شهادت مولود كعبه - 4اميرالمؤمنين علي (ع) در آينه قرآن

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: شهادت مولود كعبه - 4اميرالمؤمنين علي (ع) در آينه قرآن
خبرگزاري مهر - گروه دين و انديشه: حضرت علي (ع) بزرگمرد تاريخ بشريت است كه تنها خداوند بلندمرتبه و نبي‌اكرم (ص) ياراى بيان صفات او را دارند، اين مقام چنان والا است كه آياتي در شأن نزول او با اشاره به ويژگيهاي اميرالمؤمنين در قرآن كريم آورده شده است.

1- "و من الناس من يشرى نفسه ابتغاء مرضات الله و الله رؤف بالعباد." (بقره/207)

" و از ميان مردم كسي است كه جان خود را براي طلب خشنودي خدا مي فروشد، و خدا نسبت به (اين) بندگان مهربان است. "

هنگامى كه پيامبر اسلام (ص) تصميم به هجرت از مكه به مدينه گرفت، على (ع) را به جاى خود قرار داد و شبانه به سوى "غار ثور" حركت كرد. مشركان اطراف خانه او را محاصره كرده بودند، حضرت على(ع) در بستر پيامبر خوابيد و پارچه سبز رنگى كه مخصوص خود پيامبر بود، روى خويش كشيد.

در اين هنگام خداوند جبرئيل‏ و ميكائيل‏ را براي حفاظت و نگهباني از حضرت علي (ع) به زمين فرستاد و آيه فوق نازل شد.

ابن‏ابى الحديد معتزلى از علماي اهل سنت كه تفسير اين آيه حماسه على(ع) در ليلة المبيت را مورد تأييد همگان مي داند كه حتي غير مسلمانان نيز آن را انكار نمي كنند.

2- " و اذان من الله و رسوله الى الناس يوم الحج الاكبر ان الله برى من المشركين و رسوله فان تبتم فهو خير لكم و ان توليتم فاعلموا انكم غير معجزى الله و بشرالذين كفروا بعذاب اليم." (توبه/3)

"و اين اعلامى است از جانب خدا و پيامبرش به مردم در روز حج اكبر كه خدا و پيامبرش در برابر مشركان تعهدي ندارند با اين حال اگر توبه كنيد آن براي شما بهتر است و اگر روي بگردانيد پس بدانيد كه شما خدا را درمانده نخواهيد كرد و كساني را كه كفر ورزيدند، از عذابي دردناك خبر ده."

احمد حنبل از علماي اهل سنت نقل مي كند كه پيامبر اكرم (ص) سوره توبه را به حضرت علي (ع) داد تا به مردم هنگام حج ابلاغ كند و فرمود: ابلاغ اين سوره تنها به وسيله كسى بايد باشد كه او از من است و من از اويم.

3- "ان الذين اجرموا كانوا من الذين آمنوا يضحكون. واذا مروا بهم يتغامزون‏." (مطففين/30-29)

"بدكاران (در دنيا) پيوسته به مؤمنان مى‏خنديدند و هنگامى كه از كنار آنها مى‏گذشتند، آنان را با اشارات مورد تمسخر و استهزا قرار مى‏دادند."

برخي از مفسران اهل سنت در تفسير اين آيه مي گويند: روزى حضرت على(ع) و جمعى از مؤمنان از كنار جمعى از كفار مكه گذشتند، آنها به حضرت و مؤمنان خنديدند و آنها را استهزا كردند، اين آيات نازل شد و سرنوشت سخره كنندگان را در قيامت روشن كرد.

4_"فمن حاجك فيه من بعد ما جاءك من العلم، فقل تعالوا ندع ابناءنا وابناءكم و نساءنا و نساءكم و انفسنا و انفسكم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله على الكاذبين‏." (آل عمران/61)

"پس هر كس در اين باره پس از دانشي كه تو را حاصل آمده، با تو محاجه كند، بگو: بياييد پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و زنانتان و ما خويشان نزديك و شما خويشان نزديك خود را فرا خوانيم؛ سپس مباهله كنيم، و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم." (مباهله به معناى رها كردن و قيد و بند را از چيزى برداشتن يعنى بنده را به حال خود گذاشتن و عاقبت كار او را به دست‏ خدا سپردن است.)

شماري از مفسران اهل سنت اين آيه را اشاره به امام حسن و امام حسين (عليهماالسلام)، نساءنا را حضرت فاطمه (س) و انفسنا را اشاره به على(ع) مي دانند كه نشان از چشمگيرى مقام على(ع) در عرصه نفرين كردن دشمنان و آشكار شدن حق بيان شده است.

5 - "اهدنا الصراط المستقيم.‏" (حمد/5)

"ما را به راه راست هدايت فرما."

علامه طباطبايى در الميزان نقل كرده كه "صراط مستقيم‏" در اين آيه، اميرمؤمنان، على(ع) است.

6- "الذين ينفقون اموالهم باليل والنهارسرا و علانية فلهم اجرهم عند ربهم ولا خوف عليهم ولا هم يحزنون‏." (بقره/274)

"كسانى كه اموال خود را در شب و روز، پنهان و آشكار انفاق مى ‏كنند، پاداششان نزد پروردگار آنان است و نه ترسى براى آنها ست و نه غمگين مى‏شوند."

علاوه بر مفسران شيعى، علماي اهل تسنن نيز در تفاسير خود نزول اين آيه را درباره حضرت على(ع) دانسته ‏اند. كسانى چون ابن عساكر، طبرانى، ابن حاتم، ابن جرير و امام فخر رازى و شأن نزول و علت نازل شدن آيه را اينگونه بيان كردند: اميرالمؤمنين(ع) در حالى كه تنها چهار درهم داشت، يك درهم در روز، يك درهم در شب، سومين آن را مخفيانه و درهم آخر را آشكارا در راه خدا انفاق كرد.

7- "نجعلها لكم تذكرة و تعيها اذن واعيه.‏" (الحاقه/12)

"تا آن را براي شما وسيله تذكرى قرار دهيم و گوشهاى شنوا آن را نگاهدارد."

برخى از مفسران شيعى سى حديث از اهل تسنن و تشيع در نزول اين آيه درباره شخصيت ‏حضرت على(ع) نقل كرده ‏اند كه نشانگر عظمت مقام امام نسبت ‏به دانايى اسرار پيامبر و وراثت تمام علوم رسول خدا است.

8- "ان الابرار يشربون من كاس كان مزاجها كافورا. و يطعمون الطعام على حبه مسكينا و يتيما و اسيرا. انما نطعمكم لوجه الله لانريد منكم جزاء ولا شكورا."(انسان/5و8 و9)

"نيكان از جامى مى ‏نوشند كه با عطر خوشى آميخته است. به پاس دوستي (خدا)، بينوا و يتيم و اسير را خوراك مي دادند. ( و مى‏گويند) ما شما را براى خدا طعام مى ‏دهيم و هيچ پاداش و تشكرى از شما نمى ‏خواهيم."

34 نفر از عالمان معروف اهل تسنن اين آيات را درباره ايثار امام على(ع) و خاندان او دانسته اند.

9- "اجعلتم سقاية الحاج و عمارة المسجد الحرام كمن آمن بالله واليوم الاخر و جاهد فى سبيل الله لايستوون عندالله، والله لايهدى القوم الظالمين." (توبه/19)

"آيا سيراب كردن حجاج و آباد ساختن مسجدالحرام را مانند (عمل‏) كسى قرار داديد كه ايمان به خدا و روز قيامت آورده و در راه او جهاد كرده است. (اين هر دو) هرگز نزد خدا مساوى نيستند و خداوند گروه ظالمان را هدايت نمى ‏كند."

ابوالقاسم حسكاني انديشمند اهل سنت نقل مي كند كه شيبه و عباس هر كدام بر ديگرى افتخار مى‏كردند. على(ع) از كنار آن دو مى‏ گذشت، از افتخار كردن آن دو پرسيد. عباس گفت: امتيازى به من داده شده كه كسي ندارد و آن مسئله آب دادن به حجاج خانه خدا است. شيبه گفت: من تعمير كننده مسجد الحرام و كليددار خانه كعبه هستم. على(ع) گفت: با اينكه از شما حيا مى ‏كنم، بايد بگويم كه با اين سن كم افتخارى دارم كه شما نداريد. آن دو پرسيدند كدام افتخار؟! حضرت فرمود: من با شمشير جهاد كردم تا شما ايمان به خدا و پيامبر (ص) آورديد.

عباس خشمناك برخاست و دامن كشان نزد رسول الله رفت و (به عنوان شكايت) گفت: آيا نمى ‏بينى، على با من چگونه سخن مى‏گويد؟ پيامبر (ص)، على(ع) را خواست و از چگونگى ماجرا پرسيد. ناگاه جبرئيل نازل شد و گفت: اى محمد! پروردگار به تو سلام مى ‏فرستد و مى‏گويد اين آيات را بر آنها بخوان: "اجعلتم سقاية الحاج و..."
سه شنبه 2 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]