پايان تحريم هسته‌اي 34 ساله هند سياست ‌يك ‌بام‌ و‌ دو ‌هواي ‌آژانس‌ هسته‌اي‌

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: پايان تحريم هسته‌اي 34 ساله هند سياست ‌يك ‌بام‌ و‌ دو ‌هواي ‌آژانس‌ هسته‌اي‌
جام جم آنلاين: نمايندگان كشورهاي تامين‌كننده سوخت هسته‌اي در حالي روز شنبه 6 سپتامبر در وين، مقر دائمي آژانس بين‌المللي انرژي اتمي با نهايي شدن طرح آمريكا كه پايه اوليه آن در برلين چيده شده بود در خصوص پايان تحريم‌ها و استثنا قائل شدن براي هند جهت دسترسي به بازارهاي جهاني و تامين نيازهاي برق هسته‌اي موافقت كردند كه پيش‌بيني مي‌شد دستور كار اين نشست به پرونده هسته‌اي ايران نيز با توجه به امضاي پيمان منع اشاعه و گسترش سلاح‌هاي هسته‌اي و پروتكل الحاقي 2+93 از سوي تهران پيامي داشته باشد.

اما در موضعي از سر انفعال، سخنگوي وزارت امورخارجه آلمان در خصوص توافق كشورهاي تامين‌كننده هسته‌اي درباره هند و احتمال اتخاذ چنين تصميمي در آينده در زمينه ايران گفت كه اين نشست هيچ پيامي براي ايران نداشته و اين تصميم يك استثنا بوده است.

استثنايي كه ينس پلوينتر، سخنگوي وزارت خارجه آلمان از آن ياد مي‌كند؛ در شرايطي از سوي 45 كشور توليدكننده سوخت هسته‌اي براي هند لحاظ شده كه اين كشور به‌واسطه اين‌كه معاهده ان.پي.تي را امضا و پادمان‌هاي آژانس بين‌المللي انرژي هسته‌اي را رعايت نكرده ، به مدت 34 سال است كه با تحريم‌هاي آژانس مواجه شده و به موجب اين تحريم‌ها صادرات سوخت و فناوري هسته‌اي به هند ممنوع است.

با اين همه، ايالات متحده همواره اصرار داشته كه هند بدون امضاي ان.پي.تي از سوخت و فناوري هسته‌اي ساير كشورها استفاده كند كه اين امر با مخالفت كشورهاي عضو تامين‌كننده سوخت هسته‌اي مواجه شده است.

بسياري بر اين باورند ثمره نشست 6 سپتامبر و پايان تحريم‌هاي هند به رايزني‌هاي ايالات متحده در 2 سال قبل بازمي‌گردد؛ جايي كه جورج بوش، رئيس‌جمهور آمريكا ماه مارس 2006 در سفر به دهلي‌نو توافقي را با من موهانگ سينگ ؛ نخست‌وزير هند امضا كرد كه بر اساس اين توافق، آمريكا متعهد شد تا به هند فناوري هسته‌اي صلح‌آميز بدهد.

هند هم متقابلا متعهد شد كه تاسيسات هسته‌اي غيرنظامي خود را به روي بازرسان آژانس بين‌المللي انرژي اتمي باز كند و پايبند به معاهده عدم تكثير فناوري غني‌سازي اورانيوم باشد و همچنين تعهد داده كه سازوكاري براي كنترل صادرات هسته‌اي خود پيش‌بيني و از انجام آزمايش‌هاي اتمي گاه به گاه در ادامه مسابقه تسليحاتي با پاكستان خودداري ورزد.

با تمام بيم و اميدهايي كه در اين راه وجود دارد، مجوز پيشرفت هسته‌اي براي هند صادر شد و به دنبال تصميم 45 كشور توليدكننده سوخت هسته‌اي براي پايان بخشيدن به تحريم‌هاي اتمي هند، اين كشور يك روز بعد، ورود خود را به جمع باشگاه كشورهاي اتمي جشن گرفت.

نكته قابل تامل براي بسياري از كشورها از جمله ايران كه پرونده مفتوح روي ميز شوراي حكام آژانس انرژي اتمي و شوراي امنيت سازمان ملل دارند، اين است كه چه تحولي سبب شده تا گروه توليدكنندگان هسته‌اي جهان تصميم بگيرند با اين‌كه هند پيمان منع گسترش سلاح‌هاي هسته‌اي را امضا نكرده و به عضويت ان.پي.تي نيز در نيامده است ، يكباره تمامي محدوديت‌هاي اعمال فروش سوخت هسته‌اي به اين كشور را لغو كنند و آنهايي كه تا چندي پيش ، هند را به خاطر شروع يك مسابقه تسليحاتي تمام‌عيار در جنوب آسيا، ياغي و گردنكش مي‌ناميدند، اينك با آغوش باز و روي گشاده او را در جمع خود بپذيرند.

هندي كه جهان را با انفجار اولين بمب هسته‌اي خود در سال 1974 شگفت‌زده كرد و از آن زمان، تحريم‌ هاي گسترده‌اي عليه دستيابي دهلي‌نو به مواد اوليه براي تامين سوخت هسته‌اي و انرژي‌هاي جايگزين در نظر گرفته شد.

خانه تكاني ان.پي.تي‌

ورود منفعلانه آژانس بين‌المللي انرژي اتمي به عنوان مرجع فني و حقوقي نظارتي و كنترلي فعاليت‌هاي هسته‌اي به توافق‌نامه هسته‌اي هند و آمريكا در سال 2006 در پي تصويب توافقنامه پادماني آژانس با دهلي‌نو در نشست شوراي حكام را بسياري با رويكرد استاندارد دوگانه آمريكا نسبت به رژيم‌هاي امنيتي و حقوقي تفسير مي‌كنند.

واشنگتن عموما از يك دهه اخير و بويژه پس از نشست ناموفق بازنگري پيمان ان.پي.تي در بهار 2005 در نيويورك با تمركز روي بازتعريف مجدد معاهدات و رژيم‌هاي فني و حقوقي در ادامه دكترين نظم نوين نظام بين‌الملل درصدد در پيش گرفتن راهبرد يكجانبه‌گرايي برآمده است و خود را آماده مي‌كند تا رژيمي امنيتي و حقوقي نويني را پايه‌گذاري كند كه مبتني بر مفاهيم نظام هژمونيك است.

نپيوستن و مخالفت آمريكا با معاهداتي نظير معاهده منع كامل آزمايش‌هاي هسته‌اي و تسليحات هوشمند هسته‌اي ، معاهده ممنوعيت مين‌هاي ضد نفر و خروج يكجانبه از معاهده ضد موشك‌هاي بالستيك ABM، مخالفت با پروتكل زيست محيطي كيوتو و ديوان كيفري بين‌المللي و از همه مهم‌تر اصلاح ساختار نابسامان سازمان ملل متحد روايتي غريب از سناريويي است كه يكي پس از ديگري از سوي حاكمان مغرور كاخ سفيد به منصه ظهور مي‌رسد.

در واقع ايالات متحده پس از نشست بهار 2005 در نيويورك و تابستان 2007 در وين براي بازنگري در پيمان منع گسترش تسليحات هسته‌اي بويژه بند 10 معاهده در زمينه شرايط خروج از ان.پي.تي و بند 4 در زمينه راهكارهاي انتقال فناوري هسته‌اي به ديگر كشورها كه در بند 31 اساسنامه منشور شوراي امنيت نيز بر آن تاكيد شده است، سعي وافر در بر هم زدن چينش كلي مفاد معاهده و بازتعريف برخي از بندهاي آن از يك سو و از سوي ديگر، تلاش عملي براي گذر از چارچوب‌هاي فني از طريق امضاي توافق‌نامه‌هاي دو جانبه هسته‌اي با برخي كشورها نظير هند، عربستان سعودي و تركيه دارد.

هر چند در ادامه اين راهبرد ، «خانه تكاني ان.پي.تي» كه شايد بتوان به نوعي آن را كوبيدن آخرين ميخ بر تابوت اين پيمان تفسير كرد ، كنگره آمريكا شرط تاييد توافقنامه هسته‌اي با هند را تاييد آژانس قرار مي‌دهد و به اين ترتيب، آژانس با آگاهي از عدم عضويت هند در معاهده ان.پي.تي و با وجود مغايرت آشكار اقدام خود با مقررات مورد تاكيدش، پروتكل بازرسي آژانس 14 رآكتور از 22 رآكتور هسته‌اي هند را تصويب مي‌كند.

به اين ترتيب و در برداشت اول محمد البرادعي، مديركل منفعل مصري‌تبار آژانس كه بارها اعلام كرده ديگر كانديداي مديركلي آژانس نخواهد شد، به استفاده ابزاري نئوكان‌ها تن داده و باز هم روي به سياست يك بام و دو هواي هسته‌اي آورده است اما برداشت دوم از اين سناريو اندكي متفاوت‌تر است.

البرادعي رويكرد هژموني طلب بوش را تكميل مي‌كند و به سمت تاييد تز جديد «دوستان و دشمنان هسته‌اي» كه بازهاي حاكم بر كاخ سفيد بارها سعي در تعريف آن داشته‌اند، مي‌كند.

نتي در اركستر سمفوني شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي نواخته مي‌شود. بوش، رهبر اركستر ريتم ملايم آن را براي دوستان هسته‌اي‌اش مي‌نوازد و البرادعي، كلام آن را در قالب بيانيه‌هايي از سر اجبار مي‌خواند و براي دشمنان هسته‌اي به ناگاه ريتم سمفوني تغيير مي‌كند و البرادعي در قامت عروسك خيمه‌شب‌بازي كه به نظر مي‌رسد خود او هم از اين بازي‌هاي تكراري خسته شده و با وجود آگاهي و اشراف از عدم انحراف هسته‌اي ايران و پايبندي به مقررات ان.پي.تي و عضويت در آن و ديگر كارهاي ريز و درشتي كه در رژيم‌هاي بازرسي آژانس مسبوق به سابقه نبوده، مدام ساز ابهام و ترديد و راستي آزمايي را كوك مي‌كند و با گزارش‌هاي مملو از بيم و اميد در شوراي حكام آژانس بستر ارجاع پرونده هسته‌اي ايران به شوراي امنيت را فراهم مي‌سازد و شوراي امنيت نيز در تكميل اين تز واشنگتن قطعنامه‌هاي 1737، 1747 و 1803 را عليه فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران تصويب مي‌كند.

هند، هم‌پيمان استراتژيك‌

از زمان امضاي قرارداد هسته‌اي هند و ايالات متحده در سال 2006 واشنگتن همواره روابط سنتي هند با ايران را عامل تهديدكننده اين قرارداد معرفي كرده است. دهلي‌نو نيز كه از مواضع واشنگتن عليه پرونده هسته‌اي ايران در شوراي حكام و بعدها شوراي امنيت حمايت كرده اگرچه با انتقادهاي بسياري مواجه بوده، اما از همان زمان سعي كرده است حمايت‌هاي خود را به شكلي تدريجي از تهران كم كند و به همان نسبت از تهران فاصله بگيرد جداسازي راهبردي كه سران دهلي‌نو نه تنها در بعد ديپلماتيك كه در زمينه‌هاي امنيتي و لجستيك نيز به اجراي آن روي آورده‌اند.

از سوي ديگر ، نبايد فراموش كرد كه هند در مختصات امنيتي ايران قرار گرفته و هر گونه توسعه كمي و كيفي تسليحات هسته‌اي اين كشور كه در كشاكش لج تسليحاتي با پاكستان توجيه‌پذيرتر شده، به صورت غيرمستقيم بر جغرافيايي دفاعي و امنيتي منطقه‌اي تهران تاثير مي‌گذارد و به گسترش رقابت‌هاي تسليحاتي ناخواسته ، رشد پنهان تكثير سلاح‌هاي هسته‌اي و افزايش سهم دفاعي كشورهاي منطقه بويژه اعراب منجر مي‌شود.

حاميان هسته‌اي هند با آگاهي از اين مساله و دامن زدن به مسابقه هسته‌اي جنوب آسيا، نيك مي‌دانند هند كشوري است كه در همسايگي چين به عنوان كشوري غيرقابل پيش‌بيني و همچنين افغانستان و پاكستاني كه سعي در نزديكي به روسيه را دارد، جاي گرفته كه همه اينها پشتوانه قرارداد هسته‌اي موسوم به 123 مي‌شود كه ميان آمريكا و هند به امضا رسيده است.

توافق‌نامه تاريخي بين هند و آمريكا كه پس از 3 دهه سوءتفاهم و بدبيني به امضا رسيد به شكلي ناخواسته متاثر از وجود بازيگري به نام ايران بود. حمايت هند از فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران و قرارداد خط لوله گازي موسوم به صلح ميان ايران، پاكستان و هند در هنگامه‌اي به امضا رسيد كه غرب در تدارك براي انزواي منطقه‌اي تهران بود.

بر اين مبنا، آمريكا با ناديده گرفتن تمامي هنجارشكني‌هاي دهلي‌نو به اين كشور نزديك شد. در مقابل، هند هم نه مي‌توانست از ايران بخواهد كه از فعاليت‌هاي هسته‌اي صلح‌آميزش دست بردارد و نه مي‌توانست ريسك رويارويي بالا با اروپا و آمريكا را بپذيرد و نه مي‌توانست دلخوش به حمايت چين، ادامه راه رفته را بپيمايد.

وقتي قطار ديپلماتيك هند به اين سه‌راهي ترديد رسيد، دهلي‌نو به مرور زمان از چين فاصله گرفت و همزمان دست از حمايت ايران در پرونده هسته‌اي برداشت؛ به طوري كه راي‌هاي دهلي‌نو از ممتنع به راي موافق تبديل شد و با بداخلاقي و شيطنت در قرارداد لوله گازي صلح آن را به همان شكل پا در هوا براي تعيين قيمت در يك كنسرسيوم مشترك با مشاركت ناظران بين‌المللي رها كرد.

دكترين بازدارندگي هسته‌اي هند

نگاهي كوتاه در پيشينه تاريخ هسته‌اي هند مي‌تواند حكايتي متفاوت از سناريوي 6 سپتامبر را روايت كند. فعاليت‌هاي هسته‌اي هند در سال 1944 آغاز و كميسيون انرژي اتمي اين كشور سال 1948 تاسيس شد.

سال 1960 رآكتور هسته‌اي «سيروس» توليد پلوتونيوم تسليحاتي انفجاري را آغاز كرد و 2 سال پس از آن، توليد آب سنگين در تاسيسات «نان گال» آغاز و تا سال 1991 هفت مجتمع هسته‌اي ديگر نيز ساخته شد.

شكست هند در جنگ با چين در سال 1962 و آزمايش هسته‌اي چين در سال 1964 باعث شد تا پروسه دستيابي اين كشور به تسليحات هسته‌اي مطرح شود.

از طرفي، دهلي‌نو در دوره جنگ سرد به دليل ناكامي در كسب تضمين‌هاي امنيتي از طرف آمريكا و شوروي، دكترين بازدارندگي هسته‌اي را در دستور كار خود قرار داد كه عمده‌ترين توجيه آن، احساس تهديد از جانب چين بود. سال 1968 هند از پيوستن به معاهده ان.پي.تي خودداري كرد و سال 1974 اولين بمب اتمي خود را آزمايش كرد.

در سال‌هاي دهه 1980، هند فناوري هسته‌اي خود را از آلمان، اتحاد شوروي، چين و نروژ وارد كرد و خيز خود را براي ساخت و توليد تسليحات هسته‌اي برداشت. سال 1997 هند اعلام كرد كه هيچ گونه معاهده خلع سلاح مانند ان.پي.تي يا پروتكل الحاقي را كه بر اساس معيارهاي تبعيض‌آميز بين‌المللي تنظيم شده باشد، امضا نخواهد كرد.

ماه مي سال 1998 هند 2 دور آزمايش تسليحات هسته‌اي را انجام داد؛ به طوري كه پس از دور اول آزمايش‌ها، هند مدعي شد كه يك انفجار شكاف هسته‌اي و يك آزمايش هسته‌اي حرارتي را با موفقيت انجام داده است.

در جولاي 1998 روسيه موافقت كرد ظرف 10 سال 2 نيروگاه برق هزار مگاواتي به ارزش 2/6 ميليارد دلار در هند بسازد. در فوريه 1999 واشنگتن به منظور توسعه صنعت هسته‌اي هند با پرداخت‌ 210 ميليون دلار وام براي پيشبرد پروژه‌هاي هسته‌اي اين كشور موافقت كرد.

در تمام اين سال‌ها، دكترين هسته‌اي هند بر مبناي عدم به‌كارگيري اوليه تسليحات هسته‌اي، بازدارندگي حداقل هسته‌اي، فرماندهي و نظارت و قابليت بقاي هسته‌اي تدوين شده است.

ايالات متحده به منظور ايجاد توازن در برابر قدرت

رو به گسترش چين در جنوب شرقي آسيا و از طرفي، ترغيب هند به انصراف از همكاري با ايران در حوزه انرژي سطح روابط با دهلي‌نو را تقويت كرد كه سطح بارز آن، انعقاد قرارداد هسته‌اي سال 2006 با هند است. توافق هسته‌اي هند و آمريكا در مارس 2006 در سفر بوش به دهلي‌نو و در ديدار با سينگ ، نخست‌وزير هند به امضا رسيد و اين آغازي براي قرارداد‌هاي ديگر كشورها با هند بود ؛ به طوري كه استراليا عضو گروه تهيه‌كنندگان هسته‌اي و يكي از امضاكنندگان پيمان منطقه عاري از تسليحات هسته‌اي در اقيانوس آرام آگوست 2007 به صورت مشروط با فروش كيك زرد به هند موافقت كرد كه اين نقض آشكار قطعنامه 1172 شوراي امنيت است.

با اين همه، هند سرمايه‌گذاري فراواني را براي توسعه موشك‌هاي بالستيك با قابليت حمل كلاهك هسته‌اي برنامه‌ريزي كرده و اكنون با 35‌كلاهك هسته‌اي كه در واكنش به آزمايش‌هاي موشكي پاكستان و تغيير سوخت موشك‌هاي چين از مايع به جامد تثيبت شده، سعي در توسعه آن دارد.

صداقت هسته‌اي ايران‌

در اين سو، مقدمات تاسيس سازمان انرژي اتمي ايران از سال 1975 فراهم شد و يك سال بعد يعني 1976 عملا با مقدمات و پي‌ريزي نيروگاه هسته‌اي بوشهر كليد خورد؛ اما اولين گام ايران براي دستيابي به فناوري صلح‌آميز هسته‌اي در مارس 1957 كه اولين موافقت‌نامه اتمي بين ايران و آمريكا امضا شد، به وقوع پيوست.

ايران سال 1958 به عضويت آژانس انرژي هسته‌اي درآمد و جولاي 1968 معاهده منع تكثير تسليحات اتمي را امضا كرد و به تصويب مجلس شوراي ملي رساند.

پس از پيروزي انقلاب اسلامي هم ايران تصميم گرفت تعهد خود نسبت به اساسنامه آژانس، نظام پادمان و پيمان ان.‌پي.تي را ادامه دهد و اولين عضو آژانس بود كه در اواخر سال 1980 به صورت داوطلبانه از بازرسان و مديركل آژانس براي بازديد از تاسيسات هسته‌اي ايران دعوت به عمل آورد؛ به طوري كه آنان حتي از اماكن هسته‌اي اعلام نشده در موافقتنامه پادمان نيز بازرسي كردند.

سال 1982 نمايندگي دائم ايران در مقر آژانس در وين تاسيس شد و به دنبال آن، همكاري با آژانس و حضور كارشناسان و بازرسان به طور قابل ملاحظه‌اي افزايش يافت. ايران سال 1996 در قراردادي با روسيه به ارزش 800 ميليون دلار به احيا و تكميل نيروگاه اتمي بوشهر رو آورد.

سال 2000 مراحل اجرايي پروژه يو.سي.اف اصفهان آغاز شد و با وجود عدم همكاري چين، متخصصان داخلي توانستند در مدت 4 سال آن را تكميل كنند؛ در حالي كه چيني‌ها قرار بود آن را در يك زمان‌بندي 11 ساله تحويل دهند.

محمد البرادعي، مديركل آژانس انرژي اتمي درسال2000 در اولين سفر خود به ايران در جريان برخي فعاليت‌هاي مربوط به فناوري چرخه سوخت هسته‌اي و ساخت برخي تاسيسات مربوط به آن و تاسيسات يو.سي.اف اصفهان قرار گرفت اما با فشار سياسي ايالات متحده در آژانس، اولين قطعنامه شوراي حكام در سپتامبر2003 عليه فعاليت‌هاي هسته‌اي صلح‌آميز ايران صادر شد و از آن زمان ديپلماسي متراكم و فزاينده آمريكا و متحدانش براي ممانعت از پروسه دستيابي ايران به فناوري صلح‌آميز هسته‌اي از طريق صدور قطعنامه‌هاي زنجيره‌اي آغاز و متعاقب آن بيانيه‌ها و قطعنامه‌هايي در نوامبر 2003، مارس 2004، ژوئن 2004، سپتامبر 2004، نوامبر 2004، آگوست 2005، سپتامبر 2005 و فوريه 2006 توسط شوراي حكام آژانس صادر شد.

در ژوئيه 2005 ايران اعلام كرد، تعليق داوطلبانه را لغو و فعاليت‌هاي يو.سي.اف را تحت نظارت آژانس ادامه مي‌دهد. ايران بعد از 2 سال تعليق داوطلبانه غني‌سازي اورانيوم در ژانويه 2006 در حضور بازرسان آژانس بين‌المللي انرژي هسته‌اي تاسيسات مجتمع تحقيقاتي هسته‌اي نطنز را فك پلمب كرد؛ اما شوراي امنيت در مارس همان سال به ايران يك ماه فرصت داد تا فعاليت‌هاي هسته‌اي خود را متوقف كند.

تهران با تاكيد بر بند 4 معاهده ان.پي.تي در آوريل 2006 موفق به توليد چرخه كامل سوخت هسته‌اي در مقياس آزمايشگاهي شد و به كشور‌هاي عضو باشگاه اتمي پيوست.

شوراي امنيت در ژوئيه 2006 قطعنامه 1696 را در چارچوب ماده 40 منشور ملل متحد تصويب و خواستار تمكين ايران به 2 مورد تعليق فعاليت‌هاي مرتبط با غني‌سازي و بازفرآوري و تسريع در تصويب پروتكل الحاقي شد.

شوراي امنيت در دسامبر 2006 علي‌رغم فقدان مدركي دال بر انحراف فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران، قطعنامه 1737 را تصويب كرد كه بيشتر بر تحريم‌هاي تجاري، مالي، صنايع موشكي و هسته‌اي ايران براساس بند 41 فصل هفتم منشور ملل متحد متمركز شده بود.

اين قطعنامه، اولين سند بين‌المللي حقوقي بود كه فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران را به عنوان تهديدي عليه صلح و ثبات منطقه‌اي معرفي مي‌كند. گروه 1+5 علي‌رغم همكاري‌هاي ايران كه فراتر از نظام پادمان بود نه ‌تنها زمينه‌هاي ارجاع پرونده هسته‌اي به شوراي حكام را فراهم نكرد بلكه در يك اقدام سياسي با همراهي چين و روسيه قطعنامه 1803 را نيز تصويب كردند و در آن محدوديت‌هاي مالي بر شركت‌ها و افراد وابسته به سپاه پاسداران و سازمان انرژي اتمي افزايش يافت.

نكته قابل تامل در پيشينه هسته‌اي هند و ايران سال1974 است. در حالي كه هند در اين سال با انجام اولين آزمايش هسته‌اي جهان را مبهوت ساخت، ايران طبق معاهده ان.پي.تي قرارداد دوجانبه پادمان و نظارت آژانس را منعقد كرد و پذيرفت كه طبق قرارداد پادمان جامع 214 /INFCIRC براساس قرارداد 153/ INFCIRC امكان بازرسي را به بازرسان آژانس بدهد.

ادامه سياست اعتمادسازي ايران با گزارش شوراي اطلاعات ملي آمريكا كه شامل 16 سازمان اطلاعاتي و جاسوسي است، در نوامبر 2007 در برآوردي پيرامون قابليت‌ها و چشم‌انداز 10 ساله فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران با درجه اطمينان بالا اعتراف كرد كه هيچ‌گونه مدركي را مبني بر اين‌كه ايران از سال 2003 به دنبال تسليحات هسته‌اي باشد، به دست نياورده است، ادامه يافت.

با اين همه‌ 6 سپتامبر سال جاري افكار منفعل جامعه جهاني شاهد بودند كه ايران در حالي معاهده ان.پي.تي را پذيرفته و به اذعان گزارش مديركل آژانس در نوامبر 2007 و گزارش 16 سازمان جاسوسي آمريكا در دسامبر 2007 هيچ‌گونه انحرافي در فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران مشاهده نشده، پرونده فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران به عنوان خطري براي صلح و امنيت جهاني همچنان در دستور كار شوراي امنيت قرار دارد و كمي آن طرف‌تر در حالي كه اسرائيل با نقض پيمان جامع خاورميانه عاري از تسليحات هسته‌اي، زرادخانه‌هايش بيش از 250 كلاهك هسته‌اي در خود جاي داده و تاكنون حتي يك بازرس آژانس موفق به بازرسي از تاسيسات وسيع هسته‌اي اين كشور نشده و تل‌آويو صراحتا ديگر كشورها را به حمله نظامي تهديد مي‌كند و هند و پاكستان كه سياست بازدارندگي هسته‌اي را به عنوان يكي از اولويت‌هاي دكترين امنيت ملي خود تعريف كرده و آزمايش موشك‌هاي بالستيك با توان حمل كلاهك هسته‌اي جزو ثابت مسابقه تسليحاتي دو كشور است، هيچ گونه پرونده‌اي را در شوراي امنيت ندارند.

بايد پذيرفت در سمفوني جديد هسته‌اي برخورد و نگاه اعضاي شوراي حكام، شوراي امنيت و باشگاه هسته‌اي با مقولات انتقال فناوري هسته‌اي، سوخت هسته‌اي و خلع سلاح كه در ماده 6 معاهده ان.پي.تي تاكيد شده، نتي تبعيض‌آميز و دوگانه است.

ارسلان مرشدي‌
شنبه 6 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 174]