حدس مى زدم برنده شوم!

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: درباره «هنريتا رز اينز» برنده جايزه ۱۰ هزار پوندى «كين» حدس مى زدم برنده شوم!
[مترجم: زهره فرجى ]
«هنريتا رز اينز» (Henrietta Rose-Innes)،نويسنده اهل آفريقاى جنوبى برنده جايزه۱۰ هزار پوندى «كين» امسال به عنوان بهترين نويسنده داستان هاى كوتاه انگليسى شد.اين جايزه كه همه ساله به نويسندگان خلاق آفريقايى اهدا مى شود، به يادبود آقاى مايكل كين،كه به مدت ۲۵ سال مديريت كميته اجرايى جايزه «بوكر» را به عهده داشت،نامگذارى شده و امسال نهمين دوره برگزارى مراسم آن بود. چهار نامزد ديگر ،گيل شيرهوت از آفريقاى جنوبى، محمد نصيح از غنا، استانلى اونجزانى از جمهورى مالاوى و اوزور ماكسيم از نيجريه در اين دوره حضور داشتند كه داستان كوتاه «زهر»، اين رقابت را به نفع رز اينز به پايان رساند.

«رز اينز، با داستان كوتاه «زهر» كه در آن تصويرى خيره كننده از آفريقاى جنوبى «نو» ارائه كرده است، طى مراسمى كه در كتابخانه دانشگاه آكسفورد برگزار شد،جايزه خود را دريافت كرد.
جود كلى(Jude Kelly)، رئيس هيأت داوران در اين مراسم،رز اينز را به عنوان «نويسنده اى با استعداد فوق العاده با پختگى كمياب» تحسين كرد و ادامه داد: «روايت داستان زهر،نوع خاصى از تخيل را به خدمت گرفته كه داستان را تا انتها به پيش مى برد.اين تجسم تفكرى شاعرانه است كه در عين دقيق بودن،عميقاً تأثيرگذار است. نتيجه اينها عالى ترين سطح نويسندگى است.»
رز اينز پس از پايان مراسم رو به خبرنگاران گفت: «من سال گذشته نيز با يك داستان كوتاه در رقابت ها حضور داشتم، اما احساس مى كردم كه امسال شانس موفقيت بيشترى دارم. راستش را بخواهيد تا حدودى حدس مى زدم برنده شوم.من از داستان كتابم واقعاً راضى بودم.مدت زيادى روى آن كار كرده بودم و فكر مى كنم اين كتاب مثال خوب و كاملى از كارى است كه از عهده من بر مى آيد.»
در واقع اين اعتماد رز لين به هيچ عنوان بى مورد نيست. «زهر» با نثرى سرد و صريح،سرگردانى مردم طبقات گوناگون شهر كيپ تاون (نام يكى از سه شهر بزرگ آفريقاى جنوبى) را در گريز از يك انفجار شيميايى عظيم قريب الوقوع در شهر، به تصوير مى كشد. در ميان مردمى كه به صورت گروهى از دروازه هاى تعبيه شده مخصوص در فرارند تا از دوده هاى سمى كه به سرعت در علفزارها پيش مى رود در امان بمانند، زنى به نام «لين»(Lynn) بسيار بى حس و بى تفاوت به نظر مى رسد.لين موفق نمى شود از هيچ يك از مسيرهاى مشخص شده از شهر خارج شود.‎/‎/ در كل داستان رز اينز فضاى معماگونه اى حاكم است و برخى صفحات آن چالش هاى آفريقاى امروز را عيناً به تصوير مى كشد.
رز اينز درباره شخصيت اصلى داستانش مى گويد: «لين،در واقع بعدى از شخصيت خودم بود.‎/‎/ زنى حدوداً سى ساله با موقعيت اجتماعى متوسط كه راه خود را گم كرده است.‎/.» برخلاف ساير شخصيت هاى داستان، لين نمى تواند به راحتى خود را با دنياى متغير بيرون وفق دهد. در نتيجه ديگران او را در حال خوردن سيب زمينى هاى سرخ شده اش در يك پاركينگ رها مى كنند و به دغدغه هايشان باز مى گردند.‎/‎/
«او نمى تواند در شهر محبوب و ديرينه اش، كه در داستان نام سمبليك «كيپ تاون» به آن داده شده و در معرض خطر است، بماند. اما از طرفى، آمادگى كافى را هم براى قدم گذاشتن در واقعيت فراخ تر كشورى آكنده از فرصت ها و تهديدها، در خود نمى بيند.»
رز اينز ادامه مى دهد: «مردم غالباً در موقعيت هاى بحرانى ارتباطات خود را گسترش مى دهند. اما لين خودبين تر از اين حرف هاست.‎/‎/ او از گام نهادن به دنياى جديدى كه فراتر از دانش اوست امتناع مى كند. در بعضى قسمت ها ممكن است داستان رنگ و بوى سياسى به خود گرفته باشد. حقيقت اين است كه من هرگز نوشتن داستانى را با يك برنامه حساب شده سياسى آغاز نمى كنم، اما از اين بابت هم كه در بطن داستان برخى كنايه ها و معانى مجازى خود به خود شكل گرفته خوشحالم. مسلماً قصد داستان تنها توصيف يك انفجار شيميايى يا وقايع قبل از آن نبوده.‎/.»
«زهر» كه در سال ۲۰۰۶ نوشته شده بود، پيش از اين نيز در سال ۲۰۰۷ جايزه ادبى «پن» متعلق به آفريقاى جنوبى را از آن خود كرده بود.با وجود اينكه قبلاً دو رمان ديگر از اين نويسنده به نام هاى «تخم كوسه» (Shark"s Egg) در سال ۲۰۰۰ و الفباى موشك (The Rocket Alphabet)در ۲۰۰۴ به چاپ رسيده و استقبال خوبى نيز از آنها به عمل آمده،اما رز اينز هنوز با هيچ كدام از ناشران بريتانيايى قرارداد ندارد. او با اظهار اميدوارى از اينكه اين جايزه مى تواند توجه ناشران و كتاب دوستان سراسر جهان را به نوشته هاى وى جلب كند، مى گويد: «مهمترين چيزى كه جايزه نصيب نويسنده مى كند،وقت براى نوشتن است و اين دقيقاً همان چيزى است كه يك نويسنده نياز دارد.گرفتن اين جايزه براى من فرصتى است تا طى دو سال آينده به هيچ كار ديگرى غير از نوشتن نپردازم.» او همچنين به عنوان بخشى از جايزه اش به مدت يك ماه در دانشگاه جرج تاون واشنگتن دى سى اقامت خواهد كرد.
رز اينز درباره موقعيت ادبى خود مى گويد: «من هرگز نوشتن را به ديده يك شغل نگاه نمى كردم. از كودكى به نوشتن علاقه داشتم، اما به نظرم نمى رسيد اين همان چيزى باشد كه خودم را وقف آن خواهم كرد. در نوجوانى در يك مسابقه داستان نويسى شركت كردم (علتش را واقعاً به ياد ندارم!) و برنده شدم و اينجا بود كه به نظرم رسيد اين كارى است كه مى توانم، پس بايد انجامش دهم!»
پس از آن، او در مقطع كارشناسى ارشد رشته نويسندگى دانشگاه كيپ تاون به تحصيلات خود ادامه داد وتمرين مداوم نويسندگى در كنار تحصيل آن، او را به قدر كافى در اين رشته پرورش داد.‎/.» من هنوز هم تصور نمى كنم كه شغلى دارم. نوشتن شايد راهى براى طفره رفتن از آن است. براى اين كار شما بايد سرگرمى هاى زيادى داشته باشيد و البته به هيچ كدام از آنها نپردازيد! يعنى همان شرايطى كه مناسب من است!»
در اين ميان، به نظر مى رسد رز اينز براى دستيابى به بازارهاى كتاب اروپا و ايالات متحده شايستگى هاى لازم را داراست.
او از اين واقعيت تلخ آگاه است كه اگر بخواهد به زبان انگليسى و براى مردم انگليسى زبان بنويسد بايد تعهداتى را بپذيرد و اين اسباب نگرانى بين تمام نويسندگان آفريقايى كه در زير پرچم «كين» گرد هم مى آيند، مشترك است.
با وجود اينكه رز اينز از موفقيت داستان هايش اطمينان كامل دارد، اما از اين بابت مطمئن نيست كه كتاب هايش خوانندگان بسيارى در سراسر جهان داشته باشند.
«من انتظار تسخير بازارهاى جهانى كتاب را ندارم.برايم همين كافى است كه بدانم گروهى،هر چند كوچك از مردم، پيامى را كه قصد انتقال آن را دارم بگيرند. گروه كوچكى كه نوشته هايم را دنبال مى كنند.‎/.»
پنجشنبه 24 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 155]