سعادت جمعي در بستر شكوفايي و نوآوري

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: سعادت جمعي در بستر شكوفايي و نوآوري
پريسا درويشي
هرجامعه اي براي دستيابي به سعادت و خوشبختي جمعي نيازمند همكاري، همدلي و تعاون است. همدلي و تعاون و همكاري درحقيقت عناصر اصلي اتحاد و وحدت جامعه است كه ظرفيت و توانمندي هاي جامعه را در يك جا و يك جهت خاص ساماندهي مي كند. امت كه به معناي جامعه متحد از نظر عقيده و هدف است درسايه سار اتحاد و انسجام است كه مي تواند ظرفيت ها و توانمندي هاي خويش را آشكار سازد و بروز دهد تا سعادت را به شكل جمعي در جامعه تحقق بخشد.
سعادت جمعي كه به معناي آرامش و امنيت و آسايش و رفاه است، زماني تحقق مي يابد كه ملت بتواند نيازهاي جديد و تازه خود را درشرايط نوشونده پاسخ دهد. اين پاسخ ها مي تواند بر پايه دانش هاي نظري و تجربي ملتي باشد كه در يك تجربه مشترك آن را به دست آورده است و يا مبتني بر دانش هاي نويني است كه بر پايه اصول ارزشي پيشين با بهره گيري از روش هاي جديد به دست آمده است. از اين روست كه شكوفايي و نوآوري به عنوان يك ضرورت تداوم تمدني لازم و ضروري مي شود.
شكوفايي به معناي ظهور و بروز همه استعدادها، امكانات و توانمندي هايي است كه در يك جامعه وجود دارد. ملت و جامعه با بهره گيري از همه امكانات و ظرفيتهاي خويش مي تواند به نيازهاي خود پاسخ هاي در خور و شايسته اي دهد و اين گونه است كه خودشكوفايي ملي به معنا و مفهوم پاسخ گويي به نيازهاي جمعي براساس و پايه امكانات است بي آن كه نيازمند و محتاج ديگران باشد.
با اين همه امكانات موجود چه در حوزه روشي و چه محتوايي در يك جامعه نمي تواند كفاف همه نيازها به ويژه نوشونده و متغير جامعه و متغيرات شرايط ملي و جهاني باشد. از اين روست كه نيازمند نوآوري است تا با توليد علم و دانش هاي جديد بتواند اين دست از نيازهاي جامعه را نيز پاسخ دهد. البته نوآوري مي بايست در چارچوب ارزش ها و اصولي باشد كه ملت را ساخته و آنان را در يك مسير مشخص قرار داده است. از اين رو نوآوري و شكوفايي مي بايست با بهره گيري از تجربيات تمدني و فرهنگي ملت باشد و اگر از تجربيات انساني ديگر ملت ها و جوامع بهره مي گيرد با بومي سازي آن را در راستاي ارزش ها و اصول فرهنگي جامعه خويش قرار دهد.
تاكيد بر نوآوري مبتني بر اصول و ارزش هاي جامعه از اين روست كه مخالفت نوآوري ها با ارزش ها و اصول پذيرفته شده جامعه در حقيقت چيزي جز دورشدن از اهداف ابتدايي و غايي ايجاد جامعه وملت نخواهدبود.
ملت با بهره گيري از دانش هاي تجربي و نظري و جنبش نرم افزاري و همچنين بهره گيري از تمامي توانايي ها و ظرفيت ها و امكانات خود مي بايست پاسخ هاي تازه و جديدي به نيازهاي عصري خود دهد. اين گونه است كه نوآوري معنا و مفهومي تازه مي يابد. اين نوآوري مي تواند در روش هاي استفاده از يك دانش و محتوا انجام شود و با تغيير جزيي و درچارچوب همان معيارها و ملاك ها نوآوري داشته باشد؛ چنان كه مي تواند گاه در محتوا نيز چنين عمل كند و برخي از محتواهاي متغير و غيرثابت را نيز تغيير دهند و با نوآوري در آنها زمينه هاي پيشرفت جامعه را فراهم آورد و به سوي كمال شايسته حركت كند.
درحقيقت شكوفايي و نوآوري، تمدن را از حالت جمود و خمود و ركود رهايي مي بخشد و زمينه رشد و تعالي جامعه را فراهم مي آورد. جامعه اي كه از شكوفايي و نوآوري تهي باشد در يك فرآيند زماني از قافله تمدني بشر عقب مي افتد و اندك اندك به سبب توانايي از پاسخ گويي به نيازهاي نوشونده و متغير جامعه و عدم هماهنگي و سازگاري با شرايط و مقتضيات عصري، دچار فروپاشي مي گردد و درنهايت جوامع ديگر بر آنان چيره شده و تحت استعمار دشمنان درمي آيد.
براي دستيابي به كمال و تعالي جامعه لازم است تا همواره بر نوآوري و شكوفايي تاكيد شود تا از فروپاشي جامعه و ملت ايران جلوگيري گردد.
چهارشنبه 20 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 147]