ناگفته هايي از هنرهاي رزمي در ايران و جهان

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان:
[تصویر: 31151.jpg]

[b]هر چند پرداختن به تاريخ هنرهاي رزمي ابهامات خاصي دارد و نمي توان چندان با دقت مکان و زمان پيدايش آن را ذکر کرد ، اما آثار و شواهدي که از نقاشي هاي دوران قديم و حجاري هاي درون غارها و سنگ نبشته هاي قصه ها به جا مانده ، نشان مي دهد که از ابتدا شکلهاي فراواني از هنرهاي رزمي در اقصي نقاط جهان وجود داشته است که البته بعضي تمدنهاي خاص تاثير فراواني بر شکل گيري و گسترش آن داشته اند . نکته قابل توجه آن که هر چند هنرهاي رزمي معاصر به فرهنگ آسيايي ، آن هم از نوع شرقي آن نسبت داده مي شود ، اما در حقيقت هزاران سال است که در هر سرزمين اشکال مختلفي از هنرهاي رزمي وجود دارد . در يونان و روم باستان شکلي از هنر رزمي به نام پانکراسيون يا همان پانکريشن فعلي وجود داشته است که ترکيبي از شيوه مبارزه مانند کشتي ، پرتاب قلاب و گرز ، تورافکني و حتي ضربات مشت داشت که متعلق به ۷۰۰ سال پيش از ميلاد بوده و شواليه ها از آن بهره مي بردند .
ورزش کشتي سامبو هم به نوعي ريشه در تاريخ مردمان سرزمين روسيه دارد . ورزش چوگان ايران هم در واقع تلفيفي از زدن ضربات شمشير ، گرز و استفاده از تير و کمان بود که چالاکي بسياري را به سواران مي داد . در ژاپن هم ورزش کاراته ( مبارزه با دست خالي و پا ) و جودو ( فنون پرتاب کردن ) در ميان نظام قبيله اي آنجا گسترش بسياري داشت و در واقع آي کيدو را مي توان يکي از قديمي ترين فنون رزمي دانست .
در کشور کره هم هنرهاي رزمي هاپکيدو و « تاي *** دو » که بعدها با اصلاح فنون به تکواندو تغيير نام يافت ، طرفداران خاصي داشت . در چين هم پراکندگي جمعيت و گوناگوني موقعيت هاي جغرافيايي و از طرفي نبود دولتي متمرکز براي دفاع از حقوق مردم در برابر ظلم و جور قدرتمندان و راهزنان باعث شد مردم به فراگيري فنون رزمي ووشو يا کونگ فو با توجه به حرفه و کارشان بپردازند که پس از سالها مهمترين آنها در معبد شائولين گردهم آمدند تا فنون اصلي رزمي را به تقليد از حرکات حيواناتي همچون ببر ، پلنگ ، اژدها ، مار و درنا پرداختند که هر چند فراگيري اين فنون در ابتدا براي دفاع از حقوق مردم عنوان مي شد ، اما رفته رفته امپراتوران وقت از اين معبد احساس خطر کرده و دستور نابودي آن را صادر کردند که پس از کشته شدن بسياري از استادان هنرهاي رزمي ، تنها برخي شانس فرار پيدا کردند تا به نوعي باعث گسترش هنرهاي رزمي در کشور شوند .
همان طور که گفته شد ، تاريخچه بسياري از هنرهاي رزمي به صدها سال پيش و توجه جهاني به اين رشته ها به اوايل قرن بيستم ميلادي بازمي گردد ، جايي که ورزش بوکس يا همان مشتزني توانست طرفداراني براي خود پيدا کند . بعدها کاراته و جودوي ژاپن به جهانيان معرفي شد و کره اي ها هم براي اين که از قافله عقب نمانند ، تکواندو را که با برخي تکنيک هاي کاراته مخلوط شده بود ، پاکسازي و به عنوان ورزش کره اي به دنيا معرفي کردند . با ورود ستاره رزمي جهان يعني بروس لي به عرصه سينما ، نگاه علاقه مندان به ورزش رزمي جديدي به نام کونگ فو يا همان ووشو جلب شد که بعدها چيني ها از اين فرصت استفاده کردند و ضمن تاسيس فدراسيون جهاني آن همچون جودو و تکواندو اصرار بر المپيکي شدن آن دارند .
ورود ورزشهاي مبارزه اي به سبک نوين در ايران هم به سال ۱۲۹۲ شمسي باز مي گردد ؛ زماني که فردي انگليسي به نام باستر گرويل مقداري وسايل بوکس را با خود به اروميه آورد و به تمرين پرداخت که توجه علاقه مندان ايراني را به خود جلب کرد ، به طوري که در سال ۱۳۱۵ براي اولين بار ميان دو ايراني در تهران مبارزه بوکس برگزار شد تا جوانان بيشتر با ورزشهاي مبارزه اي آشنا شوند .
بعدها ورزشهاي رزمي کاراته و جودو از سوي ژاپني ها و مستشاران نظامي خارجي وارد کشور شد و از آنجا که اين ورزشها در ابتدا مختص نطامي ها بود ، به کندي در ميان مردم طرفداراني پيدا کرد ولي با ورود تلويزيون به خانه ها روي پرده آمدن فيلمهاي بروس لي و آشنايي آنان با هنرهاي رزمي ، آرام آرام باشگاه هاي رزمي کاراته ، جودو و کونگ فو هم براي خود جا باز کردند . درست در همين ايام بود که ( ۱۳۵۰ ) کره اي ها از سوي يک سرگرد هموطن خود که به ايران آمده بود ، سعي در معرفي تکواندو و آموزش آن به کارکنان نيروي نظامي ايران داشتند . ايراني ها که از سالها پيش با کاراته آشنا شده بودند اين هنر رزمي کره اي را کاراته کره ناميده و بندرت از نام واقعي آن اطلاع داشتند تا اينکه آرام آرام آن هم بر حسب نياز و با توجه به گسترش ورزشهاي رزمي در ميان علاقه مندان و از طرفي پديد آمدن فدراسيون هاي جهاني و قاره اي ، فدراسيون ورزشهاي رزمي ايران با تحت پوشش قرار گرفتن تکواندو ، جودو و کاراته آغاز به کار کرد .
پس از پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي بود که با توجه به نيازهاي موجود ، فدراسيون ورزشهاي رزمي منحل شد و از دل آن ۳ فدراسيون تکواندو ، کاراته و جودو پديد آمد . ذکر اين نکته لازم است که با پيروزي انقلاب اسلامي به دليل رعايت نکردن برخي مسائل از سوي مسوولان سبکهاي رزمي کونگ فو ، بساط اين گونه ورزشهاي رزمي برچيده شده و آنها تا سالها ادامه فعاليت نداشتند .
پس از پايان جنگ تحميلي و شروع به فعاليت مجدد ورزشهاي بوکس ، تنيس ، شمشيربازي و شطرنج بود که هنرهاي رزمي سبکي هم آرام آرام فضا براي کار کردن پيدا کرده و هر چند در ابتدا به صورت سبک و يا انجو فعاليت مي کردند ، ولي در ادامه لزوم تاسيس مجدد فدراسيون ورزشهاي رزمي آن هم به ۳ سبک رزم آوران ، رزم ايران و کونگ فو احساس شد .
از طرفي ، همزمان ايرانياني که براي کار به شرق آسيا رفته بودند ، پس از چندي با خود سبکي نيز به کشور آورده و پس از کسب مجوز از فدراسيون و سازمان خيلي زود اقدام به عضوگيري در شهرستان ها و باشگاهداري پرداختند که البته مطامع اقتصادي موجود در افزايش سبکها را براي مسوولان ورزش بخصوص فدراسيون ها نيابد ناديده گرفت و چنان شد که از يک رشته يا سبک رزمي دو مسوول يا بنياگذار سبک بيرون آمده و هر کدام خود را استادتر و ارجح تر بر ديگري مي دانست تا اين که پس از يک سال تعداد سبکهاي تحت پوشش فدراسيون رزمي به عدد ۴ رسيد . ( البته بدون احتساب سبکهاي تحت پوشش فدراسيون کاراته ) و اين تعدد سبکهاي رزمي به حدي بود که حتي مسوولان برخي سبکها در انتخاب اسم جديد دچار مشکل شدند که با اضافه کردن آي ، شين ، سين ، کاي ، هاپ ، جبت ، فول ، تاپ ، فيو ، نيو ، و چو به اول سبکهاي خود سعي در بين المللي و جهاني معرفي کردن آن داشتند و چه بسيار مسوولان سبکي که اطلاعات خود را از طريق اينترنت و فيلمهاي آموزشي به دست آورده و کمتر تن به سفر به سوي سرزمين هاي هنرهاي رزمي جهان براي فراگيري آخرين فنون رزمي داده اند و هميشه زور خود را در اجراي نمايش ها به چند هنرجوي کتک خور بخت برگشته رسانده اند .
نکته قابل توجه آن که عدم آشنايي بسياري از مربيان سبکهاي رزمي به فنون علمي آموزش صحيح و اجراي تمرينات درست براي هنرجويان در بلندمدت باعث آسيبهاي شديد کمري و زانويي براي آنها شده است و از طرفي مکانهاي آموزشي آنها به چند تخت تاتامي خلاصه شده و از حداقل امکانات بدنسازي ، تهويه و کفه هاي تخته اي بي بهره اند . تاسف آورتر آن که در حالي که بزرگان اساتيد رزمي جهان با وجود عمر طولاني باز هم سنشان به کسب دانهاي ۸ به بالا کفاف نداد ، اما در کشورمان و در همين سبکهاي رزمي به جواناني برمي خوريم که با وجود جواني و داشتن حتي ۳۰ سال عمر ، خود را داراي کمربند دان ۹ و ۱۰ قلمداد کرده و حتي در برخي نشريات قول آموزش تمامي هنرهاي رزمي فراگيري شده را به طور فشرده و در عرض ۳ ماه به هنرجويان خصوصي خود مي دهند و در بعد تيمهاي منتخب سبکي که به مسابقات جهاني و آسيايي برون مرزي اعزام مي شوند حداکثر سفر آنها به کشورهاي همجوار خاورميانه و آسياي ميانه همچون آذربايجان ، افغانستان ، ترکيه ، قزاقستان و بعضا قبرس ختم مي شود ، آن هم پيکارهايي که تنها ۵ يا ۶ تيم خارجي در آن حضور دارند .
سخن پاياني آن که فلسفه وجودي بسياري از سبکهاي رزمي کشورمان هنوز مشخص نيست و تعداد تماشاگران برخي از آنها به هزار نفر هم نرسيده حتي وقتي با مقاومت فدراسيون هاي رزمي براي تحت پوشش قرار گرفتنشان قرار مي گيرند با عنوان انجو سر از فدراسيون همگاني در مي آورند .
با نگاهي به صحبتهاي مسوولان سبکهاي رزمي درمي يابيم که هر يک از آنها سبک رزمي خود را کامل ترين ، بي نقص ترين و بهترين سبک رزمي موجود معرفي مي کند ، ولي با نگاهي به نحوه مبارزات و تمرينات آنها در مي يابيم که از بسياري جهات شباهت هاي بسياري نسبت به هم دارند .
در پايان اميدواريم فدراسيون هايي که سبکهايي متعدد رزمي را تحت پوشش خود دارند ضمن هدايت و هدفمند کردن آنها اجازه ندهند عده اي فرصت طلب با بستن دانهاي ۹ و ۱۰ به خود و تلفني مسووليت آموزشي سبک را در شهرستان ها به فردي سپردن از اين موقعيت سودجويي کنند و به جاي صرف توجه به مسابقه و حضور در تورنمنت هاي برون مرزي و دعوت از قهرمانان جهان در جهت هر چه علمي تر کردن فعاليت سبکها گام بردارند .

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 140]