غبار کیهانی

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: غبار کیهانی

کیهان از چه چیز ساخته شده است؟

رصدهایی که بوسیله اخترشناسان صورت می*گیرد این نکته را مشخص ساخته که به ازای هر یک گرم از ماده*ای که سیارات و ستارگان و کهکشانها را بوجود آورده ، چند گرم از ماده*ای وجود دارد که ماهیت آن ناشناخته است، وجود این ماده بر اساس نوع رفتاری که اجرام کیهانی از خود آشکار می*سازند حدس زده می*شود. براساس قوانین فیزیک اگر آتشگردانی را با سرعت به چرخش در آوریم با سرعت در هوا به پرواز درخواهد* آمد.

در مورد ستارگانی که در حاشیه کهکشانها به دور مرکز در گردشند نیز دقیقاً همین وضع برقرار است. نخ یا رشته****ای که این ستارگان را پایبند نگه می*دارد همان نیروی جاذبه است. اما محاسبات نشان می*دهد که نیروی جاذبه حاصل از ماده فیزیکی قابل رؤیت موجود در کهکشانها برای نگهداری ستارگانی که با جرم عظیم و سرعت زیاد در حاشیه آنها در حال گردشند کافی نیست.

برای نگهداری این ستارگان به صورت دیوان پای* در زنجیر ، به طناب یا رشته مستحکم*تری نیاز است و از همین* جا دانشمندان نتیجه گرفته*اند که در درون هر کهکشان می*باید ذخایر عظیمی از نوعی ماده نادیدنی وجود داشته باشد که نیروی جاذبه لازم برای جلوگیری از گریز ستارگان را فراهم می*آورد. استدلال مشابهی دلالت می*کند بر اینکه از این نوع ماده نادیدنی می*باید در فضای ما بین کهکشانها نیز موجود باشد و حرکات کهکشانها را نسبت به یکدیگر تنظیم کند.

پیدایش جهان
ستاره شناسان قرن بیستم توضیحات متناقضی درباره نحوه پیدایش جهان پیشنهاد نموده*اند. ژرژ لومتر (1966-1894) ، ریاضیدان بلژیکی ، اظهار کرد که دنیا بصورت نقطه داغ متراکم منفجر شونده*ای آغاز شد. فرد هویل ستاره شناس انگلیسی (1915) با ارائه نظریه حالت پایا ، این اندیشه را که دنیا سر آغاز داشته رد کرد. کشف تشعشع مایکروویو زمینه کیهان در سال 1965 تاییدی بر نظریه انفجار بزرگ بود.

برخی اظهار نموده*اند که خلقت متوالی نظریه تازه*ای وارد علم می*نماید که نظریه بسیار حیرت انگیزی است. من معتقد نیستم که خلقت متوالی نظریه تازه*ای پدید می*آورد. این قطعاً فرضیه جدیدی است، ولی صرفاً جایگزین فرضیه*ای می*شود که در بطن فرضیه*های کهن پنهان است. چنین ابزار می*کند که تمام ماده جهان در زمانی خاص در گذشته*ای دور و در "انفجاری بزرگ" ایجاد شده است. این نظریه انفجار بزرگ از لحاظ علمی از دو نظریه دیگر ناخوشایندتر است.

غبارهای کیهانی از الماس ساخته شده*اند
الماس به مقدار فراوان در بعضی از شهاب سنگها وجود دارد. اکنون اخترشناسان راز منشأ آنها را کشف نموده*اند. این اجسام از انفجار ابرنواخترها بوجود می*آیند. اولین بار در سال 1366 الماس شهاب سنگ را یکی از دانشمندان دانشگاه شیگاگو جداسازی کرد. این ذرات گر چه زیادند اما بسیار ریزند. هر غبار از چندین هزار اتم بیشتر ساخته نشده است. دانشمندان هزار اتم بیشتر ساخته نشده است. دانشمندان همچنین پی برده*اند الماس منشأ ترکیبات غیر عادی ایزوتوپهای کشف نشده در شهاب سنگ می*باشد. در چنین اجسام ایزوتوپهای سنگین گازهای نادر مانند گزنون و گریپتون خیلی بیشتر از مواد منظومه شمسی می*باشد. ایزوتوپهای سبک نیز در این اجسام وجود دارند.

استماع دقیق
با تلسکوپی رادیویی ، آرنوپنزانس و رابرت ویلسون
دانشمندان آمریکایی ، تشعشع زمینه*ای
بجای مانده از انفجار بزرگ را کشف کردند.

در زمان کشف دانشمند دیگری از دانشگاه کلمسون در کارولینای جنوبی ادعا رد ایزوتوپهای سنگین در شهاب سنگها بیشتر است زیرا در مواد غنی از نوترون حاصل از انفجار یک ابر نواختر گاز نادر وجود دارد. به هر حال او قادر به توجیه وجود مقادیر زیاد ایزوتوپهای گزنون و کریپتون سبک نبود. این دانشمند اکنون محاسبات بیشتری را با برد میسر از دانشگاه کلمسون و ماریک هاوارد از آزمایشگاه ملی لارونس لیورمور در کالیفرنیا به انجام رساند. دانشمند یاد شده چیزی پیش در نشست انجمن اخترشناسان در آتلانتا و جورجیا اعلام نمود که مخلوط ایزوتوپهای مشاهده شده تنها در هنگام فروپاشی کلی یک ستاره بزرگ و تشکیل یک ستاره نوترونی تولید می*شود. این حالت نیز در انفجار نوع 2 اتفاق می*افتد، مانند انفجار یک ابر نواختر در ابر ماژلانی بزرگ در سال 1366.

وقتی گازهای حاصله از این چنینی ابرنواخترهایی به انداز کافی سرد شوند و غبار تشکیل دهند، گازهای نادر مانند گزنونه به صورت ایزوتوپهای سنگین و سبک به صورت این غبارها در می آمدند. در ابرنواختر آ- 1987 این اتفاق پس از 600 روز از انفجار واقع شد. وجود الماس با این گازهای نادر در شهاب سنگها بیان کننده منشأ واحد این دو است. مقداری کربن حاصل از انفجار ابر نواختر تشکیل گرافیت می*دهد و مقداری به الماس تبدیل می*شوند.

اگر دانشمند مزبور درست گفته باشد غبارهای کیهانی اکثرا از الماس تشکیل شده است. این دانشمند می گوید ما نمی*دانیم چرا؟ اما طبیعت این مواد را دوست دارد. او همچنین تخمین می*زند که ابرنواختر آ-1987 قادر به تولید الماس به اندازه 1000/1 جرم کل منظومه شمسی می*باشد. این مقدار شامل 1048 قطعه الماس ریز می*باشد که بوسیله ابر نواختر قبلی گرد الماس در تمام فضای کهکشان پخش شده است.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 114]