واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: گزارش تحليلى جوان از تحولات جديد افغانستان و پاكستان خيز دوباره طالبان در منطقه
گروه هاى سياسى پاكستان سرگرم بحث و جدل بر سر جانشين احتمالى پرويز مشرف و پر كردن خلأ قدرت در اسلام آباد هستند و مقام هاى نظامى ناتو هنوز درباره چشم انداز دستيابى به يك توافق با شبه نظاميان حاضر در ميان مناطق مرزى افغانستان و پاكستان خوشبين هستند، ولى به نظر مى رسد در اين فضاى ملتهب كه استعفاى پرويز مشرف نيز بر پيچيدگى آن افزوده، طالبان خود را براى بازگشت به روزهاى طلايى اش آماده مى كند. روز پنج شنبه دو عامل انتحارى به بزرگ ترين مجتمع كارخانه اى ساخت جنگ افزار در پاكستان حمله كردند كه در اثر آن دست كم ۶۷ نفر كشته و ده ها تن زخمى شدند.اين حمله انتحارى كه گروه طالبان بلافاصله مسووليت آن را به عهده گرفت، بزرگ ترين عمليات عليه اماكن نظامى پاكستان در تاريخ اين كشور و خونبارترين عمليات انتحارى طى ۱۸ ماه گذشته محسوب مى شود. طى يك هفته بعد از استعفاى پرويز مشرف، اين دومين عمليات نسبتا گسترده طالبان در پاكستان است؛ حادثه اى كه بعد از حدود ۱۱ سال، سناريوى احياى دوباره طالبان را در سطح منطقه زنده مى كند. روند حوادث و اتفاقات در مرزهاى شمالى پاكستان، يعنى جايى كه شبه نظاميان طالبان درگير يك جنگ طاقت فرسا با نيروهاى ناتو و دولت حامد كرزاى شده اند، نيز چشم انداز چندان روشنى به نمايش نمى گذارد. حدود ۱۰۰ شبه نظامى طالبان دوشنبه هفته پيش با حمله به نيروهاى فرانسوى در نزديكى كابل ۱۰ نفر از آنها را كشتند و به فاصله يك روز بعد، با حمله ديگرى كه به پايگاه نظامى آمريكا در افغانستان انجام شد نيز چند سرباز آمريكايى هم كشته شدند. عمليات طالبان در افغانستان و پاكستان كه به مدد بركنارى پرويز مشرف از قدرت، روند فزآينده اى به خود گرفته، نشان دهنده سازماندهى جدى اين گروه براى در دست گرفتن دوباره افسار قدرت در اين دو كشور است. ناظران سياسى معتقدند كه كناره گيرى پرويز مشرف از قدرت و ضعف فزآينده توان نظامى ناتو، تهديد ظهور طالبان در منطقه را بيش از هر زمان ديگرى افزايش داده است.روزنامه نيويورك تايمز ديروز در گزارشى نوشت: «آن طور كه تمايل و سياست هاى ناآرامى طلبان نشان مى دهد، امسال يكى از خونبارترين سال هايى خواهد بود كه افغانستان شاهد آن بوده است. به گفته مقام هاى ناتو، طالبان نه تنها در حال به خدمت گرفتن تعداد بيشترى از عاملان انتحارى هستند، بلكه عمليات هاى سازماندهى شده و پيچيده ترى انجام مى دهند كه نشانگر استفاده از جنگجويان چند منظوره و سلاح هاى متفاوت است.»اما نكته مهم تر اين است كه استراتژى ناتو و آمريكا نه تنها تهديد طالبان را افزايش داده، بلكه احتمال قدرت گرفتن آن در فضاى سياسى بعد از مشرف را بيشتر كرده است. ناتو و آمريكا به خاطر آزادى عملى كه در مناطق قبايلى مرزهاى افغانستان و پاكستان براى طالبان به وجود آورده اند، در مظان اتهامات جدى هستند. اين موضوع باعث شده كه نيروهاى طالبان با آسودگى خاطر بيشترى عمليات نظامى خود را عليه دولت مركزى در كابل و اسلام آباد سازماندهى كنند.به علاوه به نظر مى رسد سياستى كه دولت اسلام آباد طى چند ماه گذشته در قبال طالبان در پيش گرفته، برخلاف پيش بينى ها قدرت اين گروه را افزايش داده و طى هفته ها و ماه هاى بعد از كناره گيرى پرويز مشرف اثرات آن به صورت ملموس ترى مشاهده خواهد شد. مقام هاى افغان مى گويند ارتش پاكستان در ماه فوريه (بهمن ۱۳۸۶) به منظور جلوگيرى از گسترش ناآرامى در مناطق قبايلى يكسرى توافقنامه صلح با شبه نظاميان (طالبان) امضا كرد كه در عمل به آنها آزادى داد تا نيروهاى تازه اى به خدمت بگيرند، آنها را آموزش دهند و در افغانستان عمليات نظامى انجام دهند.در واقع توافقنامه هاى صلحى كه دولت پاكستان با شبه نظاميان طالبان امضا كرد و نظاميان ناتو و آمريكا نيز با سكوت خود آن را تاييد كردند، نه تنها باعث نشد طالبان دست از خصومت خود بردارد، بلكه اكنون آن را به پاشنه آشيل دولت اسلام آباد تبديل كرد و باعث شده شبه نظاميان تا پشت ديوارهاى شهر كابل در افغانستان پيشروى كنند.تحليلگران معتقدند كه حوادث اخير به نحو برجسته اى شبيه وقايع و حوادث اوايل دهه ۱۹۹۰ ميلادى است كه طى آن مجاهدين افغان بعد از عقب نشينى شوروى از افغانستان از پايتخت افغانستان اعلام استقلال كردند.براساس گزارش ها شهر ميدان شاه مركز استان وردك در سى كيلومترى كابل اكنون تحت كنترل طالبان قرار دارد و نيروهاى طالبان آهسته آهسته در حال جلب نظر مردم عادى در حمايت از حكومت خود و عليه نظاميان خارجى هستند. احمد رشيد تحليلگر مسائل افغانستان مى گويد: «نيروهاى طالبان به دنبال تصرف شهرها نيستند بلكه آنها در فرصت به وجود آمده تا انتخابات افغانستان و شكاف در داخل هيات حاكمه آمريكا به خاطر انتخابات، به دنبال نوعى تهاجم استراتژيك براى به دست آوردن زمينه هاى لازم (در ميان افغان ها) هستند. طالبان در پى آن است كه دولت افغانستان را تضعيف كند، در داخل ناتو بحران پديد آورده و غرب را مجبور به مذاكره كند.» بعضى ناظران سياسى حوادث جارى افغانستان را خيلى شبيه سال هاى قبل از به قدرت رسيدن طالبان در سال ۱۹۹۶ مى دانند. پيتر جونال روزنامه نگار غربى كه حوادث دهه هاى ۱۹۹۰ و ۱۹۸۰ را خيلى خوب به ياد دارد، مى گويد: «حوادث كنونى افغانستان بيشتر مثل خواندن كتابى است كه گويا شما تمام آن را قبلا هم خوانده ايد.»
جمعه 1 شهريور 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 120]