علي‌احمدي: پشت كنكوري‌ها مربوط به گذشته هستند مقررات بي‌روح مدارس فكردانش‌آموز را ثمرنمي‌دهد مدرسه‌اي كه هنوز زنگ نخورده،همه از آن فرارمي‌كنند، مدرسه‌ نيست

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: علي‌احمدي: پشت كنكوري‌ها مربوط به گذشته هستند مقررات بي‌روح مدارس فكردانش‌آموز را ثمرنمي‌دهد مدرسه‌اي كه هنوز زنگ نخورده،همه از آن فرارمي‌كنند، مدرسه‌ نيست
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: اجتماعي - آموزش و پرورش

وزير آموزش‌وپرورش با بيان اين كه در دولت نهم آنقدر ظرفيت پذيرش دانشگاه‌ها افزايش پيدا كرده كه تعداد متقاضيان واقعي ورود به دانشگاه‌ها از ظرفيت بالفعل دانشگاه‌ها كمتر است، گفت: به تدريج مي‌توانيم به سمتي برويم كه فرزندان ما دغدغه‌ ورود به دانشگاه را نداشته باشند و همين كه بتوانيم اين آرامش خاطر را به وجود بياوريم، اين بسياري از مسايل را حل مي‌كند و البته، اگر هنوز هم مقداري صف پشت كنكوري داريم، مربوط به گذشته است.

به گزارش خبرنگار «اجتماعي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، علي‌رضا علي‌احمدي در پنجمين همايش اعضاي ستادهاي هماهنگي و پشتيباني بسيج دانش‌آموزي كشور با اشاره به اين كه در تدوين چشم‌انداز بايد گستره نظام تعليم و تربيت خود را براي نظام آموزش و پرورش ببينيم، خاطرنشان كرد: ما در جامعه دچار عارضه‌اي تحت عنوان كنكور هستيم كه همه مسايل آموزش و پرورش را تحت تاثير خود قرار مي‌دهد؛ چرا كه يك مسابقه‌ بي‌انتها را پيش‌روي دانش‌آموزان قرار داده‌ايم و اين دورنماي خوبي براي فرزندان ما نبوده است.

وي در ادامه با تقدير از تلاش‌هاي بسيج سازندگي در تابستان سال جاري، اعلام كرد: حدود 10 درصد مدارس كشور توسط 10 درصد دانش‌آموزان در تابستان امسال مرمت شده است.

وي با اشاره به فعاليت‌هاي بسيج دانش‌آموزي، تاكيد كرد: در راستاي چشم‌انداز ايران 1404، نيازمند چشم‌اندازي هستيم كه در راستاي آن حركت كنيم و اين چشم‌انداز بتواند براي همه‌ دست‌اندركاران تعليم و تربيت الهام‌بخش باشد و براي بسيج دانش‌آموزي هم ره‌توشه‌اي فراهم كند.

وزير آموزش و پرورش با بيان اين كه چشم‌انداز ايران 1404 بايد آنقدر نهادينه شده باشد كه افراد بدون نياز به فكر جديد برنامه‌ريزي و هماهنگي‌هاي قبلي با نگاه به‌ آن حركت كنند، اين چشم‌انداز را داراي ملاحظاتي دانست و افزود: براي اثربخشي فرآيند تعليم و تربيت، تنها توجه به آموزش و پرورش كفايت نمي‌كند، بلكه امروز شرايط عمومي به گونه‌اي تغيير كرده كه برخي جريان‌هاي اثرگذار بر روي دانش‌آموزان توسط عواملي غير از آموزش و پرورش اعمال مي‌شود و ما امروز در جامعه‌اي زندگي مي‌كنيم كه علاوه بر معلمان و انجمن اوليا و مربيان، فرهنگ عمومي، رسانه‌هاي جمعي و ساير سازمان‌هايي كه در حوزه‌ي فرهنگ كار مي‌كنند عوامل ديگري نيز در شكل‌گيري هويت اجتماعي موثرند.

علي‌احمدي ادامه داد: تهاجم فرهنگي دشمن شرايط را به گونه‌اي فراهم كرده است كه بايد يك برنامه‌ مصونيت‌بخش براي دانش‌آموزان خود داشته باشيم و در بحث فراگير بودن چشم‌انداز كشور بايد به مسائلي از قبيل فعال بودن سازمان‌هاي فرهنگي و ارتباط حوزه و دانشگاه نيز توجه كنيم.

وي با بيان اين كه وقتي بسيج دانش‌آموزي بخواهد اثربخش عمل كند گريزي نيست كه بين عوامل مختلف مدرسه و كانون‌هاي مختلف جامعه تعامل مناسبي شكل بگيرد، افزود: آنچه به عنوان جنگ نرم مطرح مي‌شود نيز، همين تدوين برنامه‌ مصونيت‌بخش است كه همكاري سازمان‌هايي مانند صدا و سيما و ساير نهادهايي كه مي‌توانند فرهنگ‌سازي كنند را مي‌طلبد.

وزير آموزش و پرورش با بيان اين كه آنچه سرنوشت را رقم مي‌زند مدرسه است، تصريح كرد: ما در چشم‌انداز خود مدرسه را به عنوان اصلي‌ترين عنصر قرار داده‌ايم و بنابراين بايد مدرسه‌اي در خور شان جمهوري اسلامي ايران و به گونه‌اي باشد كه انسان طراز جمهوري اسلامي تربيت شود. انساني كه با صفاتي چون انقلابي، مسووليت‌پذير و متدين بودن شناخته مي‌شود.

وزير آموزش و پرورش با بيان اين كه مدرسه‌ زندگي مي‌طلبد كه معلمانش مهرورز و مودب باشند و فرزندانمان در برابرشان احساس امنيت كنند، ادامه داد: محيط كارمندي و درگير بروكراسي و بدون انگيزه، محيط مدرسه‌ زندگي نيست و محتواي تعليم و تربيت در مدرسه‌ زندگي به گونه‌اي است كه پاسخگوي نيازهاي فرزندانمان باشد.

وي با اشاره به اين كه محتواي آموزش در مدرسه‌ زندگي براي دختران و پسران ما الزاما يكي نيست و مدرسه‌ زندگي بايد آماده‌كننده‌ افراد براي زندگي فردي و اجتماعي سعادتمند باشد، اظهار كرد: ما در حال حاضر چنين محتوايي را آموزش نمي‌دهيم و فرزندان ما با مسووليت‌هاي خود به خوبي آشنا نمي‌شوند.

وي به اهميت دوران بلوغ دانش‌آموزان نيز اشاره كرد و گفت: مدرسه‌ زندگي بايد به گونه‌اي باشد كه بلوغ را تسهيل كند و متناسب با تفاوت دختران و پسران پاسخگوي نيازهاي آن‌ها باشد، ولي الان اين‌طور نيست.

علي‌احمدي با تاكيد بر اين كه مدرسه‌ زندگي بايد فرزندان را با مهارت‌هاي مختلف آشنا كند و از حيث مقررات بايد مشاركت دانش‌آموز و معلم را در اداره‌ مدرسه تسهيل كند، نه اين كه مقرراتي دست‌وپاگير و محدودكننده باشد، گفت: اين مقررات خشك و بي‌روحي كه در مدارس داريم، نمي‌گذارد كه فكر دانش‌آموز به ثمر برسد.

علي‌احمدي با بيان اين كه بايد پيكره‌ مديريتي مدارس را دچار تحول كنيم، افزود: البته هر مدرسه‌اي حق ندارد مدرسه‌ هيات امنايي تلقي شود، بلكه مدرسه هيات امنايي به گونه‌اي است كه هم معلمان و هم اولياء مي‌توانند با جايگاه مشخص نقش‌آفريني كنند و شايد حتي لازم باشد دانش‌آموزان را در آن مشاركت دهيم.

وزير آموزش و پرورش افزود: در مدرسه‌ زندگي بايد فرآيند ياددهي و يادگيري به صورت تعاملي باشد، يعني تربيت و خلاقيت توامان اتفاق بيفتد و در مدرسه زندگي هر عنصري نقش پرورشي دارد؛ گر چه بي‌نياز از مربي پرورشي هم نيستيم.

وي با تاكيد بر اين كه اگر دانش‌آموز را در تعليم و تربيت مشاركت دهيم نمي‌توانيم انسان‌هاي مسووليت‌پذير تربيت كنيم، به تفاوت محيط مدارس و برخي محيط‌هاي خارجي اجتماع مانند دانشگاه‌ها اشاره كرد و گفت: اين كه دانش‌آموزان ما وقتي از محيط مدرسه خارج مي‌شوند و به محيط دانشگاه مي‌رسند دچار تغييراتي مي‌شوند، به دليل اين است كه در دوره‌ مدرسه استقلال آن‌ها را به رسميت نشناخته‌ايم و نتوانستيم هويت‌شان را به موقع به رسميت بشناسيم و البته درست است كه بايد هدايت‌گري كنيم، ولي بپذيريم انساني كه خداوند او را شايسته‌ اهل تكليف شدن دانسته است، مي‌تواند مسووليت بپذيرد و اگر زماني كه دانش‌آموز به سن بلوغ رسيد، بلوغ و استقلال‌خواهي او را بپذيريم، خواهيم ديد كه وقتي وارد دانشگاه شوند اتفاق بدي نمي‌افتد.

علي‌احمدي با اشاره به نهادهاي مختلف دانش‌آموزي در مدارس كشور، اظهار كرد: بايد به گونه‌اي تمهيدات بينديشيم كه همه‌ نهادهاي دانش‌آموزي حضور در صحنه داشته باشند و اين طور نباشد كه فكر كنند عده‌اي نورچشمي هستند و با عده ديگر جور ديگري برخورد مي‌شود.

وي با بيان اين كه هدف عام بسيج مي‌تواند همه‌ دانش‌آموزان باشد و ما هم بايد همه‌ فرزندان را به يك گونه ببينيم، اضافه كرد: تعدد تشكل‌ها زياد است، ولي تا وقتي متعدد هستند، بايد به گونه‌اي عمل كنيم كه احساس عدالت كنند، گر چه ما توصيه مي‌كنيم به سمت تشكل‌هايي بروند كه به مدرسه‌ زندگي نزديك‌ترند.

وزير آموزش و پرورش در پايان اظهار كرد: روحيه‌ فعلي نبايد به گونه‌اي باشد كه نقش نهادهاي تربيتي را ناديده بگيرد و بيشترين نقش تربيتي را بايد از آحاد مختلف مدرسه انتظار داشت و همه عناصر موثر مدرسه را بايد بكار بگيريم و در مدرسه‌ زندگي هم بايد اين مساله را به طور جدي پيگيري كنيم.

انتهاي پيام
شنبه 20 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 201]