حديث دشت عشق

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: حديث دشت عشق
به ياد شهيد عليرضا اخگري
امانتي بودم از جانب خدا
ما در پياله عكس رخ يار ديده ايم
اي بي خبر زلذت شرب مدام ما
ماجرا از آنجا آغاز شد كه آن نغمه خدايي، عليرضا، وارد عرصه گاه امتحان و بلاي الهي گشت و دغدغه گريز از بودن و ماندن و گنديدن سرتاسر وجودش را فراگرفت كه در دنيا زمينه پرواز براي روح نيست.
چنين قفس نه سزاي چو من خوش الحاني است
روم به روضه رضوان كه مرغ آن چمنم
باري براي فرزند دلبند ما پيروزي انقلاب به سان نقطه عطفي در زندگي اش شد و بعد از پيروزي اسلام مثل مادري كه تازه فرزندي به دنيا آورده و با تمام وجود دلش براي او مي سوزد، به انقلاب عشق مي ورزيد و در قبال آن احساس تكليف مي كرد كه بايستي مدافع اسلام باشد. محبتش به امام خميني به قدري هويدا بود كه همه از او به نام «عاشق امام» ياد مي كردند. عشقي كه از شناخت و معرفت الهي در قلبش شعله مي كشيد و سراسر وجودش را به يكباره مي سوزاند. ولايتمداري او را به مقامي رساند كه از بلنداي عرفان سر برآورد و به اوج قله معامله گري با خدا رسيد و جانش را با خدا معامله كرد. «اتكال به خداوند» و «خلوص نيت» از جمله صفاتي بود كه او را لايق چنان مقام عظيمي كرد و او خود هميشه ديگران را توصيه به اين دو صفت مي كرد.
او در جبهه با عوالمي آشنا شده بود كه ديگران يا از شناخت آن عاجزند و يا سال ها بايد در پيچ و خم كوچه هاي آن عمر بگذرانند و او به زيبايي اين ره صد ساله را يك شبه پيمود و سرانجام در تاريخ 11 اسفند 1362 در عمليات خيبر جزيره مجنون شاهد شهادت را در آغوش گرفت. شهيد «عليرضا اخگري» در بخشي از وصيت نامه اش مي نويسد: «من امانتي بودم از جانب خدا كه مسئوليت اداره ام را خداوند بر پدر و مادرم محول نموده بود، حال صاحب من مرا طلبيده و از آن ها گرفته. نكند خداي ناكرده به خاطر تأثر از اين فقدان موج تهمت را به دولت و امام روانه كنيد. من شهادت را كه آرزوي هر فرد مسلمان است، با آغوش باز مي پذيرم و كسي جز امام زمان(عج) محرك اصلي من بر اين پذيرش نبوده است.»
بنياد شهيد و امور ايثارگران منطقه 6 تهران
شنبه 9 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 96]