فریدون مشیری

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: در گلستانی هنگام خزان

رهگذر بود یکی تازه جوان

صورتش زیبا قامت موزون

چهره اش غم زده از سوز درون

دیدگان دوخته بر جنگل و کوه

دلش افسرده ز فرط اندوه

با چمن درد دل اغاز نمود

این چنین لب به سخن باز نمود:

گفت آن دلبر بی مهر و وفا

دوش میگفت به جمع رفقا:

«در فلان جشن به دامان چمن

هر که خواهد که برقصد بامن

از برایم شده گر از دل سنگ

کند اماده گلی سرخ و قشنگ

چه کنم من؟ که در این دشت و دمن

گل سرخی نبود وای برمن!»

در همانجا به سر شاخه ی بید

بلبلی حرف جوان را بشنید

دید بیچاره گرفتار غم است

سخت افسرده ز رنج و الم است

گفت باید دل او شاد کنم

روحش از قید غم ازاد کنم

رفت تا بادیه ها پیماید

گل سرخی به کف ارد شاید

جست و جو کرد فراوان و چه سود!

که گل سرخ در آن فصل نبود

هیچ گل در همه گلزار ندید

جز یکی گلبن گلبرگ سپید

گفت:« ای مونس جان,یار قشنگ!

گل سرخی زتو خواهم خون رنگ

هرچه بایست کنم تسلیمت

بهترین نغمه کنم تقدیمت»

گفت:« ای راحت دل ای بلبل!

آن چنانی که میخواهی گل

قیمتش سخت گران خواهد بود

راستش قیمت جان خواهد بود»

بلبلک کامده بود این همه راه

بود از محنت عاشق آگاه

گفت برخیز که جان خواهم داد

گفت گل:« سینه به خارم بفشار

تا خلد دردل پر خون تو خار

از دلت خون چو بر این برگ چکید

گل سرخی شود این برگ سپید

سرخ مانند شقایق گردد

لاله گون چون دل عاشق گردد

تا سحر نیز در این شام دراز

نغمه ای ساز کن از آن اواز

شب هوا خوش همه جا مهتاب است

این چنین آب و هوا نایاب است»

بلبلک سینه خود کرد سپر

رفت سرمست در آغوش خطر

خار آن گل همه تیز و خونریز

رفت اندر دل او خاری تیز

سینه را داد بر آن خار فشار

خون دل کرد بر آن شاخه نثار

برگ گل سرخ شد از خون دلش

مهر بود,آری, در آب و گلش

شد سحر بلبل بی برگ و نوا

دگر از درد نمیکرد صدا

جان به لب سینه و دل چاک زده

بال و پر بر خس وخاشاک زده

گل به کف در گل و خون غلت زنان

سوی ماوای جوان گشت روان

عاشق زار در اندیشه یار

بود تا صبح همان جا بیدار

بلبل افتاد به پایش جان داد

گل بدان سوخته ی حیران داد

هر که می دید گمانش گل بود

پاره های جگر بلبل بود

سوخت بسیار دلش از غم او

ساعتی داشت به جان ماتم او

بوسه اش داد و وداعی به نگاه

کرد و برداشت گل افتاد به راه

دلش اشفته بد از بیم و امید

رفت تا بردر دلدار رسید

بنمودش چو گل خوشبو را

دخترک کرد ورانداز اورا

قدو بالای جوان را نگریست

گفت:«افسوس پزت عالی نیست!

گرچه دم میزنی از مهر و وفا

جامه ات نیست ولی درخور ما!»

پشت پا بر دل آن غم زده زد

خنده بر عاشق ماتم زده زد

طعنه ها بود به هر لبخندش

کرد پرپر گل و دور افکندش

وای از عاشقی و بخت سیاه

اه از دست پریرو یان آه!

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 277]