حمزه زرينى: - اين قهرمانى واليبال ايران را متحول مى كند

واضح آرشیو وب فارسی:ايران ورزشی: حمزه زرينى: - اين قهرمانى واليبال ايران را متحول مى كند
مهرى رنجبر
Mehri Ranjbar

حمزه زرينى باارزش ترين بازيكن اولين دوره AVC كاپ آسيا شد. عنوانى كه خودش انتظار آن را نداشت. حتى همه هم تيمى هايش هم پيش بينى بهترين اسپوكر را براى او مى كردند اما آخرين كاپ به او رسيد. باارزش ترين بازيكن. براى او اما كاپ قهرمانى AVC چيز ديگرى بود. زرينى معتقد است اين قهرمانى اولين و آخرين قهرمانى واليبال ايران در آسيا نيست بلكه: «اين استارت قهرمانى هاى ايران در آسياست. قهرمانى در جام ملت هاى آسيا و بازى هاى آسيايى.» به نظر او قهرمانى تيم ملى ايران نتيجه دو سال و نيم تمرين با سيستم روز دنياست. حالا كه ملى پوشان با بازى در اين سيستم خو گرفته اند.

اولين دوره مسابقه هاى جام كنفدراسيون آسيا چطور بود
با اينكه اولين دوره بود اما حتى رييس كنفدراسيون آسيا در پيامش اين كاپ را معتبرترين كاپ آسيا معرفى كرد چرا كه در مسابقه هاى رديف كاپ آسيا همه جور تيمى شركت مى كند اما در AVC كاپ تنها تيم هاى اول تا هشتم شركت كردند. برخلاف آن چيزى كه بعضى ها كم لطفى كردند و گفتند.
چطور
تيم كره جنوبى با همان تركيبى به تايلند آمد كه در ليگ جهانى حاضر شده. اين تيم روسيه را در مسكو برده بود. در المپيك هم با همين ارنج بازى كرد. مردم اين تيم را مى شناسند. چين هم با بازيكنان المپيكى اش آمده بود. ژاپن ،۳ چهار بازيكن اصلى اش را همراه نداشت. اما ذخيره هايش بازيكنان جديدى نبودند. نمى دانم چطور مى گفتند ژاپن با جوانانش آمده بود در حالى كه ميانگين سنى اين تيم يكسال و چند دهم بالاتر از ايران بود. استراليا هم سه، چهار بازيكن اصلى اش را نياورده بود. اما در عوض دو، سه بازيكن خوب داشت. هر چند ما با آنها بازى نكرديم. تيم هاى اندونزى، چين تايپه و تايلند هم حرفى براى گفتن نداشتند.
سطح بازى ها چطور بود
سطح مسابقه ها با اينكه اولين دوره بود اما خيلى بالا بود. همه تيم ها آمده بودند خوب كار كنند. همين طور تيم ما.
پس قهرمانى ايران اتفاقى نبود
ان شاءا... در مسابقه هاى بعدى هم مى بينيد. تيم ما واقعا دگرگون شده. دو سال است كه با سيستم جديد كار مى كنيم. بعد از دو سال و نيم تمرين طبق سيستم جديد، نتيجه اش را از حالا مى بينيم. اين تازه استارت نتيجه است.
چرا تيم به كره باخت
تيم ما به كره باخت. چون بازى تداركاتى نداشت. اولين بازى ما با كره بود. ما بازى مان را هم كرديم اما نشد. با اين حال رفته، رفته بهتر شديم. قسمت بود در بازى دوم تايلند را ببريم و با اين برد در سيستم قرار گرفتيم. همين طور بازى به بازى بهتر شديم. مطمئن باشيد تيم ما بهتر از اين هم مى شود.
برد شما از تيم هايى كه با تركيب اصلى شان به اين رقابت ها آمده بودند. به خاطر چى بود. ضعيف بودن آنها يا بهتر كار كردن ايرانى ها
برد ما دليل بر ضعيفى حريفانمان نبود. ما در جام ملت ها به چين باختيم اما اين بار نكته هاى لازم را بكار برديم و برنده بازى شديم. در جاكارتا به اكثر تيم هايى كه در تايلند بودند باختيم اما نه با اختلاف زياد كه با فاصله ۲-3 امتياز با اين حال همه آنها را در تايلند برديم. مطمئن باشيد تيم ها ضعيف نبودند. همه شان كار كرده بودند. كره ضعيف نبود. همان تيمى بود كه در جاكارتا ما را ۳- صفر برده بود. ژاپن با اينكه سه، چهار بازيكن اصلى اش را نداشت اما جانشينان آنها هم كمتر از اصلى ها نبودند. چين با ارنج المپيكى اش آمده بود.
مى شود گفت اين قهرمانى نتيجه سيستم تمرين گاييچ است
سيستمى كه گاييچ داده، سيستم تمرين روز دنياست كه ما از آن عقب بوديم. گاييچ كه به ايران آمد آن را با خودش به ايران آورد. با رفتن او آقاى معدنى و مهران پور نكته هاى جديدى به آن اضافه كردند و نتيجه تحولى است كه اتفاق افتاد. ما دو سه سال پيش جور ديگرى بازى مى كرديم و حالا متفاوت از آن. قسمت بود گاييچ با آمدنش اين سيستم را براى ما بياورد.
فكر مى كنى آن زمان لازم براى رسيدن به نتيجه طى شده
يك مقدار طول كشيد. با اينكه همه دوست داشتند تيم ملى واليبال زودتر نتيجه بگيرد اما زمان برد تا بچه ها در سيستم قرار بگيرند.
يعنى قرار گرفتن در اين سيستم خيلى مشكل است
بله. هر كسى نمى تواند در سيستم قرار بگيرد. چرا طبق آن هر ۱۲ نفر وابسته به هم هستند. به صورت زنجير. كه خوشبختانه ما نتيجه اش را با قهرمانى گرفتيم. واقعا لايق آن هم بود.
واكنش بقيه تيم ها نسبت به قهرمان ايران چطور بود
همه تيم ها مى گفتند اين جام براى ايران است. همين طور جام هاى ديگر. در واقع با قهرمانى در اولين دوره جام كنفدراسيون ها، قهرمانى ايران در واليبال آسيا كليد خورد. با اين وضعيت تيم هاى آسيا حالا حساب ويژه اى روى ايران باز كرده اند.
يعنى قهرمانى ايران براى بقيه تيم ها تعجب آور نبود
بعد از اينكه تيم ما در جام ملت هاى آسيا نتيجه نگرفت همه انتظار قهرمانى ايران را مى كشيدند. البته اين انتظار را بر مبناى بازى، جوانانى مثل سعيد معروف، محمد محمدكاظم، محمد موسوى عراقى در جاكارتا از ايران داشتند. آنها مى دانستند كه وقتى در آن بازى ها، بچه ها خوب كار كردند. امسال قهرمان مى شوند.
به همين خاطر از قهرمانى ايران تعجب نكردند. برايشان هم غيرمنتظره نبود.
چرا اين اتفاق در مسابقه انتخابى المپيك نيفتاد
در انتخابى المپيك ما هنوز در سيستم قرار نگرفته بوديم چرا كه زمان مى برد. آن موقع هم گاييچ مى گفت كم كم اين اتفاق مى افتد و هماهنگى با سيستم طول مى كشد. مثل اينكه قرار باشد يك بچه راه بيفتد. اول دستش را مى گيرند تا مستقيم حركت كند. اما اگر دستش را نگيرند و كج راه برود تا بخواهند به او حركت مستقيم را ياد بدهند زمان مى برد. گاييچ هم با سيستمى كه آورد واليبال را عوض كرد. هر چند طول كشيد اما خدا ارا شكر توانستيم با آن نتيجه بگيريم.
فكر مى كنى نتيجه گرفتن و قهرمانى در واليبال ادامه پيدا مى كند
به طور حتم با اين قهرمانى واليبال ايران متحول مى شود. اين قهرمانى تازه استارت است براى قهرمانى در جام ملت هاى آسياى بعدى و بازى هاى آسيايى گوانگ ژو.
فكر مى كردى باارزش ترين بازيكن حمزه زرينى بشود
فكر نمى كردم. من امسال همه زندگى ام را براى تمرين گذاشتم. نه تنها من كه همه بچه ها. مى خواستيم اين بار تمرين كنيم و اتفاقى بزرگ را رقم بزنيم. خسته شده بوديم. از بس كه نتيجه نگرفتيم و وقتى به فرودگاه امام(ره) مى رسيديم هيچ كس را نمى ديديم كه به استقبالمان بيايد. البته بچه ها مى گفتند تو بهترين اسپوكر مى شوى. البته برايم مهم نبود. اما به جاى اينكه سعيد معروف بهترين پاسور باشد، پاسور تايلندى انتخاب شد. كاپ ها كه تمام شد ديديم از ايران هيچ كس نيست. همه بهترين ها به تيم هاى ديگر رسيده بود. اما از ايران هيچ كس انتخاب نشد.
با ارزش ترين بازيكن بودن، عنوان كمى نيست.
هر كدام از بچه هاى ما مى توانستند باارزش ترين بازيكن باشند. همه به يك اندازه زحمت كشيدند. با اين تفاوت كه شايد يكى، روزش بود و بهتر كار مى كرد آن يكى نه. فكر مى كنم اين كاپ براى تك تك بچه ها بود. بچه ها انتظارش را داشتند. البته من بازى آخر را آن طور كه بايد و شايد كار نكردم اما خدا كمك كرد.
واقعا برايت مهم نبود با ارزش ترين بازيكن شوى
اول از همه كاپ قهرمانى هم بود. هيچ كس به گرفتن كاپ بهترين ها فكر نمى كرد. فقط و فقط مى خواستيم قهرمان شويم. چرا كه هيچ كاپى به اندازه آن نمى ارزد. ما قبل از اين پنجم هم كه مى شديم بچه هايمان جزو بهترين ها كاپ مى گرفتند. اما نتيجه تيم بيشتر از آن ارزش داشت.
در بازى اول به كره باختيد نگران بازى هاى بعدى نشديد
بازى ها طورى بود كه اگر سه بازى را هم مى باختيم باز هم اميدوار بوديم كه جزو ۴ تيم صعود كنيم. بازى هاى المپيك بود. با يك برد مى توانستيم فيناليست شويم. همان طور كه اگر تيم اول گروه مى شديم باز اين شرايط را داشتيم. هر چند شايد با تيم راحت ترى بازى مى كرديم اما شرايط يكسان بود. از طرف ديگر ما هر بار با كره بازى كرده ايم باخته ايم. تا به حال برنده بازى كره نبوده ايم. خدا خواست و تيم بعد از باخت به كره رفته رفته بهتر شد.
بازى به بازى بهتر شدن به چى برمى گشت
ما كم كم خودمان را باور كرديم. تك تك كه مقايسه مى كرديم مى ديديم كره اى ها تيم خوبى اند اما يكدستى ما را نداشتند. 6 بازيكنى كه با هم بوديم. هماهنگ و يكدل و يكدست.
در فينال هم براى قهرمانى و انتقام باخت بازى كرديد
بازى آخر را فقط براى برد آمده بوديم. من خودم سومى را بيشتر از دومى دوست دارم.
چرا
اگر بازى فينال را ببازى و دوم شوى ناراحتى. اما سومى را با برد به دست مى آورى. درست است كه رنگ مدال نقره بهتر است. اما باز سومى بهتر است.
سه شنبه 9 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايران ورزشی]

[مشاهده در: www.iran-varzeshi.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 284]