انفجار بزرگ در وال‌استريت

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: انفجار بزرگ در وال‌استريت
سنا- به هم‌ريختگي بخش مالي انگلستان در سال 1986 ميلادي، Big Bang نام گرفت. تغيير شكل كنوني وال‌استريت هم بيشتر با Big Implosion يا انفجار بزرگ توصيف مي‌شود، چرا كه اكثر آژانس‌هاي وام‌دهي و بيمه‌گرها فروريخته‌اند. مضحك‌ترين جنبه قضيه اين است كه در واقع نيروي كنوني كنترل‌كننده بازار دولت است.
آخرين باقيمانده‌هاي بانك‌هاي سرمايه‌گذاري يعني گولدمن ساخس و مورگان استنلي براي ابقا ناچار شدند كه به شركت‌هاي هلدينگ بانكي تبديل شوند.
اكنون هر دوي اين بانك‌هاي عظيم سرمايه‌گذاري، شروع به جمع‌آوري حساب‌هاي سپرده كرده‌اند كه شكل مطمئن‌تري از تامين بودجه محسوب مي‌شود.
ايجاد شراكت با شركت‌هاي قوي و عظيم نيز مي‌تواند كمكي براي اين بانك‌هاي سرمايه‌گذاري باشد. ميتسوبيشي بانك غول آساي ژاپن، 20‌درصد شركت مورگان را خريداري خواهد كرد.
شركت گولدمن 5 ميليارد دلار از «وارن بافه» سرمايه‌گذار افسانه‌اي دريافت كرد كه به كمك آن توانست با عرضه سهام روز بعد 5‌ميليادر دلار ديگر نيز كسب كند.
بافه، گولدمن را يك نهاد استثنايي مي‌داند، اما اين موضوع بسيار شك‌‌برانگيز است. گولدمن به عنوان يك بانك تحت نظارت دقيق فدرال‌رزرو است كه با محدوديت‌هايي نظير ميزان سرمايه‌گذاري و حداقل سرمايه موجود روبه‌رو است.
بانك‌هاي بين‌المللي نظير Citigroup و بانك آمريكا كه از بزرگترين بانك‌هاي دنيا به شمار مي‌آيند در گستره وسيعي فعاليت مي‌كنند كه از كارت‌هاي اعتباري تا بازارهاي سرمايه را شامل مي‌شود. موفقيت اين بانك‌ها در سالي‌هاي 2006-2003 مديون نقدينگي بالاي جهاني در آن سال‌ها بود.
البته مي‌توان همچنان به وضعيت بانك‌هاي سرمايه‌گذاري خوش‌بين بود. شايد آنها مجبور به كاهش نسبت بدهي به دارايي خود تا ميزاني كه انتظار مي‌رود، نباشند. با اينكه نسبت بدهي به دارايي اين بانك‌هاي سرمايه‌گذاري بالاست، نسبت‌هاي سرمايه آنان كه طبق قانون بازل II تعيين شده است، بسيار بيشتر از اين نسبت در بانك‌هاي تجاري است.
به علاوه، تبديل به بانك شدن مزاياي خاص خود را دارد. تعداد زيادي از وام‌دهندگان محلي تا چندماه آينده سقوط خواهند كرد در نتيجه شركت‌هايي نظير گولدمن و مورگان مي‌توانند سپرده‌هاي بسياري را جذب كنند و بيم از خطر ادغام شدن با يك بانك تجاري بزرگ را نداشته باشند. هنگامي كه بازارها دوباره پايدار و آرام شوند، وال استريت مي‌تواند تصميم بگيرد كه وضعيت با وجود بانك‌هاي سرمايه‌گذاري مطلوب‌تر است يا بدون آنها. اين بانك‌هاي سرمايه‌گذاري به عنوان كارگزار/ معامله‌گر تحت نظارت كمتري از سوي SEC هستند و مي‌توانند حجم عظيمي از سرمايه را وارد بازار كرده، نقدينگي ايجاد كنند، بازارگرداني كنند و ريسك تخمين بزنند و به عنوان بانك ممكن است با محدوديت بيشتري از سمت فدرال‌رزرو مواجه شوند.
دوشنبه 22 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 256]