گفت وگو با سيدمحسن يوسفي كارگردان مجموعه «طلاق در وقت اضافه» خودم را گول نمي زنم

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: گفت وگو با سيدمحسن يوسفي كارگردان مجموعه «طلاق در وقت اضافه» خودم را گول نمي زنم
مهربانو ابدي دوست

مجموعه تلويزيوني «طلاق در وقت اضافه» از 15 مرداد به مناسبت اعياد شعبانيه هر شب از شبكه پنج سيما پخش مي شود و تا 27 مرداد (روز نيمه شعبان) ادامه خواهد داشت. در ذيل گفت وگويي با سيد محسن يوسفي كارگردان مجموعه مي خوانيد.

---

- طي دو سال اخير پس از «مار و پله» و «معصوم» اين سومين سريال شما به عنوان كارگردان است، اصلاً سريال سازي در سيما را چطور ارزيابي مي كنيد؟

همه مي دانيم مخاطبان سيما بيشتر با مجموعه هاي داستاني ارتباط برقرار مي كنند، اگر مسابقات فوتبال را كنار بگذاريد كه آن هم مختص به يك شبكه است، شبكه يي در جذب مخاطب موفق تر است كه سريال هاي پربيننده تري طي سال عرضه كند. اگر شبكه يي بهترين و با كيفيت ترين برنامه هاي مستند، تركيبي و گزارشي را تهيه كند، اما در ارائه مجموعه هايش در جذب تماشاگر موفق نباشد لطمه مي خورد. سريال نسبت به ساير آثار داستاني، به طور مثال فيلم هاي 90 دقيقه يي، از اهميت بسيار بيشتري برخوردار است چرا كه به علت تعدد نوبت پخش بيشتر با مخاطب ارتباط دارد. در ساخت مجموعه هاي «ب» هم به علت فرصت كمتري كه نسبت به زمان مفيد تصويربرداري در اختيار فيلمساز است، اين دشواري دوچندان است. در يك فيلم 90 دقيقه يي كارگردان روزي چهاردقيقه زمان مفيد ارائه مي كند اما در سريال هاي «ب» حداقل دو برابر بايد كار شود. تازه اين در شرايطي است كه شما كار مناسبتي نداشته باشيد. من شخصاً براي رساندن اين مجموعه به پخش بايد روزي 12 تا 15 دقيقه مفيد مي گرفتم. در مجموعه هاي مناسبتي مثل كار ما نداشتن متن كامل را هم به اين فشارها اضافه كنيد و اينكه تو به عنوان كارگردان بايد حواست به راكوردهاي 600 دقيقه داستان واحد باشد. بنابه همه اين دلايل مي توانيم از تعبير ماراتن در ساخت مجموعه هاي «ب» مناسبتي در تلويزيون استفاده كنيم. ناگفته نماند اين ماراتن فقط مختص ايران نيست. در همه جاي دنيا يكسري مجموعه هاي فاخر با بودجه و امكانات مناسب توليد مي شود كه ما نيز تحت عنوان مجموعه هاي الف ويژه و الف آن را توليد مي كنيم. بخشي از مجموعه ها هم با سرعت و امكانات محدودتر براي پركردن اوقات فراغت و پيام رساني هاي ريز اجتماعي توليد مي شود.

- با توجه به اينكه حال و هواي اين مجموعه كاملاً طنز بوده و با تجربيات قبلي شما در سريال ها و تله فيلم هايتان متفاوت بوده، نگراني از تجربه اين نوع كار نداشتيد؟

تجربه ژانرهاي مختلف به اعتقاد من بخش مهيج و دل انگيز فيلمسازي است. استنلي كوبريك در كارنامه محدود خود همه ژانرها را تجربه كرده است. اگر مي خواست به ژانر اسپارتاكوس وفادار بماند، شما شاهد شاهكاري مثل 2001؛ يك اديسه فضايي نبوديد. اگر در همان ژانر مي ماند شما پرتقال كوكي، باري ليندول، تلألو و غلاف تمام فلزي را نمي ديديد. البته قياس يك فيلمساز كمال گرا مانند كوبريك در مبحث سريال سازي شايد قياس مع الفارق تلقي شود، ولي من كليت ماجرا در قالب جسارت تجربه هاي نو كردن را مدنظر قرار مي دهم.

- تهيه كننده شما (محمدحسين لطيفي) خود يكي از مشهورترين كارگردان هاي سينما و تلويزيون است. در شروع كار نگران مداخله وي نبوديد؟

من از صميم قلب دوست داشتم آقاي لطيفي فرصت مشاوره و نه مداخله (با خنده) را داشتند و من از ايشان باز هم چيز ياد مي گرفتم. اما متاسفانه ايشان شبانه روز درگير پروژه عظيم تاريخي و الف ويژه خودشان (نردباني به آسمان) بودند و نه در مدت 10 روزه پيش توليد و نه در طول زمان تصويربرداري اين فرصت نصيب من نشد. هر وقت هم كه از سر صحنه سريال خودشان مي آمدند تا سري به ما بزنند، هم متواضع تر و بزرگ تر از آن بودند كه حرفي بزنند كه به مداخله تعبير شود و هم خسته بودند و امور تهيه كار را به سختي سركشي مي كردند و مي رفتند. اما براي من افتخار بود كه وقتي حسين لطيفي مي خواست براي كار خودش كارگردان انتخاب كند، مرا انتخاب كرد، در حالي كه دوستان و همكاران زيادي با او مراوده دارند. اما آخرين بار كه با ايشان تلفني صحبت كرده بودم، دو سال قبل از پيشنهاد اين كار به من بود. از صميم قلب مي گويم انتخاب ايشان براي من بالاترين دستمزد بود.

- ظاهراً كارتان هم بين مخاطب عام بسيار پربيننده شده، از اين بابت خوشحاليد؟

حتماً ولي خودم را گول نمي زنم. سه عامل اصلي باعث پربيننده شدن اين كار شده؛ اول ژانر طنز كه محبوب خانواده است، دوم پخش هر شب و روتين اين مجموعه و سوم اينكه با تلاش آقايان لطيفي و ياسر و نظر مثبت مديران شبكه تهران زماني به پخش اين سريال داده شد كه هيچ رقيب ديگري وجود نداشت. شايد ساعت 45/20 كمي براي تابستان زود به نظر برسد، ولي حسن بزرگ آن اين بود كه با سريال هاي رقيب مثل 3 در 4 و ترانه مادري برخورد نداشتيم. البته جداً نظرم اين است كه اي كاش روزي برسد كه ما از هر چهار شبكه مخاطب عام، سريال همزمان پخش كنيم و مردم انتخاب كنند. ولي اكنون مديران سازمان صداوسيما با اين محدوديت عجيب و حيرت آور بودجه، با تلاش شبانه روزي و خون دل محصول توليد مي كنند و آنقدر دست شان باز نيست كه بتوان توقع داشت هر شبكه يي هر شب دو سريال داشته باشد لذا به خودم مي گويم تو هنوز هيچ چيز نشده يي. اولاً پربيننده شدن كار دليل بر خوب بودن آن نيست، ثانياً در هنر تا روزي پيشرفت مي كني كه بداني هنوز بايد بدوي. اگر هم توفيقي به دست مي آيد لطف خداست، ضمن اينكه من و تهيه كنندگان كار به شكل واقعي و قلبي به نيت ولي عصر (عج) كار را توليد كرديم. مي ترسم اين جمله رياكارانه به نظر برسد، ولي واقعاً كارمان صاحب داشت وگرنه روزي 15 دقيقه مفيد گرفتن و كار پرمخاطب ارائه دادن آن هم با 10 روز پيش توليد و بدون فيلمنامه كار هولناكي است.

- اگر باز هم كار مناسبي به شما پيشنهاد شود با ميل مي رويد يا با ترس؟

با هر دو، خوف و رجا بايد هميشه در آدم باشد. همان قدر كه آدم هاي اميدوار موفق هستند، انسان هاي بيش از اندازه نترس و اصطلاحاً بي كله ضربه پذيرند. تعادل چيز مهمي است.

- حرف آخر؟

تشكر ويژه از آقاي معصوم زادگان مدير گروه فيلم و سريال شبكه تهران كه به يك اكيپ جوان اعتماد كرد.
چهارشنبه 23 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 144]