راهكارهاي مقابله با فقر فرهنگي

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: راهكارهاي مقابله با فقر فرهنگي
پرسش:
به طور كلي چه راهكارهايي براي مقابله با فقر فرهنگي وجود دارد، لطفا اهم آنها را بيان كنيد؟
پاسخ:
در عرف عقلا شيوه اصولي و ريشه اي برخورد با مشكلات، جلوگيري و يا از بين بردن زمينه هاي پيدايش آن است. همان گونه كه همه متخصصان دانش پزشكي اتفاق نظر دارند پيشگيري در بهداشت و درمان آسان تر، كم هزينه تر و مهم تر از درمان خود بيماري است. بر اين اساس در مبارزه با فقر فرهنگي ابتدا بايد ببينيم چه عوامل و زمينه هايي موجبات پيدايش فقر فرهنگي را در جامعه فراهم مي آورد، و سپس جهت از بين بردن فقر فرهنگي راهكارهاي مقابله با آن عوامل و زمينه ها را ارائه نماييم.
عوامل پيدايش فقر فرهنگي
1- نگرش غلط به جهان هستي
اصولا رفتار هر كسي براساس نوع جهان بيني و تفسيري كه از جهان هستي دارد شكل مي گيرد. بنابراين كسي كه مي پندارد نيكبختي دنيا و آخرت جمع شدني نيست و اگر بخواهد در جهان ديگر كامياب باشد، بايد در دنيا در فقر و تهيدستي به سر ببرد، اين نوع نگرش به طور طبيعي رفتار فقيرانه را به دنبال دارد و به خاطر همين تفسير غلط از زهد، از دنيا روي گردان شده و نعمت هاي آن را بر خود حرام مي كند. اين افراد حتي اگر توانايي مالي نيز داشته باشند، از آن استفاده نمي كنند. پندار ديگري كه مردم را در گرداب فقر گرفتار مي سازد برداشت نادرست از قضا و قدر و تصور نقش نداشتن انسان در سرنوشت خويش است. بنابراين تفسيرها و رويكردهاي نادرست از مفاهيم ارزشي چون تقدير، توكل، صبر، انتظار و زهد و... به عدم تلاش و سختكوشي انسان مي انجامد و در نهايت فقر و تنگدستي را به همراه مي آورد.
راهكار مقابله
راهكار مقابله با اين عامل پيدايش فقر و تهيدستي، تحصيل معرفت صحيح و برخورداري از يك جهان بيني الهي مبتني بر آموزه هاي وحياني و سيره پيامبر اعظم(ص) و ائمه(ع) مي باشد. در اين رابطه نه ديدگاه صوفيانه كه پشت كردن به دنيا و طرد آن را سرلوحه اعمال و رفتار خود قرار مي دهند و نه ديدگاه دنياگرايانه كه جهت گيري عمده اديان الهي را سعادت دنيوي و رفاه و آسايش در دنيا مي دانند و نه ديدگاه آخرت گرايانه كه رسالت اصلي دين را سعادت اخروي و تامين نيكبختي آن جهان مي دانند، هيچ كدام نمي تواند تفسيري صحيح از نظام هستي باشد. بنابراين تنها گزينه صحيح اين است كه دين اسلام براساس آيات و روايات در ابعاد سياسي، اقتصادي و فرهنگي و اجتماعي، نظام مند و داراي طرح و برنامه است. و افزون بر سعادت اخروي انسان، براي كاميابي و سعادت دنيوي نيز سازوكاري انديشيده است. چرا كه راه رسيدن به سعادت اخروي، سعادت دنيوي است كه بايد از اين بستر و گذرگاه عبور كرد. چنين رويكرد و تفسيري از جهان سبب مي شود تا انسان براي تامين سعادت دنيوي خود تلاش نمايد و خود را از شرايط فقر و تنگدستي رهايي بخشد.
ادامه دارد
يکشنبه 21 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 317]