واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نويسنده: مليحه آقاجاني تربيت كودك از نگاه اسلام
خبرگزاري فارس: در اين مقاله، به جنبههاي گوناگون تربيتي كودك از نگاه روايات و توصيههاي ديني ميپردازيم و در كنار آن به مشكلات كنوني كودكان، از جمله كودكآزاري و بزهكاري كودكان اشاره ميكنيم.
اشاره
كودكان، بركت زندگي و سرمايههاي آينده جامعه به شمار ميآيند. آنان براي رشد و بالندگي خود، نيازها و در مفهوم دقيقتر حقوقي دارند كه بايد به درستي به آن پرداخت. با توجه به نقش بيبديل خانواده در بالندگي شخصيت كودك، پيش از همه، خانواده و سپس جامعه بايد اين حقوق را به خوبي بشناسند و خود را مكلف به پاسداشت آن بدانند. اين حقوق در روايات اسلامي به زيبايي تبيين شده است. در اين مجال، به جنبههاي گوناگون تربيتي كودك از نگاه روايات و توصيههاي ديني ميپردازيم و در كنار آن به مشكلات كنوني كودكان، از جمله كودكآزاري و بزهكاري كودكان اشاره ميكنيم.
پيماننامه جهاني حقوق كودك
مجمع عمومي سازمان ملل، بر پايه نظر صندوق كودكان سازمان ملل متحد (يونيسف)، پيماننامه حقوق كودك را در سال 1989 تصويب كرد و بيشتر كشورهاي جهان نيز بدان پيوستند. در اين پيماننامه، وضعيت حقوقي ايدهآلي براي كودكان پيشبيني شده است و كشورهايي كه به آنميپيوندند، بايد بكوشند وضعيت رفاهي، حقوقي، آموزشي و پرورشي كودكان را تا سطح مورد نظر پيماننامه بالا برند. دولت جمهوري اسلامي ايران نيز در سال 1372 به اين پيماننامه پيوست، البته با اين شرط كه هر گاه مفاد پيماننامه در هر مورد و در هر زمان با قوانين داخلي ايران و موازين اسلامي تعارض پيدا كند، دولت ايران ملزم به رعايت آن نباشد. اين پيمان، يك مقدمه و 54 ماده دارد. 41 ماده آن حقوق كودك و 13 ماده ديگر درباره چگونگي اجراي آن است. در اين پيماننامه، از حقوق متعدد و متفاوتي براي كودكان صحبت شده است؛ از جمله حق حيات و كسب هويت، حق زيستن با والدين، حق ابراز عقيده و آزادي تفكر و مذهب و حق تفريح و بازي. مفاد پيمان نشان ميدهد كودكان حقوقي دارند كه خود قادر به دستيابي به آن نيستند و اين بزرگسالان هستند كه بايد با بسيج عمومي و تلاش همگاني، در سطح ملي و بينالمللي در تحقق آن بكوشند.
توصيه رهبري به مسئولان رسانههاي گروهي
مقام معظم رهبري، كودك را ذخيره ارزشمند جامعه معرفي ميكند و در مورد اهميت وظيفه مسئولان رسانههاي گروهي در تربيت كودك ميفرمايد: «راديو، تلويزيون، رسانههاي گروهي و غيره، بايستي بدانند و بفهمند كه چه كاري با مغز، دل و احساس لطيف كودك انجام ميگيرد. وقتي كودك برنامههاي تلويزيوني را ميبيند، اثر آن امروز و فردا مشخص نخواهد شد، بلكه اثرش در جذبها، دفعها، احساسات، خداجوييها، خداخواهيها يا خدانخواهيها نشان داده خواهد شد.» ايشان همچنين مسئولان را به بازتاب دادن سيره اولياي دين توجه ميدهد:
«توصيه ميكنم در اين باره علاوه بر مطالعه و تحقيق در زمينههاي علمي، به فرهنگ اسلام، روشناييهاي قرآن و سيره اولياي بزرگوار، توجه بيشتري بشود تا مشاهده گردد كه مثلاً پيامبر گرانقدر اسلام و پيروان وي، چگونه كوچكترين نكات تربيتي را از نظر دور نميداشتند و با داشتن مسئوليت اجتماعي در تاريخ، از گفتوگوهاي صميمانه با كودكان غافل نميشدند».
در ميان نامهاي نيك
از جمله حقوق كودك، انتخاب نام نيكو براي اوست. نام نيك، بهترين هديهاي است كه هر نوزاد در روزهاي نخست زندگي از پدر و مادر ميگيرد. پيامبر اسلام ميفرمايد: «نخستين هديهاي كه هر يك از شما به فرزندش ميبخشد، نام خوب است. پس بهترين نام را براي فرزند خود انتخاب كنيد.» در دامنه گسترده نامهاي نيكوي جهان، برخي نامها، يادآور انسانهاي شايسته و مقرب درگاه الهياند. نام پيامبران الهي و امامان عليهمالسلام از اين جملهاند و بسياري از مردم از سر محبت و ارادتي كه به آن بزرگواران دارند، اين نامها را براي فرزندان خويش برميگزينند تا بذر محبت دوستان خدا را در دل فرزندانشان بكارند و راه درست زندگي را به آنان بنمايانند. وجود اين نامهاي زيبا، مايه بركت اهل خانواده است. پيامبر اكرم صلياللهعليهوآله ميفرمايد: «خانهاي كه نام محمد در آن باشد، خداوند روزي آن را گسترده گرداند. پس اگر فرزندتان را محمد نام گذاشتيد، او را مزنيد و دشنامش ندهيد».
سفارش سقراط به تربيت فرزند
پيش از آنكه سقراط را محاكمه كنند، از وي پرسيدند: بزرگترين آرزويي كه در دل داري، چيست؟ وي پاسخ داد: بزرگترين آرزوي من اين است كه به بالاترين مكاني در آتن صعود كنم و با صداي بلند به مردم بگويم كه: اي رفقا! چرا با اين حرص و ولع، بهترين و عزيزترين سالهاي عمر خود را به گردآوري ثروت و عبادت طلا ميگذرانيد، در حالي كه آنگونه كه شايد و بايد، در تعليم و تربيت فرزندانتان كه مجبور هستيد روزي ثروت خود را براي آنان باقي گذاريد، همت نميگماريد؟
مقدس اردبيلي و تربيت مادر
مقدس اردبيلي، فقيه وارسته و محققي فرزانه و اسوه درايت و قداست بود. آن روز كه مقدس اردبيلي از نجف به اردبيل سفر كرده بود، مردم از گوشه و كنار به ديدار او آمده بودند. وقتي مادر مقدس در مجلس حضور يافت، همگي به آن بانوي بزرگوار تبريك گفتند و از او پرسيدند كه راز پيشرفت و مقامات عالي و معنوي فرزندش چه بود؟ مادر مقدس پس از حمد الهي در مورد تربيت او گفت: من هرگز لقمه شبههناك نخوردهام و قبل از شير دادن او، وضو ميگرفتم و ابدا به نامحرم نظر نميانداختم و در تربيت كودك، بعد از باز گرفتنش از شير ميكوشيدم و نظافت و طهارت او را رعايت ميكردم و با بچههاي خوب او را مينشاندم.
والدين، همبازي كودكان
يكي از راههاي شخصيت دادن به كودكان، بازي كردن والدين با آنهاست. اين كار اندكي از وقت والدين را ميگيرد، ولي آثار بسيار نيكويي دارد. بازي با كودك ميتواند به شكل محبت كردن و شعر خواندن براي او باشد. نقل است كه حضرت زهرا عليهاالسلام ، امام حسن عليهالسلام را در كودكي بالا و پايين ميانداخت و با او بازي ميكرد و با زبان شعر ميفرمود: «حسن جان! مانند پدرت باش و حق را از بند اسارت به درآور.» همچنين سيره زندگاني پيامبر اسلام، از همبازي شدن ايشان با كودكان خبر ميدهد. در تاريخ آمده است كه روزي حسين عليهالسلام در كوچه سرگرم بازي بود كه پيامبر اعظم صلياللهعليهوآله و ياران از آنجا ميگذشتند. حضرت از ايشان جدا شد و در حالي كه به سوي فرزندش گام برميداشت، دستانش را گشود تا او را در آغوش بگيرد. كودك خندهكنان اين سو و آن سو ميگريخت و رسولاللّه نيز خندان از پي او ميدويد. سرانجام ايشان، حسين عليهالسلام را گرفت و بوسيد.
كودك و برنامههاي تلويزيوني
كودكان خيلي بيشتر از بزرگترها تحت تأثير فيلمها و برنامههاي تلويزيوني قرار ميگيرند. پيامي كه از راه برنامه تلويزيوني به كودك ارائه ميشود، در فكر و روح آنها به خوبي نقش ميبندد. اين نقش بسته به ويژگي برنامههاي تلويزيوني، ميتواند مثبت يا منفي باشد. از يك طرف، خشكترين مفاهيم در قالب برنامههاي جذاب براي بچهها قابل فهم و پذيرش ميشود و از سوي ديگر، برنامههايي كه مانع آشنايي كودك با دنياي واقعيتها شود و مانند كارتونهاي تخيلي، با قهرمانهاي افسانهاي و قدرتهاي جادويي، او را در دنياي غيرواقعي غرق كند، براي كودك زيانبار است.
خشونت، ماجراجويي و هيجانهاي كاذب اگر صورت افراطي و پرحجمي در برنامههاي تلويزيوني داشته باشد، در تكوين شخصيت كودك، اثر منفي ميگذارد و در دوران پس از بلوغ، ناهنجاريهاي رواني خطرناك در وي ايجاد ميكند. بنابراين، بزرگترين محبت پدر و مادر در حق فرزندانشان اين است كه بر كودكان هنگام تماشاي تلويزيون نظارت داشته باشند.
ميانهروي در محبت
كودكان امروز به دليل توجه افراطي والدين و رفاه نسبي موجود، رفته رفته به انسانهايي نازپرورده و از خودراضي تبديل ميشوند. دامنه توجه برخي والدين به كودكان به اندازهاي بالاست كه گويي آنها كودكان خود هستند، در حالي كه زيادهروي در محبت همانند محبت كم، براي كودك ضرر دارد و ريشه اميد و نشاط و حيات را در وجود او ميخشكاند. تعادل و توازن در مهرورزي، عامل بالندگي و رشد است. آنچه در دين سفارش شده، رعايت ميانهروي است. نتيجه افراط در محبت، پرتوقع بار آمدن كودك، جوانه زدن ريشههاي خودپسندي و سركشي كردن كودكان در برابر حقيقت است. امام باقر عليهالسلام اين نوع تربيت را بدترين نوع تربيت ميشمارد و پدراني را كه اينگونه تربيت ميكنند، نكوهش ميكند و ميفرمايد: «بدترين پدران كسي است كه در نيكي به فرزند خود زيادهروي ميكند.» آزاد گذاشتن فرزند به اين معنا كه هر كاري دلش ميخواهد بتواند انجام دهد، اين تصور را در ذهن كودك ايجاد ميكند كه جهان، تحت فرماندهي اوست. او كه اطرافيان را به ديده تحقير مينگرد، خود، به كودكي نامسئول، خودخواه و پرخاشگر تبديل ميشود. از اين رو، به والدين سفارش ميشود رفتار منطقي و معقولي با فرزند خود داشته باشند و از افراط و تفريط در محبت بپرهيزند.
كودكآزاري
متأسفانه در هر جامعه، كودكاني هستند كه از سوي والدين يا ديگر افراد بالغي كه مسئوليت آنان را به عهده دارند، آزار ببينند. اين آزارها يا به صورت شكنجه فيزيكي است يا صورت رواني دارد. محروميت از خوراك، پوشاك، نبود توجه و مراقبت، محروميت از محبت، تحقير و سرزنش يا تبعيض و توهين، از ديگر انواع كودكآزاري شمرده ميشود. آزار فيزيكي و رواني كودك، آثاري مخرب بر روح، روان و شخصيت كودك بر جاي ميگذارد. والديني كه با كودك خود اينگونه رفتار ميكنند، او را همچون اسباب و لوازم شخصي خود و مالك جان آنان ميپندارند. در اين ميان، آموزههاي روحبخش و انسانساز اسلام، به محبت به كودكان، سفارش ميكند و بزرگسالان را از آزار كودك بر حذر ميدارد. پيامبر اكرم صلياللهعليهوآله ميفرمايد: «كسي كه به خردسالان رحم نكند، از ما نيست».
بزهكاري و كودكان
بزهكاري در كودكان و نوجوانان، از عوامل گوناگون اثر ميپذيرد. از آنجا كه محيط خانواده، نخستين محيطي است كه فرد در آن رشد ميكند، ميتوان آن را مهمترين اين عوامل دانست. از نظر روانشناسان، اگر فردي در محيط خانواده از نظر رفع نيازهاي اساسي جسمي و رواني مانند نيازهاي عاطفي ارضا نشود، احتمال زياد دارد در آينده به رفتار ضداجتماعي دست بزند. نبود محبت، ارتباطات صميمي و تفاهم متقابل از عوامل مؤثر در بزهكاري كودكان و نوجوانان است. كودكي كه از محبت پدر و مادر محروم مانده يا درست اشباع نشده است، در خود احساس حقارت، كمبود و محروميت ميكند و براي هر گونه انحرافي آمادگي دارد. بسياري از تندخوييها، خشونتها، لجبازيها، حساسيتها، افسردگيها و ناسازگاريها، از محروميت از محبت سرچشمه ميگيرد. مكتب انسانساز اسلام بر محبت به كودك سفارش و توصيه ميكند. پيامبر اعظم صلياللهعليهوآله ميفرمايد: «كودكان را دوست بداريد و با آنها مهرباني كنيد» و امام صادق عليهالسلام ميفرمايد: «خدا بندهاش را به دليل شدت محبتي كه به فرزندش دارد، مورد مرحمت قرار ميدهد».
پيامبر اعظم صلياللهعليهوآله :
«فرزند، هفت سال اول زندگي، سرور و بزرگ، هفت سال دوم، فرمانبردار و هفت سال سوم، وزير و مشاور خانواده است».
«سلام كردن به كودكان را تا لحظه مرگ ترك نميكنم تا اين رفتار پس از من در ميان مسلمانان سنت شود».
«نگاه كردن پدر و مادر به فرزند از روي مهر و محبت، عبادت است».
امام سجاد عليهالسلام : «فرزند، بهترين نعمت است».
امام صادق عليهالسلام : «هركس فرزندش را خوشحال كند، خداوند در روز قيامت، خوشحالش خواهد كرد».
.........................................................................
منبع: ماهنامه گلبرگ، شماره 91
چهارشنبه 17 مهر 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 262]