اين «علف» به دهان هيچ بزي شيرين نمي‌آيد

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: جام جم آنلاين: اگر در محله‌هاي به اصطلاح «خفن» شهر كسي از كنارتان رد شد و گفت «پنير مي‌خواي؟»، «كره مي‌خواي؟» يا «علف مي‌خواي؟» يعني «دنبال حشيش مي‌گردي؟»، اگر پايتان به زندان باز شد و گفتند «فلاني اره كشه...» يعني معتاد به حشيش است،

اگر در جمع‌هاي دوستانه يكي را نشان دادند كه با چشم‌هاي قرمز شده مي‌خنديد و آب از گوشه دهانش راه افتاده بود و گفتند «طرف فضانورده» يعني در نشئگي حشيش شناور است، اگر در مهماني توي گوشتان زمزمه كردند«سيگاري مي‌زني؟» يعني «مي‌خواهي حشيش را در كاغذ سيگار برايت بپيچم تا دودش كني؟»
چه شد؟ ناراحت شديد؟ مي‌گوييد چرا در روزنامه‌اي كثيرالانتشار چنين اصطلاحاتي را به كار مي‌بريد؟ مي‌گوييد اين حرف‌ها در شان يك گزارش نيست؟ اما اينها اصطلاحاتي هستند كه هر يك از نوجوان‌ها و جوان‌هاي ما، ممكن است روزي آنها را بشنوند و اين احتمال با توجه به شيوع مصرف حشيش در جامعه‌مان نسبت به سال‌هاي گذشته، قريب به يقين‌تر شده است !

تماس‌هاي شما از آمار هم معتبرتر است

حتما مي‌دانيد كه سال‌هاست وزارت آموزش و پرورش آماري دقيق از شمار دانش‌آموزان معتادش ارائه نمي‌دهد و حتي برخي مسوولان اين سازمان منكر اصل قضيه شده‌اند و گفته‌اند به‌طور كلي دانش‌آموز معتادي در كشور وجود ندارد!
به همين دليل است كه ما هنوز هم براي ارائه آمار، به اعداد و ارقامي كه از سوي مسوولان ستاد مبارزه با مواد مخدر و از طريق بررسي طرح ارزيابي سريع اعتياد در كشور در سال 84 به‌دست آمده است رجوع مي‌كنيم . آن سال اعلام شد از هر 100 دانش‌آموز ايراني دست‌كم 13 نفر در معرض خطر اعتياد قرار دارند و حدود 30 هزار دانش‌آموز معتاد در كشور وجود دارد. همچنين براساس پژوهش دانشگاهي ديگري در سال 84، بررسي وضعيت اعتياد دانش‌آموزان معتاد تهراني، به عنوان مشتي نمونه خروار از دانش‌آموزان سراسر كشور، ثابت مي‌كرد حشيش در ميان مواد مخدر مختلف، انتخاب اول دانش‌آموزاني است كه از سر كنجكاوي قصد دارند نوعي از مواد مخدر را امتحان كنند و به‌خيال خودشان معتاد نشوند. به عبارتي ديگر، تبليغات دروغ درباره اعتيادآور نبودن حشيش، آن را به بيشترين ماده مخدر مصرفي درميان نوجوانان تبديل كرده است.
امسال نيز مانند سال‌هاي گذشته، افغانستان همچنان در توليد حشيش در دنيا، روي سكوي اول ايستاده است و بيشتر توليداتش را از طريق مرزهاي شرقي ما به كشورهاي عربي و غربي قاچاق مي‌كند و طبيعي است كه بخشي از محموله‌اش را هم در ايران بفروشد. كشت و توليد مواد مخدر در افغانستان نسبت به سال 84 بيشتر شده و گرچه كشفيات ايران هم رشد داشته، اما به همان نسبت، ميزان مواد مخدري كه ماموران نمي‌توانند كشف كنند هم افزايش داشته است، بنابر اين طبيعي است اگر نتيجه بگيريم كه شمار معتادان مواد مخدر و به تبعيت از آن معتادان به حشيش بيشتر شده است.
اما حتي اگر همه اين اعداد و ارقام ريز و درشت را هم به عنوان شواهدي از خطر فزآينده مصرف حشيش در جامعه كنار بگذاريم ما گواه بهتري از شيوع اين ماده در ميان نوجوانان و جوانان و نياز والدين به شناخت دقيق‌تر آن داريم: تماس‌هاي شما، ابراز نگراني‌تان از مصرف اين ماده مخدر بخصوص در دبيرستان‌ها و درخواست‌هاي مكررتان براي توضيح كامل‌تر درباره‌اش.

از هويج تا كشك و دوغ

حشيش ماده مخدري توهم‌زا و حاصل ترشح رزيني برگ‌هاي خشك شده گياه شاهدانه هندي يا كانابيس است اما ماري‌جوانا سرشاخه‌هاي گلدار اين گياه است. با اين حال حتي برخي كارشناسان مواد مخدر نيز گاهي ماري‌جوانا و حشيش را مترادف هم به كار مي‌برند و به همين دليل وقتي اصطلاحاتي مانند پنير، كره، علف، گراس، بنگ، جرس و... از طرف كارشناسان به كار مي‌روند، گاهي ممكن است منظورشان ماري‌جوانا باشد بخصوص در مواردي كه كلمات علف و گراس استفاده شوند.
حشيش روش‌هاي بسيار متنوعي براي مصرف دارد. گاهي معتادان آن را در دوغ يا آبگوشت مي‌ريزند و مي‌خورند! گاهي هم آن را با كشك يا پنير مخلوط مي‌كنند. زماني هم آن را در هويج جاسازي مي‌كردند و مي‌كشيدند! اما شايع‌ترين روش مصرف اين مخدر، تدخين آن از طريق سيگار است. اين همان روشي است كه در ايران و بخصوص در ميان جوان‌هاي مصرف‌كننده از ديگر شيوه‌هاي مصرف شايع‌تر است. در اين روش، توتون سيگار را با حشيش مخلوط مي‌كنند و بار ديگر در ورق سيگار مي‌پيچند. معتادان به اين عمل اصطلاحا «بار زدن» مي‌گويند.
شايد بپرسيد سيگار حشيشي را چطور مي‌توانيد تشخيص بدهيد؟ امعمولا سيگار حشيش، دست‌ساز است؛ شل به نظر مي‌آيد و سطحش چروك خورده است و يك سرش مثل قيفي كاغذي پيچيده شده است.
حشيش در ميان فروشندگان متوسط مواد مخدر، كيلويي خريد و فروش مي‌شود و رده‌هاي پايين‌تر، آن را به شكل تخته‌اي مي‌خرند. تخته‌هاي حشيش شبيه برگه‌هاي بسيار كلفت لواشك است و فروشندگان آنها را برش مي‌دهند و به تكه‌هايي به نام تخته تقسيم مي‌كنند و به معتادان مي‌فروشند و آنها هم تخته‌ها را به قطعات كوچك‌تر 2 تا 4 گرمي تبديل مي‌كنند و همراه توتون در ورق سيگار مي‌پيچند. اين ماده مخدر معمولا در جمع‌ها و مهماني‌ها مصرف مي‌شود و مصرف‌كنندگان علائمي همچون قرمزي چشم، خنده‌هاي بي‌امان و بي‌دليل، پرحرفي، پر آب شدن دهان و هذيان گويي دارند. پس از مصرف حشيش، معتادان اشتهايي غيرطبيعي پيدا مي‌كنند كه به اصطلاح به آن «اشتهاي گاوي» مي‌گويند و عمل خوردن بي‌امان‌ پس از مصرف هم «نشئه‌خواري» خوانده مي‌شود.

مظنه بازار

براساس گزارش‌هاي محرمانه پليس مبارزه با مواد مخدر، عمده فروش‌ها در كشورمان هر كيلو حشيش را به طور متوسط 500 هزار تومان و خرده فروش‌ها آن را به قيمت هر كيلو 700 هزار تومان خريد و فروش مي‌كنند. بررسي‌ها گوياي آن است كه در حركت از مرزهاي شرقي كشور به مرزهاي غربي، قيمت اين مخدر افزايشي آشكار دارد. به طوري كه براساس آخرين گزارش‌ها، هر كيلو حشيش در زاهدان حدود 200 هزار تومان و در اروميه 800 هزار تومان خريد و فروش مي‌شود.

چرا دود؟

پژوهش منتشر شده از سوي دفتر تحقيقات و آموزش ستاد مبارزه با مواد مخدر، به نام «مجموعه حقايق آشكار از مواد مخدر» نشان مي‌دهد عمده‌ترين دلايل مصرف حشيش در دنيا عبارتند از: كنجكاوي نسبت به حس و حال نشئگي پس از مصرف، در دسترس بودن ماده مخدر، علاقه به قانون‌شكني و زير پا گذاشتن هنجارهاي اجتماعي، ناتواني در مواجه با مشكلاتي همچون خشم، استرس، اضطراب و افسردگي و ميل به يافتن احساس رضايت.
نكته: برخلاف تبليغات دروغين درباره اعتيادزا نبودن حشيش اين ماده هم مانند انواع ديگر مواد مخدر مصرف كننده را معتاد مي كند
علاوه بر اين دلايل، در ايران برخي جوان‌ها مصرف حشيش را نوعي پز روشنفكري مي‌دانند و به همين دليل سيگار، پاي ثابت جمع‌هاي گاه به گاه آنهاست! اما عمده‌ترين دليل مصرف حشيش، تبليغات دروغيني است كه فروشندگان مواد مخدر درباره اعتيادزا نبودن اين ماده مي‌كنند و بيشتر معتادان به آن، با تصور اين كه امكان ندارد به مصرفش وابسته شوند براي نخستين‌بار دودش كرده‌اند.

اينها بيشتر در معرض اعتياد هستند

اگر نوجوان يا جوان تان، دوستان مصرف‌كننده حشيش دارد، اگر دچار تفاوت‌هاي شناختي است براي مثال اختلال كمبود توجه دارد يا ضريب هوشي بالاتري نسبت به همسالانش دارد، اگر نتوانسته‌ايد كانون خانوادگي كم تنش و آرام برايش فراهم كنيد، اگر دوستاني اهل مصرف مواد مخدر انتخاب كرده است و اگر هنوز به او ياد نداده‌ايد در برابر برخي از درخواست‌ها محكم و قاطع بگويد نه، بايد اين احتمال را بدهيد كه شايد روزي مصرف‌كننده حشيش شود.

حشيش، سلامت را دود مي‌كند

حدود يك ربع پس از مصرف حشيش، سرعت ضربان قلب ناگهان 50 ـ 20 درصد افزايش پيدا مي‌كند و اين وضعيت گاه تا 3 ساعت ادامه پيدا مي‌كند. افزايش ناگهاني ضربان قلب، بدون هيچ فعاليتي باعث احساس اضطراب شديد و حتي سكته قلبي در برخي حشيشي‌ها مي‌شود و گاهي نيز در كساني كه سابقه بيماري قلبي دارند به آسيب‌ديدگي شديد قلب مي‌انجامد. مصرف حشيش بر سيستم ايمني بدن اثر مي‌گذارد و توانايي آن را براي دفاع از جسم در برابر ويروس‌ها و باكتري ها كاهش مي‌دهد. از سويي ديگر برخي محققان معتقدند مصرف‌كنندگان حشيش از برنامه منظمي براي زندگي پيروي نمي‌كنند بنابراين فرصت تغذيه و خواب كافي را ندارند و همين موضوع بدنشان را مستعد انواع عفونت‌ها مي‌كند.
حشيشي‌ها توانايي يادگيري كمتري نسبت به افراد عادي دارند و حافظه‌شان ضعيف است. آنها پس از مصرف به اختلال در درك زمان، مكان و حواس پنجگانه مبتلا مي‌شوند و از آنجا كه توهم دارند، اگر پشت فرمان بنشينند حتما فاجعه مي‌آفرينند. اين ماده همچنين باعث تحليل بافت مغزي و تغييرات هورموني ناخوشايند و خطرناك در بدن مي‌شود.
اما همه اين اثرات منفي در برابر آسيبي كه حشيش به شش‌ها مي‌زند هيچ محسوب مي‌شوند. اگر در فيلم‌ها ديده باشيد حشيشي‌ها معمولا پك‌هايي طولاني به سيگار مي‌زنند و مدت نسبتا طولاني آن را در ريه نگه مي‌دارند. اين پك‌هاي طولاني باعث مي‌شود قطران به جاي مانده از سيگار حشيشي در ريه‌ها بيشتر از سيگار‌هاي توتون باشد. سنجش‌هاي علمي از وضعيت شش‌هاي كساني كه حشيش مصرف كرده‌اند ثابت مي‌كند شمار سلول‌هاي مستعد سرطان در آنها افزايشي چشمگير داشته است و اين يعني مصرف‌كنندگان حشيش، بيشتر از كساني كه اهل دود و دم‌هاي اين چنيني نيستند، دچار تومورهاي بدخيم در دستگاه تنفسي‌شان مي‌شوند. در اين قسمت باز هم شما را به فيلم‌هاي سينمايي كه در آن شخصيت‌هاي منفي، سيگار حشيش دود مي‌كنند، ارجاع مي‌دهيم. اگر دقت كرده باشيد معمولا آنها از ثبات رواني برخوردار نيستند. تا به حال از خودتان پرسيده‌ايد كه آيا بي‌ثباتي رواني در حشيشي‌هاي فيلم‌ها يك اغراق سينمايي است يا واقعا ميان مصرف حشيش و سلامت روان ارتباطي وجود دارد؟ پژوهش‌هاي گسترده‌اي در اين زمينه انجام شده و نتايج، گوياي آن است كه اين ارتباط دوطرفه است يعني نوجواناني كه از مشكلات روانشناختي رنج مي‌برند بيشتر از ديگر هم‌سن و سال‌هاي خود، گرايش به مصرف حشيش دارند و از سويي ديگر، مصرف حشيش مشكلات رفتاري نوجوان‌هاي مصرف‌كننده‌اش را بيشتر و آنها را دچار انواع اختلال‌هاي اضطرابي مي‌كند.
تحمل داريم! در حد صفر!

اصطلاح «تحمل صفر» را شنيده‌ايد؟ اين اصطلاح يعني اگر فردي حتي يك بار حشيش مصرف كند اين امكان وجود دارد كه به آن وابسته شود و به همين دليل كارشناسان، بهترين راه جلوگيري از افزايش اعتياد به حشيش را پيشگيري از اولين نوبت مصرفش مي‌دانند. اعتياد به معناي وابستگي و ميل شديد و بيمارگونه براي مصرف هر چه بيشتر ماده مخدر است. همان‌طور كه گفتيم يكي از شايع‌ترين علل مصرف حشيش در ميان نوجوانان ايراني شنيده‌هاي آنها درباره اعتيادزا نبودن اين ماده است. اعتياد به هر ماده مخدر، هم وجه رواني و هم وجه جسماني دارد.
در وجه رواني، فرد ناچار است براي تجربه احساسات خاص نخستين دفعه مصرف، بار ديگر مواد مخدر را امتحان كند اما نكته اينجاست كه مصرف‌كننده براي تجربه آن وضعيت، دائما بايد ميزان مواد مخدر مصرفي‌اش را بيشتر كند. وجه جسماني اعتياد نيز به اين معناست كه اگر مواد مخدر به فرد نرسد او با انواع دردهاي جسمي روبه‌رو مي‌شود. به علائم جسماني‌اي كه به واسطه مصرف نكردن مواد مخدر در فرد ظاهر مي‌شود «سندرم ترك» مي‌گويند. اين سندرم در ترك حشيش چندان قوي نيست و معتاد مي‌تواند آن را بدون نياز به دارو تاب بياورد و سندرم شديد بيشتر در معتاداني ديده مي‌شود كه به مدت طولاني اين ماده مخدر را مصرف كرده‌اند اما اعتياد رواني به حشيش به حدي بالاست كه مي‌تواند مصرف كنندگانش را پس از نخستين دفعه مصرف به خود وفادار كند. درمان حشيش معمولا از طريق روان‌درماني صورت مي‌گيرد و امكان دارد روانپزشك براي كاهش برخي علايم رواني ترك، از دارو نيز استفاده كند اما به هر حال معتاد در طول ترك، بايد به گروه‌هاي معتادان در حال ترك يا بهبوديافته‌ها مراجعه كند و بخشي از دوره درماني‌اش را نيز در مجاورت آنها بگذراند.
مريم يوشي‌زاده / گروه جامعه

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 278]