نگرشي به بحران معنويت حاكم بر غرب

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نگرشي به بحران معنويت حاكم بر غرب
خبرگزاري فارس: دنياي پست مدرن دنياي شكستن باور انسان نسبت به يك مفهوم يا مفاهيم قابل باور است. يعني تا چند دهه پيش، انسان مدرن غربي مفاهيم مختلفي براي ايمان داشت مثلاً زماني به علم ايمان آورد، ساينتيسم شكل گرفت و يا به خرد ايمان آورد، راسيوناليزم شكل گرفت. اما با ورود به قرن بيستم انسان در باور دچار مشكل شد.

روانشناسان امروز قائلند اولين ويژگي جهان امروز اين است كه در بحران معنويت به سر مي‌برد البته اين با معناي كليشه‌اي متداول آن اشتباه نشود. بلكه در يك وجه منظور بحران معاني و مفاهيم است و در وجه ديگر منظور بحران معنونيت و اخلاق است. حال مي‌خواهيم بدانيم بحران معنا يعني چه و آيا اين بحران معنا را انسان در سطح جهان تسري داده است و يا همه فرهنگ‌ها و تمدن‌ها اسير اين بحران معنا شده‌اند.

دنياي پست مدرن دنياي شكستن باور انسان نسبت به يك مفهوم يا مفاهيم قابل باور است. يعني تا چند دهه پيش، انسان مدرن غربي مفاهيم مختلفي براي ايمان داشت مثلاً زماني به علم ايمان آورد، ساينتيسم شكل گرفت و يا به خرد ايمان آورد، راسيوناليزم شكل گرفت. اما با ورود به قرن بيستم انسان در باور دچار مشكل شد.
اصطلاح پست مدرن را شما شنيده‌ايد كه به تعبيري دنياي فراتجدد‌گرايي است. دنياي پست مدرن دنياي شكستن باور انسان نسبت به يك مفهوم يا مفاهيم قابل باور است. يعني تا چند دهه پيش، انسان مدرن غربي مفاهيم مختلفي براي ايمان داشت مثلاً زماني به علم ايمان آورد، ساينتيسم شكل گرفت و يا به خرد ايمان آورد، راسيوناليزم شكل گرفت. اما با ورود به قرن بيستم انسان در باور دچار مشكل شد. نيچه در يكي از كتاب‌هاي خود صريحاً اعلام مي‌كند: «در ورود به قرن بيستم خدا مرده است». جمله خدا مرده است يك جمله به ظاهر كفرآميز است كه از ديد ما يك انسان كافر اين كلام را بر زبان رانده است. اما در بطن موضوع تصوير اين معنا را دارد كه انسان غربي وارد عرصه‌اي شد كه هيچ چيز حتي خدا را مستحق باور نديد.

يعني دنياي پست مدرن امروز اين سوال را از ما مي‌پرسد: آيا چيزي وجود دارد كه لايق پرستيدن باشد؟ اين يعني بحران در معنا. پلوراليزم نتيجه اين ديدگاه است. چون هيچ معياري نداشتند كه بگويند كدام بهتر است، لذا هيچ فرقي بين راه‌ها قائل نشدند. اين بحران معنا سبب شده كه بشر معيارهاي خوبي و بدي را از سطح جهان حذف كند. يعني ديگر بد در اين دنيا بر اثر بحران معنا، بد محسوب نمي‌شود.

ما معيارهاي اخلاقي و عقلي از پيش تعيين شده فطري داريم و امور را با اين معيارها مي‌سنجيم. موافقت و مخالفت با آن معيارها نشان‌دهنده ارزشي بودن و يا غيرارزشي بودن هر يك از افعال ماست. تزلزل معاني و شكستن باور، سبب شده انسان در نگريستن به پديده‌ها آن معيارها را ديگر نداشته باشد و لذا نفس انسان، خود معيار خوبي و بدي مي‌شود.

يعني ما در مرحله‌اي قرار داريم كه صرف خوشايند و عدم خوشايند انسان‌ها سبب ارزشگذاري مي‌شود. لذا در اين فضا به صراحت نمي‌شود گفت چه چيز خوب است و چه چيز بد.

فروردين سال 77 در تهران اطلاع دادند منزلي داراي رفت و آمدهاي مشكوك است. بررسي شد و پس از پيگيري در وقتي مناسب حدود 35 تا 40 دختر و پسر نوجوان 12 تا 18 سال (با ميانگين سني 14 سال) را در پست‌ترين شرايط در آن محل دستگير كردند. نام اين گروه GUNS AND ROSES (گل‌ها و تفنگ‌ها) بود.

يك جا انسان را به زور طرف گناه مي‌برند، يك جا انسان را فريب مي‌دهند و طرف گناه مي‌برند اما در وجه سوم صورت گناه را پاك مي‌كنند و گناه ديگر گناه ديده نمي‌شود.
اين گروه براي خود دستورالعمل و طرح دارند و هر كسي را هم در گروه خود نمي‌پذيرند و كسي هم كه مي‌خواهد وارد گروه آنها شود مي‌بايست برخي مفاهيم آنها را قبول كند، تا پذيرفته شود. در جاي جهان گروهايي بر اين اساس صورت گرفته است. در قلمرو اين گروه‌ها اگر فعل منحرفي صورت گرفت اين فعل، منحرف محسوب نمي‌شود. يك بعد تمدن غرب اين است كه فساد را نه در صورت فساد كه فطرت هر انساني آن را پس بزند بلكه در صورتي صادر مي‌كند كه فساد محسوب نمي‌شود.

چون تعليماتي كه در حال صورت گرفتن است به محو آن سائق‌هاي اصلي فطري و معيارهايي كه آنها تبليغ و تزئين مي‌كنند مي‌انجامد.

اين گروه دور هم جمع مي‌شوند. ابتدا مسائل منافي عفت را دارند. بعد نوارهاي موسيقي راك و پاپ و رپ و غيره را مي‌گذارند و صداي ضبط را هم آن‌چنان زياد مي‌‌‌كنند كه از لحاظ صوتي 130 دسي بل به بالا باشد كه بسيار كوبنده ذهن و روح است. موسيقي غربي بر خلاف موسيقي اصيل ما كه تعادل سمپاتيك و پاراسمپاتيك را مختل نمي‌كند به شدت آنها را تحريك مي‌كند.

هر انساني زير مخچه خود غده‌اي به اندازه نصف يك انگشت دارد اين نقطه به شدت تحريك مي‌شود و انسان بر اثر تحريك شديد اين نقطه شروع مي‌كند به صورت جنون‌آميز حركاتي را انجام دادن. با فعاليت زياد منافذ پوستي بدن باز مي‌شود و عمل تعرق از اين منافذ صورت مي‌گيرد. لكن اين‌ها قبل از شروع برنامه دور سر خود يك پيشاني بند مي‌بندند و زيرا اين پيشاني بند مواد مخدر قرار مي‌دهند.

براثر فعاليت شديد منافذ پوست باز شده، فشار پيشاني بند مواد مخدر را وارد خون مي‌كند، و اينها به يك جنون مي‌رسند. در حالت جنون دستان خود را مي‌برند و خون خود را مي‌نوشند. خوردن خون از لحاظ فيزيولوژيكي به شدت درون انسان را به هم مي‌ريزد. احتمالاً يكي از دلايل حرمت شرب خون در اسلام همين مسئله است. بعد ....

اين همه انحراف ناشي از تأثيرات فيلم‌هاي ارائه شده از غرب است. فيلم‌هايي كه در آنها اين اعمال، ترويج مي‌شود.

پس آنان با ساخت بازي يا مهدي كاري مي‌كنند كه جوان با شنيدن صداي يا مهدي و الله‌اكبر احساس شليك به او دست مي‌دهد و با ساخت فيلم‌ها و شيوه‌هاي متفاوت فضاي جهان را به ‌گونه‌اي در مي‌آورند كه همه ناخودآگاه مقلد تمدن غرب شوند. ظرافت اين معنا در افزايش آمار اينگونه مسائل فساد نيست، عمق معنا اين است كه در فضاي جهان معاصر ديگر بد، بد محسوب نمي‌شود. اگر انسان بداند كاري بد است نفس لوامه او با سرزنش، او را از بدي بر حذر مي‌دارد اما اگر بد، بد محسوب نشود نه سرزنش است و نه دفع فسادي! از اينجاست كه انسان مريد فساد مي‌شود.

يك جا انسان را به زور طرف گناه مي‌برند، يك جا انسان را فريب مي‌دهند و طرف گناه مي‌برند اما در وجه سوم صورت گناه را پاك مي‌كنند و گناه ديگر گناه ديده نمي‌شود. فعل شيطان در قرآن نسبت به بندگان «زُبّن» است. يعني گناه را تزئين مي‌كند. زماني عقل بين خوبي و بدي مرز مي‌كشيد اما امروزه زير پاي خود عقل نيز در غرب پست مدرن خالي شده و لذا مرزبندي خوبي و بدي هم داشته شده است.

اين نظر نه از سر تعصب، كه نظر خود غريب‌ها است. بلكه براي طرح اين مسئله سعي بر اين شده كه ذهن خالي از پيش پرداخت‌هاي قبلي باشد تا نظري متعصبانه نداشته باشيم و از آنجا كه انسان‌ها ذاتاً مريد استدلال و برهانند فقط مي‌توان از قلمرو برهان صحبت كرد. لذا نگاه من يك نگاه همراه تعصب يك انسان شرقي يا مسلمان نيست بلكه همراه با دليل و منطق است.

كتابي است به نام «آمريكا پيشتاز انحطاط» كه نويسنده آن روژه گارودي است. وي در صفحه 19 كتاب خود به نقل از آلن كوتا نويسنده آمريكايي مي‌گويد: «نظام غربي به گونه‌اي عمل مي‌كند كه فساد وانحراف از صورت انحرافي در حال خارج شدن و تبديل شدن به قوانين زير بنايي است». حال براي تقابل با بحران معاني آيا مي‌بايست با اسلحه وارد شد يا با انديشه؟! اينجاست كه اهميت شناخت بسيار روشن مي‌شود.

منبع: تبيان
شنبه 20 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 114]