گفت‌وگو با پدرو سوتو، دبير جشنواره فيلم‌هاي ترسناك ليسبون ؛عاشقان وحشت - مرجان رياحي

واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: گفت‌وگو با پدرو سوتو، دبير جشنواره فيلم‌هاي ترسناك ليسبون ؛عاشقان وحشت - مرجان رياحي

با در ششمين جشنواره فيلم‌هاي كوتاه پرتغال آشنا شدم. او به همراه دوستانش نخستين جشنواره فيلم‌هاي ترسناك ليسبون را در پرتغال تاسيس كرده است. ‌ آنها از سال 2003 ‌CTLX را تاسيس و فيلم‌هاي ژانر وحشت را براي علا‌قه‌مندان به نمايش گذاشته‌اند و حالا‌ تصميم گرفته‌اند؛ لذت ديدن فيلم‌هاي ترسناك را با آدم‌هاي بيشتري در دنيا تقسيم كنند و به وجود آمدن نتيجه اين تصميم است. آنها سينما را براي سينما مي‌خواهند و اميدوارند عاشقان سينماي وحشت را به پرتغال آفتابي بكشانند. امسال دومين دوره جشنواره فيلم‌هاي ترسناك ليسبون با حمايت خبري از 13 تا 17 شهريورماه در ليسبون برگزار و دو فيلم كوتاه ايراني (واقعيت مجازي و آن شب كه مرده‌ها...) نيز در اين جشنواره به نمايش درخواهند آمد. ‌

كمي درباره خودتان بگوييد. سينما را به شكل آكادميك يا از طريق ساخت فيلم آموخته‌ايد؟

نه. من سينما نخوانده‌ام و هرگز فيلمي هم نساخته‌ام. از سال 2001 به عنوان طراح وب كار مي‌كنم، هرچند كه سينما هميشه در زندگي‌ام حضور داشته و تقريبا همه اوقات فراغتم به سينماي وحشت اختصاص دارد.

چگونه به فكر تاسيس جشنواره‌اي براي فيلم‌هاي ژانر وحشت افتاديد؟

سينماي وحشت هميشه يكي از ژانرهاي مورد علا‌قه‌ام بوده است. بنابراين نخستين تجربه‌‌ام به عنوان مخاطب جشنواره‌ها به شكل مشخص به سينماي وحشت و علمي- تخيلي اختصاص داشت.

شيفته فضا، هيجان و اشتياق تماشاگران اين فيلم‌ها بودم. هرگز از تماشاي فيلم در سانس‌هاي پياپي خسته نمي‌شدم حتي فيلم‌هاي بدي كه يك تجربه فراموش نشدني را در سالن‌هاي نمايش رقم مي‌زدند. اين به معناي واقعي روح و قلب تجربه فيلم ديدن است. در سال 2003 ما ‌CTLX را تاسيس كرديم. فعاليت اين كلوب با نمايش‌هاي پراكنده و بر اساس بودجه ما آغاز شد تا اينكه جاه‌طلبي ما بيشتر شد و تصميم گرفتيم ماجراجويي خود را با راه‌اندازي يك جشنواره ادامه دهيم.

آيا در پرتغال جشنواره ديگري مخصوص فيلم‌هاي وحشت وجود دارد؟ جايگاه اين نوع سينما در كشور شما چگونه است؟

جشنواره هم هست كه بيشتر به فيلم‌هاي فانتزي مي‌پردازد اما سال به سال عمومي‌تر شده و چندان جشنواره تخصصي‌اي نيست.

در پرتغال سنت سينماي وحشت وجود ندارد. رژيم فاشيست تا سال 1974 سينماي پرتغال را كنترل مي‌كرد و به همين دليل بيشتر فيلمسازان به فرانسه مهاجرت كردند و بسيار تحت تاثير سينماي موج نو فرانسه قرار گرفتند.

به سختي مي‌توان سند يا مدركي از فيلم‌هاي وحشت در آن دوره به دست آورد اما حالا‌ همه چيز تغيير كرده است. نسل ما از طريق ويدئوكلوب‌هاي محلي با سينماي وحشت آشنا شده است. اخيرا ما يك فيلم كوتاه با نام داشتيم و يك فيلم بلند با نام كه به عنوان يك فيلم پرتغالي در گيشه موفق بود. علا‌وه بر مدارس فيلم، اكنون مدرسه‌هاي رسانه جديد تاسيس شده‌اند كه فرصت ساخت فيلم كوتاه در ژانرهاي مختلف را براي دانشجويان فراهم مي‌كنند. بسياري از اين فيلم‌ها در ژانر وحشت هستند و براي جشنواره ما ارسال مي‌شوند.

به جز برخي اساتيد سينماي وحشت كه فيلمسازان مولف محسوب مي‌شوند، معمولا‌ فيلم‌هاي ترسناك - به‌خصوص در هاليوود- براي فروش در گيشه ساخته مي‌شوند. هدف شما ترويج كداميك از اين دو گرايش در سينماي وحشت است؟

هدف ما نمايش فيلم‌هايي است كه در پرتغال ناشناخته مانده‌اند. سينماي وحشت نزد جوانان بسيار محبوب است و شركت‌هاي پخش فيلم همه اين فيلم‌ها را مي‌خرند، اما اكران آنها طول مي‌كشد و معمولا‌ بهترين آنها مستقيم به بازار ويدئو مي‌رود و اكران سينمايي ندارند. ما تلا‌ش مي‌كنيم اين فيلم‌ها را نجات دهيم. با اين حال تمركز ما در انتخاب آثار مستقل است و تلا‌ش مي‌كنيم به جاي نمايش فيلم‌هاي آمريكايي فيلم‌هايي از سراسر جهان بيابيم. براي تشويق توليد فيلم ترسناك در پرتغال، مهم است كه نشان دهيم افرادي در همه جاي جهان اين كار را مي‌كنند و آثار اصيل و با ديدگاه خود را مي‌سازند.

امسال دومين دوره جشنواره متل ايكس برگزار مي‌شود. از سال گذشته تا به‌حال، جشنواره چه تغييراتي كرده است؟

ما برنامه جشنواره را حول محور بخشي با نام ‌Room Service متمركز كرده‌ايم. اين بخش شامل فيلم‌هاي جديد از كشورهاي مختلف است. اين مدلي است كه متل ايكس در آينده دنبال مي‌كند. همچنين بخشي با نام تاسيس كرده‌ايم كه به آثار فيلمسازان نوجوان اختصاص دارد. آنها اين فيلم‌ها را در كارگاه‌هاي آموزشي و با موضوع‌هايي كه به دقت انتخاب شده، ساخته‌اند. اين يك ماجراجويي واقعي بود چون والدين اين بچه‌ها با اين ژانر چندان موافق نبودند.

ظاهرا اعضاي هيات برگزاري جشنواره مانند خود شما همه جوان هستند. اين تيم چگونه شكل گرفت؟

بيشتر ما از گروه هستيم. ما سال‌هاست كه با هم دوست هستيم و چند سال در اتاق كوچك من جمع مي‌شديم و نيمه‌شب فيلم‌هاي ترسناك مي‌ديديم و بعد در جشنواره‌ها شركت مي‌كرديم. اين تركيب خوبي است چون ما از حيطه‌هاي مختلفي آمده‌ايم (توليد فيلم، طراحي گرافيك، وكالت، طراحي وب، تاريخ هنر و...) به همين دليل ما هرگز در كار هم دخالت نمي‌كنيم و گروه را با معلوماتي كه از حيطه‌هاي گوناگون مي‌آيد، كامل مي‌كنيم. به نظر من بهترين بخش سازماندهي يك جشنواره همين فرآيندي است كه به شكل‌گيري آن مي‌رسد؛ ايده‌هاي مختلف، پيدا كردن اسپانسر جديد، رزرو كردن جا براي يك فيلم و آموختن مسائل گوناگون است.

متل ايكس يك جشنواره غير رقابتي است. برنامه‌اي براي افزودن بخش مسابقه به آن داريد؟

در حال حاضر برنامه‌هاي سينمايي رقابتي فراواني در ليسبون وجود دارد و ما هيچوقت به داشتن بخش رقابتي علا‌قه‌مند نبوده‌ايم. ما فقط مي‌خواهيم به انتخاب فيلم‌ها و جنبه شاد و جشن‌مانند جشنواره توجه كنيم. زمان لا‌زم براي يك جشنواره رقابتي 100 روز يا بيشتر) براي ما زياد است. در وهله اول مي‌خواهيم جايگاهمان را در فضاي فرهنگي ليسبون كسب كنيم و بعد ببينيم چه اتفاقي در پيش است. مراقب هستيم كه خيلي عجله نكنيم.

سال گذشته كارگاه ايوان كاردوسو (استاد سينماي وحشت برزيل) در جشنواره برگزار شد. آيا امسال نيز برنامه كارگاهي مشابهي داريد؟

بله. كارگاه كافين جو و ليز مارينز! ‌

خوزه ماجيكا مارينز، فيلمساز برزيلي كه به خاطر شخصيت سينمايي قبركن شناخته مي‌شود دخترش ليز مارنز كه فيلمساز، نويسنده و بازيگر است، يك كارگاه را اداره مي‌كنند كه هدفش ساخت فيلم كوتاه است. اين فيلم‌ها در مراسم اختتاميه جشنواره به نمايش درمي‌آيند.

بخش مستندهاي هارور (‌) Doc Horror در جشنواره شما، براي من خيلي جالب است. بين سينماي مستند و سينماي وحشت چه رابطه‌اي وجود دارد؟

سينماي وحشت هميشه بسيار محبوب بوده و بر خلا‌ف ژانرهايي مانند موزيكال و وسترن به حيات خود ادامه داده است. وقتي مي‌خواهيد تاريخ سينما در قرن بيستم را مرور كنيد، نمي‌توانيد از تعدادي فيلم چشم‌پوشي كنيد و ضمنا مجبوريد آنها را در رابطه با زمينه اجتماعيشان مطالعه كنيد. بسياري از فيلم‌ها به آثار كلا‌سيك تبديل شده‌اند و به خاطر جسارتشان و ارتباط درون‌متني با واقعيت‌هاي تاريخي تحسين مي‌شوند؛ هيولا‌ها با افسردگي، حشرات غول‌پيكر و گودزيلا‌ با ترس از آزمايش‌هاي هسته‌اي، زامبي‌ها و آدم‌خوارها با جنگ ويتنام. حالا‌ تعداد زيادي آدم هستند كه به اين تاريخچه علا‌قه‌مند شده‌اند و فيلم‌هاي ترسناك را از منظرهاي متفاوتي مي‌بينند. هر جشنواره‌اي فيلم‌هاي مستند مورد علا‌قه‌اش را دارد. ما آثاري را انتخاب مي‌كنيم كه به نوعي تاريخ سينماي وحشت را تفسير و كمك كنند از آن بيشتر لذت ببريم.

در بخش فيلم‌هاي كوتاه از چه كشورهايي نماينده داريد و كيفيت آنها را چگونه ارزيابي مي‌كنيد؟

ما فيلم‌هاي كوتاهي از برزيل، كانادا، بلژيك، ايتاليا، اسپانيا، پرتغال و البته از ايران انتخاب كرده‌ايم. اسپانيا از جنبه‌هاي گوناگون پيشتاز است. آنها روي سينماي كوتاه واقعا كار كرده‌اند. نمايندگان كشورهاي ديگر با سينماي جريان اصليشان هماهنگي دارند.

امسال براي اولين بار فيلم‌هاي كوتاهي از ايران در جشنواره شركت دارند. با توجه به فيلم‌هاي كوتاه ايراني كه ديديد، زاويه ديد ايراني‌ها به سينماي وحشت را چگونه ارزيابي مي‌كنيد؟

سينماي وحشت ايراني بيشتر از جنس فضاسازي وهم‌انگيز و شبح‌وار است.

در ايران فيلم‌هاي كوتاه و مستند بين جوانان و روشنفكران علا‌قه‌مند فراوان دارد. جايگاه فيلم‌هاي مستند و كوتاه در كشور شما چگونه است؟ آيا موسسات دولتي از اين سينما حمايت مي‌كنند؟ آيا جوانان علا‌قه‌مند به ساخت فيلم هستند؟

وضعيت در پرتغال تقريبا مشابه است. دولت به فيلم‌هاي بلند، مستند و كوتاه، فارغ از بازگشت سرمايه كمك‌هزينه مي‌دهد. دريافت اين كمك از دولت بسيار دشوار است، چون بسياري از فيلمسازان مي‌خواهند اين فرصت را داشته باشند. البته فيلم‌هاي كوتاه و مستند خيلي به بودجه‌هاي بزرگ وابسته نيستند، به همين دليل در اين دو زمينه مي‌توان تعداد زيادي فيلم مستقل پيدا كرد. به علا‌وه، جشنواره‌هاي فيلم كوتاه و مستندي وجود دارند كه امكان نمايش به وجود مي‌آورند و گاهي هم اين فرصت را مي‌دهند كه فيلم‌ها براي جشنواره‌هاي خارجي انتخاب شوند.

خودتان كار كداميك از فيلمسازان سينماي وحشت را مي‌پسنديد؟ فيلم‌هاي مورد علا‌قه‌تان كدام هستند؟

واقعا كارهاي اساتيد سينماي وحشت را دوست دارم: ژرژ رومرو، جان كارپنتر و ديويد كراننبرگ. فيلم‌هاي مورد علا‌قه‌ام شب مردگان زنده و ايچي قاتل هستند.

دوست داريد متل ايكس به چه جايگاهي در پرتغال و سينماي جهان دست يابد؟

آرزو مي‌كنم در كشورم مردم به شكل غيرارادي بدانند سپتامبر ماه فيلم‌هاي ترسناك خوب در ليسبون است و با ذهن باز و روحيه خوب براي جشن گرفتن سينماي وحشت به جشنواره بيايند. ‌

درباره جهان، اميدوارم از طريق گفت‌وگوهايي مانند اين، صداي ما بيشتر به گوش جهان برسد و در آينده فيلم‌هاي بيشتري از همه جاي جهان دريافت كنيم. همان‌طور كه امسال فيلم‌هاي كوتاهي از ايران و نخستين فيلم ترسناك تاريخ افغانستان را ديدم. ‌

و عاشقان سينما بدانند جشنواره‌اي در پرتغال آفتابي هست كه مي‌كوشد از رويدادهاي مشابه در اروپا متفاوت باشد.

انتهاي خبر // روزنا - وب سايت اطلاع رساني اعتماد ملي//www.roozna.com
------------

------------
سه شنبه 12 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]

[مشاهده در: www.yjc.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 230]