مظهر زيبايى ها

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان:
زيباترين ولادت

ولادت حضرت على(ع) يکى از زيباترين فصل‏هاى کتاب آفرينش است که نشان دهنده مقام والا و پرتوى از عظمت آن امام هُمام مى باشد. در شب ولادت ايشان، زمين غرق نور و معنويت بود و از آسمان نيز باران فضل و رحمت مى باريد. ابوطالب که از شادى در پوست خود نمى گنجيد، فرياد مى زد: «اى مردم! دوست خدا در خانه خدا متولد شد.» رسول اکرم(ص) نيز در اين رابطه فرمودند:

به دنيا آمدن حضرت على(ع) همانند تولد حضرت مسيح(ع)، مهم و معجزه آساست و خداوند على(ع) را از نور من آفريد و ما هر دو از يک نور هستيم.» آرى تولد حضرت مسيح(ع) معجزه‏اى بزرگ بود و حضرت مريم در آن هنگام از خانه خدا (بيت المقدس) خارج شد ولى فاطمه بنت اسد(س) به درون خانه خدا فرا خوانده شد و مهمان مائده‏هاى آسمانى گشت تا زيباترين تولد تاريخ بشريت، به نام مبارک حضرت على(ع) ثبت شود.
زيباترين نام

نام حضرت على(ع) نيز از زيباترين نام‏ها است. زيرا که از سوى خداوند متعال انتخاب شده است. هنگامى که ابوطالب براى ديدن فرزند تازه به دنيا آمده، وارد خانه کعبه شدند، اين چنين فرمودند: «اى پروردگار! از اسرار غيبى خود ما را آگاه کن و نامى براى اين کودک انتخاب فرما» در اين هنگام آواز سروشى را شنيد که مى گويد: «به راستى که نامش از والايى، على نهاديم و اين على از نام خداوند اعلى گرفته شده است.»
زيباترين مژده

روزى حضرت رسول(ص) با لب‏هاى خندان، وارد خانه حضرت على(ع) شدند و خطاب به ايشان فرمودند: «يا على(ع) آمده‏ام تا به تو مژده‏اى بدهم، آن مژده اين است که همين ساعت، جبرئيل امين، پيامى از سوى خداوند متعال آورد که خداوند مى فرمايد: اى احمد! به على(ع) مژده بده که دوستان و پيروان تو اهل بهشت هستند و رستگار مى شوند.» در اين هنگام حضرت على(ع) سجده شکر به جا آوردند.
زيباترين زيور اخلاقى

رسول اکرم(ص) در منقبت حضرت على(ع) مى فرمايند: «اى على! خداوند تو را به زيورى آراسته که هيچ بنده ديگرى را به آن زيور نياراسته است و آن زيور در نزد خداوند متعال بسيار ارزشمند است و آن زُهد است. يا على! خداوند تو را به گونه‏اى خلق کرده که نه تو چيزى از دنيا مى اندوزى و نه دنيا از تو بهره‏اى مى برد، دوستى بينوايان را بر تو بخشيد، آن گونه که تو به پيروى آنان و آنان به امامت تو دلخوش هستند.
زيباترين تربيت

هنگامى که حضرت على(ع) متولد شدند، رسول خدا(ص) سى ساله بودند. ايشان از تولد حضرت على(ع) بسيار شادمان شدند و با آغوش باز تربيت ايشان را برعهده گرفتند.

حضرت على(ع) در دامان پر مهر رسول خدا(ص) پرورش يافتند و معارف الهى را جرعه جرعه از سرچشمه وحى نوشيدند. ايشان در عالى ترين مکتب تربيتى رشد کرده، به درجات بالاى اخلاقى و معنوى رسيدند و خود به زيباترين الگوى تربيت و اخلاق تبديل شدند. زيبايى تربيت رسول اللّه، بعدها در رفتار، کردار و گفتار حضرت على(ع) متجلى شد و اين زيبايى با تربيت فرزندانى چون امام حسن(ع) و امام حسين(ع) نمود بيشترى پيدا کرد.
زيباترين تربيت دوستان

سيره عملى آن امام هُمام، به گونه‏اى بود که دل‏ها را به سوى خود جذب مى کرد و عقل‏ها را شيفته و واله خود مى نمود. صدها نفر در مکتب تربيتى ايشان پرورش يافتند که هر يک الگويى براى مردم بودند. امام على(ع) يارانى را تربيت کردند که چون پروانه‏اى گرد وجود مقدس آن حضرت مى گشتند و از محضر آن جناب فيض مى بردند. آنان حاضر بودند در راه دفاع از حريم ولايت جان خود را فدا کنند و در راه گسترش اسلام ناب محمدى به مبارزه با طاغوت‏ها بپردازند. کميل، مقداد، ابوذر و سلمان از جمله اين يا ران هستند.
زيباترين قوانين کشوردارى

نامه حضرت على(ع) به مالک اشتر يکى از زيباترين متونى است که در رابطه با آئين و احکام کشوردارى در طول تاريخ بشريت نگاشته شده است. اين فرمان از چهارده قرن پيش تا کنون، به صورت يک منشور جاودانه و انسانى در تاريخ و فرهنگ اسلامى باقى مانده است. مخاطب نامه حضرت، تنها مالک اشتر نيست بلکه تمام انسان‏ها، در تمام مکان‏ها و زمان‏ها مخاطب آن هستند. احکام و قوانين اين نامه همچون آفتابى عالمتاب بر تمام آفاق شرق تا غرب، نور و گرما بخشيده است
زيباترين مشاهدات قلبى و غيبى

حضرت على(ع) مانند رسول اکرم(ص) داراى مشاهدات قلبى و غيبى فراوانى هستند. رسول اللّه(ص) در اين مورد فرمودند: يا على(ع) آنچه که من مى شنوم، تو نيز مى شنوى آنچه را که من مى بينم، تو نيز مى بينى و تنها تفاوت من با تو اين است که تو پيامبر نيستى ولى وزير هستى».

حضرت على(ع) در مورد مشاهدات خودمى فرمايند: «هنگامى که وحى بر پيامبر خدا(ص) نازل شد، در آن هنگام من نور وحى و رسالت را مى ديدم و بوى نبوت را (از رسول خدا(ص)) استشمام مى کردم. در آن هنگام صداى ناله شيطان را شنيدم که از پرستش خود نااميد شده بود.»

زيباترين پيشنهاد در مورد تعيين مبدأ تاريخ اسلام

خليفه دوم پس از فتح مداين، تصميم به ثبت تاريخ گرفت. نظر خودش اين بود که مبعث پيامبر، به عنوان آغاز تاريخ اسلام باشد. بعضى نيز زمان فوت رسول خدا(ص) را پيشنهاد مى کردند. ليکن حضرت على(ع) اظهار داشتند که تاريخ اسلام را از زمانى که رسول خدا(ص) از سرزمين شرک خارج شد يعنى از زمان هجرت ـ آغاز و ثبت کنند اين پيشنهاد زيبا، مورد استقبال تمام مسلمانان قرار گرفت و مبدأ تاريخ اسلام شد.
زيباترين زندگى

حضرت على(ع) زندگى بسيار ساده و بدون تجملى داشتند و تمام امکانات مادى و معنوى خود را در راه گسترش اسلام خرج مى کر دند. زندگى على(ع) الگويى براى تمام اقشار جامعه است. اين زندگى ساده و معنوى به ثروتمندان نشان مى دهد که چگونه مى توانند يتيم‏نوازى کنند و به داد محرومين و مستمندان برسند و چگونه مى توان در پرتو صدقه و انفاق، به ثروت خود رنگ خدايى زده و آنرا در راه دين خرج کرد.

زيباترين جملات در رابطه با يک زندگى ساده

«اگر بخواهيم غذاى خويش را از عسل مصفا و مغز گندم و لباسم را از ابريشم و حرير قرار دهم، قدرت مالى دارم ولى هيهات که نفس بر من پيروز شود.»

«خداوند بر پيشوايان حق واجب نموده است که زندگى خويش را مطابق با زندگى ضعيف‏ترين افراد زير پرچم خود قرار دهند، تا فقر و پريشانى بر آنان فشار نياورده و نگران نسازد...»

«چگونه من از امکانات خويش، رفاه زندگى فراهم سازم، در حالى که شايد در حجاز و يمامه، کسى باشد که با شکم گرسنه و جگر داغ و تشنه بخوابد و آرزوى سير شدن را در سر مى پروراند؟ آيا سزاوار است که به من «امير المؤمنين» بگويند ولى شريک غم‏ها و غصه‏هاى مردم نگردم؟

«خداوند مرا امام و پيشواى خلقش قرار داده و بر من واجب ساخته که در طعام و نوشيدنى و لباسم مثل ضعفاى مردم باشم تا فقرا در زندگى فقيرانه خود به من تبعيت نمايند.»
زيباترين درس امانتدارى

شبى حضرت على(ع) براى حسابرسى بيت المال، مشغول محاسبه بودند و چراغى نيز روشن بود و حضرت در پرتو نور آن کار مى کردند. در اين هنگام «عمرو بن عاص» وارد شد و در کنار ايشان نشست. هنگامى که محاسبه تمام شده حضرت چراغ را خاموش کردند و از «عمرو» خواستند که در بيرون در زير نور مهتاب با هم گفتگو نمايند. اين کار ايشان زيباترين درسى است که مى توان در زمينه امانتدارى و توجه به اموال عمومى به آن استناد کرد. به راستى که از زندگى حضرت على(ع) زيباترين درسها را مى توان فرا گرفت.

زيباترين منزلت در پيشگاه خداوند

حضرت على(ع) در نزد خداوند متعال از منزلت و قرب ويژه‏اى برخوردار بودند. ابن ابى الحديد مى گويد: روزى حضرت على(ع) از رسول گرامى اسلام(ص) خواستند که در حق ايشان دعايى بنماييد. رسول خدا(ص) فرمودند: خداوندا! به حق على در نزد خودت، على را بيامرز. على(ع) که از اين دعا تعجب کرده بودند، فرمودند: اى رسول خدا(ص) اين چه دعايى است؟ و ايشان فرمودند: مگر نزد خداوند، کسى گرامى تر از تو هست که او را شفيع درگاه خدا سازم؟
زيباترين سخن و نفوذ آن

سخنان حضرت على(ع) داراى تأثير و نفوذ بسيار فراوانى بود. دوست و دشمن به اين تأثيرات عجيب اعتراف مى کنند. ابن عباس که خود خطيبى زبردست بود، اشتياق خود را به شنيدن سخنان آن حضرت و لذت بردن خويش را از کلام نغز ايشان کتمان نمى کرد و مى گفت: بعد از سخن پيامبر اکرم(ص) از هيچ سخنى به اندازه اين سخن سود نبردم. تأثير کلام حضرت در همام به شريح نيز به قدرى بود که او ديگر طاقت نياورد و مانند مرغ محبوس که از زندان تن به تنگ آمده است و آرزوى پرواز دارد، به سوى آسمان‏ها پرواز کرد. آرى هر کس که پاى منبر ايشان مى نشست، سخت تحت تأثير قرار مى گرفت مواعظ وى دل‏ها را مى لرزاند و اشک‏ها را جارى مى ساخت.
زيباترين اعتکاف

روزى در ايام اعتکاف، حضرت على(ع) در مسجد کوفه معتکف شده بودند. هنگام افطار عربى نزد ايشان آمد و حضرت مقدارى از افطار خود را که از نان جو بود، به ايشان دادند. آن مرد آنرا نخورده و به طرف منزل امام حسن(ع) و امام حسين(ع) حرکت کرد و بعد از آن که با آنها هم غذا شد، عرض کرد: مردى غريبى را در مسجد کوفه ديدم که جز نان جو چيزى براى خوردن نداشت، خيلى دلم برايش سوخت. اگر اجازه بدهيد کمى از اين غذا را براى او ببرم. حسنين(ع) با شنيدن اين جملات به گريه افتادند.
منبع: مجله گلبرگ ، مهر 1379، شماره 7

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 164]