هند و پاكستان در سالگرد استقلال

واضح آرشیو وب فارسی:ابرار: هند و پاكستان در سالگرد استقلال
۱۴ و ۱۵ اوت مصادف بود با سالگرد استقلال پاكستان و هند. در ماه اوت ۱۹۴۷ دو كشور هند و پاكستان استقلال خود را به دست آوردند اما موضوع كشمير باعث شد تا دو كشور تازه استقلال يافته درگير تنش هاى مختلف و يك جنگ ناخواسته شوند. به گزارش ايسنا جدايى هند و پاكستان از يكديگر در سال ۱۹۴۷ يكى از بزرگترين موج هاى مهاجرت در تاريخ را به دنبال داشت به طورى كه بيش از ۱۰ ميليون نفر از مرزهاى دو كشور عبور كردند. هند در سال ۱۹۴۷ از انگليس استقلال يافت و هند مستقل به نخست وزيرى جواهر لعل نهرو از رهبران آزادى خواه آن شكل گرفت. همزمان با آن پاكستان نيز از هند جدا شد و پاكستان مستقل به رهبرى محمد على جناح تشكيل شد. سلطه انگليس بر شبه قاره هند طى سال هاى گذشته اين منطقه را به دو بخش تقسيم كرده و هند را در بخش شرقى و پاكستان را در بخش غربى شبه قاره قرار داده بود. يعنى در واقع هندو ها و مسلمانان اين شبه قاره را ازهم جدا كرد و ازهمان زمان تنش و درگيرى ميان هندو ها و مسلمانان آغاز شد تا جايى كه اين منطقه شاهد يكى از خون بارترين درگيرى هاى قومى در جهان بود. سياست انگليس براى استقرار مسلمانان در غرب شبه قاره كه موجب تشكيل كشور پاكستان شد، بعد ها كشور بنگلادش را نيز بوجود آورد. تقسيم شبه قاره به دو كشورهند و پاكستان به تشديد ناآرامى ها و حركت جمعى هندو ها، سيك ها و مسلمانان به مناطق مختلف دو كشور جديد منجر شد كه با درگيرى و خشونت همراه بود. ظهور اين دو كشور استقلال يافته در اواسط اوت ۱۹۴۷ (۱۴ و ۱۵ اوت) باعث شورش و تنش هاى قومى و مذهبى به خصوص ميان مسلمانان و هندوها شد كه از آن زمان تاكنون ادامه دارد. پس از استقلال اين دو كشور، هند و پاكستان موفقيت ها و ناكامى هايى داشته اند. وينستون چرچيل، نخست وزير پيشين انگليس به هنگام تقسيم شبه قاره هند گفت: انگليس اين شبه قاره را به افرادى واگذارمى كند كه تا چند سال ديگر نامى از آنها باقى نمى ماند. از زمان استقلال اين دو كشور افراط گرايى و خشونت هاى مذهبى هر دو كشور هند و پاكستان را با مشكلات و خطرات جدى روبرو كرده است. تنش ها در كشمير كه بخشى از آن در اختيار هند و بخشى در اختيار پاكستان است هنوز اگر چه با شدت كمتر در مقايسه با گذشته ادامه دارد، اما خشونت هاى مذهبى در مناطق قبيله اى و ايالت سر حد پاكستان هم چنان ادامه دارد و در مواردى به پايتخت نيز كشيده شده است. در عين حال تنش هاى فرقه اى در مناطق شرق و شمال شرق هند نيز هرازگاهى اتفاق مى افتد. با اين اوصاف و با توجه به پيچيدگى هاى سياسى اقتصادى و اجتماعى عصر جديد، نمى توان به آينده هند و پاكستان با خوشبينى زياد نگريست.
استقلال پاكستان
هنگامى كه ماهاتما گاندى، رهبرفقيد هند و محمد على جناح رهبر فقيد پاكستان در سال ۱۹۴۲ ميلادى پس از آغاز جنگ جهانى دوم با يكديگر ديدار كردند هر دو در يك نقطه توافق داشتند كه منطقه شبه قاره هند را از يوغ و سلطه استعمار انگليس آزاد كند. اين دو شخصيت سياسى بزرگ با دو مذهب متفاوت اما يك استراتژى مشترك مبارزه سياسى خود را براى رهايى از استعمار انگليس شدت بخشيدند. پاكستان در ۱۴ اوت سال ۱۹۴۷ و اندكى پس از جنگ جهانى دوم كه به دگرگونى ساختار سياسى بخش وسيعى از خاورميانه و جنوب شرق آسيا منجر شد توانست استقلال خود را به دست آورد. در كسب استقلال اين كشور محمد على جناح كه يكى از شخصيت هاى ملى و علمى برجسته پاكستان بود، با وجودى كه اعتقادى به درگيرى هاى نظامى نداشت از طرق تحركات سياسى و بهره گيرى از شرايط اقليمى موجود در آن زمان توانست در ۱۴ اوت ۱۹۴۷ ميلادى استقلال پاكستان را از هند اعلام كند كه اين امر با استقبال گسترده كشورهاى اسلامى روبرو شد. محمد على جناح شخصيتى بود كه به عنوان يك شخصيت برجسته اسلامى با درك عميق مسايل سياسى و اهميت استراتژيكى تشكيل يك دولت مستقل اسلامى بروز كرد. محمد على جناح توانست از طرق محبوبيت و نفوذ گسترده در جامعه پاكستان ساختار جمعيتى اين كشور را هماهنگ كرده و اين كشور را به سمت توسعه و فناورى هدايت كند. پاكستان داراى تمدن آسيايى (فارس) بود و يكى از تمدن ها پس از ميان رودان و مصر تمدن دوره ايندوس بود. ناحيه اى كه پاكستان را در بر مى گيرد تاريخچه گسترده اى دارد كه با تاريخ هندوستان، ايران و افغانستان اشتراك دارد. پاكستان در ۱۴ اوت ۱۹۴۷ با دو جناح داراى اكثريت مسلمان در قسمت شرقى و شمال غربى مناطق آسياى جنوب تشكيل شد كه توسط هند كه اكثريت آن هندو بودند از هم جدا شد و از استان هاى بلوچستان (پاكستان) بنگلادش شرقى، استان مرزى شمال غرب، پنجاب غربى و سند تشكيل شد. پس از استقلال پاكستان و به علت تنش هاى فرقه اى و اختلاف بر سر جامو و كشمير اولين جنگ كشمير (۱۹۴۸) شكل گرفت كه تفرقه هاى اقتصادى و سياسى در پاكستان شرقى منجر به سركوبى ها و تنش هاى شديد سياسى گرديد كه نهايتاً به جنگ آزادسازى بنگلادش و جنگ ۱۹۷۱ هند و پاكستان و نهايت جدا شدن پاكستان شرقى به عنوان كشور مستقل بنگلادش انجاميد. حكومت غير نظامى از سال ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۷ توسط ذوالفقارعلى بوتو تا زمانى كه خلع و توسط يك جنايت قضايى در سال ۱۹۷۹ به دست ژنرال محمد ضيا الحق اعدام شد، از سر گرفته شد. ضياء الحق سومين رئيس جمهور نظامى شد. سياست هاى سكولار (غير دينى) پاكستان با معرفى قوانين اسلامى شريعت توسط ضياء از بين رفتند و اين روند تأثيرات مذهبى و دينى بر جامعه شهرى و هم چنين نظامى را افزايش داد. با مرگ ژنرال ضياء در حادثه سقوط هواپيما در سال ،۱۹۸۸ بى نظير بوتو دختر ذوالفقار بوتو به عنوان اولين نخست وزير زن پاكستان انتخاب شد.
استقلال هند
در نيمه شب ۱۵ اوت سال ۱۹۴۷ هند استقلال يافت. امروز پس از چندين دهه از استقلال اين كشور و رهايى از سلطه استعمار انگليس، هند به بزرگترين دموكراسى دنيا تبديل شده است و با رشد اقتصادى سريع در چند سال اخير قصد دارد به يكى از غول هاى اقتصادى جهان در قرن ۲۱ تبديل شود. هند كشورى است كه با وجود تمام تفاوت ها همچنان به دموكراسى پايبند است. هيچ كشورى ديگرى در جهان وجود ندارد كه تمام اين فرقه هاى مختلف را با زبان هاى گوناگون و تفاوت هاى مذهبى و فرهنگى را در كنار تنوع جغرافيايى و تفاوت توسعه اقتصادى در آغوش داشته باشد.
جنبش استقلال هند
جنبش استقلال هند، سلسله اى از انقلابات بود كه توسط مردم هند و در جنگ با امپراطورى بريتانيا بر سر استقلال سياسى هند صورت گرفت. اين جنبش از شورش ۱۸۵۷ شروع شد و اواسط ۱۹۴۰ با جنبش خروج از هند به رهبرى ماهاتما گاندى و تسخير هند بريتانيا توسط ارتش ملى هند به رهبرى سوبهاش چاندرا بوز اوج گرفت. آزادى نهايى در ۱۵ اوت ۱۹۴۷ انجام شد. مبارزات اين جنبش با بسيارى از وقايع تاريخى و يگانه شناخته مى شوند. براى مثال اولين و بزرگترين مقاومت غير خشونت آميز توده اى كه در آن ۵۰ ميليون نفر از ۱۹۱۸ تا ۱۹۴۵ به رهبرى مهاتما گاندى شركت كردند در سال هاى قبل گاندى دست به تظاهرات مسالمت آميز و اعتصاب غذا هاى بسيارى زده بود تا بتواند براى هندوستان يك شرايط خودمختارى مشابه مستعمره هاى اروپايى نشين بريتاينا مانند كانادا يا استراليا به دست آورد. گاندى براى اين كه كار به جنگ كشيده نشود، به نايب السلطنه هند هشدار داد كه اقدام نافرمانى مدنى آتى با هدف كسب استقلال خواهد بود. در ۱۲ مارس ۱۹۳۰ گاندى محل اقامتش در احمدآباد را همراه با ده ها نفر از پيروان و انبوه خبرنگاران ترك كرد. او در ۶ آوريل ۱۹۳۰ به ساحل اقيانوس هند رسيد او داخل آب رفت و با دستانش اندكى نمك جمع آورى كرد. با اين حركت نمادين، گاندى هموطنانش را تشويق كرد تا انحصار حكومت استعمارى در توزيع نمك را نقض كنند. در ساحل هزاران نفر از طرفداران گاندى از حركت وى تقليد كردند. از كراچى تا بمبئى هندى ها با گرم كردن آب شور و بخار شدن آن در مقابل ديدگان بريتانيايى ها نمك مورد نيازشان را جمع آورى مى كردند. ماموران حكومت استعمارى بيش از ۶۰ هزار نفر را براى اين كار زندانى كردند. اين حكومت، گاندى را نيز دستگير كرد و او مدت ۹ ماه زندانى شد و سرانجام نايب السلطنه هند به ناتوانى خود در تحميل اين قانون بريتانيايى پى برد. او تسليم مبارزه گاندى شد و تمام زندانيان را آزاد كرد. پس از آن بود كه گاندى در حركتى مسالمت آميز با هدف كسب استقلال هند راهپيمايى نمك را آغاز كرد. اين راهپيمايى منجر به لغو انحصار نمك توسط حكومت استعمارى انگليس شد، اين حركت نمادين سرآغاز فصل جديدى براى كسب استقلال هند بود. گاندى توانست با مبارزه منفى مسالمت آميز امپراطورى استعمارى بريتانيا را شكست داده و سرانجام هند را به سوى استقلال رهنمون سازد. در سال ۱۹۴۷ رهبران هند اداره كشور تازه استقلال يافته اى را آغاز كردند كه يك ميليون نفر جان خود را از دست داده بودند، ۱۳ ميليون نفر آواره بودند و روپيه واحد پول هند ارزشى نداشت و درگيرى هاى فرقه اى همچنان به مجروح شدن انسان هاى بى گناه مى انجاميد. هند به جاى آنكه به نام اتحاد، تفاوت ها را سركوب كند از اين تفاوت ها به طور سازمان يافته استفاده كرد. براى بدست آوردن چنين دموكراسى رهبران هند بسيار تلاش كردند. ماهاتما گاندى پدرهندوستان، دموكراسى را به هند قبولاند. جواهر لعل نهرو اولين نخست وزير هند كه طولانى ترين دوره نخست وزيرى در هندوستان نيز از آن اوست در تمام طول زندگى سياسى خود اصول دموكراسى را به مردم كشورش ياد داد، ديكتاتورها را تحقير مى كرد و عملكرد مجلس را محترم مى شمرد و طرفدار قانون اساسى بود. به عنوان يك نخست وزير نهرو دموكراسى نوپاى هند را به خوبى تربيت كرد با وجود آنكه وى هيچ رقيب سرسختى نداشت اما هرگز فراموش نكرد كه قدرت را از مردم هند گرفته است. هندوستان از تمامى چالشهايى كه پس از استقلال با آن روبرو بوده سربلند بيرون آمده، در هندوستان جايى كه ۸۱ درصد جمعيت آن را هندو ها تشكيل مى دهند تمامى اقشار جامعه از مسلمان و كاتوليك از زن و مرد مى توانند پست هاى كليدى را عهده دار شوند اين در حالى است كه آمريكا قديمى ترين دموكراسى جهان هنوز رئيس جمهور زن ، سياه پوست و غير مسيحى به خود نديده است. دموكراسى براى تمام هندى ها فضايى براى نشان دادن هويت خود به وجود آورده است. چنين ايده اى كشورى را به وجود آورده است كه سزاوار اين است هر ساله سالگرد استقلال خود را به بهترين شكل جشن بگيرد.
شنبه 26 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابرار]

[مشاهده در: www.abrarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 120]