تنبیه کودک ؟ صحیح یا غلط : روانشناسی کودک

واضح آرشیو وب فارسی:آشپز آنلاین: سلام .
راستش من این تاپیک رو باز کردم که ببینم نظر شما چیه .
تنبیه درسته یا غلط ؟
کی و برای چی باید تنبیه کنیم ؟
چه شکلی تنبیه کنیم که هم بچه بفهمه کارش غلط بوده و هم ما بعدش عذاب وجدان نگیریم .

اول خودم جواب بدم :
من با تنبیه موافقم اما به اندازه مثلا اگه دخترم چیزی رو بشکونه یا کار بدی بکنه . من به شخصه پشت دستش می زنم اما آروم . اما تازگی ها اونم اثری نداره !!!!!

فکر میکنم تنبیه بدنی فایده نداره باید چیزی رو که دوست داره بهش ندی که دیگه اون کار بد رو تکرار نکنه چون یه مدت که گذشت تنبیه بدنی اثر خودشو از دست میده و بچه هم به این کار عادت میکنه یه طورایی پوست کلفت میشن دیگه

به نظر من تنبیه برای برای درست تربیت کردن بچه خیلی مفیده اما به موقعش وازحدش هم نباید بگذره تنبیه هم نباید سخت باشه
من هم وقتی دخترم کار بد ی می کنه خیلی ارومرو دستش می زنم البته بستگی داره کار تا چه حدی اشتباه باشه از یه نگاه هم شروع میشهع تا به پشت دستش زدن بستگی به وخامت کاری که انجام داده است از وقتی شش ماهش بود این کارو باهاش می کردم الان هم بااینکه یه سال وسه ماهشه ولی ماشالله خیلی می فهمه می دونه که چی غلطه وچی درست تا یه کار غلطی می کنه یه به چیزی که نباید دست بزنه دست بزنه تا نگاش می کنم اون چیز رو ول یم کنه ومی یاد طرفم می خنده که من وگول بزنه حتی گاهی وقتا بایه نگاه می فهمه که نباید این کارو بکنه
به قول معروف یه جورایی از ما وباباش می ترسه البته نه ترسی که از تفرت باشه ترسش ترس احترامه
بااینکه باباش اصلا دعواش نمی کنه ولی ازش می ترسه گاهی وقتا اگه من روش اقرنداشته باشم تا اسم شوشو رو می یارم دست رو دست می ذاره ومی شینه یعنی تسلیم
به هرحال تنبیه هم چیز بدی نیست برای تربیت کردن بچه لازمه

دوست عزیز باید به عنوان یه روانشناس بالینی کودک و نوجوان بهتون بگم که کار شما از اشتباه هم اشتبا تره حتی اگه نتیجه مثبت داشته باشه .

من خیلی شما رو نمی شناسم اما چند تایپیکی رو که باز کردید و مشکلاتتون رو مطرح کرده بودید خوندم نمی دونم چی بگم چون شما یه توضیح کوتاه در مورد مشکلاتتون نوشته بودید البته امیدوارم ناراحت نشید اما اصلا پیگیر اون مورو نبودید و خیلی سریع یه موضوع دیگه رو مطرح می کردید اولین تایپیک شما که در مورد عادت بد دخترتون بود توصیه کردم که به قسمت روانشناسی کودک و بخش بچه های 2 تا 4 سال مراجعه کنید اونجا تجارب و مسائل مادرها نوشته شده و بنده هم تا جایی که تونستم کمک کردم امروز هم می خوام مطلب مهم و کلیدی بلید نباید های تنبیه رو اونجا بنویسم تا مفید فایده باشه .

دوست خوبم از حرف من ناراحت نشو چون قصد من فقط کمکه.

پاییز جان شما ایا فرزند دارید؟
به نظرم دربعضی مواقع روانشناسی وکتابا نمی تونه کمک کنه
تویه این مورد هم تجربه نقش بزرگتری رو اجرا می کنه

من وقتي پسرم كار بدي انجام ميده بهش اخم ميكنم ودر شرايط حاد لحن صدامو بالا ميبرم واجازه نميدم مثلا تا چند ساعت با اسباب بازياش بازي كنه ويا tvتماشا كنه. خيلي خوب نتيجه ميده وبنظر من تنبيه بدني نتيجه عكس ميده

نرمین جون من بچه ندارم اما 6 ساله که صبحها با مادرانی با بچه هایی به سن بچه های شما و مشکلات شما و بعدظهرها با مادرانی با فرزندان 10 تا 15 سال بزرگتر سروکار دارم اگه میگم اشتباست نتیجه تا حدودی تجربه خودم و بیشتر از اون نوشته و تجربیات انسانهای بزرگ و اندیشمنده که یکی از همین ها یک دایره المعرف 3 جلدی درباره بچه ها از تولد تا فقط 16 سالگی داره همه اینها در حد حرف و نوشته نیست عزیز من ...یکی از استاد های من به ما توصیه میکرد که کسی که وارد این حرفه میشه انقدر باید احساسات و تخیلاتش قوی باشه که بتونه اگه یه مادر نبود اما یه مادر داغدیده رو درک کنه و تسلا بده پس برای انجام وظیفه ام نباید حتما مادر باشم .

منم 100در100 با تنبیه بدنی مخالفم
تازه بچه کوچک مثلا زیر یک سال و یا تا دوسال رو حتی مخالفم که خیلی بهش بکن نکن بگن ما بعنوان بزرگتر وظیفه دارم وسایل خطرناک رو از جلوی دسته بچه ها دور کنیم و بهشون میدون بدیم که کنجکاوی هاشون رو در مورد محیط اطرافشون ارضا کنن. مثلا اگر بچه یک ساله ای داریم که خیلی دوست داره کمد لباس رو دست بزنه باید اجازه بدیم که این کنجکاوی ارضا بشه حالا اگر حوصله ندارید همیشه نه ولی گاهی بگذارید با لباسها ور بره و سعی کنه اونا رو کشف کنه. من دوست ندارم بچه ها تنبیه بشن یا از پدر ومادرشون بترسن حتی ترس از روی احترام هم فکر نمی کنم خوب باشه. بچه باید پدر ومادر خودشو دوست خودش بدونه. شاید خیلی هامون یادگرفتیم که محبت های خشن بکنیم در صورتی که متوجه هم نیستیم - بابا بچه رو دوست داره ولی جوری محبت می کنه که بچه بترسه و احترام بذاره این خوب نیست این محبت خشنه. به نظرم این بچه ها بعدا در محیط جامعه اگر اتفاقی براشون بیافته اینو از اون پدر و مادری که ازش حساب می برن کتمان میکنن. البته من تحصیلات روانشناسی ندارم ولی نظر روانشناس ها رو در مورد هر مسئله ای در زندگی به نظرات دیگه ارجح می دونم و استفاده می کنم.

موفق باشید
زهره

راستی دلتون میاد روی اون دستای فسقلی بزنید حتی اگر اروم باشه؟ منکه دلم نمیاد. ترجیح میدم اون دستای کوچک بگیرم تو دستم و ببوسم.

عزیزم من خودم به شخصه وقتی بچه ام باکمد لباس یا چیزای دیگه خونه بازی می کنه زیاد بهش نه نمیگم ولی اگر هم ببینه که انقدر راحت می گیرم هرجا می ریم خونه هرکی می ریم این کارو تکرار می کنه ایا این کار درسته ؟وقتی هروقت بچه ببینه ازموهاش بکشه باید یه نه بهش گفت یا پشت دستش زد که بفهمه این کارر غلطه یانه
من خودم شخصا انقدر بابچم بازی می کنم وباهاش دوستم که حد نداره ولی باز هم بعضی وقتا یه نه گفتن بهشون لازمه همیشه هم بابچه ها ملایم بودن وبچه هارو ازاد گذاشتن کار درستی نیست وحتی بچه اینجوری لوست بار می یاد
مثلا وقتی بچه رو ببرم شوپینگ سنتر بعد اونجا هرجا دید کاکاوو می فروشن بشینه گریه کنه به نظر شما تو این موقعیت باید بهش بگم نه وبذارم چنددقیقه گریه کنه تا فراموش کنه وساکت شه یااینکه براش هرچی دوست داشت رو بخرم ؟ سلما اگه هربار خواست بدون چون وچرا براش بخرم لوست میشه وطمع وجودش رو پ
ر می کنه وهیچ وقت با یه چیز سیر نمیشه

فکر سبز تو خیلی ماهی من هم باهات موافقم خودم هم یه پسر 3 ساله شیطون دارم تا حالا هم نزدمش حتی پشت دستش چون مثل شما فکر میکنم و به نظرم بچه ها خیلی معصومن به قول پاییز عزیز یه جا نوشته بود بچها نباید از رو ترس به حرف ما گوش کنن بلکه باید انقدر با والدینشون دوست باشن که نخوان اونها رو ناراحت کنن این حرف پاییز عزیز همیشه آویزه گوشمه

نه گفتن جزئی از تربیته نه تنبیه البته باید این نه گفتن هم اطولی داشته باشه نه اینکه بایت هر چیز کودک بدونه که والدینش مخالفن ...در ضمن ما باید تا 1 سالگی کودکمون هر نیازی که داره رو براورده کنیم حتی اگه لازم باشه ساعتها توی بغلمون بمونه اموزشها به شکل صحیح و اصولی از بعد یکسالگی شروع بشه .

من یه برادر 20 ساله دارم همیشه به خاطر ترس ها و نگرانی های مادرم سختگیریهای پدر و برادرم براش گفتن حقایق سخته یعنی از این عکس العمل اونها می ترسه اما همیشه برای اینکه عاشقان دوستش داشتم نیازی به کنکاش در مسائلش ندارم چون می دونم دیر یا زود من رو مطلع می کنه چراکه از وقتی کوچیک بود موقع اون عمل درکش کردم و در زمان مناسب مورد باز خواست و محرومیت قرارش دادم همین رابطه ما رو هر روز محکم تر می کنه.

منم منظورم این نبود که به بچه نه نگیم و هر چی گفت در بس در اختیارش قرار بدیم خوب این معلومه که اشتباهه
ولی با هر نوع تنبیه بدنی حتی اگر یه پشت دستی اروم باشه هم مخالفم بچه رو اگر باهاش خوب و منطقی صحبت کنیم و سر حرفمون بمونیم می توونیم به سمت منطقی شدن سوقش بدیم
در ضمن من این رو توی کتابهای روانشناسی خووندم که بچه زیر یک سال با رفتار محبت آمیز هر چقدر هم که زیاد باشه لوس نمیشه و تربیت از یک سالگی تازه شروع میشه- بچه ها رو وقتی بهشون زیاد محبت می کنیم باعث میشه اعتماد بنفسشون بره بالا و این بعدها هم راحتی خیال برای والدین میاره و هم خود بچه از عهده مسائل زندگیش بر میاد.

الهی من قربون اون دستای کوچولوی ناز برم که اینقدر بانمکن. من دوتا خواهر زاده دوقلو دختر دارم که تازه یکساله شدن نمی دونید چه شیطونایی هستند و اگر زود به زود نبینمشون دق می کنم.
می بوسمتون
مواظب خودتون باشین

من هم درمورد تربیت بچه سعی می کنم تا وقت می کنم کتا بخونم
من هم تقریبا تا یه سالگی زیاد به نچم نه نگفتم ولی بازم طوری بار اومد که بعد از یه سالگی مفهوم کلمه نه رو می فهمید والان تا بهش نه میگم می فهمه که اون کار غلطه ودیگه تکرارش نمی کنه
ببخشید من خودم هم اصلا نمی فهمم که چی دارم می نویسم چون دخمله شیطونم تو بغلمه وهی بامن دارهخ تایپ می کنه
مرسی از رهنماییهاتون

paeiz نوشته است:دوست عزیز باید به عنوان یه روانشناس بالینی کودک و نوجوان بهتون بگم که کار شما از اشتباه هم اشتبا تره حتی اگه نتیجه مثبت داشته باشه .

من خیلی شما رو نمی شناسم اما چند تایپیکی رو که باز کردید و مشکلاتتون رو مطرح کرده بودید خوندم نمی دونم چی بگم چون شما یه توضیح کوتاه در مورد مشکلاتتون نوشته بودید البته امیدوارم ناراحت نشید اما اصلا پیگیر اون مورو نبودید و خیلی سریع یه موضوع دیگه رو مطرح می کردید اولین تایپیک شما که در مورد عادت بد دخترتون بود توصیه کردم که به قسمت روانشناسی کودک و بخش بچه های 2 تا 4 سال مراجعه کنید اونجا تجارب و مسائل مادرها نوشته شده و بنده هم تا جایی که تونستم کمک کردم امروز هم می خوام مطلب مهم و کلیدی بلید نباید های تنبیه رو اونجا بنویسم تا مفید فایده باشه .

دوست خوبم از حرف من ناراحت نشو چون قصد من فقط کمکه.

از همه متشکرم با نظرات عالیتون .
دوست خوبم
من خودم هم روانشناسی خوندم . لازم نمی دونم که بهت یادآور بشم که همه حتی خود شما هم که مشکلی تو زندگیت پیش بیاد با دوست یا هر کس دیگه مشورت می کنی تا نظرات دیگران رو هم بدونی و بهترین رو انتخاب کنی. آیه هم نازل نشده که اگه روانشناسی پس نباید تو زندگیت مشکل داشته باشی و اگرم داشته باشی اونها رو باید خودت به تنهایی حل کنی. در ضمن تا آدم بچه نداشته باشه و شب و روز براش زحمت نکشیده باشه درک نمی کنه که موقعیت حساس برای بچه چه جوریه .

من خودم به شخصه 1.5 سال از زندگیم رو با بچه ها صرف کردم بزرگشون کردم ، غذاشون دادم و براشون مادری کردم و بعد خودم بچه آوردم .پس معنی تربیت درست رو می دونم . اگر بچه به کار زشت و بد خودش آگاهی پیدا نکنه و نفهمه که کار بد و خطرناک یعنی چی و برای چندین بار بخواد تکرارش کنه خوبه یا با یک تشر کوچیک متوجه کارش بشه . تازه خوبه من گفتم پشت دستی اگه با دمپایی بود چی کار می کردید ؟؟؟؟؟

بعد هم هرکسی یک سری قوانین و مقررات برای بچش وضع می کنه و اگرم لازم شد تنبیه هم می کنه . اگرم من به شخصه دخترم رو حتی با پشت دستی تنبیه کردم به فکرش بودم و غیر از خوبیش رو نمی خوام . شما فقط 30 ثانیه از زندگی من و دخترم رو که با پشت دستی تنبیه شده رو دیدید و از روابط من با اون که چقدر عمیق و دوستانست خبر ندارید پس لطفا زود قضاوت نکنید .

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آشپز آنلاین]

[مشاهده در: www.ashpazonline.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 351]