صلابت و مدارا در سيره امام كاظم عليه السلام

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: امام کاظم عليه السلام مى فرمايد:
" به راستى که با ارزش ترين مردم کسى است که دنيا را براى خود مقامى نداند، بدانيد بهاى تن شما مردم ، جز بهشت نيست ، آن را جز بدان نفروشيد."
صلابت در سيره امام كاظم (ع)
هفتم صفر سال 128ه.ق روز ولادت هفتمين ستاره آسمان امامت ، حضرت موسى بن جعفرعليهما السلام است . براى شناخت بيشتراين امام همام ، به بيان بخشهايى از زندگى ايشان مي پردازيم.
1- امام كاظم(ع)
و قيام فخ قيام و نهضت"فخ"كه در نتيجه ى ستمِبسيار دستگاه خلافت ‏به‏علويان و شيعيان رخ داد. با پيشواى هفتم بى‏ارتباط نبود ؛ زيرا آن حضرت نه تنها از آغاز تا تشكيل نهضت از آن اطلاع داشت ‏بلكه با رهبر آن(حسين ، شهيدِ فخ) نيز در تماس و ارتباط بود. امام ‏هنگامى كه احساس كرد حسين در تصميم خود براى مبارزه با دستگاه ‏ستم پيشه استوار است، به او فرمود: «گرچه شهيد خواهى شداما‏همچنان درجهاد و پيكار كوشا باش. اين گروه(عباسيان) مردمى پليد وبدكارند كه اظهار ايمان مى‏كنند ولى در باطن ايمان و اعتقادى‏ ندارند. من دراين راه پاداش شما را از خداى بزرگ مى‏خواهم . » (1)
هادى عباسى كه مى‏دانست قيام فخبا صلاحديدامام‏ كاظم(ع) صورت گرفته است، امام را به قتل تهديد كرد و گفت: به‏خدا سوگند، حسين به دستور موسى بن جعفر بر ضد من قيام و از او پيروى كرده ؛ زيرا پيشواى اين خاندان، كسى جز موسى بن جعفرنيست. خدا مرا بكشد، اگر او را زنده بگذارم. (2)
2- صلابت در اجراى حدود
يكى از ويژگيهاى مهم حكومت اسلامى، اجراى حدود،بدون هيچ ملاحظه ‏و مسامحه است. امام كاظم(ع)در مورد اجراى حدود مى‏فرمايد:
منفعت ‏اقامه حد براى خداوند در روى زمين از بارش چهل روز باران بيشتراست. و اين كه در قرآن آمده است: "يحيى الارض بعد موتها " (خداوند زمين مرده را زنده مى‏كند). منظور زنده كردن به وسيله قطرات‏ باران نيست، بلكه منظور اين است كه خداوند مردانى را در روى ‏زمين بر مى‏گزيند تا عدالت را بر پا دارند و با اقامه عدل،زمين‏ را زنده كنند. (3)
3- ممنوعيت ‏بازى با مقدسات
امام موسى کاظم(ع) مى‏فرمايد:
اگر كسى نزد حاكم فاسقى برود و براى اين كه دنيايش آباد شود ، آياتى از قرآن را برايش‏ بخواند، به خاطر هر حرفى كه از دهانش خارج مى‏شود، ده ‏بار لعنت ‏مى‏گردد. (4)
4- عدم سازش بر سر اصول
روزى هارون الرشيد به امام موسى بن جعفر عليهما السلام عرض كرد: مى‏خواهم ‏فدك را به تو برگردانم. امام فرمود: من فدك را نمى‏خواهم مگر باحدود آن. هارون گفت: حدود آن رامشخص كن. امام فرمود: اگر حدودش‏را بگويم آن را به من نخواهى داد. هارون اصرار كرد و گفت: فدك‏ را با حدودش به امام خواهد بخشيد. امام فرمود: حد اول فدك، عدن ‏است. هارون باشنيدن اين جمله درهم كشيده شد. امام فرمود: حد دوم آن سمرقند، حد سوم آن آفريقا و حد چهارم آن نواحى درياى ‏خزر و ارمنستان است. هارون الرشيد در حالى كه به شدت عصبانى‏شده بود، گفت: با اين حال چيزى براى ما باقى نمى‏ماند. امام‏فرمود: من از اول گفتم که: اگر فدك را بخواهم با حدود آن است و تو آن را به ما نخواهى داد. (5)
اين حديث نشان مى‏دهد كه بيان فدك،رمز حكومت،عدل است و امام ‏با بيان اين مطلب بر مشروعيت حكومت‏ بنى‏عباس خط بطلان كشيد.
5- مبارزه با كاخ نشينى
روزى امام كاظم(ع)وارد يكى از كاخهاى هارون در بغداد شد. هارون به قصر خود اشاره كرده و با نخوت وتكبر پرسيد: اين قصراز آن كيست؟(هدف او از اين كار، آن بود كه شكوه و قدرت خود رابه رخ امام بكشد.) حضرت بدون آن كه كوچكترين اهميتى به كاخ پرزرق و برق او دهد، با كمال صراحت فرمود: اين خانه، خانه فاسقان ‏است ؛همان كسانى كه خداوند درباره آنان مى‏فرمايد:
« به زودى‏ كسانى را كه در زمين به ناحق كبر مى‏ورزند و هرگاه آيات الهى راببينند، ايمان نمى‏آورند از آيات دور خواهم ساخت ، چراکه اينان اگر راه رشد و كمال را ببينند، آن رادر پيش نمى‏گيرند ؛ ولى هرگاه راه گمراهى را ببينند ، آن را طى ‏مى‏كنند ؛ زيرا آنان آيات ما را تكذيب ‏كرده، از آن غفلت ورزيده‏اند.» هارون الرشيد از اين پاسخ سخت‏ ناراحت ‏شد و در حالى كه خشم خود را به سختى پنهان مى‏كرد باالتهاب پرسيد: پس اين خانه از آن كيست؟ امام بى‏درنگ فرمود: اين‏خانه مِـلك شيعيان و پيروان ما است، ولى ديگران آن را با زور تصاحب ‏كرده‏اند. اين خانه در حال عمران و آبادى از صاحب اصلى‏اش گرفته ‏شده است و هروقت ‏بتواند آن را آباد سازد ، پس خواهد گرفت. (7)
6- مبارزه با عوام فريبى هارون
يكى از شگردهاى تبليغاتى ِ دستگاه خلافت، مسأله انتساب هارون ‏به خاندان رسالت‏ بودکه شخص هارون بر آن بسيار تكيه ‏داشت. او روزى وارد مدينه شد و به سمت قبر پيامبر اكرم(ص) رفت. هنگامى كه به حرم رسيد و انبوه جمعيت را ديد ، رو به قبرپيامبر كرد و گفت: درود بر تو اى پيامبر خدا، درود برتو اى ‏پسرعمو. او اين كلمات را با صداى بلند گفت تا مردم بدانند خليفه پسرعموى پيامبر است. در اين هنگام امام هفتم(ع) كه در آن ‏جمع حاضر و از هدف هارون آگاه شده بود. نزديك قبر پيامبر رفت ‏و باصداى بلند فرمود: درود بر تو اى پيامبر خدا(ص)، درود برتو اى پدر. هارون از اين سخن سخت ناراحت ‏شد ورنگ صورتش تغيير يافت ‏. (8)
هارون نه تنها كوشش مى‏كرد انتساب خويش رابه مقام رسالت به‏ رخ مردم بكشد، بلكه به وسايلى مى‏خواست پيامبرزادگى اين‏پيشوايان بزرگ را نيز انكار كند. او روزى به امام كاظم(ع) گفت: شما چگونه ادعا مى‏كنيد فرزند پيامبريد در حالى كه فرزندان‏على (ع)هستيد ؛ زيرا هركس به جد پدرى خود منسوب مى‏شود ، نه جد مادرى!؟ امام كاظم(ع) در پاسخ آيه‏اى را تلاوت فرمود كه خداوندضمن آن مى‏فرمايد: «... و از نژاد ابراهيم، داوود، سليمان،ايوب، زكريا، يحيى، عيسى و الياس را كه همگى از نيكان وشايستگانند. هدايت كرديم.» آنگاه فرمود: در اين آيه، عيسى ازفرزندان ِ پيامبران پيشين شمرده شده است در صورتى كه او پدرنداشت و نسبتش تنها از طريق مادرش مريم به پيامبران مى‏رسيد. پس‏ به حكم اين آيه، فرزندان دخترى نيز فرزند شمرده مى‏شوند. ما نيزبه واسطه مادرمان حضرت زهرا(س) فرزند پيامبريم. (9)
7- امام و مبارزه با ترويج افكار باطل
هشام بن سالم مى‏گويد: من و ابوجعفر(مؤمن طاق) بعد از وفات‏امام صادق(ع) در مدينه بوديم ؛ مردم مى‏گفتند: بعد از امام‏صادق(ع)، عبدالله امام است، زيرا او پسر بزرگ است. ما برعبدالله وارد شديم، ديديم مردم گرد او جمع شده‏اند. ما چنان كه ‏قبلا از پدرش مى‏پرسيديم، در مورد زكات و مقدار آن از اوپرسيديم، گفت: در دويست درهم، پنج درهم و در صد درهم، دو و نيم‏ درهم. گفتيم: حتى مُرجئه هم چنين حرفى نزده است . و در حالى كه‏حيران بوديم از نزد او بيرون آمديم. من و ابوجعفر در كوچه‏هاى‏ مدينه سرگردان بوديم و نمى‏دانستيم كجا برويم و از چه كسى ‏بپرسيم. با خود گفتيم: آيا به سوى مُرجئه رويم يا به سوى قدريه‏ يا زيديه يامعتزله و يا خوارج؟ در درياى اين افكار غوطه ‏وربوديم كه پيرمردى به من اشاره كرد تا همراهش بروم. با نگرانى‏از اين كه مبادا اين پيرمرد از اعوان و انصار دستگاه خلافت‏باشد، به دنبالش راه افتادم. پيرمرد مرا به خانه امام موسى کاظم عليه السلامهدايت كرد. حضرت خطاب به من فرمود: به سوى من بيا نه به‏ سوى مرجئه و نه قدريه و نه زيديه و نه معتزله و نه خوارج، به‏سوى من. (10)
8- امام كاظم و مبارزه با لهو ولعب
علامه حلى در كتاب «منهاج الكرامه‏» آورده است كه روزى امام‏موسىکاظم عليه السلام از درِخانه"بـُشرحافى " در بغداد مى‏گذشت، صداى ساز و آواز و غنا و نى و رقص از خانه بشر بلند بود. در اين هنگام ‏كنيزكى از خانه بيرون آمد تا خاكروبه بيرون بريزد. حضرت به اوفرمود: آيا صاحب اين خانه آزاد است ‏يا بنده؟ كنيزك گفت: آزاداست. امام فرمود: راست گفتى، اگر بنده بود از مولايش مى‏ترسيد.
كنيزك چون برگشت، بشر علت دير آمدنش را پرسيد. كنيز حكايت را بازگفت. بشر با پاى برهنه بيرون دويد، خود را به حضرت رسانده ،عذر خواست و توبه كرد. بعد از آن هرگز كفش‏ نپوشيد و هميشه پا برهنه راه مى‏رفت. (11)
ضمنا مي توانيد جهت کسب اطلاعات بيشتر به مطلب شهادت اختر تابناک آسمان امامت" (درباره زندگى امام کاظم عليه السلام ) رجوع نمائيد.
[B]پى‏نوشت ها: 1- بحار الانوار، ج 48، ص 169.
2- همان، ص 151.
3- كافى، ج 7، ص 174.
4- الاختصاص، ص 262.
5- بحار، ج 48، ص 144.
6- مناقب ابن شهر آشوب، ج 2، ص ؟
7- بحار، ج 48، ص 138.
8- سيره پيشوايان، ص 431.
9- همان، ص 433.
10-منتهي الامال،ج2، ص221.
11- همان، ص 214.
[/B]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 277]