واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: جامعه درحال گذار ما، بالاخره روزي مجبور است اين واقعيت را بپذيرد كه آنچه در گذشته بهعنوان ارزش به حساب ميآمده ديگر در زندگي مدرن فعلي جايگاه پردازش خود را ندارد زيرا حتي كارشناسان متعددي كه در زمينههاي مربوط به ازدواج جوانان مباحث گرانقدري را مطرح ميكنند، دم از حمايت يك زوج جوان ازدواجكرده ميزنند شايد راست بگويند و يك زوج جوان منهاي حمايتهاي مادي، نيازمند حمايتهاي معنوي و عاطفي خانواده خود باشند. سؤال اين است كه اين زوج چه زماني مستقل ميشوند؟ البته شايد به لحاظ فيزيكي استقلال داشته باشند ولي آيا اين وابستگي شكل معقول و منطقي دارد؟
ديگر همه ميدانند كه هر كودكي به محض اينكه گامهاي لرزانش كمي محكم شد ميخواهد كه ديگران در راهرفتن به او كمك نكنند يا وقتي كه طرز استفاده از قاشق يا ليوان را آموخت ليوان و قاشق خودش را ميخواهد.
آنكه مال اوست و استقلال خود را نشان ميدهد در سالهاي اوليه به شكلهاي مختلف مالكيت فيزيكي اشيا خود را مينماياند و با جملاتي كه تكرارش براي شنونده و گوينده خوشايند است ميدانيم با موجود كوچكي طرف هستيم كه استقلال فكري خود را از طريق قوه بيان كودكانهاش به ما ميشناساند. كمي كه بزرگتر شد مجبور ميشويم او را به رسميت بشناسيم و قبولش كنيم.
و بهتدريج او بزرگتر ميشود به مدرسه ميرود، دوست پيدا ميكند، علاقهمنديهايش به موضوعات مختلف حتي گاهي ما را متعجب يا سر درگم ميكند و با تمام آنچه شايد به زبان نياورد از ما ميخواهد استقلال او را نيز محترم بشماريم اما نميشود؛ او فرزند ماست و بايد هميشه و در همه حال از او حمايتكنيم؛ حتي اگر غيرمنطقي باشد؛ حتي اگر خودخواهانه باشد چون بالاخره ما پدر، مادر او هستيم و خير و صلاح او را ميخواهيم اما متوجه نيستيم كه به او معتاد شدهايم. به او سخت وابسته شدهايم و انكار ميكنيم؛ همانگونه كه فرد معتاد اوايل اعتياد خود را باور ندارد و نميپذيرد كه گرفتار شده است.
همچنان كمي تا اندكي استقلال به او ميدهيم اما باورداريم او بايد زير ذرهبين دائمي ما باشد. بالاخره بايد مواظبش باشيم چون او تحت مالكيت ماست. زمان ازدواج فراميرسد نه مثل توفان يا تگرگ، مثل باران ريز بهاري كه منتظرش هستيم اما از ادامهاش ملول ميشويم. بالاخره بايد ازدواج كند. به او ميگوييم آگاهانه انتخاب كند. البته اگر انتخاب ما را انتخاب كند كه نور علي نور است. اما بالاخره بهعنوان يك فرد مستقل مدام ميگوييم اين تويي كه انتخاب ميكني. من به انتخاب تو احترام ميگذارم. انتخاب تو نشان ميدهد كه تو چقدر مهم هستي، چقدر بزرگ شدي و چقدر استقلال فكري داري. آيا واقعا راست ميگوييم؟
گمان نكنم. بهنظر ميآيد كه اگر به حد كافي در زمان تربيت كردن و آموختن به وي به استقلال شخصي او احترام بگذاريم و باور كنيم كه به او اعتماد داريم و به هدفي كه انتخاب كرده و آگاهانه انتخاب كرده به ديده احترام بنگريم شايد لزومي نداشته باشد كه بعد از ازدواجش او را در همه امور زندگي حمايت كنيم. خانواده وابسته، مدل خوبي حتي براي نمايش فيلمهاي تلويزيوني بيشماري كه در همه شبكهها پخش ميشود و در آخر فرزند پشيمان و غمزده را به آغوش خانواده پرت ميكند نيست بلكه خانواده دل بستهاي قشنگ و ديدني است كه در آن احترام گذاشتن به خواستهها و عقايد و احساسات يكديگر نشان از استقلال رأي افرادي دارد كه زير يك سقف با هم زندگي ميكنند به دور از شعارهايي كه نشاندهنده ترس و بياعتمادي گويندگان آن جملات است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 157]