اصرار كارگردان «مثل هيچ كس» به يادآوري زيباهاي‌ زندگي سنتي برزيده: بيش از فضاهاي قديمي آدم‌هاي اين فضاها جذاب هستند يك شخصيت منفي داريم كه هرگز متحول نمي‌شود

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: اصرار كارگردان «مثل هيچ كس» به يادآوري زيباهاي‌ زندگي سنتي برزيده: بيش از فضاهاي قديمي آدم‌هاي اين فضاها جذاب هستند يك شخصيت منفي داريم كه هرگز متحول نمي‌شود

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: تلويزيون و راديو

كارگردان «مثل هيچ كس» درباره‌ي فضاها و زندگي‌هاي سنتي كه اين سريال به تصوير مي‌كشد، گفت: سريال «مثل هيچ كس» سعي در يادآوري اين نكته دارد كه زندگي‌هاي قديمي هم زيبا و هم جذاب هستند و شايد جذابيت‌هاي آن‌ها بيش از زندگي آپارتماني است كه به اجبار در حال حاضر براي خودمان انتخاب كرده‌ايم.

عبدالحسن برزيده در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس تلويزيون ايسنا، خاطرنشان كرد: بيش از فضاهاي قديمي سريال «مثل هيچ كس»، آدم‌هايي كه دراين فضاها زندگي مي‌كنند براي مخاطب جذاب خواهند بود؛ يادآوري زندگي‌هايي كه ما دوست داريم داشته باشيم ولي شرايطش را نداريم و يا آن زندگي‌ها را در گذشته داشته‌ايم، مي‌تواند جذاب باشد.

وي يادآوري سنت‌هاي قديمي را جزيي از فضاي سريال «مثل هيچ كس» دانست و افزود: ارتباطات آدم‌ها و نزديكي آن‌ها با هم براي مخاطب جذاب است. اين ‌كه «داداشي» در خانه‌اي زندگي مي‌كند كه خانه‌ي بغلي را هم خريده‌اند و خواهر و بردارانش هم در آن خانه زندگي مي‌كنند تا از هم دور نباشند، اين ويژگي‌ جذابي است كه در حال حاضر بسياري از ما از آن دور هستيم و گفتن آن مخاطب را مي‌تواند راضي نگه دارد.

برزيده در پاسخ به اين پرسش كه استفاده از فضاهاي سنتي تاچه اندازه مورد تاكيد خود وي به عنوان كارگردان بوده است؟ گفت: يكي از جذابيت‌هاي فيلمنامه برايم فضاهاي سنتي آن بود. شايد به اين دليل كه كاركردن در فضاهاي آپارتماني تا حدودي برايمان آسان‌تر است، به ساخت سريال در خانه‌هاي كوچك و قديمي تن نمي‌دهيم و شايد دليل ديگرش هم اين باشد كه زندگي ما كم‌كم دارد به اين سمت مي‌رود و در نتيجه نويسنده و كارگردان هم به‌طور ناخودآگاه زندگي آپارتماني را تبليغ مي‌كنند.

اين كارگردان در پاسخ به اين پرسش ايسنا كه چقدر برتغيير و تحول شخصيت‌هاي منفي «مثل هيچ كس» در پايان قصه تاكيد دارد؟ گفت: در زندگي عادي هم اتفاق مي‌افتد كه آدم‌ها گاه راه را غلط مي‌روند، اما پس از مدتي به هردليلي يا خودشان متوجه مي‌شوند و يا شرايط به آنان حكم مي‌كند كه روششان را تغيير دهند. در قصه‌ي ما به طور طبيعي اين اتفاق رخ مي‌دهد، يعني اگر هم شخصيتي درسريال «مثل هيچ كس» از خطا و اشتباهش برگردد، همواره به آن دليل نيست كه متوجه خطا و اشتباه خود شده است بلكه گاه احساس مي‌كند كه ديگر به نفعش نيست اين راه را ادامه دهد. ما يك شخصيت منفي در قصه‌ي «مثل هيچ كس» داريم كه هرگز متحول نمي‌شود، بلكه برهمان اصراري كه بر رفتارش دارد باقي مي‌ماند.

كارگردان «مثل هيچ كس» در پاسخ به پرسشي درباره‌ي دشواري‌هايي كه كاركردن در فضاهاي كوچك و سنتي براي كارگردان و ساير عوامل به وجود مي‌آورد، گفت: ما از اول كه فيلمنامه را خوانديم مي‌دانستيم بخشي خيلي سختي به‌نام پاساژ داريم. چرا كه چهار ـ پنج طبقه پاساژ است و دوستاني كه دراين محل كار مي‌كنند زندگي عادي خود را دارند. با اين حال از اين مشكلات استقبال كرديم تا فضاي سريالمان به تله‌تئاتر نزديك نشود. به همين دليل ما پلان‌هايي را كه مي‌توانستيم بسته و محدود بگيريم، باز مي‌گيريم تا بيننده بتواند رفت‌وآمد و هياهوي بازار را ببيند. البته اين ويژگي تا حدودي كار ما را دشوارتر مي‌كند.

برزيده در پايان اظهار كرد: ماه رمضان شرايط خاصي را براي ديده‌شدن يك سريال دارد؛ چرا كه در ساعات خاص تقريبا تمام مردم در خانه‌هايشان پاي سفره‌هاي افطار هستند و عوامل يك سريال مي‌توانند اميدوار باشند كه كارشان بيشتر ديده شود. سريال‌هايي همانند «مثل هيچ كس» كه به آدم‌ها و مسايل انساني مي‌پردازند در ماه مبارك رمضان كه دل‌ها آماده‌تر است، مي‌توانند تاثير بيشتري بر مخاطب بگذارند.

انتهاي پيام
چهارشنبه 13 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 118]