انكار هولوكاست توسط شهيد باهنر

واضح آرشیو وب فارسی:شبكه خبر دانشجو: انكار هولوكاست توسط شهيد باهنر
افسانه هولو كاست:
نسل‌كشي و كشتار دسته‌جمعي و ظلم و ستم بر هر قومي، ملتي و گروهي امري مذموم و ناپسند است، اما ناپسندتر از آن تحريف واقعيات تاريخي و بزرگنمايي جنايات بشري در جهت بهره‌برداري سياسي و اعمال ظلم و جنايت بر عليه ملت‌هاي بي‌گناه است.

طراحان و مدافعان هولوكاست ادعا مي‌كنند كه دشمني هيتلر با يهوديان و تفكر نژادپرستانه او منجر به كشته و سوزاندن شش ميليون يهودي در اتاق‌هاي گاز و كوره‌هاي آدم‌سوزي، در اردوگاه هاي ارتش آلمان شده ‌است؛ چرا كه نازي‌ها و مخصوصا هيتلر، نژاد يهوديان را پست مي‌دانستند؛ به علاوه نفوذ اقتصادي يهوديان، بدبيني شديدي را در ذهن آلماني‌ها به وجود آورده و زمينه را براي انجام اعمال خشونت‌آميز عليه يهوديان فراهم كرده بود.

خلاصه آنكه مدافعان نظريه سوزاندن يهوديان، اظهارات خصمانه نازي‌ها عليه يهوديان را پيشينه و خاستگاه قلع و قمع و كشتار شش ميليون يهودي تلقي مي‌كنند و بزرگترين دليل اين مدعيان بر «صحت و خدشه‌ناپذير بودن» آن را اعترافات و اقرار افسران ارشد ارتش آلمان نازي در جريان دادگاه نورنبرگ – كه پس از اتمام جنگ جهاني دوم تشكيل شده - مي‌دانند.

مهمترين و قابل توجه‌ترين اين اعترافات در اين دادگاه، مربوط به «رودلف هس»، معاون هيتلر است كه در 5 آوريل 1946 اعتراف و در درستي آن سوگند خورده و امضا كرده است.

صهيونيست‌ها و يهودي‌ها پس از اتمام دادگاه، برنامه دامنه‌داري در راستاي ترويج و انتشار اين ديدگاه در سراسر جهان آغاز كردند كه همچنان در حال اجراست.

اما حقيقت چيست ؟

آنچه واضح است اين است كه يهوديان صهيونيست با پيشينه‌اي تاريخي در جعل و تحريف وقايع و حقايق با چيره‌دستي براي رسيدن به مقاصد خود، بار ديگر دست به تحريف زدند و دروغي بزرگ را ‌پروراندند.

ادعاي صهيونيست ها درباره ماجراي سوزاندن يهوديان را نمي‌توان بدون دقت در مستندات ايشان پذيرفت.

اولين مستندات آنان اعترافات افسران ارشد آلمان است، اما به راستي دادگاه رسيدگي به جنايات جنگي توسط چه كساني و با حمايت كدام دولت‌ها شكل گرفت؟ دادگاه نورنبرگ را متفقين و دولت‌هاي پيروز برپا كردند و بايد توجه داشت كه اين دادگاه بين‌المللي به معناي واقعي نبود؛ دادگاه نورنبرگ در حالي جنايات جنگي را بررسي مي‌كرد كه متفقين از جنايات خود سخني به ميان نياوردند و اين در حالي است كه دادگاه نورنبرگ در واقع پرده آخر نمايش جنگ جهاني دوم بود.

«جان. اف. كندي» از رؤساي جمهور آمريكا مي‌گويد: هنگامي كه برندگان، بازندگان را محاكمه مي‌كنند، محاكمه نمي‌تواند بدون هيچ جانبداري باشد.

نكته ديگر اينكه نمايندگاني كه از طرف انگلستان، ايالات متحده، فرانسه و اتحاد جماهير شوروي براي وضع قانون – ترتيب تشكيل دادگاه – انتخاب شده بودند همگي يهودي بودند و مجريان و برخي قضات و معاونان آنان نيز يهودي بودند.

مسئله بعد اينكه محاكمه در چه محيطي بوده است ؟ آيا اعترافات ناشي از شكنجه بوده است يا نه؟

بنا بر اسناد و اعترافات، يك يهودي به نام برنارد كلارك، رودلف هس را تا حد مرگ شكنجه كرده بودند؛ واقعيت اين است كه يك يهودي، فرماندهي گروه شكنجه را بر عهده داشته است.

با دخيل كردن يك يهودي به عنوان فرمانده شكنجه‌گران به راحتي مي‌توان اين واقعه را در راستاي سناريوي صهيونيست‌ها براي تشكيل دولت صهيونيستي دانست.

موضوع ديگر تناقض‌گويي رودلف هس در اعترافاتي است كه روژه گارودي در فصل مربوط به اسطوره دادرسي دادگاه نورنبرگ در كتاب «اسطورهاهي بنيانگذار سياست اسرائيل» آورده است؛ او پس از نقل اصل اعتراف رودلف چند اشكال اساسي را بر آن وارد مي‌كند:

اشكال اول مربوط به تعداد كشته‌شدگان در اردوگاه آشويتس است كه طبق اعتراف رودلف هس سه ميليون نفر در اين اردوگاه قرباني‌ شده‌اند؛ در همان دادگاه متفقين ادعا كردند كه آلماني‌ها چهار ميليون نفر را در آشويتس كشته‌اند.

همين اقرار و ادعا باعث شد كه يك لوح يادبود در آشويتس نصب شود كه در آن آمده است: چهار ميليون نفر به دست قاتلان نازي بين سال هاي 1940 و 1945 شكنجه و كشته شدند‌.

اما اين رقم به قدري مبالغه‌آميز بيان شده بود كه مورد اعتراض همه تاريخ نويسان قرار گرفت.

با گذشت زمان رفته‌رفته بر مخالفان اين رقم ادعايي افزوده شد تا جايي كه موزه دولتي آشويتس لهستان در ژوئيه 1990 همگام با موزه يادواشم (موزه هولوكاست) در اسرائيل تأكيد كردند كه رقم چهار ميليون نفر اغراق‌آميز بوده است.

در راستاي اين عقب‌نشيني، مقامات لهستان و اسرائيل رقم احتياط‌آميز يك ميليون و 100 هزار نفر كشته را در آشويتس اعلام كردند و مسئولان اردوگاه به استناد نظر تاريخ‌نويسان، آن لوح را كنار گذاشتند و به جاي آن يك تابلو قرار دادند كه رقم رسمي جديدي بر روي آن بود.

كم شدن فاحش تعداد كشته‌شدگان ادعايي، نشان از تناقض آشكار دارد كه اعترافات رودلف را بشدت از اعتبار مي‌اندازد.

اشكال ديگر اينكه اردوگاه «ولزك» هرگز در هيچ نقشه‌اي وجود نداشته است.

نكته ديگر اينكه در جريان دادرسي در مورد تعداد كشته‌شدگان يهوديان، هيچ مدرك علمي و مستندي ارائه نشده‌ است.

«ديويد ديوك» مي‌گويد: هيچ دليل علمي بر كشتار دسته‌جمعي به وسيله گاز در اردوگاه آشويتس و هيچ يك از اردوگاه هاي ديگر وجود ندارد؛ حتي با كالبدشكافي انجام شده بر روي اجساد در اروپاي شرقي دليل علمي بر قتل به وسيله گاز يافت نشده است؛ اين كالبد شكافي قبل از تشكيل دادگاه نورنبرگ انجام شده بود، اما نتايج آن به دادگاه ارائه نشد.

مسئله ديگر كه مورد توجه برخي محققان قرار گرفته و بر آن تأكيد دارند تعداد كشته‌شدگان يهودي در اروپاست.

مگر جمعيت يهوديان اروپا چقدر بوده است كه شش ميليون يهودي در كوره‌هاي آدم‌سوزي سوزانده شدند؟ در زمان جنگ در كل اروپا سه ميليون و 200 هزار يهودي ساكن بودند؛ جاي تعجب است كه تقريبا دو برابر همين جمعيت يهوديان اروپا در جنگ جهاني دوم كشته مي‌شوند.

نكته قابل تأمل اينكه در آلمان 600 هزار يهودي زندگي مي‌كردند و به نقل تاريخ 400 هزار نفر به دستور هيتلر از آلمان اخراج شدند و اين مسئله قبل از شروع جنگ اتفاق افتاده ‌بود.

هولوكاست داراي سه مؤلفه اساسي است:

الف: نسل‌كشي يهوديان كه تعدادشان شش ميليون يهودي طي يك برنامه ريزي كشته مي‌شوند.
ب: خفگي با گاز در اتاق گاز اردوگاه هاي ارتش نازي
ج: سوزاندن اجساد يهوديان قرباني در كوره‌هاي آدم‌سوزي

به نظر مي‌رسد كه عامل مرگ بسياري از زندانيان بيماري بوده است؛ به طوري كه شايع‌ترين بيماري در آن زمان تيفوس بوده كه اتفاقا عكس‌هاي اردوگاه ها در آن زمان مؤيد اين مطلب است.

بعد از جنگ جهاني دوم منتقدان علمي سوزاندن يهوديان، به تحقيق درباره صحت اين موضوع پرداختند كه بسياري از آنها برخلاف شهرت ساختگي هولوكاست، به نتايج ديگري دست يافتند كه مخالف ادعاهاي صهيونيست‌ها بود.

درنتيجه به نحوي مزد تحقيقات خود را گرفتند: عده‌اي از آنان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند، گروهي ديگر كرسي تدريس را در دانشگاه ها از دست دادند و شماري راهي زندان شدند تا بياموزند كه در اروپاي آزاد نبايد برخلاف منافع صاحبان زر و زور سخني راند.

در جريان جنگ جهاني دوم 50 ميليون از مردم از پاي درآمدند؛ اين در حالي است كه يهوديان به دنبال تثبيت رقم شش ميليون يهودي كشته شده در افكار عمومي دنيا هستند.

اينان كه در غم از دست دادن قربانيان هولوكاست سينه چاك كرده‌اند و همگان را مجبور به احترام نسبت به اين ادعا مي‌كنند، در برابر قتل عام و كشتار وحشيانه مسلمانان مظلوم و بي‌دفاع فلسطين توسط همين ميراث‌خواران هولوكاست چه حركتي از خود نشان داده‌اند؟

صهيونيست‌ها درصدد هستند كه هولوكاست را زنده نگه دارند و در همين راستا جايزه‌هاي صلح نوبل را به افرادي اعطا مي‌كنند، در متون درسي دانش‌آموزان ايالات متحده كشتار يهوديان توسط نازي‌ها در اتاق‌هاي گاز و سوزاندن اجساد آنان گنجانده مي شود تا مظلوميت يهوديان در افكار نسل آينده در جامعه آمريكا نهادينه شود و موزه‌هاي متعددي در نقاط مختلف جهان بر پا مي شود تا هولوكاست به عنوان سند تاريخي در معرض نمايش ديد بازديدكنندگان قرار دهند.

در آبان 1384 در مجمع عمومي سازمان ملل متحد قطعنامه‌اي مبني بر قرار دادن روز 27 ژانويه به عنوان روز جهاني هولوكاست تصويب شد و با تصويب اين قطعنامه به كشورهاي جهان توصيه كردند كه با تهيه و سازماندهي برنامه‌هاي آموزشي و تبليغي ويژه، از حوادث ناشي از نسل‌كشي و تكرار هولوكاست جلوگيري به عمل آورند؛ اين در حالي است كه صهيونيسم با نفوذ خود سعي دارد مانع تحقيق درباره اين موضوع شود.

منابع:
1- حسيني، سيد مجتبي، «هولوكاست: حريم ممنوعه»
2-پايگاه صهيونيسم پژوهي ( رصد ) تهران، 1385
3-محمدي، عليرضا، «هولوكاست دروغ مقدس غرب»، انتشارات فقه، تهران 1384

منبع سند:
آرشيو مركز اسناد انقلاب اسلامي
يکشنبه 24 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: شبكه خبر دانشجو]

[مشاهده در: www.snn.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 272]