در حسرت مدال

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: در حسرت مدال
شيوا نوروزىيك هفته از آغاز المپيك مى گذرد و مدال ها يكى يكى بين ورزشكاران كشورهاى مختلف تقسيم مى شود. روزهاى ابتدايى همه هوش و حواسمان به اين بود كه چه زمانى اولين مدال ايران دشت مى شود اما با حذف شدن چند نماينده كشورمان كم كم دلسرد شديم. كاوه محرابى ،مهدى قربانى، واعظى، عليرضايى، حاجى آخوندزاده، هما حسينى، محسن شادى، ميراسماعيلى، سپهوند و شكست هاى پى در پى تيم ملى بسكتبال اين ها تمامى داشته هاى روز اول مسابقات بودند. روز سوم كه همزمان با كنفرانس مطبوعاتى على دايى سرمربى تيم ملى فوتبال بود اندكى تحت الشعاع قرار گرفت و در حالى كه غول هاى رشته هاى مختلف ورزشى به فكر دروكردن مدال هاى رنگارنگ بودند ما به دنبال به جان هم انداختن قلعه نوعى و دايى بوديم. دلمان به حميد سوريان خوش بود اما افسوس كه پسر طلايى ايران هم كارى از پيش نبرد و مربيانش هم تنها به صرف اينكه او به اشتباهات خودش باخت بسنده كردند و مردم ورزش دوست را همچنان در حسرت يك مدال گذاشتند. اينجا بود كه فهميديم اگر شانس اول مدال طلا نتوانست پس اميدى به ديگران نيست.نوبت به بوكسورها رسيد كه به راحتى هر چه تمام تر حذف شوند و البته به حريفان نيز زياد سختى ندهند: حال كه پنج روز از المپيك مى گذرد ما همچنان چشم انتظار درخشش ستارگان پوشالى ورزش هستم. در اين آشفته بازار رئيس كميته ملى المپيك به تحليل علل ناكامى نمايندگان ايران پرداخته كه البته با عذر و بهانه هايى كه در نوع خود منحصر به فرد است به نوعى از جوابگويى طفره مى رود. به گفته كفاشيان تنها دليل نتيجه نگرفتن ما در پكن مشكلات روحى و روانى ورزشكاران بوده است. اى كاش مى توانستيم جواب سوال هاى زيادى را كه در ذهن داريم بگيريم. مدت زيادى از زمان تشكيل ستاد بازى هاى المپيك مى گذرد و در طول اين مدت فقط به به و چه چه شنيديم، فقط شنيديم كه مى خواهيم بزرگترين كاروان ورزشى را به المپيك ببريم و چه كنم و چه كنم.اما حالا كه زمان نتيجه گيرى است خيلى راحت اعلام مى كنيم كه ورزشكاران در شرايط ايده آل نبودند. آيا مدت زمان در اختيار ستاد زمان كمى بود كه اولا ورزشكاران اعزامى را از نظر روحى و روانى آماده كنيم و در وهله بعد بهترين ها را شناسايى و به مسابقات اعزام كنيم؟ آيا زمان كمى بود كه نتوانستيم تماشاگران ايرانى را سازماندهى كنيم تا حداقل پشت درهاى ورزشگاه نمانند و دلگرمى براى ورزشكاران باشند؟ سوال اينجاست جناب كفاشيان، در اين مدت چه كرديد،چه بلايى سر ورزش ايران آورديد؟آقاى كفاشيان اشتباهاتى كه امروز به آن اذعان داريد و به ظاهر فروتنانه آنها را مى پذيريد قابل بخشش نيست. در ستاد بازيهاى المپيك كه هر روز اخبار خوشى از آن به گوش مى رسيد چه كرديد كه امروز مشتى ناآماده و عده اى تماشاگر بى سر و سامان را راهى پكن كرده ايد و به راحتى اذعان مى داريد كه مشكل روحى و روانى داريم. بگذريم. حرف زياد است و مسابقات هنوز تمام نشده، هنوز اميدواريم، اما هر اتفاقى هم كه در هفته دوم و روزهاى آتى بيفتد چيزى از كم كارى آقايان بالا دست ورزش كم نمى كند.
پنجشنبه 24 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 126]