«شتر» شناسي

واضح آرشیو وب فارسی:ابتکار: «شتر» شناسي
بطور كلي تا زمان هاي نه چندان دور، «شتر» نقش عمده اي در بازرگاني و حمل كالاهايي گرانبها» در راه هاي خشك و بياباني داشته و با گذشت زمان در همان مسير ها شهرهاي فراواني ساخته شده است. «شتر» در مقايسه با ديگر حيواناتي كه براي حمل و نقل و باربري از آنها استفاده مي شده، مانند «اسب» با «الاغ» و... كاملا استثنايي است. چراكه نياز بسيار كمي به آب در مسافت هاي طولاني و شرايط سخت بيابان دارد و در ضمن شكل بدن اين جانور، بسيار مناسب براي آب و هواي گرمسيري است. بدن جانور در قسمت بالاي كمر باريك است و بنابراين در گرم ترين ساعات روز كه آفتاب كاملا عمودي مي تابد سطح كمي از بدن آن در تماس با پرتو مستقيم خورشيد قرار مي گيرد.
-اهميت شتر: سازگاري جانور با محيط زيست خود به نحوي است كه حفظ تعادل مايع در بدنش در هماهنگي كامل با عمل ديگر ياخته ها در شرايط سخت خشكي مي باشد، آنچه نبود آن در ديگر جانوران باعث مرگشان در همان شرايط مي گردد. «كوهان» برجسته شتر نيز يكي ديگر از بخش هاي مهم بدن اوست كه در شرايط محيطي هماهنگي كامل دارد. قبلا تصور مي شد كه «كوهان» محل اندوختن آب است، در حاليكه مي دانيم اينجا محلي براي اندوختن حدود 50 كيلوگرم چربي با دو عملكرد متفاوت مي باشد. يكي بعنوان عايق گرما در پرتو سوزان خورشيد و ديگري اندوخته اي از انرژي و آب است. زمانيكه چربي مي سوزد، هيدروژن آزاد مي گردد كه با اكسيژن موجود در هوا تركيب شده و توليد آب مي نمايد، چيزي حدود 21ليتر آب از 20كيلوگرم چربي. اين فرآيند باعث ايجاد گرماي فراواني مي گردد، كه واكنش طبيعي آن تعريف مي باشد، ولي نتيجه نهايي آن در بدن «شتر» ايجاد آب براي رفع تشنگي، مخصوصا در سفر مي باشد كه اين امر بخصوص در «شتر» بعنوان حيواني باربر بسيار حائز اهميت است.
-قدرت شتر: «شتر» در كاروان بين 170تا270 كيلوگرم بار را با سرعتي معادل 4تا5 كيلومتر در ساعت حمل مي كند. در كاروان معمولي شتر، پنج روز حركت مي كند و پس از آن آب و غذا دريافت مي كند. هر «شتر» مي تواند هفت روز بدون آب و غذا كار كند، در حاليكه اگر كار نكند نصف اين مدت را مي تواند تحمل كند.
-ديگر فوايد شتر: «شتر» به غير از خاصيت باربري عرضه كننده يك رشته توليدات مهم نيز مي باشد. شير آن بسيار چرب و پر از مواد غذايي است. گوشت آن خوراكي و از پوست آن كمربند، صندلي و لباس تهيه مي كنند. پشم آن براي توليد فرش، چادر و از مدفوع كاملا خشك آن بعنوان سوخت استفاده مي گردد. بعبارت ديگر مي توان گقت كمتر قسمتي از «شتر» وجود دارد كه بي مصرف و دور انداختني باشد و به همين جهت چندان شگفت انگيز نيست كه قبايل باديه نشين تصور مي كنند كه «شتر»، گرانبها ترين دارايي آنهاست.
سه شنبه 12 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابتکار]

[مشاهده در: www.ebtekarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 177]