... حرفي ندارم چون به جايي نمي‌رسد

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: /گزارشي از مركز توانبخشي جانبازان نخاعي گلستان خوزستان/ ... حرفي ندارم چون به جايي نمي‌رسد
خبرگزاري دانشجويان ايران - اهواز
سرويس: اجتماعي

مركز توانبخشي جانبازان نخاعي گلستان تنها آسايشگاه خوزستان براي جانبازان ضايعات نخاعي است كه 12 تخت ظرفيت دارد؛ معمولا 4 جانباز روزانه براي انجام امور درماني خود در اين آسايشگاه بستري مي‌شوند. اين آسايشگاه در منطقه آخر آسفالت خيابان مهران، طبقه سوم اداره بنياد شهيد و ايثارگران منطقه 2 اهواز قرار دارد.

به گزارش خبرنگار اجتماعي ايسناي خوزستان - آسايشگاه داراي مركز ثابت نيست و در طبقه 3 مستقر است. همين امر تردد جانبازان را با مشكل مواجه مي‌كند. به دليل عدم مناسب سازي ساختمان، اكثر اوقات ويلچرها با دست حمل مي‌شوند. با تعدادي از اين عزيزان گفت و گويي انجام داديم كه در پي مي‌خوانيد.

براتعلي حسيني، جانباز 70 درصدي كه در سال 60 در دهلران مجروح شده و هم اكنون ساكن مسجدسليمان است، با انتقاد از بي‌توجهي مسئولين به جانبازان گفت: در طي دوران جنگ يك تير از دشمن خورديم و بعد از جنگ 101 تير از جانب مسئولان. پيشتر اهتمام ويژه‌ايي به جانبازان مي‌شد اما بتدريج توجه به اين قشر كم و محو شد به گونه‌ايي كه حتي در روز جانباز هيچ كدام از مسئولان بويژه رئيس بنياد شهيد استان به ملاقات جانبازان اين مركز نيامد. متاسفانه شناخت نسل سوم از سختي‌ها و مسائل جنگ ناكافي است چون تعامل كافي و همه جانبه نسل سوم با خانواده جانبازان و شهدا وجود ندارد. ضمنا با گذشت مدتهاي مديد از پايان جنگ تنها آسايشگاه نخاعي استان هنوز مكان ثابتي ندارد در حالي كه خوزستان از استانهاي آسيب ديده در طي دوران جنگ است. كمبود آمبولانس مجهز و فقدان فضاي سبز در كنار آسايشگاه از ساير مشكلاتي است كه جانبازان نخاعي با آن مواجه هستند. با اين همه مشكلات تنها نعمتي كه خدا به من ارزاني داشته همسرم است.

عبدالعلي ذاكري، ديگر جانباز 70 درصدي كه از ناحيه 2 پا و دست راست و نخاع مجروح شده است، سوء مديريت را دليل اصلي مشكلات امروزي جانبازان دانست و گفت: سوء مديريت سبب مشكلات بسياري از قبيل فقدان فضاي كافي و نداشتن امكانات در خور جانبازان بويژه جانبازان نخاعي شده است. مسئولين قول بسيار مي‌دهند اما متاسفانه هيچ كدام را عمل نمي‌كنند. بهتر است براي حل مشكلات جانبازان، حرفهاي آنها را شنيد.

غلامرضا حمايتيان، جانباز 70 درصد بستري اين آسايشگاه است. وي كه در سال 66 در منطقه فاو مجروح شد، با انتقاد از نحوه واگذاري وسايل بي‌كيفيت همچون چسب، پنبه، كيسه ادرار و بتادين ويژه جانبازان نخاعي از سوي بنياد شهيد گفت: اخيرا با تعويض مسئولين اين مسئله شدت گرفته و علاوه بر آن سهميه پزشكي جانبازان نخاعي را هم كاهش داده‌اند. براي تسكين دردم مجبور به استفاده از دستگاهي در ناحيه نخاع هستم كه باطري زيادي مصرف مي‌كند و وقتي از بنياد درخواست باطري مي‌كنم، نمي‌دهند با اين بهانه كه باطري‌ها را در بازار آزاد مي‌فروشي. به دليل فشارهاي عصبي از زمان جنگ و براي شارژ شدن دستگاه درون نخاعم، شبها تا صبح بيدارم و درد را تحمل مي‌كنم، حتي در هنگام عود فشار عصبي در خانه مجبور به پرخاشگري بر سر زن و فرزندانم مي‌شوم به گونه‌ايي كه يكبار از شدت عصبانيت دستگاه را شكاندم كه 45 روز طول كشيد تا دستگاه جديدي از آلمان بياورند؛ در طي مدت اين 45 روز براي تسكين درد، مرفين بهم تزريق مي‌شد. ضمنا سفرهاي تفريحي و زيارتي ويژه جانبازان نخاعي بسيار نادر است. در ساير استانها جانبازان با هزينه بنياد شهيد حداقل سالي يكبار به نقاط مختلف كشور مسافرت مي‌كنند در حالي كه در خوزستان اين مسئله هر 4 سال يكبار و با هزينه خود جانبازان صورت مي‌گيرد.

اميرنژاد كه در سال 62 در منطقه شلمچه از ناحيه پا مجروح شده است با بيان اينكه حرفي ندارم چون به جايي نمي‌رسد، گفت: بيشترين جانبازان كشور در خوزستان ساكن هستند و ساير جانبازان نيز براي پيگيري امور درماني خود به اهواز مراجعه مي‌كنند ، اگر طرح پزشك خانواده صحيح اجرا مي‌شد، اين مسئله اتفاق نمي‌افتاد. بر خلاف تصور عموم، امكانات خاص و ويژه‌ايي در اختيار جانبازان قرار نمي‌گيرد و مسائلي از قبيل تهيه خودروي رايگان براي اين قشر حقيقت ندارد.

از پله‌هاي آسايشگاه كه پايين مي‌آيم در بهت مي مانم كه چنين آسايشگاه محقري، خانه دوم جانبازاني‌ست كه روزگاري براي آسايش امروز من و تو جان خويش بر كف، بر هجوم بي رحمانه دشمن شوريدند؛ اما دريغ كه امروز من وتو چه ساده فريفته شعارهاي بي رحمانه عده‌اي ميشويم كه ناتوان از ديدن ارزش صبوري اين بزرگواران است و به جاي ارج نهادن به آنها، بر صبوريشان شورش ميكنيم!

انتهاي پيام
پنجشنبه 21 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 338]