سينما - جايي براي نگراني نيست

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: سينما - جايي براي نگراني نيست
سينما - جايي براي نگراني نيست

تاد مك كارتي :

نابودي كليشه‌ها
خاوير باردم: وقتي فيلمنامه «ويكي كريستينا بارسلونا» را خواندم و با آن صحنه‌اي مواجه شدم كه شخصيت من با دو دختر فيلم ديدار مي‌كند با خودم گفتم ايده‌اي بامزه‌ اما به شدت كليشه‌اي است. در واقع تمام كليشه‌ها در آن صحنه وجود داشتند: توريست‌هاي آمريكايي به مكاني رمانتيك در اسپانيا مي‌آيند و دن ژوان خود را پيدا مي‌كنند. اما وقتي ادامه فيلمنامه را خواندم متوجه شدم با چه اثر درخشاني مواجه هستم چون فيلمنامه در عين اينكه كليشه‌هاي مختلف را يكي پس از ديگري به كار گرفته بود اولا آنها را به بازي مي‌گرفت، ثانيا در نهايت آنها را نابود مي‌كرد و ثالثا به ما نشان مي‌داد وراي آن كهن الگو‌ها و كليشه‌ها چه چيزي نهفته است؛ كهن الگوهايي كه به اشتراكات انسان‌ها در نيازها، وابستگي‌ها و ترس‌ها اشاره دارند و بر جست‌وجوي دائمي افراد براي رسيدن به عشق تاكيد مي‌كنند. جالب است كه اين فيلم گرچه در ابتدا ظاهري شبيه كمدي‌ رمانتيك‌ها‌ دارد اما در نهايت به يك درام غم‌انگيز تبديل مي‌شود و شخصيت من سرنوشت تلخي پيدا مي‌كند. البته شخصا وقتي قرار است در فيلمي بازي كنم كه كارگردانش استاد ديالوگ‌‌نويسي است هيچ ترسي به دل راه نمي‌دهم و با تمام وجود خود را در اختيار فيلم قرار مي‌دهم. اصولا وقتي با كارگردان‌هاي كلاسيك كار مي‌كنيد لازم نيست زياد به خودتان فشار بياوريد چون آدم بزرگي پشت صحنه نشسته است كه علاوه بر اينكه هواي همه چيز را دارد با راهنمايي‌هاي كوتاه و كوچك خود اشتباهات‌تان را تصحيح مي‌كند.
دم را درياب
اسكارلت جوهانسون: وودي استاد طراحي شخصيت‌هاي زن بي‌نظير است، ريزه‌كاري ذهن زنان را كاملا مي‌شناسد و به دليل علاقه‌اي كه به زنان دارد در خلق شخصيت‌هاي آنها موفق مي‌شود مي‌تواند نمونه‌هاي ماندگاري خلق كند. با اين حال وقتي با وودي آلن كار مي‌كنم اين چيزها برايم اهميتي ندارند و بيشتر از اين خوشحالم كه مي‌توانم يكبار ديگر برايش بازي كنم، سر به سرش بگذارم و با او هم صحبت شوم. زن‌هاي وودي آلن كمتر شبيه هم هستند و مثلا شخصيتي كه من در اين بازي مي‌كنم اصلا با شخصيت مضحك «خبر داغ» شباهت ندارد. كريستينا در اين فيلم از آن آدم‌هايي كه به ايده فلسفي «دم را درياب» معتقد است و دوست دارد در عين اينكه شاهد اتفاقات روزمره است بخت خود را براي «زندگي كردن» بيازمايد. وودي با اينكه ديالوگ‌نويس خوبي است اما در اين فيلم گاهي اوقات دست ما را باز مي‌گذاشت تا به سمت بداهه‌پردازي برويم. خصوصا براي نقش‌هاي خاوير و پنه لوپه كه قرار بود به زبان اسپانيايي با هم بحث و جدل كنند. در آن صحنه‌ها نه من مي‌فهميدم آنها چه مي‌گويند و نه وودي!‌ اتفاقا فكر مي‌كنم وودي با اين كار باعث شد بعضي صحنه‌ها خيلي طبيعي از كار دربيايند.
تفاوت زندگي با فانتزي
ربكا هال: فكر مي‌كنم هر بازيگر زني دوست دارد روزي نقش يكي از قهرمان‌هاي زن فيلم‌هاي وودي آلن را بازي كند و من هم از اين قاعده مستثني نيستم. خصوصا اگر آن فيلم مانند «ويكي كريستينا بارسلونا» يك فيلم كاملا وودي آلني باشد و علاوه بر عناصر هميشگي فيلم‌هاي وي عناصر ديگري مانند لوكيشن اسپانيا، شخصيت مردي مانند باردم و چيزهايي از اين دست به آن اضافه شده باشد. رابطه پوياي ميان ويكي و كريستينا يكي از نكات كليدي فيلم است كه فكر مي‌كنم نبايد به سادگي از كنارش گذشت. ويكي و كريستينا در اين فيلم به نوعي همديگر را تكميل مي‌كنند و در كنار هم شخصيت‌ واحدي را مي‌سازند كه مي‌تواند رفتارهاي مختلفي از خود بروز دهد. به علاوه ويكي درگير رابطه‌اي با نامزدش است و فكر مي‌كنم اين نكته هم يكي ديگر از نكات كليدي درباره شناخت شخصيت‌هاي اين فيلم است. اگر به اين نكات توجه كنيد آن‌وقت متوجه مي‌شويد كه اين فيلم حرفي ندارد جز به تصوير كشيدن تفاوت‌هاي موجود ميان زندگي خيالي و فانتزي انسان‌ها و واقعيت‌هايي كه در زندگي روزمره بايد با آنها كنار بيايند. جذابيت اصلي فيلم به همين ايده برمي‌گردد و چون همه عوامل فيلم به شگفت‌انگيز بودن آن اعتقاد داشته‌اند نتيجه اثر واقعا درخشاني از كار درآمده است.
حاشيه امن براي بازيگر
پنه لوپه كروس: در كمدي‌هاي وودي آلن شخصيت‌هاي گرفتار مصائب و مشكلاتي مي‌شوند و در مواجهه با اين مشكلات وضعيت خنده‌‌داري ايجاد مي‌كنند. «ويكي كريستينا بارسلونا» يكي از همين فيلم‌هاست كه البته با مصائب و مشكلات بيشتري همراه شده است و به زندگي مردم عادي شباهت زيادي دارد و به همين دليل رفته رفته از كمدي به درام متمايل مي‌شود و لحن جديدي به خود مي‌گيرد. به علاوه اين فيلم همانطور كه خود وودي گفته يك نامه عاشقانه به بارسلونا است و تصويري از بارسلونا كه در اين فيلم نمايش داده مي‌شود مانند واقعيت اين شهر بسيار زيبا و چشم‌نواز است. شيوه كار وودي آلن به صورتي كه دست بازيگران را در اجراي نقش‌ها باز مي‌گذارد و با فراهم كردن يك حاشيه امن براي وي سعي مي‌كند به او نزديك شود و كاري كند كه وي در راحت‌ترين وضعيت ممكن به ايفاي نقش بپردازد. وودي عاشق بازيگران است و هر كسي كه تاكنون در فيلم‌هاي وي بازي كرده است آرزو دارد روزي دوباره شانس در خانه‌اش را بزند و بتواند باز هم وودي را در فيلمي همراهي كند. قبل از اينكه قبول كنم در «ويكي كريستينا بارسلونا» بازي كنم به سراغ چند نفر از بازيگران قبلي فيلم‌هاي وودي رفتم و همگي متفق‌‌القول بودند كه وودي دوستدار بازيگران است و به آنها عشق مي‌ورزد و البته به همين دليل بازيگران هميشه در فيلم‌هاي وي حضور تاثيرگذاري دارند.
شنبه 2 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 241]