بـدرود اي مـاه خـدا

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: بـدرود اي مـاه خـدا

خدايا! اي كه (در برابر الطاف بي‌پايانت) مزد نمي‌خواهي. و اي كه از عطا پشيمان نمي‌شوي.

و اي كه مزد بنده خويش را برابر نمي‌دهي (و افزون مي‌بخشي).

نعمتت بي‌سابقه استحقاق است، و عفوت، به رسم تفضل... و عقوبتت، به آيين عدل... و قضا و حكمت محض خير مي‌باشد.

اگر عطا فرموده‌اي، عطايت را به منت نيالوده‌اي، و اگر منع نموده‌اي، منعت از راه ستم و تجاوز نبوده است.

به هر كه تو را سپاس گويد جزا مي‌دهي، با آنكه تو خود، وي را به سپاست ملهم ساخته‌اي، و به هر كه تو را ستايش كند، پاداش مي‌بخشي، در صورتي كه تو خويش، ستايشت را به او آموخته‌اي. پرده مي‌پوشي بر كسي كه اگر مي‌خواستي، رسوايش مي‌ساختي، و مي‌بخشي به آن كه اگر اراده مي‌فرمودي، محرومش مي‌نمودي، درحالي كه آن دو تن، سزاوار رسوايي و محروميت از جانب تواند. اما تو، كارهايت را بر پايه لطف، بنا نهاده‌اي، و قدرتت را در بخشش و بخشايش، نشان داده‌اي، و با كسي كه نسبت به تو، عصيان ورزيده، با بردباري برخورد نموده‌اي، و به آن كه (با گناه) درباره خويشتن، قصد ستم كرده، مهلت بخشيده‌اي. تو با مداراي خود، به ايشان فرصت مي‌دهي تا مگر بازگردند، و در مواخذه آنان شتاب نمي‌نمايي تا شايد «توبه» كنند، باشد كه هيچ يك از آنان كه برخلاف رضاي تو مستوجب هلاك شده، به مهلكه نيفتد، و كسي كه به سوءاستفاده از نعمتت سزاوار بدبختي گشته، بدبخت نگردد، مگر پس از آنكه راه هر بهانه بر او بسته شود، و حجت از هر جهت بر او تمام باشد، (و اين مهلت و اتمام حجت،) پرتو گرمي، از آفتاب عفو تو است، اي معبود بزرگوار!، و ميوه منفعتي از بوستان شفقت تو مي‌باشد، اي خداي بردبار!.

اي تويي كه براي بندگانت «دري» به سوي عفوت گشوده و آن را «توبه» ناميده‌اي، و بر آن در، راهنمايي از وحي خود قرار داده‌اي، تا آن را گم نكنند، پس تو خود – كه نامت همراه بركتهاست – فرموده‌اي:

«به سوي خدا بازگرديد و توبه كنيد، توبه‌اي خالص و پيراسته از نفاق، تا مگر پروردگارتان گناهانتان را بيامرزد، و شما را به بهشت‌هايي كه نهرها در زير (درختان) آنها جاري است وارد سازد، در آن روز كه خدا، پيامبر و آنان را كه به او ايمان آوردند خوار نمي‌گذارد، نورشان پيش روي ايشان و از جانب راستشان مي‌تابد و مي‌درخشد، مي‌گويند: پروردگارا! نور ما را براي ما كامل ساز، و ما را بيامرز، زيرا تو بر هر چيز، كمال قدرت را داري».

پس بعد از گشودن در، و وجود دليل و راهنما، عذر آن كس كه از ورود به آن منزل، غافل باشد چيست؟

و تويي كه در معامله، بر عطاي خود به بندگانت افزوده‌اي، كه مي‌خواهي در تجارتشان با تو، سود برند، و در ورود بر سر منزل لطفت كامياب گردند، و از خوان بخششت بهره افزون يابند، و بدين سبب، تو خود – كه مبارك نام و بلند مقامي – فرموده‌اي:

«هر كس، كار نيكي انجام دهد، پاداش وي ده برابر است، و هر كه كار بدي مرتكب گردد، جز به كار بدش كيفر داده نخواهد شد».

و فرموده‌اي: «مثل آنان كه اموالشان را در راه خدا انفاق مي‌كنند، مانند دانه‌اي است كه هفت خوشه بروياند كه در هر خوشه، صددانه باشد، و خدا اين تعداد را براي هر كه بخواهد، مضاعف و مكرر مي‌سازد».

و فرموده‌اي: «كيست كه به خدا قرض‌الحسنه‌اي دهد تا خدا آن را برايش چندين برابر سازد».

و همچنين نظاير اين آيات كه در قرآن، در مورد تكرار ثواب نيكي‌ها نازل فرموده‌اي.

و تويي كه با سخنت از جهان غيب خود، و با تشويقت كه متضمن بهره بندگان است آنان را به اموري هدايت نمودي كه اگر از آنان مستور مي‌داشتي، چشمهاشان آن را درك نمي‌كرد، و گوشهاشان آن را فرانمي‌گرفت، و دست انديشه‌شان، به آن نمي‌رسيد، از اين‌رو فرموده‌اي:

«مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم، و مرا سپاس بگزاريد و كفران مكنيد.»

و فرمودي: «هر آينه اگر شكر كنيد، به شما افزون‌تر دهم، و اگر كفران نماييد، البته، عذاب من سخت مي‌باشد.»

و فرمودي: «مرا بخوانيد تا دعاي شما را مستجاب نمايم. راستي، آنها كه متكبرانه از عبادت من، سر مي‌پيچند، به زودي، خوار و ذليل، وارد دوزخ خواهند شد.»

پس دعاي خود را عبادت، و ترك آن را استكبار (و گردنكشي) ناميدي، و بر ترك دعا، به ورود با خواري در دوزخ، تهديد فرمودي. و به اين سبب، بندگانت به لطفت، يادت نمودند، و با فضل و فضيلتت سپاست گفتند، و به دستورت تو را خواندند، و براي افزون گرفتن از تو، به منظورت صدقه دادند، و در اين كار، نجات ايشان از خشمت، و دستيابي به خشنودي‌ات بود.

و اگر مخلوقي، مخلوق ديگر را همچنان كه تو بندگانت را به الطافت هدايت فرمودي، به محبتش راهنمايي مي‌نمود [موصوف به احسان مي‌شد، و متصف به كرم و بخشش مي‌گشت، و به هر زباني] مورد ستايش قرار مي‌گرفت. پس تو را ستايش تا آنجا كه راهي در ستودنت يافت شود، و تا لفظي كه در ستايشت به كار رود، و معنايي كه به سپاس، منصرف گردد، باقي باشد. اي كسي كه به خاطر احسان و فضل بر بندگانت شايستة ستايشي، و آنان را غرق درياي عطا و بخششت ساخته‌اي، چه آشكار است در زندگي ما نعمتت! و چه سرشار است بر ما لطف و منتت! و چه بسيار نيكي‌ها از تو كه به ما اختصاص داده شده است! ما را به جانب دينت كه انتخاب نموده‌اي، و آيينت كه پسنديده‌اي، و طريقه‌ات كه آسان ساختي، راهنمايي فرمودي، و به شاهراه تقرب به پيشگاهت، و رسيدن به كرامتت بصيرت بخشيدي.

خدايا! و تو از خالص‌ترين آن وظائف، و متمايزترين آن فرائض، ماه رمضان را قرار دادي كه آن را در ميان ساير ماهها مخصوص گرداندي، و از بين همه زمانها و روزگارها اختيار فرمودي، و بر تمام اوقات سال برتر داشتي، به سبب قرآن و نوري كه در اين ماه فرو فرستادي، و ايمان (و مباني اعتقاد) را مضاعف (و محكم) ساختي، و روزه را واجب فرمودي، و به شب زنده‌داري در آن ترغيب كردي، و از شب قدرش كه بهتر از هزار ماه است تجليل نمودي، آنگاه ما را به يمن اين ماه بر ساير امتها برتري بخشيدي، و بركتش را به ما ـ نه پيروان مذاهب ديگر ـ اختصاص دادي، پس روزش را به امرت روزه داشتيم، و شبش را با كمك و عنايتت به عبادت برخاستيم، در حالي كه به اين صيام و قيام، خود را در معرض نسيم رحمتي كه ما را بر آن عرضه فرمودي، در آورديم و آن را سبب رسيدن به ثواب تو قرار داديم، و تو به آنچه از درگاهت خواسته شود، قادري و آنچه از گنجينة احسانت مسألت گردد، بخشنده‌اي و به هر كه آهنگ قرب تو كند، نزديك مي‌باشي.

و اين ماه، در ميان ما ستوده زيست، و با ما به نيكي مصاحبت كرد، و بهترين سودهاي جهانيان را بهرة ما ساخت، سپس به هنگام پايان يافتن وقتش، و سرآمدن مدتش، و كامل شدن عددش، از ما جدا شد. اينك آن را مانند كسي وداع مي‌كنيم كه فراقش بر ما سنگين، و روي برتافتنش ما را غمگين ساخته و به هراس انداخته است، و بر ذمة ما پيماني نگاه داشتني، و حرمتي شايستة رعايت و لازم، و حق ثابت و ملازم دارد، از اين رو مي‌گوييم:

سلام بر تو! اي بزرگترين ماه خدا، و اي عيد دوستان وي.

سلام بر تو! اي گرامي‌ترين مصاحب، از ميان اوقات و اي بهترين ماه در روزها و ساعات.

سلام بر توى اي ماهي كه روا شدن كامها در آن، نزديك و آسان، و اعمال نيك در آن منتشر و فراوان است.

سلام بر تو! اي همنشين كه چون پديد آيد، احترامش بسيار، و چون ناپديد شود، فقدانش دردناك و اسفبار است، و اي ماية اميد كه فراقش رنج افزا و ناگوار مي‌باشد.

سلام بر تو! اي همدمي كه چون روي آوردي، ماية انس بودي و شادي انگيختي، و چون سپري گشتي، وحشت افزودي و متألم ساختي.

سلام بر تو! اي همسايه‌اي كه دلها به بركتت نرم شد، و گناهان به يمنت كم گشت.

سلام بر تو! اي ياوري كه بر ضد شيطان، ياري و كمك رساندي، و اي رفيقي كه راههاي احسان را هموار گرداندي.

سلام بر تو! چه بسيارند كساني كه خدا در دوران تو آزاد (و از آتش، دور) فرموده، و چه سعادتمند، به بركت تو كسي است كه حرمتت را منظور داشته است!

سلام بر تو! كه چه گناهان را نابود گرداندي، و عيبهاي گوناگون را پوشاندي!

سلام بر تو! چه طولاني بودي بر گناهكاران، و چه هيبتي داشتي در دل اهل ايمان!

سلام بر تو! اي ماهي كه روزها را با وي سر همسري نيست.

سلام بر تو! اي ماهي كه از هر نظر، ماية آرامش و سلامتي است.

سلام بر تو! كه مصاحبتت ناپسند نمي‌باشد، و معاشرتت نكوهيده نخواهد بود.

سلام بر تو! همچنان كه تو با ارمغان بركات، بر ما وارد گشتي، و آلودگي گناهان را از ما فرو شستي.

سلام بر تو! نه كه توديعت به علت ملال انجام گيرد، و نه ترك روزه‌ات، به سبب خستگي صورت پذيرد.

سلام بر تو! كه پيش از آمدنت خواستار توأند، و قبل از رفتنت، از انديشة دوري‌ات محزون مي‌باشند.

سلام بر تو! چه بسا بديها كه به يمن تو از ما دور شد، و چه خوبيها كه به بركتت بر ما روان گشت.

سلام بر تو! و بر شب قدر كه از هزار ماه بهتر است.

سلام بر تو! كه ديروز چه سخت به تو، دلبسته بوديم، و فردا چه بسيار به تو مشتاق خواهيم بود!

سلام بر تو! و بر فضيلتت كه از آن محروم گشتيم، و بر بركات گذشته‌ات كه از ما ربوده شد.

خدايا! ما اهل اين ماه مي‌باشيم كه ما را به آن‌تشريف بخشيدي، و براي حق‌شناسي‌اش، در سايه لطفت توفيق دادي، در آن زمان كه تيره بختان قيمت وقتش را نشناختند، و از بخت بدشان از فضيلتش محروم ماندند، و تويي باعث شناختن فضيلتش، كه ما را بدان ممتاز فرمودي، و آدابش، كه به آن رهبري نمودي، و ما به توفيق تو صيام و قيامش را (هر چند) با تقصير (وكوتاهي)، عهده‌دار شديم، و اندكي از بسيار را در آن به جا آورديم.

خداوندا! پس تو را ستايش مي‌كنيم در حالي كه به بدكرداري خويش اقرار داريم، و به سهل‌انگاري‌مان اعتراف مي‌نماييم، و پشيماني قطعي دلهامان، و پوزش صادقانة زبانهامان را به پيشگاه تو اظهار مي‌نماييم، از اين راه، ما را علي رغم كوتاهي كه در اين ماه داشته‌ايم اجري عطا كن كه به نيرويش خيري را كه دلخواه است، دريابيم و اندوخته‌هاي گوناگون را كه مورد علاقة شديد است به عوض بستانيم، و عذر ما را در تقصيري كه نسبت به حقت داريم بپذير، و عمرمان را به ماه رمضان آينده برسان، و چون رساندي، بر انجام عبادتي كه خود، سزاواري، ياري ده، و بر قيام به طاعتي كه لايق آن ماه است موفق ساز، و از اعمال شايسته، در طول ماه‌هاي روزگار، آن اندازه بر دست ما جاري فرما كه يك ماهه، وظيفة دوماه را ادا كنيم.

خدايا! هر گناه كوچك يا بزرگ كه در اين ماه، پيرامون آن گشته‌ايم، يا معصيتي كه به آن، آلوده شده‌ايم، و خطايي كه مرتكب گرديده‌ايم، از روي عمد يا فراموشي،‌ كه به خود ستم كرده، يا آبروي كسي را ريخته باشيم، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و ما را در پردة ستاري‌ات بپوشان، و مشمول عفوت گردان، و در اين ماه (و به جرم آن گناه)، در پيش چشم كساني كه از بدبختي ما شاد مي‌گردند، خوار مفرماي، و زبان طعنه‌زنندگان را بر ما مگشاي، و ما را به كاري بگمار كه هر چه را در ماه رمضان بر ما نمي‌پسندي، فرو ريزد و بپوشاند، (خواسته‌ام را برآور) به مهرباني‌ات كه پايان ندارد، و فضل و فضيلتت كه به نقصان نمي‌گرايد.

خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و مصيبتي كه در غم سپري شدن ماه خويش داريم، جبران كن‌ و روز عيد فطرمان را بر ما مبارك گردان،‌ و آن را از بهترين روزهايي قرار ده كه بر ما گذشته است، روزي كه عفو را بيشتر جلب نمايد، و گناه را بهتر بزدايد و گناهان پنهان و آشكار ما را بيامرز.

خدايا! با بيرون شدن اين ماه، ما را از گناهان‌مان بيرون آور، و همراه با خارج گشتنش ما را از بديهامان خارج ساز، و از خوشبخت‌ترين اهل اين ماه، به وسيلة اين ماه، و از بهره‌مندترين ايشان در اين ماه، و از برخوردارترينشان از اين ماه، قرار ده.

خدايا! و هر كس كه حق اين ماه را بدان گونه كه شايسته است رعايت نموده، و حرمتش را چنان كه بايد، نگاه داشته و در اجراي حدودش آن طور كه سزاوار است به پا خاسته، و از گناهانش بدان سان كه زيبنده و درخور تقواست پرهيز كرده، يا به وسيلة كار خيري، به تو تقرب جسته كه موجب خشنودي‌ات از وي شده، و رحمتت را به او معطوف ساخته، پس مانند آنچه به او بخشيده‌اي، از خزانة غناي حضرتت به ما ببخش، و چندين برابرش را از منبع فضل و لطفت به ما عطا فرما، زيرا كه سرچشمة لطف تو هرگز خشك نمي‌شود، و گنج كرم تو كاهش نمي‌يابد، بلكه پيوسته ريزان است، و معادن احسانت نابود نمي‌شود، و همانا بخشش گوارا، بخشش تو مي‌باشد.

خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و تا روز رستخيز، هر كس رمضان را روزه بدارد، يا در آن، به عبادت و بندگي‌ات بپردازد، مانند مزد آنان، براي ما ثبت فرما.

خدايا! در اين روز فطر كه براي مؤمنان، عيد و شادي قرار دادي و براي اهل آيينت روز اجتماع و تعاون ساختي، ما به درگاهت «توبه» مي‌كنيم: از هر گناهي كه مرتكب شده‌ايم، يا كار زشتي كه پيشتر انجام داده‌ايم، يا انديشه بدي كه در دل داشته‌ايم، توبة كسي كه خيال بازگشت به گناه را در سر ندارد، و پس از آن، به خطايي باز نمي‌گردد، توبة خالصي كه از شك و ريب، پيراسته باشد، پس آن را بپذير، و از ما خشنود باشد، و ما را بر آن، ثابت بدار.

خدايا! ترس از عذاب را در دل ما افكن، و شوق به ثواب وعود را روزي ما ساز، تا لذت اين دعاها را دريابيم، و از عذابي كه به تو پناه مي‌بريم هراسناك باشيم، و ما را در پيشگاهت از توبه‌كنندگاني قرار ده كه محبتت را نسبت به آنان لازم ساخته‌اي، و بازگشتشان به طاعتت را پذيرفته‌اي، اي عادل‌ترين عادلان!

خدايا! پدران ما و مادران ما، و اهل دين‌مان: چه آنان كه از دنيا رفته‌اند و چه ديگران تا روز رستاخيز، همه را ببخشاي.

خدايا! بر محمد، پيامبر ما و بر آل او رحمت فرست همچنان كه بر فرشتگان مقرب خود، رحمت فرستادي،‌و او و آل او را مشمول رحمتت بدار همان‌گونه كه پيامبران مرسل خويش را مشمول رحمت ساختي، و بر او و آل او درود فرست بدان‌سان كه بر بندگان شايسته‌ات درود، نثار فرمودي، و بهتر از آن اي پروردگار جهانيان! درود و رحمتي كه بركتش به ما برسد، و سودش عايدمان گردد، و به يمنش دعاي ما مستجاب شود، زيرا تو كريم‌تر كسي هستي كه به سوي وي، روي رغبت آورند، و بي‌نياز كننده‌تر كسي كه بر او توكل نمايند، و بخشنده‌تر كسي كه از سرماية لطفش عطايي خواهند، و تو بر هر چيز، كمال توانايي داري.

سه شنبه 9 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]