زندگی نامه خسرو گلسرخی

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک:

خسرو گلسرخی در سال 1322 در شهر رشت دیده به جهان گشود وی در کودکی پدر خود را از دست داد و تحت سرپرستی پدربزرگ خود که یک روحانی اندیشمند و اگاه بود در آمد .و به همراه مادر به قم سفر کرد . پس از پایان تحصیلات در روزنامه اطلاعات ، آیندگان و کیهان به نگارش مقالاتی در باب مسائل ادبی و هنری پرداخت.

در سال ۱۳۴۷، هنگامی که سردبیری بخش هنری روزنامهٔ کیهان را داشت، با عاطفه گرگین، شاعر، نویسنده و پژوهش‏گر، پیوند زناشویی بست. در سال ۱۳۵۰، نوشته‏ای از او در ماهنامهٔ نگین با سرنبشتهٔ «گرفتاری شعر در شبه‏جزیرهٔ روشنفکران» به‏چاپ رسید که بسیار گفتگوبرانگیز بود.

گلسرخی در این نوشته شاعران آن روزگار را سرزنش می‌کرد که:

« شاعر که ناخواسته و نادانسته زیر نفوذ سیاست هنری روزگارش قرار گرفته‏است... او از کلمات و شرایط عینی زندگی می‌ترسد. شاعر در مقام تولیدکننده‏ای تکیه زده که منطبق شدن کالایش با ضوابط جاری حتمی می‏نماید. آیا شعر نمی‌تواند دهان‏به‏دهان جریان و هستی گیرد و گردن نهادن به ایجاد آن گونه کالا ضرورت دارد؟... شاعر جا خالی کرده‏است. او گوشه‏نشین، حاشیه‏پرداز و منزوی شده، به مت***** کردن نقش تاریخی شاعر و حقیقت شعر نشسته‏است... شاعر چون در کوران واقعیات نیست، چون در زندگی روزمره در میان مردم دیده نمی‌شود، شعر او نه رنگی از مردم دارد و نه رنگی از زندگی »

خسرو گلسرخی شاعر و نویسنده مبارز و آرمانگرایی مخلص بود . او آنگونه که می اندیشید و می زیست ف می سرود . سالهای 1348 تا 1351 دوران خلاقیت و شکوفایی فکری او بود . دید سالم و هوشیارانه و منتقد او در اشعارش بازتابی گسترده دارد .

نوشته های خسرو گلسرخی ، اعم از شعر و مقاله و تحقیق نشان می دهد که او به هنر جدای از مردم اعتقاد و دلبستگی نداشته و به همین دلیل در تمام آثارش به افشای چهره دشمنان مردم پای فشرده است . اشعار اولیه خسرو گلسرخی از حیث ساخت و تکنیک شعری ضعف هایی دارند اما همین سروده ها نیز از حیث محتوا و اندیشه و عشق سرشار به مردم و مبارزه ، در شمار صادقانه ترین و صمیمانه ترین سروده هاست . در واقع شعر گلسرخی همچون بسیاری از چهره های مطرح سالهای 1349 تا 1357 از جمله شاملو ، زهری ، کسرادی ، آرزم و سلطانپور ، دارای درون مایه ای نون بود که از شکنجه ها و زندانها و میدانهای اعدام سخن می گفت . و تمام تلاش خود را برای در هم کوبیدن عوامل یاس و نا مایدی که در سالهای 1340 الی 1349 بر اشعار شاعارن معاصر سایه افکنده بود به کار میگرفت ونوید پیروزی و آزادی می داد .

خسرو گلسرخی شاعر و نویسندهٔ مارکسیست ایرانی و از فعالان سیاسی چپگرا بود. گلسرخی در دوران حکومت محمدرضا پهلوی به همراه کرامت‌الله دانشیان محاکمه ودر سال 1352 اعدام شدند.

آثار :

1. سرزمین من
2. پرنده خیس
3. خسته تر از هميشه مجموعه اشعار ( به کوشش کاوه گوهرین و چاپ انتشارات آرويج )
4. ای سرزمین من مجموعه اشعار ( به کوشش کاوه گوهرین )
5. سیاست هنر، سیاست شعر ( با نام خ. گلسرخی )
6. نیما و حقیقت خاکی ( با نام خسرو تهرانی )
7. ادبیات توده ( با نام خسرو تهرانی )
8. واپسین دم استعمار نوشته فرانتس فانون ( ترجمه با نام خسرو کاتوزیان )

آمد

دستش به دستبند بود

ازپشت ميله ها

عرياني دستان من نديد

اما

يك لحظه در تلاطم چشمان من نگريست

چيزي نگفت

رفت

اكنون اشباح از ميانه هر راه ميخزند

خورشيد

درپشت پلكهاي من اعدام ميشود

نه آنکه فکر کنی سرد است

که من

در تهاجم کولاک

یکجا تمام هیمه های جهان را

انبار کرده ام

پشت خانه ام

و در تدارک یک باغ آتشم

به تنهایی

من هیمه ام

برادر خوبم

بشکن مرا!

برای اجاق سرد اتاقت

آتشم بزن!

من هیمه ام

برادر خوبم

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 300]