به بهانه ميلاد كريم ترين ارباب دو عالم ؛ امام حسن (ع) ، كريم اهل بيت

واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: به بهانه ميلاد كريم ترين ارباب دو عالم ؛ امام حسن (ع) ، كريم اهل بيت

تهران - خبرگزاري ايسكانيوز : وقتي به نيمه راه رمضان مي رسيم ميلاد امامي است كه در طول زندگي سه بار همه دارايي خود را به مستمندان و نيازمندان انفاق كرد ، حتي آنهايي كه پس از شهادت اميرالمومنين علي (ع) در مدينه به خاطر تبليغات منفي معاويه پدر حسن بن علي(ع) را در مقابل در خانه اش سب مي كردند ، امام آنها را به منزل دعوت مي كرد و اطعام شان مي نمود و اينجا بود كه خيلي از همين جسارت كنندگان به پاي امام مي افتادند و مي گريستند.

در اين شبها كه به آسمان مي نگريم گويي بغضي كهنه در گلوي مهتاب تو را فرياد مي زند تويي كه در وانفساي اين دنيا از همه غريبتر بوده اي. تويي كه با سكوتت عشق را به آتش كشيدي و خاك را تا به ابد با غربت آغشته نمودي . در تنهاييت خداي را به ديدگان نمناكمان به تماشا كشاندي . و در يادمان اينگونه نگاشتي :
هر كه عاشقتر، دلش آشفته تر
چه فقيرانه نگاهم به جاده دوخته شده است كه مبادا روزي از مقابل ديدگانم بگذري و من از ديدارت جا بمانم .
شب را به اميد رويايت مي گذرانم و روز را به اميد شنيدن صدايت .چه حقيقت تلخ و شيريني است . چه ظلمت و روشنايي وجودم را تسخير نموده است.
اگر معبود تنهايي بر نمي گزيد بي شك تو را معبود دل خويش ميدانستم و از قرباني چشم و دل در راهت دريغ نميكردم.
دوست دارم آني شوم كه خريدارم شوي كه حتي اگر روزي قدمهايم به چمن جنت رسيد باز هم غلام روسياه تو باشم.
دلم سر سپرده ات شد . تقصير من نيست كه اين چنين عاشقانه فريادت مي زنم كه بايد دامن خداي را بگيري كه چرا شيدايي را در چشمان تو خلاصه نمود.
براي تمام تنهايي حريم پاكت دلم مي سوزد . هر گاه كه تن سپردم به گوش دادن تمام زمزمه هاي دل خسته ام ، نامي به جز حسن بن علي نشنيدم .نامي كه هرگز نتوانستم نامي در كنار ان بگنجانم.
بي گمان كه خاك تن من جز با غبار بقيع آغشته نشده و در بدو تولدم بي شك به جاي اذان، روضه تو را در گوشم خوانده اند كه اينگونه خود را شيداي تو مي بينم .
مرا چه باكي است از آتش دوزخ كه چون در ميان هاله هاي آن مرا رها كردند باز من دامن كريم تو را رها نخواهم كرد .هنگامي كه براي گرفتن دستان گنهكارم قدمهايت را برداري آتش چه شرمگين خواهد شد از زبانه كشيدن، و ابراهيم بيايد و ببيند كه كدامين گلستان زيباتر است؟.
زندگي چيزي جز عشق تو را به من نشان نداد و دل بهانه اي جز ديدارت در همه عمر نگرفت
بگذار كه با ديدنت دلم براي هميشه خراب شود. مرا به آبادي دل چه سود و چه نياز؟ كه در اين دنيا هر دلي خراباتي شد گويا ابدي و جاويدان شد.
من اسارت دلم را به هيچ آزادي نفروشم كه زندانباني چون حسن بن علي جرعه اي جز مي به من ارزاني نمي دارد.
دبير گروه اجتماعي
باشگاه خبرنگاران دانشجويي ايران
دوشنبه 25 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسکانیوز]

[مشاهده در: www.iscanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 172]