چشم به راه سپيده

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: چشم به راه سپيده
تو را غايب ناميده اند، چون «ظاهر» نيستي، نه اينكه «حاضر» نباشي.
«غيبت» به معناي «حاضرنبودن»، تهمت ناروائي است كه به تو زده اند و آنان كه بر اين پندارند، فرق ميان «ظهور» و «حضور» را نمي دانند، آمدنت كه در انتظار آنيم به معناي «ظهور» است، نه «حضور» و دلشدگانت كه هر صبح و شام تو را مي خوانند، ظهورت را از خدا مي طلبند نه حضورت را. وقتي ظاهر مي شوي، همه انگشت حيرت به دندان مي گزند با تعجب مي گويند كه تو را پيش از اين هم ديده اند. و راست مي گويند، چرا كه تو در ميان مائي، زيرا امام مائي. جمعه كه از راه مي رسد، صاحبدلان «دل» از دست مي دهند و قرار از كف مي نهند و قافله دل هاي بي قرار روي به قبله مي كنند و آمدنت را به انتظار مي نشينند...
و اينك اي قبله هر قافله و اي «شبروان را مشعله»، در آستانه آدينه اي ديگر با دلدادگان ديگري از خيل منتظرانت سرود انتظار را زمزمه مي كنيم.
صبح بي تو
صبح بي تو رنگ بعدازظهر يك آدينه دارد
بي تو حتي مهرباني حالتي از كينه دارد
بي تو مي گويند تعطيل است كار عشقبازي
عشق اما كي خبر از شنبه و آدينه دارد
جغد بر ويرانه مي خواند به انكار تو، اما
خاك اين ويرانه ها بويي از آن گنجينه دارد
خواستم از رنجش دوري بگويم يادم آمد
عشق با آزار، خويشاوندي ديرينه دارد
روي آنم نيست تا در آرزو دستي برآرم
اي خوش آن دستي كه رنگ آبرو از پينه دارد
در هواي عاشقان پر مي كشد با بيقراري
آن كبوترچاهي زخمي كه او در سينه دارد
ناگهان قفل بزرگي تيرگي را مي گشايد
آن كه در دستش كليد شهر پر آيينه دارد
قيصر امين پور
خانه تو
بي گلشن روي تو شبم روز مباد
بي تو همه روز من دل افروز مباد
درد تو به جانم اي دواي همه درد
دل خانه توست، خانه بي سوز مباد
محمد حجتي(پريشان)
كجا بروم
اگر زخويش براني مرا كجا بروم
كجا به غربت از آن كوي آشنا بروم
رفيق وسوسه نفس هرزه گرد نيم
كه بي وجود عزيزت به هركجا بروم
روا مدار كه با صد گلو فغان زغمت
چو اشك ديده زپيش تو بي صدا بروم
كنون كه برگ و نواي بساط عيش تو راست
مخواه غمزده، بي برگ و بي نوا بروم
طبيب درد مني اي مسيح عشق كجا
به غير درگه تو در پي دوا بروم
امير برزگر خراساني
چهارشنبه 3 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 75]