سياست هاى پاكستان و عمليات انتحارى هتل ماريوت

واضح آرشیو وب فارسی:ابرار: سياست هاى پاكستان و عمليات انتحارى هتل ماريوت
«با نگاهى به كشور هاى مختلف جهان و تحولاتى كه در آن ها روى مى دهد متوجه مى شويم كه كشورهاى بى ثبات زيادى در جهان وجود دارند كه حتى بسيارى از آن ها از اين جنبه دارنده وضعيت بسيار ضيف ترى نسبت به پاكستان هستند اما مساله اساسى اين است كه هيچ يك از اين كشور هاى بى ثبات مانند پاكستان داراى بمب هاى اتمى نيستند.» به گزارش ايسنا روزنامه اشتاندارد در تحليلى با اشاره به حوادث تروريستى پاكستان نوشته است: «طلوع نه چندان موفقيت آميز دوره جديد در پاكستان كه مقارن با روى كار آمدن بحث برانگيز آصف على زردارى، رئيس جمهور جديد اين كشور بوده با غروبى از حمام خون پايان يافت. عاملان انتحارى اى كه توانستند بر تدابير امنيتى پيروز شوند، نشان دادند همچنان اين افراد فرمانده ارتش ترور در مكان و زمان هاى مختلف در پاكستان هستند.» تحليل اشتاندارد با اشاره به توانايى هاى هسته اى پاكستان و با اشاره به افغانستان، كشور بى ثبات وهمسايه پاكستان آورده است: «اين مساله كاملا درست است كه كشورهاى متزلزل بسيارى وجود دارند كه وجود قدرت و اقتدار مركزى چيزى است كه اين كشور ها و دولت ها فاقد آن هستند، اما آن چيزى كه پاكستان را به كشورى مشوش و عامل نگرانى در سطح جهانى تبديل كرده است آن است كه اين كشور داراى حدود ۸۵ بمب هسته اى است. از ديگر سو حادثه تروريستى اخير اين كشور (انفجار هتل ماريوت) كه نهايتاً پاكستان را در سطح اولين كشور عامل نگرانى در سطح جهانى بالا برد، همچنين مى تواند شكست بيشتراعتماد آمريكا به اين كشور را در پى داشته باشد. از ديگر سو حادثه تروريستى اخير پاكستان مى تواند همچنين گواه ناتوانى آمريكا در كنترل آن چيزى باشد كه خود از مدت ها پيش به آن باليده و ادعاى آن را دارد.» در ادامه اين تحليل آمده است: «تغيير سياست ارتش آمريكا در پاكستان و اين كه آمريكا اجازه دارد بدون اجازه دولت پاكستان نقاط مرزى اين كشور با افغانستان را مورد حمله قرار دهد، چيزى است كه حتى مورد توافق باراك اوباما، كانديداى دموكرات رياست جمهورى اين كشور نيز قرار گرفت اما مساله قابل توجه آن است كه بى ثباتى هاى اخير براى سياست آمريكا نيز خالى از مشكل نخواهد بود چرا كه هر اجتماع و محفلى كه پيش از اين آمريكا مى توانست براى عملى كردن اهداف خود در پاكستان به آن تكيه و اعتماد كند، از طريق ناآرامى هاى اخير دچار سردرگمى، دودستگى و ضعف شده است. با اين وجود هنوز هم برخى از متخصصان امنيتى بر اين عقيده هستند كه آمريكا بايد هم چنان در ارتش پاكستان حضور داشته باشد و بايد به صورت غير مستقيم و از طريق اشفق كيانى يعنى جانشين محتاط و ملاحظه كار، پرويز مشرف در راس ارتش حضور داشته باشد. اما اين مساله نيز قابل توجه است كه كيانى آنطور كه آمريكا انتظار دارد مطيع و موافق نيست و مذاكرات امنيتى واشنگتن ـ اسلام آباد نيز نتيجه مطلوب آمريكا را به همراه نخواهد داشت.» تحليل اشتاندارد در ادامه آورده است: «برخى از متخصصان مسايل پاكستان براين عقيده هستند كه در اين منطقه تئورى هاى توطئه و دسيسه اى در حال شيوع و انتشار است كه مضمون اين دسيسه ها حاكى از آن است كه آمريكا، پاكستان و ديگر متحدان خود را در پاكستان به حال خود رها كرده و ديگر از دخالت در بازى اين كشورها دست كشيده و از اين رو با اين قصد و نيت سعى در بى ثبات كردن پاكستان داشته تا نهايتاً بتواند كنترل آن چيزى را كه تحت عنوان سلاح هاى اتمى در اين كشور مطرح مى شود، به دست گيرد. البته احتمال به وقوع پيوستن اين دسيسه هاى مبالغه آميز بسيار محتمل است چرا كه «سياست خلاقانه آمريكا» در اين منطقه نيز بايد با الگوگيرى از شكست عراق به نقطه پايان ختم شود.» در قسمت پايانى اين تحليل آمده است: «عمليات انتحارى اخير كه كشته و زخمى شدن بيش از ۳۰۰ تن را در پى داشت و اندكى بعد از سخنرانى آصف زردارى در پارلمان مقابل هتل ماريوت روى داد، مى تواند در حكم استقبالى تحقيرآميز از زردارى باشد و از ديگر سو جنگ در نقاط مرزى پاكستان و افغانستان، جايى كه مسايل مربوط به آن جا را مى توان مسايل داخلى و محلى يك كشور دانست، سياست آمريكا را وارد مرحله و مفهوم جديدى كرده است؛ سياستى كه اعمال آن مى تواند بهاى سنگينى را در پى داشته باشد و شايد بتواند عمليات انتحارى پاكستان را قسمتى از اين بها دانست.»
چرا همواره پاكستان؟
خبرگزارى دويچه وله نيز در تحليلى آورده است: پس از انفجار روز شنبه ۲۰ سپتامبر در اسلام آباد، انتقادها به پيكار دولت با طالبان و القاعده در پاكستان افزايش مى يابد. بسيارى از پاكستانى ها مى گويند تقصير خود ماست. شمار كسانى كه آمريكا را مقصر مى نگرند، كاهش مى يابد. انفجار در هتل ماريوت اسلام آباد، پاكستان را لرزاند. اگر چه در ماه هاى گذشته صدها غيرنظامى در سوء قصدهاى خونين در سراسر اين كشور جان باخته اند، ولى اين حمله تروريستى به قلب پايتخت، از كيفيت تازه اى برخوردار است. از يك سو، اين سنگين ترين سوء قصد در پايتخت پاكستان است، از ديگر سو، اين حمله متوجه هتل پنج ستاره اى بود كه در يكى از مناطق امن و تحت محافظت قرار داشت. كسانى كه به اين هتل رفت وآمد داشتند، عمدتا ديپلمات هاى خارجى و بازرگانان بودند. بسيارى از پاكستانى ها، دولت خود را براى اين وضعيت مقصر مى دانند. هر چه باشد اين دولت هنوز به آمريكا در پيكار عليه تروريسم يارى مى رساند. بحثهاى داغى ميان مردم پاكستان درگرفته است. آنان مى گويند كه وظيفه دولت محافظت از شهروندان است. وقتى انسانهاى بى گناه كشته مى شوند، دولت بايد چاره اى بينديشد. انفجار اخير اسلام آباد، احساس امنيت بسيارى از پاكستانى ها را از ميان برده است. براى كارشناسان روشن است كه ترور در پاكستان، واكنشى انتقام جويانه عليه مقابله ارتش با القاعده و طالبان است. زاهد حسين، كارشناس سياسى، مى گويد: «براى نمونه، ارتش پاكستان در ايالت باجور پيكار مى كند. در آن جا شديدترين نبردها از ۱۱ سپتامبر تا كنون در جريان است. ارتش در آن جا موفق نيز هست. بسيارى از پيكارجويان كشته شده اند». به نظر مى رسد كه اين پيكار اكنون به خيابان ها منتقل شده است، از جمله به خيابان هاى اسلام آباد. زيرا نيروهاى افراطى تلاش مى كنند ترور را به آنجا منتقل كنند. بنابراين دولت پاكستان بايد دست به عمل بزند. ولى از دست دولت چه كارى ساخته است؟ نجم سطحى، سردبير روزنامه پاكستانى «ديلى تايمز»، مى گويد: «مشكل اين است كه مردم ما ضدآمريكايى شده اند. خيلى ها فكر مى كنند كه اين جنگ ما نيست و ما نبايد اين جنگ را دنبال كنيم. ما بايد مردم را متقاعد كنيم كه اين جنگ، جنگ آنهاست. و اين كار بسيار دشوارى است. زيرا هيچ حزبى بجز حزب حاكم حاضر به چنين كارى نيست. همه احزاب ديگر مى ترسند». نجم سطحى مى افزايد: «بنابراين در حالى كه ايالات متحده آمريكا، متحدش پاكستان را دائما متهم مى كند كه به اندازه كافى عليه القاعده و طالبان در مناطق مرزى مبارزه نمى كند، سياستمداران اپوزيسيون، دولت پاكستان را سرزنش مى كنند كه چرا زياده از حد اين كار را مى كند.» به باور وى، پاكستان بيم آن را دارد كه آمريكا سياست خود را در افغانستان پيش ببرد و پاكستان در موازنه قدرت، نقش خود را از دست بدهد. در چنين حالتى، آمريكا مى ماند و ناتو و هند. به نظر پاكستان چنين امرى يعنى محاصره شدن توسط دشمنان. از همين رو، طالبان در گذشته متحد طبيعى پاكستان بود و اين كشور از طالبان به عنوان ابزارى براى تاثيرگذارى بر روى همسايه خود افغانستان سود مى جست. كم نيست شمار كارشناسانى كه امروز هم معتقدند، پاكستان نمى خواهد اين ابزار را از دست بدهد.
شنبه 6 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابرار]

[مشاهده در: www.abrarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]