افسردگي و برخي علل آن در ايران

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:
با آغاز فصل پائيز و زمستان افسردگي در ميان شمار زيادي از مردم افزايش مي يابد. اين نوع افسردگي كه"" افسردگي زمستاني"" ناميده مي شود در كشورهائي كه زمستان سردتري دارند و يا ميزان آفتاب در پائيز و زمستان در آنجا كمتر است بيشتر ديده مي شود.
فشارهاي اقتصادي، سرخوردگي هاي اجتماعي و مشكلات خانوادگي از جمله دلايل افسردگي در ايران هستند
فرارسيدن فصل زمستان بر ميزان افسردگي در ايران هم تاثير مي گذارد، اما روند صعودي ميزان افسردگي در ايران به شرايط فصلي بستگي ندارد. فشارهاي اقتصادي، سرخوردگي هاي اجتماعي و مشكلات خانوادگي از جمله دلايل افسردگي در ايران هستند.

آغاز پائيز و طرح دوباره موضوع افسردگي در اين فصل بهانه اي است كه نظري به اين بيماري در ايران داشته باشيم.

--------------------------------------------------------------------------------

در يك كلينيك روانپزشكي در ميدان ۷ تير تهران بيماراني كه در اطاق انتظار هستند اغلب مرد هستند. ميانگين سني آنها بين ۳۰ تا ۵۰ سال است. آنها مجبورند ساعتهاي طولاني براي ديدن پزشك صبر كنند.

پزشكان اغلب در چند بيمارستان و مطب كار مي كنند و فشار كاري رسيدگي به موقع به بيماران را مشكل كرده است.

مردي كه به همراه همسر بيمارش به اين مركز آمده است از دكتري نام مي برد كه همسرش را در ساعت ۲ صبح مي ديده است و تنها با پرسيدن اينكه ساعت چند است براي او دارو مي نوشته است.

او مي گويد: ""وقتي آدم ۶ساعت در اتاق انتظار بماند حتي اگر سالم باشد نمي تواند فورا بگويد ساعت چند است.""

نداشتن امكانات و يا عدم باور به روان درماني و مشكلات مالي سبب مي شود كه بيماران در مراحل پيشرفته بيماري به سراغ روانپزشكان بروند و تنها به درمان داروئي بسنده كنند.

ويزيت روانپزشك در بيشتر مطب ها بين ۷تا ۸ هزار تومان است و گفتار درماني و يا گروه درماني قيمت هاي مختلفي دارد اما به طور متوسط ۵ تا ۸ هزار تومان است. از آنجا كه ضابطه دقيقي وجود ندارد اين نرخ مي تواند به مراتب از اين هم گرانتر باشد. در شمال شهر تهران يك جلسه گفتار درماني مي تواند به ۵۰ هزار تومان برسد.

زنان ايران هم مانند بيشتر كشورهاي جهان، بيشتر در معرض ابتلا به افسردگي قرار دارند اما در موارد زيادي، كه بيشتر علل فرهنگي دارد، آن را پنهان مي كنند.

با اينكه در سالهاي اخير در ايران روان درماني مورد توجه و تبليغ قرار گرفته است اما الزاما به معناي استفاده همه گير از آن نيست.

خانواده پسر ۱۷ ساله كم درآمدي كه به افسردگي مبتلاست از درمان او سر باز مي زنند و تنها به نذر و نياز براي او بسنده مي كنند.

مادر اين جوان در جواب روانشناسي كه سعي مي كند او را به معالجه فرزندش ترغيب كند مي گويد: ""داروها فقط او را خواب آلود مي كردند. با حرف زدن هم كه نمي شود كسي را معالجه كرد. پسرم را چشم زدند. اشتباه ما اين بود كه او را پيش دكتر برديم. امسال مي خواهيم او را به مشهد ببريم.""

آنچه به عنوان اولين قدم در درمان بيماران مبتلا به افسردگي بايد مورد توجه قرار بگيرد شناخت آن به عنوان بيماري و تلاش براي مداواي آن است.

دلايل فرهنگي، اقتصادي، طبقاتي

پنهان كردن بيماري افسردگي بيشتر علت فرهنگي دارد.

زني دختر مبتلا به افسردگي خود را ۳ سال بعد نزد پزشك برده است و در توضيح اين موضوع مي گويد كه نگران بوده اگر اين موضوع علني شود دخترش خواستگاري پيدا نكند.

""رويا كوچك انتظار""، روانشناس و عضو هيئت علمي دانشگاه آزاد تهران است. او تا چندي قبل در اداره بهزيستي در جنوب شهر تهران در محله ""خاني آباد"" در زمينه روان درماني كار مي كرده است.

او در مورد علت هاي افسردگي و رابطه آن با وضعيت اقتصادي خانواده ها در ايران مي گويد: ""فقر، به عنوان يك مشكل كليدي افسردگي را افزايش مي دهد. در فقر اقتصادي ارتباطات اجتماعي هم آسيب مي بيند. كار زياد، ارتباطات عاطفي را كم رنگ مي كند و در خود فرو رفتن افزايش مي يابد. تحقيقات نشان داده كه ميزان افسردگي ميان طبقات كم درآمد و مرفه جامعه به يك ميزان است اما كيفيت و علت آن متفاوت است و طبعا نوع برخورد با آن هم دو گونه است.""

دكتر كوچك انتظار در ادامه مي گويد: ""در طبقات مرفه انتظارات از زندگي و سرخوردگي هاي عاطفي و برآورده نشدن خواسته ها از جمله علل افسردگي است. در طبقه متوسط در مقايسه با دو گروه ذكر شده ميزان افسردگي كمتر است. آنچه مسلم است عدم حمايت هاي اجتماعي از علل افزايش افسردگي محسوب مي شود.""

""رويا كوچك انتظار"" در رابطه با ميزان ابتلا به افسردگي در زنان و مردان و سنين آن مي گويد: "" افسردگي در جوانان بيشتر است. در موارد زيادي علت آن عدم حمايت هاي اجتماعي و نوعي سردرگمي در يافتن هويت خود است. گروه سني ۲۵ تا ۳۵ سال بيشترين مبتلايان به بيماري افسردگي را در ايران تشكيل مي دهند. متاسفانه در شهرستانها در رابطه با اين بيماري خودسانسوري وجود دارد و نمي توان از ميزان مبتلايان آن اطلاع دقيقي بدست آورد. اما تجربه كاري من در محله ""خاني آباد "" در تهران نشان داد كه مردم در صورت آگاهي از امكانات درماني استفاده مي كنند.""

برنامه هايي كه از سوي اداره بهزيستي براي آگاهي مردم و تشويق آنها به مراجعه به مراكز روان درماني اجرا شده است، توانسته تا حد زيادي به شناخت بيماري كمك كند.

اين كار توسط مشاوران و مددكاران اجتماعي در پايگاه ها ي مردمي مختلف از جمله مساجد صورت گرفته است.

كمبود پزشكان متخصص و روانشناسان به عنوان مانعي جدي براي درمان است.

""حسن ابراهيمي"" كه سالهاست دچار افسردگي شده است ميگويد: ""ساعتهاي طولاني انتطار براي ديدن دكتر مرا بيمارتر كرد. وقتي هم آنها را مي بيني وقت ندارند. همه اش چند دارو مي نويسند و تمام مي شود. دكتر روانپزشكي كه ۵ دقيقه براي بيمارش وقت صرف مي كند چطور مي تواند او را معالجه كند. البته آنهايي كه پول دارند مي توانند از خدمات بهتري استفاده كنند.""

""پروين"" به خانواده هاي مرفه تهراني تعلق دارد كه به خدمات روانشانسان اعتقاد دارد و از آن استفاده مي كند.

"" خواهر من سال قبل به افسردگي و اضطراب شديد دچار شد. پيدا كردن دكتر خوب مشكل بود. اگر هم خوب باشند وقت كافي ندارند. بالاخره ما يك روانكاو پيدا كرديم كه پول زيادي مي گيرد. جلسه اي ۵۰ هزار تومان اما لااقل بيشتر از بقيه وقت مي گذارد.""

امروزه رضايتمندي از زندگي در هر طبقه و گروه سني كه باشي به موضوعي پيچيده تبديل شده است و بسياري بر اين باورند كه تا رفع كمبود و يا فقدان برنامه هاي دولتي و همچنين متخصصان رشته روان درماني در ايران روند پرشتاب افزايش بيماري افسردگي آهسته نخواهد شد

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 229]