واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: طی چند سال اخیر در ایران، صنعت بازیسازی علی رغم تمام محدودیت هایی که وجود دارد، پیشرفت های خوبی داشته است و هر ساله علاقه مندان به این صنعت نوپا بیشتر و بیشتر می شود. اما یکی از اولین استودیوهایی که به طور حرفه ای ساخت بازی را در کشورمان آغاز کرد، استودیوی هنرهای پویا بوده است که در ابتدا حدود چهار سال پیش با تولید بازی زیبای پایان معصومیت توانست توانایی بالای خود را در امر بازیسازی به همگان نشان دهد و این شروعی برای آغاز سری بازی های Quest of Persia بود. تقریبآ سه سال بعد، در اردیبهشت 87، ما شاهد عرضه ی دومین نسخه ی این بازی ها تحت عنوان لطفعلی خان زند بودیم که کاملآ وقایع آن در حال و هوایی متفاوت با نسخه ی قبلی اتفاق می افتاد و پیشرفت های خوبی در آن دیده می شد اما نه به اندازه ی سه سال. اکنون چند وقتیست که شمشیر نادر، سومین نسخه ی Quest of Persia روانه ی بازار شده است؛ عنوانی که به سختی می توان پیشرفت قابل توجهی نسبت به لطفعلی خان زند در آن یافت و عجله در کار ساخت آن کاملآ مشهود است.
داستان شمشیر نادر پس از وقایع پیش آمده در لطفعلی خان زند به وقوع می پیوندد و همانطور که از نامش پیداست بیشتر حول زندگی نادرشاه جریان دارد؛ دوره ای که افغان ها به ایران حمله کرده اند و حکومت صفویه به پایان رسیده و قاجاریه در حال شکل گیری است. ارشک نیز به عنوان قهرمان اصلی این سری بازی ها که از آینده ی دوره ای که در آن حضور دارد باخبر است تلاش میکند تا از وقوع اتفاقات ناگوار این دوره جلوگیری کند.
طرح کلی داستان بازی راضی کننده و تا حدی قابل قبول می باشد اما شیوه ی روایت آن به بدترین شکل ممکن صورت گرفته است. اتفاقات در طول بازی بسیار سریع و بی مقدمه رخ می دهند. علاوه بر این cut-sceneهای بازی عمومآ ضعیف و کوتاه هستند و فقط در شروع بازی یک تریلر با کیفیت CG را خواهید دید که آن هم کمک چندانی به روایت داستان نمی کند و به لطف صحنه های اکشنی که در آن دیده می شود گویا بیشتر جنبه ی تبلیغاتی داشته است تا چیز دیگری. از نظر دیالوگ هایی که بتواند شما را با داستان بازی بیشتر آشنا کند هم بازی وضعیت فوق العاده بدی را دارد تا حدی که از ابتدا تا انتهای آن بیشتر از چند جمله ی کوتاه از زبان مجموع کارکترهای بازی نخواهید شنید. در نتیجه تمام این موارد باعث شده تا شما نتوانید چندان وارد متن اصلی داستان بازی شوید و از این رو اتفاقات و داستان بازی برایتان مبهم و کم اهمیت به نظر خواهد رسید.
در شمشیر نادر شما در نقش چهار کارکتر سرباز صفوی، ارشک، نادر جوان و نادر پیر بازی خواهید کرد و باید در 6 فصل و مجموع 13 مرحله بازی را به پایان برسانید. البته مراحل بازی بسیار کوتاه هستند و بیشتر به checkpoint شباهت دارند و کل بازی نیز به راحتی در حدود 2 یا 3 ساعت به پایان خواهد رسید. این مراحل به صورت خطی طراحی شده اند و روند آنها بسیار تکراریست و شما از ابتدا تا انتهای بازی مدام باید در حال شمشیر زدن و کشتن دشمنان متعددی باشید که هوش مصنوعی خاصی نداشته و فقط ناگهان از نقطه ای مشخص ظاهر می شوند و به سمتتان یورش می آورند؛ البته ناگفته نماند که مرحله ی پایانی بازی به لطف وجود پازلی که در آن وجود دارد و حال و هوایی فکری تر، کمی امیدوارکننده تر از سایر مراحل به نظر می رسید و بهتر بود اینگونه مراحل بیشتر در بازی گنجانده می شدند تا مراحلی که فقط باید عده ای را کشت و پیش روی کرد. باید این را هم ذکر کرد که برای پیشروی در بخش های هر مرحله شما باید حتمآ تعداد مشخصی از دشمنان را نابود کنید تا در نهایت نقطه ای خاص از محیط خود به خود نابود شود تا بتوانید وارد منطقه ی بعدی شوید. به طور کل طراحی بخش عمده ی مراحل شمشیر نادر تقریبآ مبتدیانه صورت گرفته و متاسفانه چندان روی آن کار نشده است.
همانطور که مشخص شد گیم پلی این بازی بیشتر بر روی شمشیر زنی تمرکز دارد اما با این وجود این بخش هم بسیار ساده و یکنواخت کار شده و تنوع و جذابیت خاصی در آن به چشم نمی خورد. در طول مبارزات بیشتر چهار کلید به عنوان ضربه ی سرعتی، ضربه ی قدرتی، دفاع و جاخالی مورد استفاده قرار می گیرند و comboها هم با ترکیب سه مرحله ای ضربات قدرتی و سرعتی قابل اجرا هستند اما در کل اجرای این comboها لذتی را به همراه ندارند و عمل دفاع و جاخالی نیز چندان کاربردی طراحی نشده اند.
خوشبختانه در رابط کاربری یا همان HUD بازی ما شاهد موارد جالبی هستیم. در رابط کاربری بازی شما سه نوار سلامتی، خشم و قدرت شمشیر را خواهید دید و با کشتن دشمنان مقداری به هرکدام از اینها اضافه می شود. نوار سلامتی همانطور که از نامش پیداست مربوط به میزان سلامتی کارکتر بازی می شود و با نزدیک شدن به انتهای آن شما باید برای چند لحظه ای از دشمنان فاصله بگیرید؛ البته دشمنان مدام به دنبال شما هستند و نمی توان در این مواقع طبق روال معمول در جایی پنهان شد و باید آنقدر به دور محیطی که در آن حضور دارید بچرخید تا جانتان به حالت عادی بازگردد. با پر شدن نوار خشم نیز شما می توانید با نگه داشتن کلید Shift و زدن ضربه ی اصلی (کلیک چپ ماوس - در حالت پیش فرض) از یک ضربه ی ویژه ی پرقدرت استفاده کنید. میزان قدرت شمشیر نیز ظاهرآ هرچه بیشتر باشد قدرت نابودی ضربات شمشیر شما هم بیشتر خواهد بود اما در عمل کم یا زیاد بودن آن تاثیر محسوسی ندارد.
اما یکی از بزرگترین مشکلات عنوان شمشیر نادر دستی نبودن محل دوربین آن است که در بسیاری از مواقع مطمئنآ خیلی ها را بشدت آزار خواهد داد. مکان دوربین را خود بازی با توجه به محلی که در آن حضور دارید تعیین می کند اما بعضآ در جایی قرار می گیرد که اصلآ باب میل شما نیست و گویا بیشتر سعی دارد شما را برای دیدن عمق محیط بازی محدود کند و این محدودیت واقعآ به کنترل بازی ضربه زده ولی درعوض گویا کار طراحان بازی را راحت تر کرده است؛ به طور مثال اگر در مرحله ی حصار کرمان دوربین دستی بود آنوقت مطمئنآ کار سازندگان برای طراحی محیط دوچندان می شد.
شمشیر نادر در ضمینه ی گرافیک کمی قدرتمندتر از سایر بخش های خود ظاهر شده و گویا سازندگان بیشتر وقت خود را صرف این بخش از بازی کرده اند. گرافیک شمشیر نادر نسبت به نسخه ی لطفعلی خان زند پیشرفت هایی را داشته اما با تمام این وجود باز هم در بسیاری از موارد ضعف های زیادی دارد. طراحی محیط در برخی از مراحل چندان دلچسب نیست و با پیشروی در آنها، ساختمانها، آبجکت ها و بافتهای قبلی مجددآ تکرار می شوند. افکت های محیطی خاصی هم در بازی به چشم نمی خورد و محیط به اصطلاح خشکی را شاهد هستیم و در زمین و آسمان چیزی جز بافت دیده نمی شود؛ البته textureهای بازی کیفیت نسبتآ بالایی را دارند. سایه زنی و نورپردازی بازی هم عالی و پیشرفته نیستند ولی در سطح رضایت بخشی قرار دارند. طراحی مدل کارکترها و چهره ی آنها نیز قابل قبول است اما دشمنان در هر مرحله با اینکه بعضآ در لباس تفاوتهایی دارند ولی در چهره شبیه به هم هستند. انیمیشن و حرکات کارکترهای بازی بهتر و سریع تر از لطفعلی خان زند شده و افکت Motion Blur نیز جلوه ی زیبایی به حرکات کارکترهای بازی بخشیده. گفتنیست طراحی انفجارها که در مرحله ی حصار کرمان به وفور شاهد آن هستیم هم فوق العاده ضعیف و مبتدیانه کار شده است. در کنار اینها باید اشاره کرد که جلوه ی خون که از بدن دشمنان خارج می شود جزء موارد کوچک اما مثبتیست که به این نسخه اضافه شده. به طور کل گرافیک شمشیر نادر این پتانسیل را داشت که بسیار بهتر از آن چیزی که ارائه شد باشد.
صداگذاری شمشیر نادر نیز آنطور که باید نیست و بسیار بیشتر از این جای کار داشت. بزرگترین نقص آن همین کم حرفی بیش از حد کارکترهاست که در ابتدای مطلب به آن اشاره شد و گویندگان جوان این بازی کار کم دردسر و فوق العاده کوتاهی را در شمشیر نادر پشت سر گذاشته اند و این موضوع برای یک بازی کامل داستان محور چیزی جز فاجعه نیست. دیالوگ های اندک بازی هم در طول انجام مراحل فقط گفته می شود و اصلآ تطابقی با صورت و حالات کارکتری که حرف می زند ندارد چه رسد به اینکه با لبشان منطبق باشد. طبیعتآ با این وضعیت نباید هم انتظار داشت که مسائلی مثل دوری و نزدیکی منابع صوتی هم در بازی رعایت شود، یعنی تمامی صحبتها از یک منبع خارجی شنیده می شوند. موزیک های متن بازی نیز زیاد نیستند اما نسبتآ زیبا کار شده اند ولی بهتر بود بیشتر به شکل موسیقی سنتی و اصیل ایرانی طراحی می شدند. تعداد افکت های صوتی بازی هم بالا نیست اما از نظر کیفی در حد مطلوبی قرار دارند و در هر صورت جزء نقاط عطف صداگذاری بازی به حساب می آید.
در مجموع عنوان شمشیر نادر نتوانست آنطور که انتظار می رفت موفق ظاهر شود. البته توقع و انتظار ما از یک بازی وطنی که با مشکلات و محدودیت های فراوان ساخته می شود به هیچ وجه به اندازه ی یک بازی پرخرج خارجی نیست ولی به هر حال شمشیر نادر می توانست با صرف کمی وقت بیشتر، از نظر کیفی موفق تر از لطفعلی خان زند ظاهر شود اما متاسفانه کم توجهی سازندگان به برخی از مسائلی که به آن پرداختیم سبب شد تا این مهم حاصل نشود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 503]