در اختيار نداشتيم.

تايمز: وقتي شنيديد كه نيروهاي انگليسي قرارداد خود را با شبه نظاميان در سال 2007 باطل كردند، چه احساسي داشتيد؟

مالكي: البته ما احساس خوبي نداشتيم و ناراحتي خود را از اين اقدام ابراز كرديم و آن را آغاز يك فاجعه دانستيم. اگر ايثار نكرده بوديم اين فاجعه به واقعيت تبديل مي‌شد. اگر به ما گفته بودند كه مي‌خواهند چنين اقدامي انجام دهند مي‌توانستيم با آن‌ها مشورت كنيم و بهترين تصميم ممكن را بگيريم. اما وقتي به تنهايي اين اقدام را انجام دادند، اين مشكل بوجود آمد.

تايمز: آيا به نظر شما نيروهاي انگليسي پيش از موعد مقرر از بصره خارج شدند؟

مالكي: دقيقا. زيرا شبه نظاميان با موشك‌ها و خمپاره‌هاي خود به كاخ‌هايي كه در آن‌ها مستقر بودند شليك كردند. وقتي آن‌ها خارج شدند، ما وارد شديم. وقتي وارد بصره شدم در اين كاخ‌ها ماندم. ‌آن‌ها به ما شليك مي‌كردند و افرادي نيز از ما كشته شدند. اما اگر به خاطر ورود‌ ما به بصره نبود اين كاخ‌ها به اردوگاه‌هاي شبه نظاميان تبديل مي‌شد.

تايمز: چرا انگليس چنين رفتاري كرد؟

مالكي: به شما گفتم كه اين دكترين نظامي آن‌ها بود. هر ارتشي يك دكترين نظامي دارد.

تايمز: روابط خود را با انگليسي‌ها چگونه ارزيابي مي‌كنيد؟ بهبود يافته است و يا هنوز وخيم است؟

مالكي: از سوي ما، آن‌چه كه در گذشته اتفاق افتاد به روابط مثبت ما با انگليس تاثير نخواهد گذاشت و تمايل ما آن است كه در زمينه‌هاي گوناگون سياسي، بازسازي اقتصادي و اجتماعي با آن‌ها روابط مثبتي داشته باشيم. آنچه كه اتفاق افتاد بر روي نقش مثبت انگليس در شركت در برانداختن ديكتاتوري صدام تاثير نخواهد گذاشت. ما به نقش انگليس در اين امر اذعان مي‌كنيم. روابط ما همينك خوب است و ما براي بهبود آن‌ كار مي‌كنيم. عراق براي ورود شركت‌هاي انگليسي و دوستي با لندن باز است، براي تبادل اقتصادي و همكاري مثبت در علم و آموزش. ما مي‌خواهيم كه روابط ما با كشورهايي كه در بر انداختن ديكتاتوري نقش داشته‌اند نسبت به روابطمان با كشور‌هاي كه از آن ديكتاتوري حمايت مي‌كردند اولويت داشته باشد.

تايمز: ميراث انگليس در عراق جالب نيست. زيرا يك سلطنت اهل تسنن در عراق ايجاد كرد و انقلاب شيعه را در دهه 1920 خنثي كرد. فكر مي‌كنم پدر بزرگ شما هم در اين برهه حضور داشته، درست است؟

مالكي: انگليسي‌ها او را دوبار به زندان انداختند. پدربزرگم اشعار مهمي در مورد انگليس و انتقاد از سياست‌هاي لندن نوشت. نبايد بگذاريم اتفاقات گذشته هم اكنون ما را تحت كنترل خود داشته باشد. در حال حاضر منافع مشترك، انگيزه‌ي مردم است و ما با كشورهاي مختلفي در سراسر جهان از جمله انگليس منافع مشترك داريم. ما مي‌توانيم با منافع و گفتمان دوجانبه، گذشته را ترميم كنيم. عراق يك كشور قديمي متمدن است و انگليس هم به خاطر تمدن و دموكراسي قديمي‌اش شناخته شده است. اين تاريخ مي‌تواند زمينه‌ي همكاري ميان اين دو كشور باشد تا بر اساس منافع مشترك روابط خوبي ايجاد كنند.

تايمز: يك سرلشگر انگليسي در حال بازنويسي استراتژي ضد شورشي گري است. از بصره چه درس‌هايي مي‌توان آموخت، بزرگترين اشتباهات چه بوده‌اند؟

مالكي: دكترين نظامي آن‌ها و پيچيدگي‌هاي بصره به اين معني بود كه آن‌ها نتوانستند دستاوردي داشته باشند. درسي كه مي‌توان آموخت اين است كه نيروي نظامي نمي‌تواند مشكلات مدني و سياسي را حل كند. صادقانه بگويم كه ما نتوانستيم تنها از راه نظامي مشكل بصره را حل كنيم. بنابراين از چيز‌هاي ديگري استفاده كرديم كه انگليسي‌ها نتوانستند استفاده كنند. مثل قبايل. روابط انگليسي‌ها با قبايل خوب نبود و يا اين كه به قبايل توجه نكرده بودند. اما قدرت‌ها و احزاب سياسي نيز در اين مبارزه‌ به ما ملحق شدند، پيش از اين آن‌ها از انگليسي‌ها حمايت نكرده بودند. هم‌چنين از نقطه نظر نظامي ما آماده پذيرش ريسك و ايثار بوديم. شايد نيرو‌هاي انگليسي براي انجام اين ايثار‌ها آماده نبودند، ما نمي‌خواستيم طرف ديگر را حتي شبه نظاميان را بكشيم. ما مي‌خواستيم وضعيت را كنترل كنيم. اصول ما استفاده از نيروي مرگ بار نيست زيرا كشتار، يتيم، بيوه‌ و مشكلات اجتماعي برجا خواهد گذاشت. شبه نظاميان براي نخستين بار متوجه شدند كه يك نيروي واقعي رو به روي آنها است. نيروهاي انگليسي قبل‌تر با تكنولوژي بسيار پيشرفته مثل ماهواره، تسليحات اتوماتيك،‌ هواپيما و ديگر تجهيزات پيشرفته با آن‌ها روبه‌رو مي‌شدند. از اين تجهيزات براي رويارويي با ارتش‌ها استفاده مي‌شود، نه شبه نظاميان و افرادي كه در خانه‌ها مخفي شده‌اند. بنابراين تفاوت ميان آن چه كه ارتش عراق و ارتش انگليس انجام داد اين بود كه سربازان عراقي وارد خانه‌ها و محلات و كوچه‌ها شدند و به تكنولوژي و موشك‌هاي هدايت شونده كه پيش‌تر باعث وارد آمدن ضربه شده بودند ولي جنايتكاران را نكشتند، وابسته نبودند.

تايمز: وضعيت امنيتي در عراق چگونه است؟ آيا القاعده هنوز فعاليت مي‌كند؟ آيا نيروهاي جديدي در حال تلاش براي بي‌ثبات كردن اين كشور هستند؟

مالكي: بله، عمليات ادامه دارد و ادامه خواهد يافت. عراق مشكلاتي را از رژيم بعث كه مشكلات اجتماعي داشت و داراي جنايتكاراني بود كه آدم‌ها را مي‌ربودند و دزدي مي‌كردند به ارث برده است. هم چنين مواردي از انتقام قبيله‌يي ميان مردم و فعاليت‌هاي القاعده و حزب بعث نيز وجود دارد. در گزارش‌هاي ما هم حملات در بغداد و ديگر استان‌ها 90 درصد نسبت به سال گذشته كاهش يافته است. سوالي كه ما از خود مي‌پرسيم اين است كه آيا وضعيت كنوني بيشتر يك هنجار پذيرفته شده‌ي بين‌المللي است؟ پاسخ اين است بله. البته به جز موصل كه از ميانگين بالاتري برخوردار است و هم‌چنين استان ديالي. ما مناطقي را از كنترل القاعده و شبه نظاميان آزاد كرده‌ايم. شهر‌ها، استان‌ها و مناطق كاملا تحت كنترل جنايتكاران و شبه نظاميان و القاعده بود. راه‌هايي كه بغداد را به بقيه‌ي كشور متصل مي‌كرد همه تحت كنترل جنايتكاران، القاعده و ياغيان بود. اما همه اينها تمام شده است. اما جنايتكاران القاعده نابود نشده‌اند، ضعيف شدند. ما تمركز خود را بر روي كارهاي اطلاعاتي گذاشته‌ايم. بر اساس اطلاعات، به جنايتكاران و عناصر تروريست حمله مي‌كنيم. براي نابودي آن‌ها و منحل كردن پايگاه‌هايشان كه آرام آرام در حال فروپاشي است، به زمان نياز داريم. شايد اخيرا يك بدي شرايط قابل توجه به وجود آمده باشد؛ از جمله بمب‌هاي مغناطيسي كه برروي خودرو‌هاي بعضي از شهروندان و يا ديگر مقامات كار گذاشته مي‌شود كه البته به توافق وضعيت نيرو‌ها و گفتمان و هم‌چنين به انتخابات آمريكا و انتخابات آتي عراق هم مرتبط است. ما طرح‌هاي امنيتي براي رويارويي با اين معضل نيز به اجرا گذاشته‌ايم تا تاثير اين حملات را كاهش دهيم تا اين از محدوده‌ي مورد پذيرش فراتر نرود. در كل وضعيت امنيتي رضايت بخش و تحت كنترل و در حال بهبودي است. بهبود وضعيت امنيتي فقط به كار نظامي و يا اطلاعاتي مرتبط نيست بلكه به بهبود وضعيت اقتصادي، بازسازي در عراق و سازش ملي كه ميان اجزاي ملت عراق اتفاق افتاد بستگي دارد. اين امر با گام‌هاي بزرگ در حال پيشرفت است و از بزرگترين فاكتور‌هايي است كه تلاش‌هاي امنيتي، نظامي و اطلاعاتي را حمايت مي‌كند. بنابراين ما فاكتور‌هاي زيادي داريم كه در يك جهت حركت مي‌كنند. معتقديم كه فقط با تسليحات و نيروهاي امنيتي، پليس و ارتش نمي‌توان به امنيت دست يافت.

تايمز: در مورد مذاكرات توافق وضعيت نيروها با انگليس چه طور؟

مالكي: هنوز آغاز نشده است. ما آماده‌ايم با آنها در مورد نياز عراق به تعدادي از سربازان انگليسي براي آموزش و اهداف تكنيكي (انتقال دانش فني) صحبت كنيم. اگر انگليس علاقه دارد براي حمايت از توانايي‌هاي ارتش عراق چنين پيماني ايجاد شود، ما آماده مذاكره هستيم.

تايمز: چرا اين مذاكرات هنوز آغاز نشده است؟

مالكي: نمي‌دانم تصميم گرفته‌ايم آن‌ها آغاز كننده باشند.

تايمز: وقتي گوردون براون، نخست‌وزير انگليس به عراق آمد، اعلام كرد كه براي بررسي اين مساله كار گروه‌هايي ايجاد خواهد كرد.

مالكي: اين همان چيزي است كه بر سر آن توافق كرديم. اما وضعيت موجود در انگليس يكي از مسايل تاثيرگذار است. تغييرات در سطح وزرا، انتخابات، بحران مالي بين‌المللي كه به هم مربوط هستند. توافق هم چنين بر سر حضور شركت‌هاي انگليسي در سراسر عراق در يك مقياس گسترده هم بود كه اتفاق نيفتاده است. امروز و يا فردا يك شركت برق انگليسي براي حل بحران برق با ما رايزني خواهد كرد كه ما از آن استقبال كرده‌ايم.

تايمز: آيا شما براي امنيت در جنوب ديگر به حضور 4100 سرباز انگليسي نياز نداريد؟

مالكي: مطمئنا حضور اين تعداد سرباز انگليسي ديگر امري ضروري نيست. ما از آن‌ها به خاطر نقششان تشكر كرده‌ايم. اما فكر مي‌كنم ماندن آنها براي حفظ امنيت و كنترل شهر ضروري نيست. بله ممكن است به دانش‌ آن‌ها در آموزش و مسايل فني نياز باشد، اما به عنوان يك نيروي جنگي فكر نمي‌كنم ديگر نيازي باشد.

تايمز: كركوك چه طور؟ آيا اين هم مشكل ديگري است كه دولت مسلما با آن روبه‌روست. اين منطقه را شبه نظاميان كرد كنترل مي‌كنند، آيا هرگز اصلا تصور حاكم كردن اختيارات دولت را در آن‌جا هم داشته‌ايد؟

مالكي: كركوك،‌ شهري است كه به دولت فدرال متعلق است و خارج از محدوده‌هاي منطقه كردستان عراق واقع شده است. همانطور كه شما گفتيد حضور هر گونه نيرويي كه رسمي و يا دولتي نيست در حال بررسي است. كركوك يك منطقه بسيار حساس است. معتقديم كه با استفاده از زور براي تحميل يك راه‌حل،‌ مشكل كركوك حل نخواهد شد. در اين منطقه تركمن‌ها، اعراب، اهل تسنن، كرد‌ها و نسبت كوچكي از مسيحيان زندگي مي‌كنند. تنها راه‌حل مناسب در اين لحظه اين است كه به عنوان يك مورد خاص مثلا به عنوان يك منطقه مستقل با آن برخورد شود. گروه‌هاي قوميتي مختلف همديگر را به آوردن افراد از بيرون از استان و دادن شهروندي به آن‌ها متهم مي‌كنند. هم اكنون كرد‌ها مسووليت شهر را برعهده دارند. ديگران، تركمن‌ها و اعراب‌ سني دولت محلي را به دستكاري در آمار متهم مي‌كنند؛ بهتر است يك راه‌حل ميان گروه‌ها بر اساس نظر جمع وجود داشته باشد.

تايمز: آيا هيچ خبري از سرنوشت پنج گروگان انگليسي داريد؟

مالكي: پيشتر خبر داشتيم، اما مطمئن نبود اما اين منبع هم اكنون از بين رفته است. تلاش كرديم با سفارت انگليس و نيروهاي ائتلاف پيگيري كنيم كه نتيجه‌اي در بر نداشت. جستجو هنوز ادامه دارد.

تايمز: اگر مذاكرات توافق وضعيت نيرو‌ها ميان عراق و انگليس تا پيش از پايان سال جاري تمام نشود، چه اتفاقي خواهد افتاد؟

مالكي: يا اين قطعنامه شوراي امنيت را تمديد مي‌كنيم و آن‌ها بر اساس قوانين بين‌المللي پوشش قانوني خواهند داشت كه اين امر هم اكنون بعيد به نظر مي‌رسد و يا اين كه پوشش قانوني خود را از دست خواهند داد و بايد عراق را ترك كنند.

تايمز: پيامي كه مي‌خواهيد به دولت بريتانيا بدهيد چيست؟ گفتيد كه آماده‌ايد مذاكره كنيد اما اين مذاكرات هنوز آغاز نشده است.

مالكي: در اين پيام دوستي و علاقه،‌ همكاري در زمينه‌هاي مدني، سياسي و اقتصادي است.

اما در مورد نيروهاي انگليسي براي جلوگيري از رسيدن به روز پايان حضور آن‌ها، اميدوارم مذاكرات بين دو طرف آغاز شود تا سريعا مشخص شود كه چه عناصري از نيروها و يا تخصص‌هايي بايد بمانند.

تايمز: آيا معتقديد كه بريتانيا بايد 4100 نيروي كنوني خود را كاهش دهد؟

مالكي: قطعا همين طور است. هيچ نيازي به 4000 سرباز نخواهد بود. حجم وظايف مورد نياز حجم اين نياز را تعيين مي‌كند. مثلا براي آموزش نيروهاي دريايي به چه تعداد نيرو نياز داريم؟ نمي‌دانم. هم چنين براي آموزش لشكر چهاردهم در بصره به چند نيرو نيازداريم؟ آموزش بعضي از مسايل فني در مورد چگونگي استفاده از تسليحات و تجهيزات. در مذاكرات در اين باره بحث خواهد شد.

تايمز:‌ آمريكايي‌ها قصد دارند كاخ جمهوري را تا پيش از پايان سال ترك كنند، آيا شما دفترتان را به آنجا منتقل خواهيد كرد.

مالكي: بيش از يك سال به بازسازي آنجا نياز است. نيت ما اين است كه اين مكان مقر دولت، كابينه و دفاتر مربوط به آن شود. كابينه هم اكنون ساختمان‌هاي مختلف تقسيم شده است. آن‌ها همگي در اين كاخ مستقر خواهند شد البته وقتي كار مرمت و بازسازي تمام شود.

تايمز: آيا منطقه الخضرا باز خواهد شد؟

مالكي: بله ما مي‌خواهيم كه منطقه الخضرا در آغاز سال آينده باز شود اما هشدار‌هاي امنيتي براي تضمين تداوم امنيتي، اتخاذ خواهد شد. حفظ يك منطقه‌ي سبز و يا قرمز در عراق به پايان رسيده است.تمام بغداد بايد سبز باشد.

تايمز: و خود شما به شخصه آيا در انتخابات سال آينده شركت خواهيد كرد؟

مالكي: من قبلا خودم را نامزد نكرده‌ام. بنابراين الان هم نخواهم كرد. آن‌ها مرا براي اين پست انتخاب كردند.

تايمز: آيا اگر بار ديگر هم انتخاب كنند، آيا شما آن را خواهيد پذيرفت؟

مالكي : آسان‌تر اين است كه قبول نكنم اما اگر منافع ملي بطلبد، بنابراين بايد به عراق خدمت كنم.

تايمز: آيا از اين كار لذت مي‌بريد؟

مالكي: هرگز.

تايمز: براي تفريح و يا استراحت چه كاري انجام مي‌دهيد؟

مالكي: تفريح در عراق در زندگي مردم كم است. من فقط در يك باشگاه ورزش‌هاي سبك انجام مي‌دهم.

تايمز: اين هفته يك فيلم مستند در مورد اعدام صدام حسين نشان داده خواهد شد. در آن ادعا شده است كه شما اصرار داشتيد يك حكم سخت و اعدام براي او صادر شود. گفته مي‌شود كه شما در دقيقه‌ي آخر قاضي را عوض كرديد و حكم مرگ وي را امضا كرديد. ايا اين ادعا‌ها درست است و آيا تاسف مي‌خوريد؟

مالكي: امضاي من در حكم مرگ وي يك روند قانوني بود. نخست وزير بايد پس از حكم دادگاه اين حكم را امضا كند. امضاي من پس از حكم دادگاه انجام شد و اين توسط دادگاه عالي استيناف تاييد شد. براي اجرايي شدن بايد امضا مي‌شد.دوست دارم اين فيلم مستند يك سند و يا شاهدي را ارايه كند كه بر اساس آن نخست وزير دخالت كرده است و يا بر روي يك قاضي و يا يك دادگاه فشار وارد آورده است. در اين مورد كل كميته‌ي دادگاه شب پيش از امضاي اين حكم اين جا بودند. آن‌ها زياد در مورد جلسه محاكمه بحث كردند. وقتي جلسه پايان يافت و آن‌ها ايستادند كه بروند، گفتند كه من از حكم صادره‌ي صدام سوال نكردم. من گفتم كه من هم همراه ديگر عراقي‌ها در يك زمان متوجه خواهم شد. همه آنها افرادي بودند كه تجربه‌اي در اعدام نداشتند. اين تخصص حزب بعث بود. بعثي‌ها در اعدام افراد به طور بي‌سر و صدا استاد بودند. ما از روش اعدام راضي نبوديم. آن‌هايي كه شعار مي‌دادند تنبيه شدند. هيچ نقض ديگري جداي از سر دادن شعار نبود. ما آن‌هايي را كه شعار مي‌دادند، تنبيه كرديم و آن‌ها هم اينك در زندان هستند.

انتهاي پيام
دوشنبه 22 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 130]