پاكسازي سياسي پس از بوش ؛ ميراث من، جنون!

واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: پاكسازي سياسي پس از بوش ؛ ميراث من، جنون!
خبرگزاري انتخاب : فرقي نمي كند كه ژانويه آينده باراك اوباما روانه كاخ سفيد مي شود يا جان مك كين، زيرا به هر صورت رئيس جمهور بعدي ميراث هشت سال سياست خارجي آزار، شكست، معضلات حل نشده و بحران بين المللي قفقاز را- كه ديك چني و ديگر مقامات حكومت بوش اميدوارند به انتخاب مك كين كمك كند- به ارث خواهد برد

بوش در حالي از قدرت كناره گيري مي كند كه ميراث جنگي او براي ساكنان جديد كاخ سفيد به يادگار مي ماند.

ويليام پفاف، نويسنده و روزنامه نگار آمريكايي كه يادداشتهاي او در «هرالد تريبيون» به چاپ مي رسد در مقاله اي به بررسي ميراث بوش براي جانشين خود پرداخته و از دشمني و بدنامي به عنوان يادگارهاي بوش براي جانشينش نام برده است.

ويليام پفاف مي نويسد: ياران بوش سنتهاي بسياري را براي آمريكا بر جاي مي گذارند كه گوانتانامو و ديگر «مكانهاي سياه»، بيشتر از 1000 پايگاه نظامي ايالات متحده (شامل 50 پايگاه نظامي در عراق كه واشنگتن مي خواهد در صورت بازگشت نيروهاي آمريكايي همچنان در اين كشور پا برجا بماند) نمونه هايي از آنهاست. همچنين دولت جديد ايالات متحده ميراث خوار توافقنامه هاي خارجي دولت كنوني براي شكنجه و آدم ربايي در آن سوي مرزهاي اين كشور خواهد بود.

نويسنده مي افزايد: فرقي نمي كند كه ژانويه آينده باراك اوباما روانه كاخ سفيد مي شود يا جان مك كين، زيرا به هر صورت رئيس جمهور بعدي ميراث هشت سال سياست خارجي آزار، شكست، معضلات حل نشده و بحران بين المللي قفقاز را- كه ديك چني و ديگر مقامات حكومت بوش اميدوارند به انتخاب مك كين كمك كند- به ارث خواهد برد.

اگر اين روند به انتخاب مك كين بيانجامد مسأله چنداني پيش روي او نخواهد بود، زيرا مك كين مردي است كه بسادگي متعهد مي شود سياستهاي رؤساي جمهور پيش از خود را- از مداخله نظامي در دنياي اسلام گرفته تا پيروزي بر تروريستها و مداخله سياسي در مناطق بحران زده اروپا، خزر و كريمه- ادامه دهد.

با وجود مداخله جويي محافظه كارانه، جانشين حكومت بوش درگير مسايلي مانند ادامه جنگ در عراق، افغانستان و به صورت غيرمستقيم سومالي خواهد بود.

همچنين احتمال دارد پاكستان پيش از آنكه هنگام سوگند رياست جمهوري اين كشور فرا برسد با بحران داخلي رو به رو شود.

نيروهاي قومي و تماميت خواه وابسته به طالبان همچمنان به پيشروي خود در پاكستان ادامه مي دهند و در اين ميان هيچ راه حل روشني كه واشنگتن را راضي كند، مشاهده نمي شود.

در همه مواردي كه بيان آنها رفت، مداخله جويي آمريكا، عامل اصلي ادامه مناقشات است اما جامعه قانونگذاران آمريكايي به صورت عام از قبول اين حقيقت سر باز مي زنند. در هيچ يك از اين درگيريها، آمريكا آمادگي و توانايي ارايه راه حل را ندارد. حتي در عراق- كه بوش و نومحافظه كاران مدعي پيروزي در آن هستند- همه آن چيزي كه اتفاق افتاده، ويراني بيرحمانه اين كشور توسط ايالات متحده است و اكنون عراقيها از جنگيدن به ستوه آمده اند.

جنگ در سومالي كه سرداران جنگجو و ائتلاف «محاكم شريعت اسلامي» را عليه اشغالگري نظامي ناموفق اتيوپي برانگيخت توسط «سيا» طراحي و مهندسي شد. واشنگتن از پذيرش هر راه حلي كه گروههاي اسلامگرا در آن مشاركت داشته باشند، رويگردان است؛ بنابراين بحران سومالي به حكومت بعدي آمريكا به ارث مي رسد.

درام گرجستان- اوستيا- آبخازيا- روسيه تا اوايل سال آينده ميلادي(كه دولت جديد در آمريكا روي كار خواهد آمد) شكل بدتري به خود مي گيرد و روابط دو جانبه ايالات متحده و روسيه- اگر بحراني تر نشود- و نيز روابط سه جانبه ايالات متحده- روسيه و كشورهاي نگون بخت و مرعوب اروپايي كه عضو ناتو بوده و توان به دست گرفتن ابتكار عمل را در راستاي منافع خود ندارند، همچنان زهرآگين خواهد بود.

عزم نومحافظه كاران مبني بر اينكه آمريكا بايد به هر قيمتي بر دنيا- كه بر اساس دكترين «حرص و منافع شخصي» توماس هابز اداره مي شود- سلطه داشته باشد، در آستانه پيروزي است. از يك سو افكار عمومي- زير بمباران تبليغات رسانه اي- هشياري خود را از كف داده و از درك چيستي اين حقيقت ناتوان است و از سوي ديگر در هشت سال گذشته، دموكراتها از وحشت متهم شدن به داشتن مشي غيرميهن پرستانه، سكوت پيشه كرده اند.

به اعتقاد تحليلگران، نامزدي سناتور ژوزف بايدن براي تصدي پست «معاون اولي» رئيس جمهور از آن رو انجام شد كه دموكراتها بر اين باور بودند او سياست خارجي را به خوبي مي شناسد؛ غافل از اينكه ژوزف بايدن همان قدر درباره سياست خارجي مي داند كه هر كس ديگري در واشنگتن از آن سر در مي آورد.

حكومت اوباما- بايدن احتمالاً از جنجال «جنگ بر ضد ترور» مي كاهد و وارد مرحله مذاكرات جهاني با ايران مي شود. در اين صورت در دولت بعدي آمريكا، گفتگوها با ايران بر اساس منافع مشترك خواهد بود تا از اين رهگذر، ثبات در عراق و افغانستان برقرار شود. اين روند تأكيدي بر اهميت سياسي- اجتماعي حماس و حزب ا... در دنياي واقعي خواهد بود.

ممكن است مذاكرات فلسطينيان و اسرائيل نيز بار ديگر آغاز شود. كساني كه از نامزدي اوباما پشتيباني مي كنند از «طرح جديد مارشال» براي خاورميانه سخن مي گويند(چيزي شبيه پيشنهادهاي ماه گذشته كاندوليزا رايس كه در حوزه سياست خارجي مطرح شد). اين يك برنامه زايشي براي ايجاد خاورميانه اي عاري رنج و محنت است كه دموكراتيك، هوادار آمريكا و دوست اسرائيل باشد.

افسوس كه از اين حرفها بسيار شنيده ايم اما ايالات متحده از انجام چنين كاري ناتوان است خاصه آنكه مسأله خاورميانه پول نيست.

در پايان يادداشت ويليام پفاف مي خوانيم: رهبران دولت جديد ]ايالات متحده [بيشتر از آنكه در پي باج خواهي و زورگويي به متحدان اين كشور باشند احتمالاً راه گفتگو با آنها را در پيش مي گيرند و روابط آمريكا را با سازمانهاي بين المللي بهبود بخشيده، از قدرت آنها با حسن نيت بهره برداري مي كنند....

* محمدي
پنجشنبه 14 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تابناک]

[مشاهده در: www.tabnak.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 101]