حماسه دفاع مقدس

واضح آرشیو وب فارسی:شبكه خبر دانشجو: حماسه دفاع مقدس
اشاره
گفت‌وگوي اختصاصي با سردار سوادگر

31 شهريور سال 59، سالروز شروع جنگ تحميلي از سوي رژيم بعثي عراق عليه جمهوري اسلامي ايران به عنوان آغاز هفته دفاع مقدس نامگذاري شده است.

دوران هشت ساله دفاع مقدس مشروع امت سلحشور ايران در حفظ و اعتلاي نظام مقدس اسلامي و حراست از مرزهاي عزت و شرف اين مرز و بوم به مثابه يكي از حساس ترين و بارزترين عرصه هاي حيات راستين اين امت، همچون نگيني تابناك تا هميشه زمان بر تارك تاريخ حماسه و ايثار و پايداري آزادگان جهان مي درخشد.

دفاع مقدس ما در زمينه هاي مختلف سياسي، نظامي، اجتماعي، فرهنگي و ... توانست معادلات جهاني معمول را برهم زند و تحليل هاي مادي دنياپرستان را نقش بر آب سازد؛ اين حادثه عظيم بي شك در ياد ملت ايران خواهد ماند و غرور و سرافرازي و حماسه آفريني را در نسل هاي بعدي بر جاي خواهد گذاشت؛ جنگي كه 2887 روز به طول انجاميد...

سردار احمد سوادگر متولد سال 1339 در دزفول و دردآشناي جنگ است كه از همان لحظات آغازين جنگ تحميلي در دوران هشت ساله دفاع مقدس مسئوليت هاي مختلفي چون فرماندهي يگان هاي اطلاعاتي - عملياتي همچون قرارگاه كربلا، نجف و ... را به عهده داشته است.

آنچه كه در ذيل مي آيد گفت و گوي مشروع «شبكه خبر دانشجو» با اين بزرگمرد حماسه آفرين به مناسبت سالروز هفته دفاع مقدس است كه از نظر مي گذرد.

شبكه خبر دانشجو: علل حمله عراق به ايران و در نظر گرفتن روز 31 شهريور ماه براي تهاجم به خاك كشور چيست؟

سردار سوداگر: سابقه مناقشات ايران و عراق به سال ها قبل بر مي گردد و پيش از اين تاريخ نيز عراق به كشور ايران و خاك آن چشم طمع داشته است، اما در مورد آغاز جنگ تحميلي در روز 31 شهريور ماه سال 59 پارامترهايي دخيل هستند كه از آن جمله وقوع انقلاب در ايران است؛ به اين ترتيب كه براي كشورهايي كه تقريباً حكومت هاي ديكتاتوري داشتند ظهور انقلاب خوشايند نبود و از طرفي چنين تصور مي كردند كه انقلاب باعث ضعف كشور شده و انسجام خوبي از لحاظ داخلي در ايران وجود ندارد، به همين جهت چنين پنداشتند كه اين زمان بهترين فرصت براي تهاجم به ايران است.

پارامتر ديگر عرب زبان بودن شهرهاي حاشيه خليج فارس بود كه كشور عراق را وسوسه كرد تا به كشور ايران حمله كند.

شبكه خبر دانشجو: كشور عراق يكسري اهداف نظامي براي حمله به ايران طراحي كرده بود، اين اهداف چه بود و آيا صدام تصور مي كرد كه جنگ تا اين حد به درازا بكشد؟

سردار سوداگر: از طرح اين سئوال خوشحالم؛ چرا كه تاكنون كمتر بدان پرداخته شده است.

عراق در ترسيم اهداف جغرافيايي خود سعي داشت بخش وسيعي از خاك ايران شامل بخشي از هرمزگان، خوزستان و ايلام را در روزهاي آغازين جنگ تصرف كند و با الحاق به كشورش به هدف اصلي خود برسد.

اين در حالي است كه در چند روز آغازين جنگ موفق شد تا حد زيادي از نقاط مرزي جنوب را به اشغال خود درآورد، اما پس از مدتي، با مقاومت هاي وسيع مردمي روبرو شد، بنابراين هدف خود را به بخش هاي كوچكتري از خاك ايران معطوف كرد.

مي توان گفت كه تا روز دهم مهرماه رژيم بعثي بخش هاي اعظمي از خاك ايران را در تصرف خود داشت، اما هر چه زمان بيشتري از جنگ مي گذشت سرزمين هاي بيشتري از خاك ايران آزاد مي شد و خاستگاه هاي عراق نيز كاهش مي يافت.

پس از انجام عمليات بيت المقدس و آزادسازي خرمشهر، عراق به يك آتش بس طولاني در مورد منطقه آبادان و خرمشهر بسنده كرد؛ به اين نحو كه اين دو شهر ساليان سال نه در اختيار ايران باشد و نه عراق؛ اين در واقع به عنوان هدف سوم كشور عراق محسوب مي شد.

هدف چهارم عراق تجديدنظر در قرارداد الجزاير - كه از لحاظ جغرافيايي اهميت داشت - بود و اين در حالي است كه با نگاهي به قطعنامه هاي سازمان ملل نيز مي توانيم به اين جمع بندي برسيم.

بيشترين درگيري هاي عراق از 31 شهريور نبود، بلكه از ارديبهشت ماه آغاز شد؛ رژيم بعثي عراق وقتي كه عكس العمل ضعيف ايران را ديد و متوجه شد كه كشور ايران از نظر دفاعي پاسخگوي مناسبي نيست از 31شهريورماه حملات خود را آغاز كرد.

نكته ديگر اينكه در طول اين مدت نامه هاي زيادي در سازمان ملل بين كشور عراق و سازمان ملل براي آغاز حمله عراق به ايران رد و بدل شد، ولي متاسفانه توجه زيادي به آنها نشد.

نخستين قطعنامه درست هفت روز پس از آغاز جنگ يعني در روز هفتم مهرماه سال 59 عليه جنگ صادر شد كه البته محتواي جنگ نداشت، بلكه تنها توصيه به خويشتنداري و رفع مشكلات از طريق مذاكره بود؛ اين قطعنامه در حالي صادر شده بود كه عراق نقاطي از خاك ايران را به تصرف خود در آورده و در آنجا مستقر شده بود.

قطعنامه دوم نيز پس از آزادسازي خرمشهر در تاريخ بيست و يكم تيرماه سال 61 صادر شد كه محتواي آن بازگشت به سرزمين هاي بين المللي است.

اما با توجه به اينكه اين جنگ خانمانسوز آثار مخرب زيادي را تا آن زمان به بار آورده بود، چرا در قطعنامه اول به چنين محتوايي اشاره نشده بود و از طرفي در زمان تثبيت كه عراق متوجه شد كه امكان پيشروي بيشتر را ندارد، صادر شده است؟

شبكه خبر دانشجو: ما در يك برهه اي از زمان در جنگ تحميلي با مقاومت چشمگير مردم و ناكام گذاشتن دشمن در رسيدن به اهدافش روبرو هستيم؛ اين مقاومت ها از چه زماني منسجم شد؟

سردار سوداگر: ما در مباحث آكادميك با واژه و موضوعي با عنوان «موازنه» مواجه هستيم و اين در حالي است كه رژيم بعثي در تمام محاسبات خود، موازنه قوا را مورد مطالعه قرار داده بود.

صداميان با تسليحات و پشتيباني قدرت ها و پشتيباني سياسي و بين المللي - با توجه به همكاري ساير كشورها با عراق - توانستند در سه روز آغازين جنگ، بخش وسيعي از خاك طرف مقابل ايراني را كه به تازگي انقلاب را پشت سر گذاشته و در تنش هاي آن بسر مي برد، اشغال كنند؛ اين در حالي است كه در آن زمان بسياري از سران ارتش ايران كه به دربار شاه وابسته بودند يا فرار كرده بودند و يا مورد محاكمه قرار گرفته بودند و تنها بخشي از نيروهاي آنها باقي مانده بودند.

اما در اين ميان «پتانسيل الهي مردمي» مجهولي بود كه نيروهاي بعثي در موازنه خود مورد محاسبه قرار نداده بودند؛ چرا كه خصوصياتي همچون غيرت، شهادت طلبي و ايثار براي آنها غيرقابل محاسبه بود.

زماني كه نيروهاي عراقي به شهرهاي دزفول و خرمشهر رسيدند با مقاومت مردمي مواجه شدند كه انقلاب كرده بودند و حالا انقلاب خود را در خطر مي ديدند؛ بنابراين در موازنه كشور عراق، توانمندي اين نيروها قابل محاسبه نبود.

در اولين مرحله كه مقاومت نيروهاي مردمي و سپاه پاسداران باعث شد تهاجمات ارتش عراق مي توان به چندين نقطه اشاره كرد از جمله خرمشهر كه عراق تصور مي كرد مي تواند ظرف مدت سه روز آن را به اشغال خود درآورد، اما با مقاومت هاي جانانه مردم و شهيد جهان آرا به چهل روز مقاومت تبديل شد و پس از اين مدت طولاني هم تنها موفق به اشغال نيمي از شهر خرمشهر شد و در شهر سوسنگرد نيز مقاومت هاي مردمي جلوي تهاجمات دشمن را سد كرد.

شبكه خبر دانشجو: نيروهاي ما تا يك مرحله تنها دفاع مي كرد اما پس از آن به يكسري عمليات هايي دست زد كه برخي موفق و برخي نيز ناموفق بود در مجموع دستاورد عمليات ها را چگونه ارزيابي مي كنيد؟

سردار سودار: ما در سال اول ناملايماتي داشتيم كه يكي از دلايل آن رد و بدل شدن گزارشات سياسي زياد در آغاز جنگ بود مبني بر اينكه كشور عراق در حال آماده شدن براي جنگ است زيرا در فاصله سال هاي 57 تا 59 يعني پس از وقوع انقلاب اسلامي نيروهاي گشت اطلاعاتي ما تا اندازه اي متوجه چنين ناملايماتي شده بود.

دوم اينكه پس از تثبيت جنگ توسط نيروهاي مردمي با كمك ارتش و سپاه، نظام بني صدر قائل بر به كارگيري نيروهاي مردمي نبود و در تمام رفتارهاي نظامي شخص بني صدر چنين رفتاري مشهود بود و حتي به افرادي كه در نقاط مختلف كشور در حال پدافند بود نيز اجازه اظهار نظر نمي داد از سوي ديگر ارتش به دليل سوء مديريت دچار مشكلات زيادي شده بود و مديريتي ضعيفي براي دفاع كشور انجام مي گرفت در واقع ارتش هنوز جنگ را هضم نكرده بود و به درك صحيح از واقعيت هاي ان نرسيده بود.

اولين موفقيت نيروهاي ايران عملياتي در منطقه دارالخمين توسط سپاه بسيج به فرماندهي رجيم صفوي بود كه بخشي از خاكريز دشمن در اين منطقه تصرف شد درست است كه از لحاظ مساحت، بخش گسترده اي را در بر نمي گرفت، اما اين باور را در نيروهاي مسلح ايجاد كرد كه مي توان از مواضع دشمن رشد شد اين عمليات باعث شد تا ارتش خود را پيدا كند و شهيد صياد شيرازي كه در زمان بني صدر به دليل افكار حزب اللهي از بدنه ارتش كنار گذاشته شده بود پس از عزل بني صدر در يك نظام بازسازي دوباره باز مي گردد و تغييرات زيادي در سپاه ايجاد مي كند و به تدريج عمليات ما شكل گرفته و طراحي هاي نظامي انجام مي شود كه در اين خدمت نقاطي از نقاط اشغال شده نيز باز پس گرفته مي شود.

البته سپاه در يك سال آغازين جنگ تجربه كسب مي كرد و مفاهيم نظامي را در كنار نيروهاي ارتش حلاجي مي كرد.

شبكه خبر دانشجو: روندي كه طي آن سرزمين هاي اشغال شده آزاد مي ود و دشمن را به هراس مي اندازد از اينجا آغاز مي شود كه سازمان ملل قطع نامه هايي را صادر كرده و عوامل مختلفي براي تعادل موازنه قوا دست به دست هم مي دهند، نظر شما در اين باره چيست؟

سردار سوداگر: البته پس از آزادسازي خرمشهر، هنوز موازنه قوا ايجاد نمي شود و ما هنوز در تئوري سازمان يافته اردوگاه شرق و غرب به سر مي بريم كه هدف اصلي انها همانا به زانو درآوردن انقلاب است، با تعمق در اين موضوع پي خواهيم برد كه انها از طريق جنگ فرسايشي سعي در نابودي انقلاب داشتند.

نظام بين الملل و در راس آنها سازمان ملل پس از آزادسازي خرمشهر، قطع نامه اي براي بازگشتن به مرزهاي بين المللي و بازگشت ايران به خاك خودش صادر مي كند اما در اين زمان، عراق هنوز قدرت سازمان ملل و كشورهاي ديگر را به طور مستقيم وارد عرصه نكرده است و حتي نيروهاي مردمي نيز در موازنه عراق مورد محاسبه قرار گرفته است و بر همين اساس رژيم بعث (جيش الشعبي) هسته اوليه نيروهاي سازمان يافته را با توجه به تغييرات درون سازماني نيروهاي مردمي ايران ايجاد مي كند حال تداوم جنگ از سوي كشور ايران پنج دلايل عمده داشت:

اول اينكه پس از آزادي سازي خرمشهر تا عمليات كربلاي 5 به مدت پنج سال از آزادسازي خرمشهر،هيچ پيشنهادي صلحي به ايران نشد زيرا پيشنهاد صلح با آتش بس تفاوت زيادي دارد و ضوابطي بين طرفين جنگ وجود دارد در حالي كه در آتش بس آتشي رد و بدل نمي شود ولي اين امكان وجود داشت كه كشور عراق با بازسازي نيروهايش عمليات مجددي را عليه ايران آغاز مي كرد كما اينكه نيروهاي بعث در اتش بس هاي سال هاي 61 پس از آزادسازي خرمشهر، سال 63 در دفاع متحرك و سال 67، پنجاه روز پس از پذيرفتن قطع نامه دوباره به ايران حمله كرد.

دوم اينكه ضمانت كافي از سوي هيچ سازماني از نظام بين المللي مبني بر عدم حمله عراق به ايران وجود نداشت.

سوم اينكه كشور ايران هيچ گونه تامين نظامي نداشت و در بسياري از نقاط باز پس گرفته شده، هوز امنيت كافي براي زندگي مردم وجود نداشت.

چهارم اينكه هنوز نقاط زيادي از خاك كشور در محاصره نيروهاي عراقي بود.

پنجم اينكه نظام جهاني هنوز هم حقي به ايران براي دفاع سر سختانه از خودش نمي‌داد و كشور ما را به عناوين مختلف محكوم مي‌ كرد و متجاوز مي‌دانست.

بنابراين با چنين استدلالي كشور ايران مجبور به ادامه جنگ بود كه با يكسري فعل و انفعالات در كابري، جنگ را به مناطق آبي و خاكي مانند هور و اروند برديم.

شبكه خبردانشجو: آيا در قطعنامه 598، مسائلي را كه ايران دنبال مي‌كرد، در حقوق ما لحاظ شده بود؟

سردار سوداگر: اين قطعنامه، تنها قطع نامه اي است كه تمام بنده‌هاي آن به نفع ايران بود اگرچه بندهاي مشتركي نيز وجود داشت ولي همگي به نفع ايران تمام مي‌شد.

از طرفي تا كنون هيچ گاه در قطعنامه‌هاي ديگر تمام حق به ايران داده نشده بود همچنين اين قطعنامه بالاترين برگ برنده ما به حساب مي‌آمد، زيرا در اوج قدرت ايران نوشته شده است، يعني زماني كه بصره به محاصره ايران درآمده بود.

در چنين شرايطي هر فردي به اين نتيجه مي‌رسد كه قطعنامه 598 با توجه به افكار و نهايت قدرت جمهوري اسلامي ايران صادر شده است.

اما اينكه چرا سريع تر پذيرفته نشد به اين دليل بود كه كشور ايران تاآن موقع اين امكان را نداشت كه نظام فكري دنيا را تغيير دهد، تئوري استكبار جهاني شكست انقلابيون ايران فارغ از نظام سياسي بود، در واقع نگراني و اضطرابي كه در اردوگاه عراق ايجاد شده بود باعث شد تا ايران برنده واقعي جنگ باشد.

شبكه خبر دانشجو: با وجود اينكه جنگ در تمام كشورها پيامدهايي همچون خشونت، جنايت و كشتار را به دنبال دارد، چرا جنگ ايران دفاع مقدس مي‌شود؟ آيا دستاوردهاي دفاع مقدس قابليت فراملي دارد؟

سردار سوداگر: جنگ ايران و عراق زماني به وقوع پيوست كه ايران در نهايت ضعف و عراق در نهايت قدرت بسر مي‌برد ايران در مظلوميت كامل و عراق در شرايط ظلم ستيزي بود بنابراين در چنين شرايطي حركت به سمت جبهه ما تنه از طريق يك محرك الهي و غيرت و ايثار محقق مي‌شود چرا كه نيروهاي ما با كمترين امكانات و به نوعي دست خالي در مقابل تجاوز رژيم بعث به دفاع دست زدند و بديهي است كه چنين دفاعي مقدس خواهد شد و گرنه جنگ ماهيت اصلي خود را كه همان خشونت و تجاوز است را به دنبال دارد.

دوران هشت سال دفاع مقدس باعث شد تا ارزش نيز بهره كافي را برده و به خودباوري دست پيدا كند.

امروز بيداري ملت ما از جمله مقاومت 33 روزه حزب اله لبنان و مقاومت‌هاي مردم فلسطين و عراق و ساير آزاديخواهان در نقاط مختلف جهان بزرگترين دستاورد بين المللي دفاع مقدس محسوب مي‌شود و مصونيت فعلي كشور در مقابل تهاجمات غرب نيزبه بركت دوران هشت ساله دفاع مقدس است./انتهاي پيام/
دوشنبه 25 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: شبكه خبر دانشجو]

[مشاهده در: www.snn.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 125]