کشور کره ی جنوبی

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: جمهوری کره ( Republic of Korea ) یا کره ی جنوبی ( South Korea ) واقع است در شرق آسیا ، جنوب شبه جزیره ی کره ، جنوب کره ی شمالی ، جنوب غرب ژاپن ، دریای ژاپن در شرق و دریای زرد در غرب . پایتخت کره ی جنوبی ، شهر سئول ( Seoul ) با 10 میلیون و 290 هزار نفر جمعیت می باشد . مساحت کره ی جنوبی 98.480 کیلومتر مربع و جمعیت آن 49 میلیون و 045 هزار نفر است . از مهمترین شهرهای کره ی جنوبی می توان به ، پوسان 3 میلیون و 750 هزار نفر ، اینچون 2 میلیون و 597 هزار نفر ، تائه گو 2 میلیون و 540 هزار نفر و تائه جون 1 میلیون و 425 هزار نفر اشاره کرد . کره ی جوبی دارای آب و هوایی معتدل می باشد ، در کره ی جنوبی بارش باران در تابستان سنگین تر از زمستان است . عمده پوشش گیاهی را نواحی تپه ای و کوهستانی تشکیل می دهد ، دشت های ساحلی در نواحی غرب و جنوب این کشور گسترش یافته است . بلندترین نقطه ی کره ی جنوبی ، هالا سان ( Halla-san ) با 1950 متر ارتفاع در جزیره ی چجو واقع شده است . جمهوری کره نتیجه ی پیمان سال 1945 و بعد از جنگ جهانی متفقین در کنفرانس پوتسدام بود ، پس از جنگ جهانی دوم شبه جزیره ی کره به دو قسمت تقسیم و منطقه ی شمالی آن به دست شوروی و منطقه ی جنوبی سهم آمریکا شد و مرز ( 38th Parallel ) مرز مشترک بین دو کشور تلقی شد . در سال 1948 در منطقه ی تحت کنترل آمریکا انتخابات مجمع ملی برگزار شد ، بدین ترتیب نظام جمهوری اقتباس و در کره ی جنوبی برقرار شد ، در انتخابات همین سال نیز ، سینگمان ری ( Syngman Rhee ) به عنوان اولین رئیس جمهور کره ی جنوبی انتخاب شد . در 15 آگوست 1948 جمهوری تازه ی کره به رسمیت شناخته شد و جمهوری کره در 12 دسامبر 1948 به عضویت سازمان ملل درآمد . در 25 ژوئن 1950 نیروهای کمونیستی کره ی شمالی در اقدامی تعجب برانگیز حمله ی همه جانبه ای را علیه کره ی جنوبی ترتیب دادند و به سرعت سئول را تصرف نمودند . به دنبال این حمله ، هری ترومن رئیس جمهوری آمریکا فرمان مداخله ی نظامی نیروهایی آمریکایی را در 27 ژوئن صادر کرد و چند روز بعد سازمان ملل خواستار اعمال تحریم هایی علیه کره ی شمالی شد . ژنرال داگلاس مک آرتور ( Gen. Douglas McArthur ) به عنوان فرمانده ی نیروهای سازمان ملل انتخاب شد . نیروهای آمریکایی و کره ی جنوبی قهرمانانه جنگیدند و توانستند 4 هزار مایل مربع از منطقه ی اشغالی ساحل جنوب شرق کره را از نیروهای کمونیست کره ی شمالی باز پس بگیرند . در 15 سپتامبر نیز نیروهای سازمان ملل از هوا و زمین به اینچون در عقب نیروهای کمونیست حمله بردند و نیروهای کمونیست را به محاصره در آورده و زمینگیر گردند . در 30 سپتامبر تقریبا کل خاک کره ی جنوبی به کنترل نیروهای سازمان ملل درآمد . سپس به عبور از نقطه ی مرزی ( 38th Parallel ) با تعقیب نیروهای کره ی شمالی ، آنها را از مناطق مرزی وادار به عقب نشینی کردند . سینگمان ری پس از 12 سال سرانجام در سال 1960 در میان اعتراضات گسترده به حکومت مطلقه و استبدادی وی ، مجبور به استعفا شد . در همین سال ، پو سان یون ( Po Sun Yun ) به عنوان جایگزین او انتخاب شد ، اما بی ثباتی سیاسی در کره ی جنوبی همچنان ادامه یافت . در سال 1961 ژنرال پارک چونگ هی ( Gen. Park Chung Hee ) با سرنگون کردن حکومت یون به قدرت رسید ، او در آغاز طرح های اصلاحات اقتصادی را به اجرا در آورد . آمریکا نیز در راستای تقویت نظامی کره ی جنوبی ، کمک های نظامی را به این کشور افزایش داد . در این زمان کره ی جنوبی با تقویت نیروی نظامی خود ، تعداد نیروهای مسلح خود را به 600 هزار تن رساند . پارک در 26 اکتبر 1979 توسط ، کیم جائه کیو ( Kim Jae Kyu ) رئیس وقت سازمان اطلاعات و امنیت کره ی جنوبی ترور شد . پس از آن چوی کیو ها ( Chio Kyu Hah ) به عنوان رئیس جمهور جدید کره ی جنوبی انتخاب شد . آزادی رهبر مخالفان ، کیم دائه جونگ ( Kim Dae Jung ) در فوریه ی 1980 با روشن شدن آتش تظاهرات ضد حکومتی همراه بود . این اعتراضات و تظاهرات به شکل وحشیانه ای توسط حکومت سرکوب شد . در این شرایط رهبر مخالفان ، کیم مجددا به زندان افکنده شد . چوی ، رئیس جمهور در 16 آگوست 1980 از سمتش استعفا داد . چون دو هوان ( Chun Doo Hwan ) رئیس کمیته ی ویژه برای سنجش امنیت ملی به عنوان تنها کاندید احزار پست ریاست جمهوری انتخاب شد . او در 27 آگوست به عنوان رئیس جمهور کره ی جنوبی معرفی شد . بدین ترتیب مجددا در بین سالهای 1986 و 1987 گروههای اپوزیسیون با پرپایی تظاهرات خواستار انتخاب رئیس جمهور با رای مستقیم مردم شدند ، پس از هفته ها اعتراض و آشوب ، چون سرانجام این ادعا را پذیرفت . و در انتخابات ریاست جمهوری 16 دسامبر 1987 ، رهبر اپوزیسیون ، رو تائه وو ( Roh Tae Woo ) به عنوان رئیس جمهور کره ی جنوبی انتخاب شد . در آگوست 1996 رو تائه وو به پرداخت رشوه و چون به رشوه خواری متهم شدند و نقش تائه وو در جریان کودتای 1979 و سرکوب معترضان در سال 1980 افشا شد . با افشای فساد رو تائه وو او مجبور به کناره گیری از قدرت شد ، در همین پریشانی ها و بحران سیاسی در کره ی جنوبی ، رئیس جمهور سابق ، کیم دائه جونگ به قدرت رسید . در ژوئن 2000 ، کیم دائه جونگ با رهبر کمونیست کره ی شمالی ، کیم جونگ ایل در پیونگ یانگ دیدار کرد . کیم دائه جونگ در اکتبر 2000 به خاطر ایجاد صلح و آشتی بین دو کره به دریافت جایزه ی صلح نوبل نائل آمد . رو مو هیون ( Roh Moo Hyun ) از حزب دموکراتیک در فوریه ی 2003 به عنوان رئیس جمهور کره ی جنوبی انتخاب شد . نخست وزیر ، لی هائه چان ( Lee Hae Chan ) تحت فشار در مارچ 2006 از سمت خود استعفا داد ، هان دوک سو ( Han Duck Soo ) جایگزین او شد . برای اولین بار ظرف 56 سال گذشته ، قطار کره ی شمالی به کره ی جنوبی در ماه می 2007 آغاز به کار مجدد کرد . در جولای 2007 گروه طالبان 23 مبلغ مسیحی کره ای کلیسای پروتستان را سوار بر اتوبوسی در مسیر کابل به غزنی در افغانستان ربود ، پس از آنکه دولت افغانستان تقاضای شورشیان را مبنی بر آزادی زندانیان دربند طالبان رد کرد ، این گروه 2 تن مرد از گروگان ها را به قتل رساند . در اکتبر 2007 رو مو هیون و رهبر کره ی جنوبی با یکدیگر ملاقات کردند و چند تفاهم نامه و چندین طرح اقتصادی متشرک دوجانبه را نیز به امضا رساندند . در انتخابات ریاست جمهوری کره ی جنوبی که در 19 دسامبر 2007 برگزار شد ، لی میونگ باک ( Lee Myung Bak ) با کسب 48 % آرا به عنوان رئیس جمهور جدید کره ی جنوبی انتخاب شد ، رقیب اصلی باک ، چونگ دونگ چونگ ( Chung Dong Young ) بود که تنها توانست 26 % آرا را از آن خود کند ، لی میونگ باک رسما از 25 فوریه ی 2008 میلادی کار خود را به عنوان رئیس جمهور کره ی جنوبی آغاز کرد . از 29 فوریه ی 2008 نیز ، هان سئونگ سو ( Han Seung Soo ) به عنوان نخست وزیر کره ی جنوبی انتخاب شد . نژاد اکثریت مردم کره ی جنوبی ، کره ای می باشد ، اقلیت 20 هزار نفری چینی نیز در این کشور زندگی می کنند ، دین 26 % مردم کره ی جنوبی ، مسیحی ( شامل ، 19 % پروتستان و 7 % کاتولیک ) ، 23 % بودایی ، حدود نیمی از جمعیت کره ی جنوبی نیز بی دین هستند . زبان کره ای ، زبان رسمی در کره ی جنوبی می باشد ، انگلیسی نیز تا حدودی کاربرد دارد . واحد پول کره ی جنوبی ، وون با واحد جزء ( چون ) نام دارد . از مهمترین صادرات کره ی جنوبی می توان به تجهیزات بی سیم ، وسایل نقلیه ی موتوری ، لوازم الکترونیکی ، اتوموبیل ، کامپیوتر ، فولاد ، کشتی و مواد پتروشیمی اشاره کرد .

کره ی جنوبی شامل 9 استان و 7 منطقه ی متروپولیتان ( * ) می باشد :

1 - چجو دو ( Cheju-do )

2 - چولای شمالی ( North Cholla )

3 - چولای جنوبی ( South Cholla )

4 - چونگ چونگ شمالی ( North Ch"ungch"ong )

5 - چونگ چونگ جنوبی ( South Ch"ungch"ong )

6 - گانگ وون دو ( Kangwon-do )

7 - کیونگی دو ( Kyonggi-do )

8 - کیونگ سانگ شمالی ( North Kyongsang )

9 - کیونگ سانگ جنوبی ( South Kyongsang )

-------------------------------------------------------------

1 - اینچون ( Inch"on ) *

2 - کوانگجو ( Kwangju ) *

3 - پوسان ( Pusan ) *

4 - سئول ( Seoul ) *

5 - تائه گو ( Taegu ) *

6 - تائه جون ( Taejon ) *

7 - اولسان ( Ulsan ) *